Η Άγρια Δύση τής Κίνας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η Άγρια Δύση τής Κίνας

Το πρόβλημα με την πολιτική τού Πεκίνου για την επαρχία Σινγιάνγκ

Για τους Ουιγούρους και τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Zhang προώθησε μια σειρά από ενθαρρυντικές μεταρρυθμίσεις. Θέσπισε ένα σύστημα ελέγχου τής ρύπανσης, εφοδίασε με φυσικό αέριο τα νοικοκυριά των Ουιγούρων, αναθεώρησε το φορολογικό καθεστώς για τους φυσικούς πόρους και αγωνίστηκε κατά της διαφθοράς. Οι πολιτικές αυτές επιδίωξαν να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες των Ουιγούρων για κινεζική εξορυκτική αποικιοκρατία. Παράλληλα, τοπικά και εθνικά μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να «πατήσουν» στον λαϊκισμό τού Zhang, ο οποίος ενισχύθηκε με προσεκτικά οργανωμένες επισκέψεις σε κοινότητες Ουιγούρων και αγροτικά νοικοκυριά. Στην δεύτερη επέτειο των ταραχών τού 2009, ο Zhang εμφανίστηκε ακόμη και σε μια λαϊκή αγορά στην Ουρούμκι, μοιράζοντας σουβλάκια και μπύρα για την προώθηση των επενδύσεων στην Σινγιάνγκ.

Αλλά οι πολιτικές τού Zhang έχουν αποτύχει να αντιμετωπίσουν τις κύριες πηγές τής δυσαρέσκειας των Ουιγούρων. Πολλοί Ουιγούροι εξακολουθούν να θεωρούν ότι η γλώσσα και η θρησκεία τους υφίσταται επίθεση. Υπό τον Zhang, η περιφερειακή κυβέρνηση έχει θέσει ένα ελάχιστο όριο ηλικίας για την επίσκεψη σε τζαμί, απαγόρευσε την διδασκαλία τής αραβικής γλώσσας και κατέστησε δύσκολο για τους Ουιγούρους να νηστεύουν κατά την διάρκεια του Ραμαζανιού, ειδικά στα σχολεία. Η δίγλωσση εκπαίδευση όχι μόνο δεν κατάφερε να αντιστρέψει τα μειονεκτήματα των Ουιγούρων στην αγορά εργασίας, αλλά και έπεισε πολλούς Ουιγούροους ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να καταργήσει σταδιακά την γλώσσα τους. Εν τω μεταξύ, το μεγαλύτερο μέρος τού πλούτου που παρήχθη από τις πολιτικές τού Zhang έχει πάει στους Χαν, και οι Ουιγούροι ακόμα καταλαμβάνουν με δυσανάλογο τρόπο τις χαμηλότερες βαθμίδες τής οικονομικής κλίμακας. Και η βία των Ουιγούρων συνεχίζεται. Τον περασμένο Απρίλιο, μια διαφωνία έξω από το Κασγκάρ, που δημιουργήθηκε από τοπικούς αξιωματούχους που είχαν πιέσει Ουιγούρους να ξυρίσουν τις γενειάδες τους και τις γυναίκες τους να βγάλουν τις μαντήλες τους, οδήγησε σε βίαιες συγκρούσεις που άφησαν 25 νεκρούς. Δύο μήνες αργότερα, Ουιγούροι διαδηλωτές στην Lukqun, μια κωμόπολη στην νομαρχία Turpan, επιτέθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, σε κυβερνητικά γραφεία και σε ένα εργοτάξιο, με αποτέλεσμα 35 θανάτους.

ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΩΝ ΟΥΙΓΟΥΡΩΝ

Η εστίαση στην δραστηριότητα των Ουιγούρων αντιφρονούντων, όμως, συσκοτίζει τις βαθιά τεταμένες σχέσεις μεταξύ των μεταναστών Χαν και των περιφερειακών αρχών. Ακριβώς όπως υπάρχει ένα πρόβλημα Ουιγούρων, υπάρχει επίσης, με την πολιτική έννοια, ένα πρόβλημα Χαν. Η κυβέρνηση στην Σινγιάνγκ πρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των Χαν, τους οποίους το Πεκίνο θεωρεί κρίσιμης σημασίας πηγή σταθερότητας - ένα μέσο για να φέρει επενδύσεις, μορφωμένο εργατικό δυναμικό και ορδές νομιμοφρόνων πολιτών στην ταραγμένη και πλούσια σε φυσικούς πόρους περιοχή. Από την σκοπιά τής κεντρικής κυβέρνησης, οι επενδύσεις της στην Σινγιάνγκ έχουν αποδώσει: Από το 2004 έως το 2009, το ΑΕΠ τής Σινγιάνγκ διπλασιάστηκε, και σήμερα αυξάνεται κατά περίπου 11% ετησίως. Οι ενεργειακοί πόροι τής περιοχής είναι σημαντικοί, περιλαμβάνοντας τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα στην Κίνα. Η Σινγιάνγκ μόνη της αντιπροσωπεύει έως και το 40% των αποθεμάτων άνθρακα της Κίνας. Σε αντάλλαγμα για την μετάβασή τους στην Σινγιάνγκ, οι μετανάστες Χαν αναμένουν ασφάλεια, επιδοτήσεις και άλλες μορφές προτιμησιακής μεταχείρισης από το κράτος. Μια αποτυχία να δοθούν τέτοιες παροχές είναι ένας σίγουρος τρόπος για να προκληθεί δυσαρέσκεια στους Χαν.

Κατά ειρωνικό τρόπο, ακόμη και μετά από χρόνια υπό την διακυβέρνηση από τον Zhang, πολλοί Χαν στην Σινγιάνγκ εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση έχει αγνοήσει τις ανάγκες τους. Οι κρατικές πολιτικές που ευνοούν τους Ουιγούρους στην σφαίρα τού οικογενειακού προγραμματισμού και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν αυξήσει τις τριβές μεταξύ των κοινοτήτων των Χαν και των Ουιγούρων. Η πολιτική τού ενός παιδιού (στην αναθεωρημένη μορφή της μετά την Τρίτη Ολομέλεια), για παράδειγμα, δεν ισχύει για τους Ουιγούρους. Και τα τυποποιημένα αποτελέσματα των τεστ για τους Ουιγούρους φοιτητές εκλαμβάνονται ως ένα είδος εύνοιας.

Ωστόσο, το Πεκίνο έδωσε ήδη στον Zhang και τις πολιτικές του, το απόλυτο νεύμα τής έγκρισης το Νοέμβριο του 2012, όταν ο Ζανγκ κέρδισε την πολυπόθητη έδρα στο 18ο Πολιτικό Γραφείο τής Κίνας. Η σκληρή πολιτική γραμμή του στην Σινγιάνγκ και η φήμη του για διαφάνεια αποδείχθηκαν σαφώς δημοφιλείς μεταξύ των κομματικών ηγετών που ασχολούνται με την κοινωνική αναταραχή και την διαφθορά. Η εποχή Zhang, λοιπόν, ποτέ πραγματικά δεν έφερε οποιεσδήποτε θεμελιώδεις πολιτικές ανατροπές. Ως επί το πλείστον, ο πολιτικός συναίνεσε στις απαιτήσεις τού πληθυσμού των μεταναστών Χαν, ανταλλάσσοντας οφέλη για την κυβέρνηση με υποτιθέμενη σταθερότητα - μια διευθέτηση που ήδη φαίνεται να μην είναι βιώσιμη.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/140675/kendrick-kuo/chinas-wild-west

Συνδέσεις:
[1] http://www.nytimes.com/2014/01/26/world/asia/china.html

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr