Οι οικονομικές πολιτικές του Modi συνολικά | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Οι οικονομικές πολιτικές του Modi συνολικά

Χαμηλότερες προσδοκίες για το οικονομικό μέλλον της Ινδίας
Περίληψη: 

Η κυβέρνηση του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι έχει σίγουρα σημειώσει πρόοδο. Έχει εγκαταλείψει την προφανή παραδοχή της προηγούμενης κυβέρνησης ότι η ανάπτυξη θα εμφανιστεί από το πουθενά. Ωστόσο, δεν ακολουθεί την καλύτερη οικονομική πορεία. Βοήθησε την Ινδία να πάει καλύτερα, αλλά δεν την βοήθησε να πάει πάρα πολύ καλά.

Ο DEREK Μ. SCISSORS είναι ασκούμενος υπότροφος στο American Enterprise Institute (AEI).

Ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Narendra Modi, ήρθε στην εξουσία πριν από έναν χρόνο υποσχόμενος να αυξήσει την οικονομική ευημερία της Ινδίας. Τί έχει καταφέρει ως τώρα;

Η κυβέρνησή του έχει σίγουρα σημειώσει πρόοδο. Έχει εγκαταλείψει την προφανή παραδοχή της προηγούμενης κυβέρνησης ότι η επαρκής ανάπτυξη θα εμφανιστεί από το πουθενά. Αντ’ αυτού, προσπάθησε να καταστήσει ευκολότερη την λειτουργία των επιχειρήσεων, μεταξύ άλλων, γεγονός που θα βοηθήσει στην οικοδόμηση μιας κάπως πιο εύπορης Ινδίας.

Ωστόσο, η κυβέρνηση του Modi δεν ακολουθεί την καλύτερη οικονομική πορεία. Έχει προβεί σε κάποιες επιλογές που περιορίζουν την λειτουργική ικανότητα της Ινδίας τώρα και στο μέλλον. Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο βοήθησε την Ινδία να πάει καλύτερα, αλλά δεν την βοήθησε να πάει πάρα πολύ καλά. Αυτό εξηγεί την απογοήτευση που αισθάνονται πολλοί παρατηρητές [1].

27052015-1.jpg

Ένας εργάτης καθισμένος σε χαλύβδινη δοκό στο εργοτάξιο του κτιρίου ενός νοσοκομείου στο Αχμενταμπάντ, στην Ινδία, στις 6 Μαΐου 2015. AMIT DAVE / REUTERS
--------------------

Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η Ινδία για να μπορέσει να φτάσει την πλήρη οικονομική της δυναμική είναι δύσκολος. Περιλαμβάνει την ενασχόλησή της με το επίμαχο θέμα των δικαιωμάτων επί της ιδιωτικής γης, την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και την δημιουργία ενός πολύ λιγότερο παρεμβατικού κράτους από δημοσιονομικής και άλλης άποψης. Οι υπερασπιστές της κυβέρνησης Modi σίγουρα θα απαντούσαν ότι αυτά τα ισχυρά βήματα υπέρ της αγοράς είναι πολιτικά ανέφικτα [2]. Αλλά αν έχουν δίκιο, η δημιουργία μιας Ινδίας με υψηλά και μεσαία εισοδήματα, που θα αποτελούσε πραγματική παγκόσμια οικονομική δύναμη, βρίσκεται εκτός συζήτησης επ’ αόριστον.

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ MODI

Τον πρώτο της χρόνο της στην εξουσία, η κυβέρνηση έχει προβεί σε κάποιες καλές ενέργειες και είχε την εύνοια της τύχης. Η καλή τύχη είναι προφανέστερη στην περίπτωση της πτώσης των παγκόσμιων τιμών του πετρελαίου, που μείωσε την πίεση του πληθωρισμού. Το σπουδαιότερο παράδειγμα καλής πολιτικής έγκειται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να απλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τον φορολογικό κώδικα της Ινδίας και να βοηθήσει στην ενοποίηση της εγχώριας αγοράς της χώρας με έναν ενιαίο φόρο αγαθών και υπηρεσιών ( goods and services tax, GST) [3].

Η απλοποίηση αποτελεί επίσης στόχο σε ό, τι αφορά [4] την έναρξη και την λειτουργία μιας επιχείρησης [5]. Ο Modi και το προσωπικό του έχουν μειώσει τον αριθμό των απαιτούμενων γι’ αυτά δημοσίων αδειών και κατέστησαν ευκολότερη την αίτηση για τις υπόλοιπες. Αξίζουν εύσημα και για αυτές και για άλλες πολιτικές, οι οποίες θα βοηθήσουν την Ινδία να αποκτήσει περισσότερες εταιρικές επενδύσεις και θα ενθαρρύνουν την σταθερή ανάπτυξη του ονομαστικού ΑΕΠ.

27052015-2.jpg

Τα υπόλοιπα οικονομικά σχέδια του Modi, όμως, φαίνονται θεμελιωδώς ανεπαρκή σε ποικίλους τομείς. Το πιο σημαντικό από αυτά είναι ο προϋπολογισμός. Ο υπουργός Οικονομικών, Arun Jaitley, προέβλεψε ταυτόχρονα αύξηση του ΑΕΠ πάνω από το 7% [6], αλλά και δημοσιονομικά ελλείμματα πάνω από το 3% του ΑΕΠ [7]. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τα χρόνια, μεγάλα ελλείμματα στον προϋπολογισμό σε μια περίοδο στην οποία φέρεται να υπάρχει ισχυρή ανάπτυξη. Είτε τα κέρδη του ΑΕΠ δεν ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα στην αύξηση της ευημερίας είτε το έλλειμμα του προϋπολογισμού προδίδει την ύπαρξη υπερβολικής κρατικής παρέμβασης στην οικονομία.

Είτε θα μπορούσαν να ισχύουν και τα δύο, γεγονός που επίσης δεν έχει θετικό αντίκρισμα στην κυβέρνηση Modi. Η εμμονή με την εντυπωσιακή αύξηση του ΑΕΠ δεν έχει φανεί χρήσιμη στην Ινδία μέχρι σήμερα, ενώ στο παρελθόν βοήθησε στην πρόκληση μιας επώδυνης περιόδου πληθωρισμού [8]. Ούτε κατάφερε αυτή η ανάπτυξη να δημιουργήσει θέσεις εργασίας [9] στο ποσοστό που απαιτείται καθώς πλησιάζει η δημογραφική έκρηξη. Μέχρι τώρα τουλάχιστον, η αύξηση του ΑΕΠ από μόνη της δεν επιφέρει πραγματική οικονομική υγεία.

Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι το κράτος διατηρεί έναν ιδιαίτερα δεσποτικό χαρακτήρα. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα παραμένουν εν μέρει επειδή οι μαζικές επιδοτήσεις είναι σχεδόν αμετάβλητες. Με τον ίδιο τρόπο, η κυβέρνηση του Modi εξακολουθεί να δίνει έμφαση στα κρατικά προγράμματα υποδομών. Το σύνθημα είναι «έξυπνες πόλεις», κι όχι «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», αλλά το ιστορικό της ινδικής κυβέρνησης αναφορικά με τα κορυφαία προγράμματα υποδομών είναι ακόμα φρικτό [10]. Οι στόχοι των δαπανών της προηγούμενης κυβέρνησης έχουν διατηρηθεί, ενώ αποτελεί ίσως κρυφή ευλογία το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα διαθέσιμα [11] για την κάλυψή τους.

Ακόμα και οι πολιτικές που αφορούν το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι εσφαλμένες. Το 2013 το Νομοσχέδιο για τις Επιχειρήσεις ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση και δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την δημιουργία νέων επιχειρήσεων [12]. Συγκεκριμένα, αποθάρρυνε την δημιουργία νέων οικογενειακών επιχειρήσεων, με την εγκαθίδρυση πιο εκτεταμένων απαιτήσεων για την αδειοδότηση και την επιβολή αυστηρών ποινών σε περίπτωση μη ικανοποίησή τους. Οι τροποποιήσεις που προτείνει η σημερινή κυβέρνηση θα μειώσουν την ζημιά, αλλά δεν θα την εξαλείψουν. Σίγουρα δεν αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός [13], κάτι που είναι απολύτως απαραίτητο.