Secure Connection

Το όχι και τόσο μεγάλο παιχνίδι στην Συρία

Και πώς να τερματιστεί

Andrew J. Tabler

11/11/2015

Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα

Ο ANDREW J. TABLER είναι βασικός συνεργάτης του Washington Institute for Near East Policy και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο In the Lion’s Den: An Eyewitness Account of Washington’s Battle with Syria [1].

Εμφάνιση άρθρου σε περισσότερες σελίδες

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να γράψετε το σχόλιο σας. Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε ενημέρωση από το ForeignAffairs.gr.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Ρωσία [2] έχει επιστρέψει στην Μέση Ανατολή μέσω μιας άμεσης στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία [3]. Με τον τρόπο αυτό, μπήκε στο μεγάλο παιχνίδι για την καρδιά αυτής της χώρας και της περιοχής. Οι αρχικές θεωρίες ότι η Ρωσία παρενέβη μονομερώς για να υποστηρίξει το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ [4] έχουν έκτοτε υπονομευθεί από αποδείξεις ότι οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές συντονίζονται με μια υποστηριζόμενη από το Ιράν επιθετική διοίκηση κοντά στο Χαλέπι. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό ότι μια επίσκεψη στην Μόσχα τον Ιούνιο του 2015 από τον Qassem Suleimani, ηγέτη της Επαναστατικής Φρουράς του Ιράν, ήταν μέρος του σχεδιασμού για την ενδεχόμενη ιρανο-ρωσική επέμβαση.

Ο Άσαντ προφανώς προσκάλεσε τα ρωσικά χτυπήματα, στα οποία έχει δώσει κάποια νομιμοποίηση, όπως έχει κάνει και η ταυτόχρονη προβολή των διαπραγματεύσεων από την Μόσχα, οι οποίες ξεκίνησαν στην Βιέννη την περασμένη εβδομάδα. Αλλά με το να παρεμβαίνει εξ ονόματος αυτού που οι Ρώσοι αξιωματούχοι αποκαλούν «μωσαϊκό» των υποστηριζόμενων από το Ιράν δυνάμεων, η Μόσχα ξεκίνησε έναν καυγά με την πλειοψηφία [5] των Σουνιτών ανταρτών και των αδελφών τους στην περιοχή. Επίσης εισέβαλε στις σφαίρες επιρροής άλλων περιφερειακών παικτών [6] συμπεριλαμβανομένων της Τουρκίας, των χωρών του Κόλπου, των Κούρδων, της Ιορδανίας και του Ισραήλ.

Πριν από τη ρωσική επέμβαση, η Συρία φαινόταν να μετατρέπεται σε Βοσνία και Σομαλία. Τώρα, θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ένα άλλο Αφγανιστάν.

Ένα κορίτσι περνά μπροστά από κατεστραμμένα κτήρια στην ελεγχόμενη από αντάρτες περιοχή της πόλης Maaret al-Numan στην επαρχία Idlib, στην Συρία, στις 28 Οκτωβρίου 2015. KHALIL ASHAWI / REUTERS
-----------------------------

ΕΚΤΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ

Η επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία είναι η πρώτη άμεση στρατιωτική εμπλοκή της χώρας στην Μέση Ανατολή (στον πόλεμο φθοράς της Αιγύπτου, οι Σοβιετικοί πιλότοι πετούσαν αιγυπτιακά αεροπλάνα˙ Στον πόλεμο του 1973, οι Σοβιετικοί έστειλαν αεροπλάνα αλλά δεν τα χρησιμοποίησαν). Η παρέμβαση κατά κύριο λόγο συντελείτο με αεροπορικές επιδρομές σε περιοχές όπου το καθεστώς Άσαντ είχε αρχίσει να χάνει έδαφος πρόσφατα: Στην βόρεια Λατάκια, την πεδιάδα Ghab βόρεια της Χάμα, τον θύλακα Rastan βόρεια της Χομς και το Χαλέπι. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με πολλαπλές αναφορές των μέσων ενημέρωσης, μαχητές του Ιράν, του καθεστώτος Άσαντ και της Χεζμπολάχ έχουν ξεκινήσει μια εδαφική εκστρατεία για να ανακαταλάβουν περιοχές στον βορρά που έχασαν νωρίτερα φέτος από τον λεγόμενο Κατακτητικό Στρατό -ένα συνονθύλευμα μετριοπαθών ανταρτών, ισλαμιστών και ανταρτών συνδεδεμένων με την αλ Κάιντα.

Συλλογικά, τα [αεροπορικά] χτυπήματα και η εκστρατεία στο έδαφος αντιπροσωπεύουν μια συντονισμένη προσπάθεια για να ασφαλιστούν τρεις βασικές περιοχές. Η πρώτη είναι η πεδιάδα Ghab, η πιο εύφορη περιοχή της Συρίας και το όριο μεταξύ των μειονοτικών πληθυσμών στην ακτή και της σουνιτικής πλειοψηφίας της Συρίας στην ενδοχώρα. Η δεύτερη είναι ο αυτοκινητόδρομος M-5, η σπονδυλική στήλη των μεταφορών που συνδέει την Δαμασκό με την Χομς, την Χάμα και τον βορρά. Η τρίτη είναι η πολιορκημένη πόλη του Χαλεπίου.

Οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές και η σχετιζόμενη [με αυτές] υποστηριζόμενη από το ιράν επιθετική δύναμη έχουν ήδη συγκρουστεί μετωπικά με σφαίρες επιρροής της Τουρκίας και του Αραβικού Κόλπου στην βόρεια Συρία. Η Ρωσία έχει δείξει στην Τουρκία μέσω πολλαπλών επιδρομών στον τουρκικό εναέριο χώρο [7] ότι εκλαμβάνει την βόρεια Συρία ως παιζόμενη. Η Τουρκία, όπως η Ρωσία έχει καταστήσει σαφές, θα πρέπει να χαλιναγωγήσει την υποστήριξή της προς τις ομάδες των ανταρτών στο συνοριακό πέρασμα Μπαμπ αλ-Σαλάμ στον βορρά και το πέρασμα Μπαμπ αλ-Χάουα στα δυτικά. Παρά το γεγονός ότι τα ρωσικά χτυπήματα έπληξαν μια σειρά από ομάδες, τα πιο σημαντικά ήταν ενάντια σε μετριοπαθείς ομάδες που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την υποστηριζόμενη από την Σαουδική Αραβία ομάδα σαλαφιστών Ahrar al-Sham, και την Jabhat al-Nusra της αλ Κάιντα. Αντάρτες στην περιοχή προσπάθησαν να σταματήσουν ή να επιβραδύνουν την επίγεια επίθεση του καθεστώτος χρησιμοποιώντας αμερικανικής κατασκευής αντιαρματικούς πυραύλους TOW, ένα όπλο που φημολογείται ότι πληρώθηκε από το Ριάντ, αλλά ότι απαιτεί να εγκριθούν οι τελικοί χρήστες από την Ουάσιγκτον.

Τα ρωσικά χτυπήματα έχουν επίσης αλλάξει την ισορροπία μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων. Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), το οποίο είναι το συριακό παρακλάδι του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος και η πολιτική δύναμη πίσω από την οργάνωση Κουρδικές Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (YPG), προσπαθεί να σχηματίσει μια συνεχόμενη κουρδική ζώνη [8], την οποία η YPG αποκαλεί «Rojava» ή «Δυτικό Κουρδιστάν», κατά μήκος των βόρειων συνόρων της Συρίας. Η Ρωσία φέρεται να είναι πρόθυμη να στηρίξει αυτή την προσπάθεια, προκειμένου να εμποδίσει Ρώσους και Τσετσένους μαχητές στην Συρία από το να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μέσω του Καυκάσου. Το PYD, αισθανόμενο την αδυναμία της Ουάσιγκτον, ζήτησε ανοιχτά την στήριξη των ΗΠΑ για να συνδέσει το δυτικό κουρδικό καντόνι της Afrin με το Κομπάνι καταλαμβάνοντας την περιοχή δυτικά του ποταμού Ευφράτη (που, όχι συμπτωματικά, είναι εκεί που η Τουρκία έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να δημιουργήσει μια ασφαλή ζώνη).

Προσωπικό ασφαλείας φρουρεί καθώς ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ συνομιλούν πριν από μια συνεδρίαση με 17 έθνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ, στο ξενοδοχείο Imperial στην Βιέννη, στις 30 Οκτωβρίου 2015. BRENDAN SMIALOWSKI / REUTERS
-------------------------------

Η Ουάσιγκτον ενθάρρυνε το PYD να επικεντρωθεί στην συνεργασία με αραβικές φυλές, Ασσύριους και συριακές χριστιανικές μονάδες κάτω από την ομπρέλα των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας στην ανατολική Συρία, κατά του αυτοαποκαλούμενου ως Ισλαμικού Κράτους (επίσης γνωστού ως ISIS). Αν το PYD δεν λάβει αμερικανική υποστήριξη στις ενοποιητικές προσπάθειές του, όμως, θα μπορούσε να στραφεί στην Ρωσία και το Ιράν για να αποκλείσει την ζώνη από το νότο και να αποκόψει το ISIS από την Τουρκία. Αυτή η περιοχή είναι η πατρίδα ενός μίγματος από Τουρκμένους, Κούρδους, Άραβες και Σουνίτες, πράγμα που σημαίνει ότι, όπως και να εξελιχθεί η κατάσταση, είναι πιθανό να είναι εξαιρετικά αιματηρή. Οι Κούρδοι είναι ισχυροί αλλά μάλλον όχι αρκετά ισχυροί για να κρατήσουν ολόκληρη την περιοχή. Το ISIS, εν τω μεταξύ, είχε από καιρό την περιοχή στο στόχαστρο˙ οι συνδεδεμένοι με το ISIS ιδεολόγοι επισημαίνουν προφητείες ότι στο χωριό Dabiq, θα λάβει χώρα μια μεγάλη μάχη μεταξύ μιας εισβολής «άπιστου» στρατού που θα απωθηθεί από αμυνόμενους Μουσουλμάνους, σηματοδοτώντας την αρχή του τέλους του κόσμου.

Σε αυτήν την ανάφλεξη, η Ρωσία υπήρξε σχετικά αμέτοχη στη νότια Συρία, με λίγα μόνο χτυπήματα κοντά στο Tel Harra και την Νταράα, παρά τα κέρδη των ανταρτών εκεί τον τελευταίο χρόνο που τους έφεραν κοντά στην Δαμασκό. Η Νότια Συρία μοιράζεται μεταξύ των σφαιρών επιρροής της Ιορδανίας, του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ, αλλά το Ισραήλ έχει την εναέρια υπεροχή στην περιοχή. Η έλλειψη ρωσικής δράσης εκεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, θα μπορούσε να είναι το προϊόν μιας συνεδρίασης τον Σεπτέμβριο στην Μόσχα μεταξύ του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου. Οι Ρώσοι έχουν δηλώσει ότι έχουν δημιουργήσει έναν κοινό αντιτρομοκρατικό «μηχανισμό» στο Αμμάν που θα μπορούσε να κρατήσει τα ρωσικά αεροπλάνα έξω από την περιοχή, τουλάχιστον για τώρα.

Αυτό που είναι ακόμη ασαφές είναι τα ρωσικά σχέδια [9] για το ISIS [10]. Το ότι η Ρωσία είναι σοβαρή για την καταπολέμηση της τρομοκρατικής ομάδας είναι αμφίβολο, δεδομένου ότι το 80% των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών μέχρι τώρα έχουν βάλει στο στόχαστρο άλλες ομάδες εκτός από το ISIS. Εκτός κι αν η Ρωσία είναι πρόθυμη να δεσμεύσει δεκάδες χιλιάδες στρατιωτών των χερσαίων δυνάμεων, είναι απίθανο ότι αυτή (ή ο Άσαντ) θα είναι σε θέση να ξαναπάρουν και να κρατήσουν την Raqqa και την κοιλάδα του Ευφράτη. Με άλλα λόγια, η Μόσχα έχει εμπλακεί σε μια μακρά δύσκολη πορεία στο συριακό τέλμα, ένα σημείο που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα επανέλαβε σε πολλές περιπτώσεις.

ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Η ρωσική παρέμβαση, ονομαστικά στοχεύοντας την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει τον Άσαντ και το Ιράν στο διπλωματικό παιχνίδι για μια πολιτική διευθέτηση στην Συρία. Οι συνεχιζόμενες συνομιλίες στην Βιέννη είναι μόνο η τελευταία κίνηση στο λύσιμο αυτού που συχνά αναφέρεται ως «ο κόμπος του Άσαντ» -το φορτισμένο ζήτημα του ρόλου του προέδρου της Συρίας σε μια μετάβαση που περιγράφηκε στο Ανακοινωθέν της Γενεύης το 2012 [11], το οποίο διαπραγματεύθηκαν η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκείνη την εποχή, η πτώση του καθεστώτος φαινόταν πιθανή, οπότε οι Δυτικοί εκπρόσωποι αποδυνάμωσαν την γλώσσα των ανακοινωθέντων τους για την τύχη του Άσαντ ώστε να ξεπεράσουν ένα ρωσικό βέτο στα Ηνωμένα Έθνη. Αντί της απαίτησης ότι ο Άσαντ πρέπει να «κάνει στην άκρη» ως μέρος της μετάβασης, οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν ότι ένα «Μεταβατικό Κυβερνών Σώμα» με «πλήρη εκτελεστική εξουσία» θα σχηματιστεί «κοινή συναινέσει». Οι Αμερικανοί διαπραγματευτές υποστήριξαν ότι η ρήτρα αμοιβαίας συναίνεσης θα δίνει στην αντιπολίτευση δικαίωμα βέτο για την συμμετοχή του Άσαντ στην μεταβατική κυβέρνηση. Αλλά με το να μην αποκλείουν ρητά τον Άσαντ από το σύστημα, και αποτυγχάνοντας να καθορίσουν ποιες ομάδες της αντιπολίτευσης θα έπρεπε να έχουν γνώμη, η συμφωνία επέτρεψε στον Άσαντ να κωλυσιεργεί επί μακρόν και έδωσε στην Ρωσία το πάνω χέρι.

Η πολιτική βάση για μια μετάβαση υπό την ηγεσία του Άσαντ (ή μια μετάβαση υπό την ηγεσία οποιουδήποτε άλλου μέλους του καθεστώτος Άσαντ) φαίνεται μακράν του να είναι σαφής. Κατά την διάρκεια των τελευταίων συνομιλιών στην Μόσχα μεταξύ του καθεστώτος Άσαντ και των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης, τον Απρίλιο, οι Ρώσοι απέτυχαν να συναφθεί μια συμφωνία σχετικά με την αντιτρομοκρατική πλατφόρμα -κυρίως επειδή το καθεστώς επιμένει να κατηγοριοποιεί τον οποιονδήποτε στην αντιπολίτευση ως τρομοκράτη. Οι επακόλουθες αεροπορικές επιθέσεις της Ρωσίας εναντίον μετριοπαθών στοιχείων της συριακής αντιπολίτευσης καταδεικνύουν ότι η Μόσχα ίσως βλέπει την κατάσταση με παρόμοιο τρόπο. Αλλιώς, θα μπορούσε να δείχνει ότι όταν πιέζεται για να επιλέξει μεταξύ του Άσαντ ή του ISIS, η αντιπολίτευση θα επιλέξει τον πρώτο. Η έννοια του να καταφέρουν το καθεστώς και η αντιπολίτευση να θάψουν «το τσεκούρι του πολέμου» και να συμμαχήσουν εναντίον της τρομοκρατίας είναι έτσι ένας πραγματικά μακρινός στόχος.

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι (R), ενώ ακούν τον Ειδικό Απεσταλμένο του ΟΗΕ για την Συρία Staffan de Mistura να μιλά κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Grand Hotel στην Βιέννη, στις 30 Οκτωβρίου 2015. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι ήλπιζε ότι θα μπορούσε να σημειωθεί πρόοδος στις διεθνείς συνομιλίες στην Βιέννη με στόχο την εξεύρεση πολιτικής λύσης για τον τετραετή εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, αλλά ήταν πολύ δύσκολο. BRENDAN SMIALOWSKI / REUTERS
---------------------------

ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ

Το τελικό αποτέλεσμα της επέμβασης της Ρωσίας στην Συρία θα εξαρτηθεί από το τι θα κάνουν στην συνέχεια οι εγχώριοι παράγοντες και οι περιφερειακοί υποστηρικτές τους. Η διακοπή λειτουργίας, αλλά όχι η ακύρωση, του εκπαιδευτικού και εξοπλιστικού αμερικανικού προγράμματος λίγο αφότου η Μόσχα άρχισε να βομβαρδίζει την Συρία ήταν απλά το πιο πρόσφατο παράδειγμα της φρικτής χρονικής επιλογής της Ουάσιγκτον στον συριακό πόλεμο˙ η οπτική είναι πιθανό να ωφελήσει τους τζιχαντιστές πάνω απ’ όλους. Η αποστολή των 50 ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων για να στηρίξουν τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας που υποστηρίζονται από το PYD εναντίον του ISIS, είναι απίθανο να βοηθήσουν τους αντάρτες που μάχονται τον Άσαντ στην δυτική Συρία και θα μπορούσε να δημιουργήσει σημαντικές εντάσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας. Εν τω μεταξύ, στην Σαουδική Αραβία, μια ομάδα 55 κληρικών και επιφανών Ισλαμιστών υπέγραψαν μια δήλωση που ζητούσε τα πάντα εκτός από τζιχάντ για να αντιμετωπιστεί η ρωσική επέμβαση.

Με άλλα λόγια, ισλαμικές ομάδες όπως η Ahrar al-Sham θα μπορούσαν σύντομα να λάβουν πολύ περισσότερη υποστήριξη. Αν η Jabhat al-Nusra ή το ISIS αρχίσουν να εξαπλώνουν την επιρροή τους στη νότια Συρία, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει την Ιορδανία και το Ισραήλ να εξετάσουν σοβαρά την δημιουργία μιας επίσημης ασφαλούς ή ουδέτερης ζώνης στη νότια Συρία. Μέχρι τώρα, αμφότερες οι χώρες έχουν διατηρήσει το status quo με μια ντε φάκτο ασφαλή περιοχή που εκτείνεται περίπου 20 χιλιόμετρα (12,4 μίλια) στην Συρία από τα σύνορα με την Ιορδανία. Κάτι βαθύτερο θα απαιτούσε μια πιο επίσημη ρύθμιση και, πιθανόν, ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η Τουρκία και οι χώρες του Κόλπου έχουν ήδη διευκολύνει την μεταφορά πυραύλων TOW στην Συρία, αλλά το πραγματικό δίλημμα παραμένει το αν και υπό ποιες συνθήκες θα παρέχουν στους συμμάχους τους αντιαεροπορικές δυνατότητες. Για χρόνια, η συριακή αντιπολίτευση έχει ζητήσει φορητά (από ανθρώπους) συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας (man-portable air defense systems, MANPADS) για την αντιμετώπιση των αεροσκαφών του καθεστώτος και τώρα των ρωσικών αεροσκαφών. Όμως, η έλλειψη σαφών γραμμών διαχωρισμού μεταξύ των δυνάμεων της αντιπολίτευσης και η επικράτηση των τρομοκρατικών ομάδων της αντιπολίτευσης έχουν κρατήσει τα MANPADS έξω από την Συρία. Εν τω μεταξύ, η άμεση αεροπορική στήριξη της αντιπολίτευσης από την Τουρκία ή την Ιορδανία θα μπορούσε να θέσει τις βάσεις για μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αν η Ρωσία συνεχίζει να σφυροκοπά θέσεις της αντιπολίτευσης στο βόρειο τμήμα ή επεκτείνει τις δραστηριότητες προς το νότο προς υποστήριξη του καθεστώτος Assad, ίσως να διασπαρθούν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πέρα από τα σύνορα, επιταχύνοντας σημαντικά τα σχέδια για την δημιουργία ασφαλών περιοχών.

Με τη νίκη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν [12] την 1η Νοεμβρίου, η Άγκυρα είναι πιθανό να πολεμήσει άγρια κάθε προσπάθεια του PYD να ενώσει τα καντόνια της Afrin και του Κομπάνι. Η Τουρκία πιθανότατα θα καταπολεμήσει μια τέτοια κίνηση υποστηρίζοντας συριακές ομάδες στην περιοχή κατά μήκος της γραμμής Marea, της κύριας οδού ανεφοδιασμού από το πέρασμα Μπαμπ αλ-Σαλάμ της Τουρκίας προς τον νότο στο Χαλέπι. Αν και δεν είναι πιθανή, μια μαζική κίνηση του PYD θα μπορούσε ακόμη και να προκαλέσει μια άμεση τουρκική στρατιωτική επέμβαση για την καταπολέμηση τόσο των YPG όσο και του ISIS.

Αυτό που μένει να δούμε είναι το πώς θα αντιδράσει η Τεχεράνη, όχι τόσο για την στρατιωτική εκστρατεία της Ρωσίας (από την οποία έχει ήδη κερδίσει), αλλά για τις προσπάθειες της Ρωσίας να δομήσει μια ευρεία πολυσεχταριστική μετάβαση στην Συρία. Μέχρι τώρα, η υποστήριξη της Τεχεράνης στην Συρία εστιάζεται στενά στην ενίσχυση των κυριαρχούμενων από μειονότητες Δυνάμεων Εθνικής Άμυνας και στην εισαγωγή μαχητών της Χεζμπολάχ, καθώς και Σιιτών Ιρακινών και Αφγανών πολιτοφυλάκων για να πολεμήσουν τους αντάρτες. Οι Ιρανοί λένε ότι η προσέγγισή τους βασίζεται στην υπόθεση πως το καθεστώς Άσαντ είναι μια ανεστραμμένη πυραμίδα -δηλαδή, ότι ολόκληρο το σύστημα θα καταρρεύσει χωρίς τον Άσαντ. Ρώσοι αξιωματούχοι εκφράζουν ήσυχα το ενδιαφέρον τους για μια μετάβαση κατά την οποία το καθεστώς Άσαντ θα διατηρηθεί, αλλά σε κάποιο σημείο ο Άσαντ θα βγει από την σκηνή.

Ακόμη κι εάν η Μόσχα είναι σε θέση να βγάλει λαγό από το διπλωματικό καπέλο της και να κάνει μια διαδικασία να εκκινηθεί, παραμένει ιδιαιτέρως ασαφές το αν η Τεχεράνη θα σπάσει τους δεσμούς της με την οικογένεια Άσαντ. Προς το παρόν, η ανάπτυξη περισσότερων ιρανικών δυνάμεων στις πύλες του Χαλεπίου δείχνει ότι η Τεχεράνη διπλασιάζει το στοίχημά της υπέρ του Άσαντ για άλλη μια φορά, ακόμα και όταν η πυρηνική συμφωνία της με την Ουάσινγκτον την φέρνει [ξανά στον κόσμο] από την «κατάψυξη». Μια τέτοια εξέλιξη μάλλον θα διασφαλίσει την διχοτόμηση της Συρίας επ’ αόριστον, και μαζί με αυτό, το Μεγάλο Παιχνίδι της Συρίας.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2015-11-04/not-so-great-ga...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

Εμφάνιση άρθρου σε περισσότερες σελίδες

Το όχι και τόσο μεγάλο παιχνίδι στην Συρία

Αναζήτηση

Δημοφιλή Άρθρα

Περιοχή Μελών