Θρίαμβος στην πλατεία Ταξίμ;

Η διαμαρτυρία μπορεί να προκαλέσει ακόμη και μια συζήτηση στο εσωτερικό του ΑΚΡ, όπου πολλοί έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για την διαχείριση από τον Ερντογάν. Ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ έχει ξεχωρίσει σε αυτή την κρίση ως ένα πιο μετριοπαθές αντιστάθμισμα του Ερντογάν. Καλώντας την κυβέρνηση να ακούσει τους ανθρώπους, την κοινωνία και την υπενθύμιση ότι η δημοκρατία δεν είναι μόνο για τις εκλογές, έχει βγάλει την φιλελεύθερη φωνή στην τουρκική πολιτική που πολλοί ήθελαν να ακούσουν. Μια προσπάθεια του Γκιουλ να επανεκλεγεί Πρόεδρος, μια προοπτική που φαινόταν εξωπραγματική μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα (γιατί ο Ερντογάν ήθελε την θέση), ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αν ο Γκιούλ επανεκλεγεί, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ρήξη τον συντηρητικό συνασπισμό, η οποία θα διαχωρίσει την παλιά φρουρά που είναι φιλική προς τον Ερντογάν και τους υπέρμαχους μιας νέας συνεργασίας μεταξύ συντηρητικών - φιλελεύθερων. Μια νέα συνεργασία συντηρητικών - φιλελεύθερων θα μπορούσε ακόμα και να αναδείξει στελέχη μέσα στην οργανωμένη αντιπολίτευση και μεταξύ των διαδηλωτών, ορισμένοι από τους οποίους υποστήριζαν μια απελευθέρωση από την παλαιά εποχή μέσα από το ΑΚΡ. Εάν προχωρήσουν με σύνεση, η μετάβαση της ηγεσίας του ΑΚΡ θα μπορούσε να δώσει στο κόμμα μια ευκαιρία να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις.

Προς το παρόν, το κίνημα διαμαρτυρίας πιέζεται από την αστυνομία για να διαλυθεί, αλλά πολλοί στην πλατεία επιμένουν ότι αυτό θα τους σκληρύνει περισσότερο. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ούτε θα ανατρέψει την κυβέρνηση ούτε θα πείσει τον γνωστό - και διαβόητο - πεισματάρη Ερντογάν να υποχωρήσει στις κόκκινες γραμμές που χάραξε όσον αφορά τα σχέδια για την πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης με την πρόσφατη σκληροπυρηνική απάντησή του στις διαμαρτυρίες . Αναμφίβολα, όμως, το κίνημα έχει αλλάξει τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές της Τουρκίας προς το καλύτερο. Αντιπροσωπεύει μια νέα δύναμη, που δεν ελέγχεται πλήρως από κανένα υπάρχον πολιτικό κόμμα και δεν είναι πλήρως σε θέση να ελέγξει κανένα κόμμα. Σήμερα προκαλεί τον Ερντογάν. Αύριο θα μπορούσε να διοχετεύει τις αντιρρήσεις του σε άλλους ηγέτες. Για να επιτύχουν χωρίς την συνεχή προσφυγή σε καταναγκασμό, όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί θα πρέπει να κατανοήσουν και να προσαρμοστούν σε αυτή την νέα πραγματικότητα.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139471/emiliano-alessandri-nora-f...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr