Η επόμενη μέρα τής νίκης τού Άσαντ

Υπάρχει επίσης το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο ο Άσαντ θα προσπαθήσει να επιδιορθώσει την κατεστραμμένη οικονομία της Συρίας. Σύμφωνα με μια μελέτη του Συριακού Κέντρου Πολιτικής Έρευνας, οι συνολικές απώλειες του πολέμου υπολογίζονται σε 85 δισεκατομμύρια δολάρια, με τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια από αυτά μόνο στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Το καθεστώς της Συρίας έχει καταναλώσει ένα μεγάλο μέρος των κατ’ εκτίμηση 17 δισ. δολαρίων σε αποθέματα σκληρού νομίσματος που υπήρχαν όταν άρχιζε η εξέγερση, για να αντισταθμίσει τις συνδυασμένες κυρώσεις από τις ΗΠΑ, την ΕΕ και τον Αραβικό Σύνδεσμο στην συριακή παραγωγή πετρελαίου - μέτρα που είναι απίθανο να αρθούν ακόμη και αν ο Άσαντ αντέξει.

Για να κρατήσει το κεφάλι της πάνω από το νερό, η Δαμασκός φέρεται να έχει λάβει μέχρι και 500 εκατ. δολάρια ανά μήνα καθώς και γραμμές πίστωσης από την Τεχεράνη για να χρηματοδοτήσει αγορές τροφίμων και εισαγωγές πετρελαίου. Αυτή η εξάρτηση αναμφίβολα θα αυξηθεί κατά τα επόμενα χρόνια. Η Κεντρική Τράπεζα της Συρίας, σύμφωνα με πληροφορίες με βοήθεια από τη Ρωσία, έχει επίσης καταφύγει στην εκτύπωση χρήματος, ανεβάζοντας τα μηνιαία ποσοστά πληθωρισμού κοντά στο 35%. Η ακραία φτώχεια - το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται οι εξτρεμιστές - θα συνεχιστεί αμείωτη.

Έτσι, κάθε σκέψη ότι μια νίκη του Άσαντ θα οδηγήσει σε σταθερότητα στη Συρία θα πρέπει να μετριαστεί από τη συνειδητοποίηση ότι θα είναι απελπιστικά εξαρτημένος από άλλες χώρες για ασφάλεια και χρήματα. Και ότι η εξάρτηση αυτή θα παράγει άφθονη αστάθεια. Το ανασυσταθέν καθεστώς Άσαντ θα ήταν ιδιαίτερα υπόχρεο στην Τεχεράνη, η οποία θα επεκτείνει δραματικά την επιρροή του Ιράν στην περιοχή και θα καταστήσει όλο και πιο πιθανό ότι το έδαφος της Συρίας και του Λιβάνου θα χρησιμοποιηθεί για να αντιταχθεί στο Ισραήλ και άλλους σουνίτες συμμάχους των ΗΠΑ.

Εν τω μεταξύ, ακυβέρνητες περιοχές της Συρίας θα γίνουν παράδεισοι για σουνιτικές ή κουρδικές εξτρεμιστικές ομάδες, παρόμοια με τις άνομες περιοχές στη Σομαλία, όπου επιχειρεί η τρομοκρατική ομάδα Αλ Σαμπάμπ. Ακόμη χειρότερα, αυτά τα καταφύγια θα είναι σε περιοχές που γειτνιάζουν με τα σύνορα του Ισραήλ, μεγαλώνοντας την ολοένα αυξανόμενη λίστα προβλημάτων της Ιερουσαλήμ. Και αν ο Άσαντ κατορθώσει να διατηρήσει την εξουσία του στο μεγαλύτερο μέρος της Συρίας, το Ισραήλ θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο ελκυστικός στόχος για τις εξτρεμιστικές ομάδες και τους υποστηρικτές τους.

Το πιο ρεαλιστικό σενάριο, λοιπόν, για μια μεταπολεμική Συρία υπό την ηγεσία του Άσαντ είναι μια κατάσταση στην οποία πολλαπλοί υποστηρικτές της τρομοκρατίας - ο ίδιος ο Άσαντ, το ιρανικό καθεστώς, τα σουνιτικά παρακλάδια της Αλ Κάιντα – θα επιδιώκουν ταυτόχρονα τους δικούς τους σκοπούς, ο ένας δίπλα στον άλλο. Θα ήταν πιθανό να είναι η πηγή της αστάθειας, καθώς και ο τόπος βίαιων εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, για τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό είναι προς το συμφέρον της Δύσης να αποτρέψει την επιβίωση του Άσαντ με το να διατάξει αεροπορικές επιθέσεις σε στόχους τού καθεστώτος, πιέζοντας την Μόσχα και την Τεχεράνη να σταματήσουν να τον υποστηρίζουν, και υποβοηθώντας τα μετριοπαθή μέλη της συριακής αντιπολίτευσης. Διαφορετικά, το μόνο θετικό στο μέλλον της Συρίας θα είναι ότι θα διαψεύσει επιτέλους την παροιμία «καλύτερα ο διάβολος που γνωρίζεις από τον διάβολο που δεν γνωρίζεις».

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139838/andrew-j-tabler/the-day-af...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr