Μετρώντας τις πολιτικές

Παρά το γεγονός ότι το κοινό και οι ελίτ μπορούσαν να συμφωνούν σε βασικούς τομείς, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές διαφορές στις απόψεις τους περί την εξωτερική πολιτική. Πιο συγκεκριμένα, οι ηγέτες βλέπουν περισσότερα οφέλη στο να παίρνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενεργό μέρος στις παγκόσμιες υποθέσεις από όσα το κοινό. Μόνο το 58% του μέσου όρου των πολιτών πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη παγκόσμια δέσμευση είναι καλύτερη για το μέλλον της χώρας, σε σύγκριση με 93% των ηγετών. Αυτή είναι η χαμηλότερη ένδειξη για το ευρύ κοινό σχετικά με το θέμα της αμερικανικής διεθνούς εμπλοκής σε οποιαδήποτε δημόσια έρευνα που διεξήγαγε το Chicago Council από το 1982.

Σε γενικές γραμμές, οι πολίτες ανησυχούν περισσότερο από τους ηγέτες για θέματα οικονομικής ασφάλειας, όπως η προστασία των θέσεων εργασίας, η μείωση της εξάρτησης των ΗΠΑ από το ξένο πετρέλαιο, και ο περιορισμός της μετανάστευσης. Μόνο λίγοι ηγέτες, για παράδειγμα, θεωρούν τον έλεγχο και τον περιορισμό της μετανάστευσης στις ΗΠΑ ως «πολύ σημαντικό» στόχο εξωτερικής πολιτικής ανεξάρτητα από την κομματική τους τοποθέτηση, εκεί που θεωρεί το ίδιο περίπου το ήμισυ του κοινού.

Η έρευνα αποκαλύπτει επίσης σημαντικές διαφορές για το πότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική ισχύ. Οι ελίτ γενικά υποστήριξαν την χρήση βίας για την υπεράσπιση ασιατικών και ευρωπαϊκών συμμάχων εάν δεχθούν επίθεση, αλλά λιγότερο από το μισό του πληθυσμού συμφωνεί. Τα δύο τρίτα ή περισσότερο του συνόλου των ηγετών τάσσονται υπέρ της χρήσης των αμερικανικών στρατευμάτων για να υπερασπιστούν τη Νότια Κορέα σε περίπτωση που η Βόρεια Κορέα επιτεθεί ή για να υπερασπιστούν τους συμμάχους του ΝΑΤΟ στην Βαλτική σε περίπτωση επίθεσης από την Ρωσία. Αντίθετα, το κοινό είναι πιο πολεμοχαρές σχετικά με την χρήση στρατιωτικής βίας για να αποτραπεί το Ιράν από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.

Σε άλλα θέματα εθνικής ασφάλειας, το κοινό είναι περισσότερο υποστηρικτικό από όσο οι ηγέτες στις ενοχλητικές μεθόδους παρακολούθησης για πληροφορίες. Περίπου τα τρία πέμπτα των ηγετών πιστεύουν ότι θα πρέπει να επιβληθούν αυστηρότεροι περιορισμοί στην Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (National Security Agency, NSA), αλλά μόνο το περίπου ένα τρίτο του πληθυσμού υποστηρίζει τέτοιους περιορισμούς. Παρά τις αποκαλύψεις του Edward Snowden σχετικά με το πρόγραμμα συλλογής δεδομένων της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας, το κοινό παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό υποστηρικτικό στις προσπάθειες παρακολουθήσεων προκειμένου να κρατηθεί η χώρα ασφαλής. Παρόμοια με προηγούμενα αποτελέσματα έρευνας του Chicago Council, οι διαμορφωτές γνώμης για την εξωτερική πολιτική είναι επίσης πιο πιθανό από ό, τι το ευρύ κοινό να δουν τα οφέλη της οικονομικής βοήθειας προς άλλες χώρες: Τρεις στους τέσσερις ηγέτες τάσσονται υπέρ της διατήρησης ή της επέκτασης των διεθνών οικονομικών προγραμμάτων, σε σύγκριση με μόλις το ένα τρίτο του συνολικού κοινού.

ΤΟ ΕΠΙΜΟΝΟ ΧΑΣΜΑ

Οι αποκλίνουσες απόψεις μεταξύ των ελίτ και του κοινού επικαλύπτονται επίσης από την κομματική πολιτική. Υπάρχει ισχυρή διακομματική συμφωνία υπέρ του να συνεχίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να ασχολούνται ενεργά με τις διεθνείς υποθέσεις, αλλά οι έρευνες δείχνουν εμβάθυνση της κομματικής διαφωνίας για το ποια μορφή θα πρέπει να λάβει αυτή η δέσμευση. Οι Ρεπουμπλικάνοι και το Δημοκρατικοί ηγέτες διίστανται σημαντικά για το αν οι αμυντικές δαπάνες θα πρέπει να διευρυνθούν, και αν η διατήρηση της διεθνούς στρατιωτικής υπεροχής θα πρέπει να είναι ένας σημαντικός στόχος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Οι Ρεπουμπλικανοί ηγέτες σε μεγάλο βαθμό αντιτίθενται με την υπογραφή νέων διεθνών συμφωνιών, όπως η Συνθήκη του ΟΗΕ για το Εμπόριο Όπλων και η Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες, ενώ οι Δημοκρατικοί ηγέτες είναι σε μεγάλο βαθμό υπέρ τους. Ακόμη πιο εντυπωσιακό, πάνω από το 97% των Δημοκρατικών ηγετών υποστηρίζει μια νέα διεθνή συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, σε σύγκριση με μόλις το 43% των Ρεπουμπλικάνων ηγετών.

Οι ηγέτες της εξωτερικής πολιτικής σε κάθε κόμμα αποκλίνουν επίσης από τις δικές τους κομματικές βάσεις σε μια σειρά από ζητήματα. Για παράδειγμα, η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικάνων ηγετών έχουν την άποψη ότι οι πόλεμοι στο Ιράκ (53%) και το Αφγανιστάν (77%) άξιζαν το κόστος, μια άποψη που απέχει μακράν από τα στοιχεία για την γνώμη αμφοτέρων των ηγετών γενικώς και του κοινού. Αυτή η άποψη είναι επίσης αναντίστοιχη με την βάση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος: Μόνο μια μειοψηφία αξιωματούχων Ρεπουμπλικανών συμφωνεί ότι αυτοί οι πόλεμοι άξιζαν το κόστος τους. Το 84% των Δημοκρατικών ηγετών πιστεύουν ότι ο περιορισμός της αλλαγής του κλίματος θα πρέπει να είναι ένας πολύ σημαντικός στόχος της εξωτερικής πολιτικής, σε σύγκριση με το 54% των αυτοπροσδιοριζόμενων ως Δημοκρατικών μεταξύ του κοινού.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ