Η άλλη συριακή κρίση | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η άλλη συριακή κρίση

Ο εσωτερικός εκτοπισμός ως πολεμικό όπλο

Ακόμη και η διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια έχει γίνει ένα όπλο πολέμου. Το καθεστώς επεδείκνυε αυτό που το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών [17] χαρακτηρίζει ως «αυθαίρετη και αναιτιολόγητη παρακράτηση συγκατάθεσης για επιχειρήσεις ανακούφισης», με αποτέλεσμα την περιορισμένη πρόσβαση σε κοινότητες που υποστηρίζουν τις δυνάμεις εναντίον του Άσαντ. Παρά την σημαντική πρόοδο [18] που η διεθνής κοινότητα έχει κάνει για να αποκτήσει πρόσβαση για την ανθρωπιστική βοήθεια στην Συρία με το να παρέχει βοήθεια μέσω διασυνοριακών σημείων πρόσβασης και όχι μόνο μέσα από την Δαμασκό, περισσότερα από 400.000 άτομα [15] -τα περισσότερα εκ των οποίων άμαχοι- συνεχίζουν να ζουν σε περιοχές που πολιορκούνται από το καθεστώς και από άλλες ομάδες ανταρτών, συμπεριλαμβανομένου του Ισλαμικού Κράτους. Από τον Ιούνιο του 2015, η συριακή κυβέρνηση ενέκρινε μόνο 20 από τα 48 αιτήματα των Ηνωμένων Εθνών για «παροχή βοήθειας στην πολιορκημένες ή δύσκολα προσβάσιμες περιοχές [19]». Γενικότερα, το καθεστώς Άσαντ έχει χρησιμοποιήσει την επιλεκτική παροχή υπηρεσιών [20 ], συμπεριλαμβανομένης της ηλεκτρικής ενέργειας, καυσίμων και φαρμάκων, για να αποξενώσει εκείνους που δεν υποστηρίζουν το καθεστώς, μια κατάσταση που επιδεινώνεται από την βάναυση και συνεχιζόμενη σύγκρουση για την πρόσβαση και τον έλεγχο [15] επί των φυσικών πόρων.

02102015-2.jpg

Εκτοπισμένες γυναίκες κάθονται στο πίσω μέρος ενός μικρού φορτηγού που φεύγει από το Χαλέπι, τον Φεβρουάριο του 2013. HAMID KHATIB / REUTERS
------------------------------

Φυσικά, καθώς ο πόλεμος έχει προχωρήσει, σχεδόν όλες οι παρατάξεις έχουν διεξάγει σεχταριστικές σφαγές, έχουν στοχεύσει αμάχους, και διέπραξαν άλλες κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Εδώ, το Ισλαμικό Κράτος [21] είναι ένας από τους χειρότερους παραβάτες. Όπως ήταν αναμενόμενο, όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος τόσο πιο βάναυσες τακτικές –συμπεριλαμβανομένου του αναγκαστικού εκτοπισμού- είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν από όλες τις πλευρές.

Ο εκτοπισμός των ανθρώπων στο εσωτερικό της Συρίας θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια εσκεμμένη πράξη πολέμου. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πρόσφυγες και οι εσωτερικά εκτοπισμένοι θα πρέπει να θεωρηθούν ως δύο εκφάνσεις του ίδιου φαινομένου: Της σκόπιμης στόχευσης αμάχων στο πλαίσιο του πολέμου. Οι δύο κρίσεις πρέπει να αναλυθούν και να λυθούν ταυτόχρονα. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ανταποκριθεί στους πρόσφυγες, τόσο εκτός όσο και εντός της Συρίας. Η χρόνια υποχρηματοδότηση των προγραμμάτων αυτών δεν βοηθά την κατάσταση. Επιπλέον, η παράδοση της βοήθειας στο εσωτερικό της Συρίας περιορίζεται περαιτέρω τόσο από την δυσκολία να προσεγγιστούν οι πληθυσμοί που πλήττονται από τον πόλεμο όσο και από τα γραφειοκρατικά και πολιτικά εμπόδια του καθεστώτος. Η άρνηση της ενασχόλησης με τους εσωτερικά εκτοπισμένους και τους πρόσφυγες στην Μέση Ανατολή μόνο θα προσθέσει στην κρίση των προσφύγων στην Ευρώπη, καθώς οι απλοί Σύριοι αντιμετωπίζουν ολοένα και μεγαλύτερα εμπόδια για την επιβίωσή τους.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει επίσης να συνειδητοποιήσει ότι η καταπολέμηση του ISIS δεν θα είναι αρκετή για να μετριαστεί η ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη. Πολλοί από τους Σύριους πολίτες φεύγουν όχι λόγω του ISIS αλλά λόγω των κυλινδρικών βομβών του Άσαντ. Μόνο ένα αληθινό τέλος στον πόλεμο και μια αλλαγή στο πολιτικό σύστημα μπορεί να αρχίσει να αντιστρέφει το ρεύμα του μαζικού εκτοπισμού.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2015-09-28/other-syr...