Οι Δυτικοί σύμμαχοι του Πούτιν

Τέλος, μια πληροφορία που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Wikileaks, δείχνει ότι το ακροδεξιό κόμμα τής Βουλγαρίας, Ataka, έχει στενούς δεσμούς με την ρωσική πρεσβεία. Αναφορές ότι η Ρωσία χρηματοδοτεί το Ataka υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν έχουν επαληθευτεί. Όμως, τα στοιχεία για τον ενθουσιασμού σχετικά με τους στόχους τής εξωτερικής πολιτικής τής Ρωσίας, μπορεί να τα διακρίνει ο οποιοσδήποτε. Η Βουλγαρική Ραδιοφωνία ανέφερε στις 17 Μαρτίου ότι η κοινοβουλευτική ομάδα τού Ataka «επέμεινε ότι η Βουλγαρία θα πρέπει να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για την συνένωση της Κριμαίας με την Ρωσική Ομοσπονδία». Εν τω μεταξύ, ο αρχηγός τού κόμματος, Βόλεν Σιντέροφ, έχει ζητήσει κατ’ επανάληψη η Βουλγαρία να ασκήσει βέτο στις οικονομικές κυρώσεις τής ΕΕ εναντίον τής Ρωσίας.

Εκτός από τη μεγάλη υποστήριξή τους στην προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία εντός της ΕΕ, το Jobbik, το Εθνικό Μέτωπο και το Ataka απέστειλαν εκλογικούς παρατηρητές για την επικύρωση του δημοψηφίσματος στην Κριμαία (όπως έπραξε και το Αυστριακό Κόμμα τής Ελευθερίας, το βελγικό κόμμα Vlaams Belang, τα ιταλικά Forza Italia και Λίγκα τού Βορά και το πολωνικό κόμμα τής «Αυτοάμυνας», όπως έπραξαν και μερικά κόμματα της άκρας αριστεράς, όπως το γερμανικό Die Linke). Η παρουσία τους οργανώθηκε από το Ευρασιατικό Παρατηρητήριο για την Δημοκρατία και τις Εκλογές που εδρεύει στην Ρωσία, μια ακροδεξιά ΜΚΟ «αντίθετη στην δυτική ιδεολογία». Το εν λόγω Παρατηρητήριο ειδικεύεται στην παρακολούθηση εκλογών σε «αυτοαποκαλούμενες δημοκρατίες» (Αμπχαζία, Υπερδνειστερία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ) που συμμαχούν με τη Μόσχα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της.

Οι εγκάρδιες σχέσεις τής κυβέρνησης Πούτιν με την ακροδεξιά τής Ευρώπης είναι το λιγότερο αντιφατικές με την αντίθεσή του στους «Ναζί» τής ουκρανικής κυβέρνησης. Ωστόσο, η αντιπάθεια του Πούτιν για τους Ουκρανούς «φασίστες» δεν καμία σχέση με την ιδεολογία. Έχει σχέση με το γεγονός ότι είναι Ουκρανοί εθνικιστές. Το Svoboda και ο Δεξιός Τομέας, που μπορεί να τα πάνε καλά στην μετά τον Γιανουκόβιτς Ουκρανία, ζητούν ανεξαρτησία σε μια χώρα που ο Πούτιν δεν πιστεύει ότι θα έπρεπε να υπάρχει ξεχωριστά από την Ρωσία.

Ομοίως, η ρωσική υποστήριξη της ακροδεξιάς στην Ευρώπη έχει λιγότερο να κάνει με την ιδεολογία και περισσότερο με την επιθυμία του να αποσταθεροποιήσει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να εμποδίσει την επέκταση της ΕΕ και να βοηθήσει να έρθουν στην εξουσία ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που είναι φιλικές προς την Ρωσία. Υπό αυτή την έννοια, πολλές ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να απέχουν από την καταστροφή κατά μια εκλογική διαδικασία. Στην πραγματικότητα, κάποιοι θα έλεγαν ότι η Ουγγαρία έχει ήδη φτάσει σε αυτό το σημείο. Καθώς η υποστήριξη για το Jobbik αυξάνεται, η αντιδημοκρατική, κεντροδεξιά κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν έχει στραφεί σε μεγάλο βαθμό προς τα δεξιά και υπέγραψε πρόσφατα μια σημαντική πυρηνική συμφωνία με την Ρωσία. Η Ρωσία σχεδιάζει να δανείσει στην Ουγγαρία 10 δισεκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή δύο νέων αντιδραστήρων στο πυρηνικό εργοστάσιο τής Paks, κάνοντας την Ουγγαρία ακόμα πιο εξαρτημένη από την ενέργεια της Ρωσίας. Το Jobbik τού Βόνα θέλει να προχωρήσει ακόμη περισσότερο, βγάζοντας την Ουγγαρία από την ΕΕ και εντάσσοντάς την στην Ευρασιατική Ένωση που προτείνει η Ρωσία.

Οι εκλογές τού Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί για το τέλος τού Μαΐου, αναμένεται να οδηγήσουν σε μια ισχυρή παρουσία τής άκρας δεξιάς. Μια αδύναμη οικονομία, η οποία αποδυναμώθηκε περισσότερο από τις πολιτικές λιτότητας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, έχει προκαλέσει άνοδο της ακροδεξιάς ψήφου. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα ακροδεξιά κόμματα στην Γαλλία και την Ολλανδία κερδίζουν τις περισσότερες έδρες στις εθνικές αντιπροσωπείες τους. Οι αξιωματούχοι στις Βρυξέλλες ανησυχούν ότι το 20% των μελών τού νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα μπορούσε να συνδέεται με κόμματα που επιθυμούν να καταργήσουν την ΕΕ, ποσοστό διπλάσιο από το σημερινό. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μια διακοπή λειτουργίας τής διακυβέρνησης της ΕΕ να ανταγωνίζεται την δυσλειτουργία τής Ουάσιγκτον και ένα μεγάλο πλήγμα στις προσπάθειες της Ε.Ε. να διευρυνθεί και να αντιταχθεί στον ρωσικό επεκτατισμό.

Είναι παράξενο να σκεφτεί κανείς ότι η στρατηγική τού Πούτιν να χρησιμοποιεί ακροδεξιά πολιτικά κόμματα για να υποδαυλίζει αναστάτωση και στην συνέχεια να εκμεταλλευτεί την κατάσταση - όπως έκανε στην Κριμαία - θα μπορούσε να λειτουργήσει επίσης και στη νότια και δυτική Ευρώπη. Ή ότι κάποια από τα κόμματα της ακροδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα οποία προσπαθούν καθημερινά να απονομιμοποιήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και των οποίων ο αριθμός αυξάνεται, μπορεί να χρηματοδοτούνται από την Ρωσία. Ωστόσο, οι δυνατότητες αυτές δεν μπορεί να αποκλειστούν. Η Ρωσία θα μπορούσε σύντομα να είναι σε θέση να διαταράξει την ΕΕ από τα μέσα.