Απτόητος στην Συρία

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν μπορεί να παρενέβη στην Συρία υποσχόμενος τον τερματισμό της σύγκρουσης εκεί [1], αλλά τα πράγματα εκεί πρόκειται να πάνε μόνο χειρότερα, και τα κίνητρα του Πούτιν να ανατρέψει τα Δυτικά συμφέροντα μόνο θα αυξηθούν.

Η δυσοίωνη στρατιωτική συσσώρευση της Ρωσίας στην Συρία αποτελεί την πιο σημαντική προβολή δύναμης έξω από το έδαφος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Τις τελευταίες ημέρες, η Ρωσία έχει ξεκινήσει μια σειρά αεροπορικών επιδρομών εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος της Συρίας. Έχει αρχίσει επιχειρώντας με προηγμένο επιθετικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών αεροσκαφών σταθερής πτέρυγας Su-24, 25 και 27, επιθετικών ελικοπτέρων, αεροσκαφών drone, αρμάτων μάχης και συστοιχιών πυραύλων επιφανείας-αέρος SA-22 από τη νέα ρωσική βάση στην Λατάκια, η οποία βρίσκεται στην πίσω αυλή του προπύργιου του Άσαντ.

Παρά το γεγονός ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί την απειλή του Ισλαμικού Κράτους (που ονομάζεται επίσης και ISIS) ως κάλυψη, η ρωσική εκστρατεία στην πραγματικότητα είναι προσανατολισμένη προς την διατήρηση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ στην εξουσία στην Συρία, ουσιαστικά κλείνοντας τον δρόμο προς μια λύση από διαπραγμάτευση, που έχει ανοίξει μετά την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Η Ρωσία σκοπεύει να διατηρήσει μια σημαντική προκεχωρημένη επιχειρησιακή βάση στην Μέση Ανατολή, κάτι που θα της επιτρέψει όχι μόνο να παίζει ρόλο στον καθορισμό του καθεστώτος που θα ακολουθήσει, αλλά και την ικανότητα να επηρεάζει τα γεγονότα στην περιοχή πέραν της τρέχουσας σύγκρουσης.

Ωστόσο, μεγαλύτερη ανησυχία για το άμεσο μέλλον δημιουργεί το γεγονός ότι υπάρχουν ελάχιστες εγγυήσεις ότι η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσει τον υψηλής τεχνολογίας [high-end] στρατιωτικό οπλισμό της και με άλλους αποσταθεροποιητικούς τρόπους, όπως μέσω συνεχών επιθέσεων σε μαχητές της αντιπολίτευσης που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες του Κόλπου. Πράγματι, οι αρχικές αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας δεν είχαν καν στόχο τα οχυρά του ISIS, αλλά κατευθύνονταν σε πιο μετριοπαθείς ομάδες κατά του Άσαντ. Και υπάρχουν ήδη αμφιβολίες για την ικανότητα της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας να επιχειρεί στο ίδιο θέατρο μαχών με τις αεροπορικές επιχειρήσεις των Βρετανών, των Γάλλων, των χωρών του Κόλπου, των Τούρκων και των Αμερικανών χωρίς κίνδυνο για τα συμμαχικά αεροσκάφη και τους πιλότους, ηθελημένα ή αθέλητα.

Πράγματι, η Ρωσία παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι με τα συμμαχικά αεροπλάνα και τα πλοία σε ολόκληρη την Ευρασία επί πολλούς μήνες μέχρι τώρα. Μεταξύ άλλων, πετούσε τόσο στους αεροδιαδρόμους των Δυτικών εμπορικών και στρατιωτικών αεροσκαφών όσο και χρησιμοποιούσε πλοία και υποβρύχια για να πλέουν κατά διαστήματα στα χωρικά ύδατα Δυτικών χωρών. Επιπλέον, η Ρωσία έχει οργανώσει μια σειρά από στρατιωτικές ασκήσεις μεγάλης κλίμακας ακριβώς απέναντι από τα σύνορα της Πολωνίας και αρκετών χωρών της Βαλτικής, καθώς και οι Υπηρεσίες Πληροφοριών της στην πραγματικότητα συνέλαβαν έναν Εσθονό πράκτορα κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ του περασμένου έτους και τον κράτησαν για αρκετές ημέρες.

Αλλά αυτή η παρέμβαση στην Συρία είναι διπλά δυσοίωνη. Όχι μόνο πάει πολύ πιο πέρα από την παρέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία από καθαρά επιχειρησιακή άποψη [2], αλλά θα προκαλέσει επίσης τα, υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, κράτη του Κόλπου να αυξήσουν μαζικά το στοίχημα όσον αφορά την υποστήριξή τους προς τις αντίθετες στον Άσαντ σουνιτικές ομάδες ανταρτών στη Συρία. Εν ολίγοις, αυτός ο περιφερειακός πόλεμος -που τώρα αγγίζει τα όρια ενός μικρού Παγκόσμιο υ Πολέμου, δεδομένων όλων των εξωτερικών δυνάμεων που τώρα ασχολούνται με στρατιωτικές επιχειρήσεις εκεί- θα παραταθεί σημαντικά ακριβώς όταν η προσμονή για μια διπλωματική επίλυση της διένεξης έχει αυξηθεί στον απόηχο της ειρηνευτικής συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι σε συνεδρίαση στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. Ο Ομπάμα και ο Πούτιν συμφώνησαν την Δευτέρα να κατευθύνουν τις ένοπλες δυνάμεις τους για να αρχίσουν συνομιλίες για την αποφυγή συγκρούσεων μεταξύ των πιθανών δράσεων στην Συρία, δήλωσε αξιωματούχος των ΗΠΑ. MIKHAIL KLIMENTYEV / REUTERS
----------------------------

ΕΚΤΙΜΗΣΗ, ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΡΟΠΗ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Δυτικοί σύμμαχοί τους δεν θα έπρεπε να έχουν πιαστεί εξαπίνης [3] από την πανούργα αλλά αποσταθεροποιητική κίνηση του Πούτιν. Από την εισβολή της Ρωσίας και την κατοχή της Ανατολικής Ουκρανίας [4], ο Πούτιν πιέζει και ενοχλεί την Δύση, αναζητώντας τρόπους με τους οποίους μια στρατιωτικά και διπλωματικά επανερχόμενη Ρωσία να μπορεί να ανατρέψει τα Δυτικά συμφέροντα ασφαλείας και να αναγκάσει τις Δυτικές πρωτεύουσες να ασχοληθούν με την Ρωσία και πάλι ως μια σημαντική παγκόσμια δύναμη με την δική της μοναδική σφαίρα νόμιμων συμφερόντων.

Αλλά αυτό δεν ήταν μόνο λάθος λόγω παράλειψης. Είναι επίσης ένα λάθος λόγω πράξης. Με το να μην αντιμετωπίζουν τον Πούτιν και την Ρωσία επαρκώς για την παράνομη εισβολή και κατοχή της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Δυτικοί σύμμαχοί τους έδωσαν ουσιαστικά στον Πούτιν το πράσινο φως για να προβάλει ισχύ σε άλλα γεωστρατηγικά καυτά σημεία hot spots.

Όταν ο Πούτιν κοίταξε στα μάτια την Δύση και η Δύση ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα, η Δύση έχασε την αξιοπιστία της και την δυνατότητά της να αποτρέψει περαιτέρω ρωσική κακή συμπεριφορά. Οι περισσότεροι Δυτικοί ειδικοί επί της ασφαλείας, επικεντρώθηκαν στην διαμάχη για την ίδια την Ουκρανία, αγνοώντας τις ευρύτερες στρατηγικές επιπτώσεις.