Πέντε χρόνια μετά την Φουκουσίμα

Η κατάρρευση του 2011 έστρεψε τους προβολείς στις αδυναμίες [21] στο καθεστώς ασφάλειας της Tokyo Electric Power Co., την εταιρεία υπεύθυνη για την λειτουργία του Fukushima Daiichi. Είχε παραποιήσει εκθέσεις και «μαγειρέψει» επιθεωρήσεις για την ασφάλεια πολύ πριν [το ατύχημα που έπληξε] την Φουκουσίμα˙ είχε επίσης αποτύχει [22] να επικαιροποιήσει τα πρότυπα ασφαλείας για σεισμό και τσουνάμι. Σίγουρα, είναι δύσκολο να προετοιμαστεί κάποιος για ένα γεγονός που φαίνεται σχεδόν αδύνατο να συμβεί, όπως ο σεισμός και το τσουνάμι του μεγέθους που έπληξαν την Ιαπωνία, αλλά μια ανώτερη κουλτούρα ασφάλειας μπορεί να κάνει την διαφορά -ορισμένοι υποστήριξαν [23] ότι αυτός ήταν ο λόγος που οι αντιδραστήρες στον πυρηνικό σταθμό Onagawa, ο οποίος χτυπήθηκε το ίδιο σκληρά με τον Fukushima Daiichi, παρέμεινε ανέπαφος και έκλεισε με ασφάλεια.

Ένα αγόρι στέκεται κοντά σε κεριά κατά την διάρκεια μιας αντι-πυρηνικής εκδήλωσης κοντά στο σταθμό πυρηνικής ενέργειας της Kyushu Electric Power, στο Σεντάι στην Satsumasendai, του νομού Καγκοσίμα, στην Ιαπωνία, στις 8 Αυγούστου 2015. Η Ιαπωνία επρόκειτο να ενεργοποιήσει έναν νέο πυρηνικό αντιδραστήρα για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δύο χρόνια. ISSEI KATO / REUTERS
---------------------------------------

ΑΞΙΕΠΑΙΝΗ ΠΡΟΟΔΟΣ

Από το ατύχημα, η Ιαπωνία έχει λάβει αξιοθαύμαστα, αν και ελλιπή, [24] μέτρα για την δημιουργία μιας ανεξάρτητης ρυθμιστικής Αρχής ώστε να βελτιώσει την κουλτούρα ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου του να φέρει σεβαστούς διεθνείς συμβούλους. Πέρυσι, άρχισε σταδιακά να ενεργοποιεί κάποιους από τους λειτουργούντες αντιδραστήρες της χώρας. Πριν την Φουκουσίμα, οι περισσότεροι από τους 50 αντιδραστήρες παρείχαν στην Ιαπωνία περίπου το 30% της ηλεκτρικής της ενέργειας, αλλά όλοι ετέθησαν εκτός λειτουργίας κατά τους μήνες μετά το ατύχημα.

Φυσικά, η Ιαπωνία δεν είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει τέτοιου είδους προβλήματα που αφορούν την ασφάλεια. Μετά την διάλυση της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο μεγαλύτερος παραγωγός πυρηνικής ενέργειας στον κόσμο, έχουν δεχθεί επικρίσεις [21] για το ποσό της επιρροής που ασκεί η βιομηχανία πάνω διαδικασία λήψης ρυθμιστικών αποφάσεων. Η πυρηνική βιομηχανία της Νότιας Κορέας, επίσης, είχε προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης μιας ιστορίας πλαστογράφησης εγγράφων ασφαλείας [25].

Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι οι αναπτυσσόμενες χώρες που μπαίνουν στην εικόνα. Η Κίνα δείχνει τον δρόμο, με σχέδια [26] να τριπλασιάσει την πυρηνική παραγωγική ικανότητά της μέχρι το 2020, αλλά η ρυθμιστική Αρχή της δεν είναι ούτε δομικά ανεξάρτητη [27] ούτε καλά στελεχωμένη [28]. Επειδή ένα ατύχημα έχει τεράστια πιθανότητα να προξενήσει εκτεταμένες ζημιές, ο αυστηρός έλεγχος της ποιότητας είναι απαραίτητος. Το ιστορικό της Κίνας στο θέμα αυτό δεν είναι ελπιδοφόρο. Για παράδειγμα, το 1987, το συνεργείο των τεχνικών που κατασκεύαζε ένα πυρηνικό εργοστάσιο κοντά στο Χονγκ Κονγκ παρερμήνευσε τα σχεδιαγράμματα [29] και αρχικά απέτυχε να ενσωματώσει ένα μεγάλο μέρος του απαιτούμενου χάλυβα προστασίας, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα και την εποπτεία.

Ορισμένες νέες δυνάμεις είναι πιο συνετές, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων [30], τα οποία ξεκίνησαν δημιουργώντας ένα σταθερό κανονιστικό πλαίσιο, με μια ομάδα διεθνών εμπειρογνωμόνων [31] για την τακτική αξιολόγηση της προόδου του προγράμματος, πολύ πριν ο πρώτος αντιδραστήρας ενταχθεί στο σύστημα το 2017.

Άλλοι είναι πιο υπεροπτικοί, όπως το Βιετνάμ [32], ένα άλλο μονοκομματικό κράτος με πυρηνικές φιλοδοξίες και χωρίς προηγούμενο για κανέναν τύπο ανεξάρτητης ρυθμιστικής οντότητας. Το Ιράν [33], μια σεισμικά ενεργή χώρα, επίσης έχει δημιουργήσει ανησυχίες [34] για την ασφάλεια των σημερινών και των μελλοντικών αντιδραστήρων του και για την έλλειψη ανεξαρτησίας της σχετικής ρυθμιστικής Αρχής του, παρά την πρόσφατη πυρηνική συμφωνία με τους P5 + 1 [35] (Κίνα, Γαλλία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες, συν Γερμανία). Η Ινδία είναι μια άλλη ταχέως αναπτυσσόμενη πυρηνική δύναμη, με πάνω από 25 αντιδραστήρες [20], είτε υπό κατασκευή είτε υπό σχεδιασμό. Αλλά έχει κολλήσει στο ζήτημα της ανεξαρτησίας των ρυθμιστικών Αρχών [36] καθώς ο προτεινόμενος νόμος για την ρύθμιση, που κατατέθηκε ως αντίδραση στην καταστροφή της Φουκουσίμα, δεν ψηφίστηκε από το νομοθετικό σώμα.

Οι εκκλήσεις για μεταρρυθμίσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας που θα απαιτήσουν πιο αυστηρούς διεθνείς ελέγχους ασφαλείας [37] είναι ευπρόσδεκτες, αλλά δεν πρέπει το πράγμα να σταματήσει εκεί. Η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας θα πρέπει να αναγνωριστεί ως μια σοβαρή ευθύνη, δεδομένης της κλίμακας της ζημιάς και του πόνου όταν τα πράγματα πάνε στραβά -όπως ο κόσμος θυμήθηκε πριν από πέντε χρόνια.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/japan/2016-02-16/five-years-afte...