Ετοιμαστείτε για περισσότερη ρωσική επιθετικότητα

Η Ρωσία έχει σίγουρα την ευκαιρία και το κίνητρο για να κάνει χρήση των δυνάμεών της. Μεγάλοι εθνοτικοί ρωσικοί πληθυσμοί κατοικούν σε πολλές από τις χώρες τής Βαλτικής, καθώς και σε άλλους θύλακες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Επιπλέον, πολλές από αυτές τις περιοχές διαθέτουν σημαντικούς φυσικούς πόρους. Στην Ουκρανία, για παράδειγμα, η προσάρτηση της Κριμαίας προσέφερε στην Ρωσία τον έλεγχο σε δυνητικούς υποθαλάσσιους ενεργειακούς πόρους στην Μαύρη Θάλασσα αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων [1]. Επιπλέον προσαρτήσεις εδαφών στα δυτικά θα προσφέρουν στην Ρωσία αυξημένη πρόσβαση στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις και στους πόρους στην περιοχή Donbas στην ανατολική Ουκρανία και δυνητικά μεγαλύτερο έλεγχο επί των θαλάσσιων πόρων στην περιοχή τής Μαύρης Θάλασσας. Ομοίως, στην Κεντρική Ασία, χώρες όπως το Καζακστάν έχουν και σημαντικούς εθνοτικούς ρωσικούς πληθυσμούς και πολύ πετρέλαιο, κάτι που, λόγω της επιδείνωσης της κατάστασης της ρωσικής οικονομίας, μπορεί να αποδειχθεί δελεαστικό. Ειδικότερα, το πετρελαϊκό κοίτασμα Karachaganak - ένα από τα μεγαλύτερα του Καζακστάν - βρίσκεται σε μια περιοχή με σημαντικό ρωσικό εθνοτικό πληθυσμό.

Και παρ’ όλο που μια στρατιωτικά ισχυρή, αλλά οικονομικά αδύναμη περιφερειακή δύναμη η οποία εισβάλλει σε μια μικρότερη χώρα για τον πλούτο της μπορεί να φαίνεται σαν μια στρατηγική τού 19ου αιώνα, πρέπει κανείς να θυμάται την απόφαση του Ιράκ να εισβάλει στο Κουβέιτ το 1990. Η ιρακινή κατοχή στον γείτονά του, εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση μετά από τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ και η κατάκτηση του Κουβέιτ πρόσφερε την ευκαιρία ελέγχου σε σημαντικά αποθέματα πετρελαίου.

ΑΣΦΑΛΕΣΤΕΡΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ

Οι κυρώσεις που είχαν το νόημα να τιμωρήσουν την Ρωσία για τις δραστηριότητές της στην Ουκρανία και να την αποτρέψουν από περαιτέρω περιφερειακή επιθετικότητα, μπορεί να κάνουν την Ρωσία πιο έτοιμη για τέτοιο τυχοδιωκτισμό. Η υπεραποτελεσματικότητα είναι ένα πρόβλημα που σπάνια αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί πολιτικοί˙ Συνήθως οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να πείσουν τους συμμάχους τους στην Ευρώπη και την Ασία για συμπορευτούν με την στρατηγική τους ώστε να διασφαλίσουν ότι οι κυρώσεις θα δαγκώνουν έστω και ελάχιστα. Πράγματι, δαπανάται τόση πολιτική ενέργεια στην ραγδαία αύξηση της πίεσης που οι πολιτικοί συχνά αγνοούν τα θεμελιώδη ζητήματα σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των κυρώσεων αυτών [2].

Οι πολιτικοί θα πρέπει να υποβοηθούνται για να εξετάζουν πληρέστερα το πώς να κρατούν υπό πίεση την Ρωσία, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την σημαντική αστάθεια στο εγγύς εξωτερικό τής Ρωσίας. Για να το κάνουν αυτό, αντί να βασίζονται σε κυρώσεις σε τομείς που έχουν στόχο την επιβράδυνση της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης της Ρωσίας, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα μπορούσαν να εντείνουν τις προσπάθειες για να στοχεύσουν μια ευρύτερη ζώνη της ρωσικής ελίτ που βρίσκεται κοντά στον Πούτιν. Μια τέτοια στρατηγική, αν και θα έχει πιο περιορισμένη επίδραση στην ρωσική οικονομία, θα μπορούσε να θέσει επιπλέον πίεση στον εσωτερικό κύκλο τού Πούτιν, αποφεύγοντας σοβαρές ζημιές στην ρωσική οικονομία.

Ομοίως, αν και οι οικονομικές κυρώσεις έχουν γίνει το βασικό εργαλείο τής καταναγκαστικής διπλωματίας τα τελευταία δέκα χρόνια, άλλα εργαλεία θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι πιο αποτελεσματικά. Ειδικότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο παροχής πρόσθετης στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία - και άλλων απειλούμενων χωρών - έτσι ώστε να μπορούν να υπερασπιστούν καλύτερα τον εαυτό τους από την ρωσική επιθετικότητα. Παρά το γεγονός ότι αυτή η πολιτική έχει τους δικούς της κινδύνους, αυτό σίγουρα θα μειώσει τα κίνητρα της Ρωσίας να αρπάζει οικονομικούς πόρους και θα αυξήσει το κόστος μιας τέτοιας προσπάθειας.

Κατά τα τελευταία λίγα χρόνια, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν ακονίσει την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν τις οικονομικές κυρώσεις για να εφαρμόσουν μεγάλη πίεση σε χώρες όπως το Ιράν, η Συρία και η Ρωσία. Αλλά αυτοί οι πολιτικοί θα πρέπει να κάνουν πιο μετριοπαθείς τις συζητήσεις περί ραγδαίας αύξησης της πίεσης εξετάζοντας τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες της εν λόγω πίεσης. Μόνο τότε θα είναι σε θέση να διασφαλίσουν ότι οι προσπάθειές τους για εξαναγκαστική διπλωματία δεν θα γυρίσουν πίσω σαν μπούμερανγκ.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141965/eric-lorber/get-ready-for-...

Συνδέσεις:
[1] http://www.nytimes.com/2014/05/18/world/europe/in-taking-crimea-putin-ga...
[2] http://www.foreignaffairs.com/articles/141526/peter-d-feaver-and-eric-lo...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr