Η πάλη μεταξύ Πατριαρχείου και Ρωσίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η πάλη μεταξύ Πατριαρχείου και Ρωσίας

Οι ρωσικές προσευχές για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό

18072016-1.jpg

Μια ορθόδοξη εκκλησία στο Volgograd, στην Ρωσία, τον Ιανουάριο του 2014. VASILY FEDOSENKO / REUTERS
--------------------------------------------

Η Σύνοδος, που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη, αναμφίβολα υπέφερε από το γεγονός ότι η Ανατολική Μεσόγειος έχει γίνει στόχος των γεωπολιτικών φιλοδοξιών αμφότερων της Ρωσίας [7] και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Λίγο πριν από την Σύνοδο, ο Πούτιν είχε επισκεφθεί την μοναστική κοινότητα του όρους Άθω στην Ελλάδα, [το οποίο είναι] επισήμως υπό την δικαιοδοσία της Κωνσταντινούπολης, για να γιορτάσει τα 1.000 χρόνια από τότε που εγκαταστάθηκαν Ρώσοι μοναχοί στο Άγιον Όρος. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του, πρότεινε ότι η ρωσική σύνδεση με την Ελλάδα «μπορούσε μόνο να γίνει ισχυρότερη», και πράγματι η Ελλάδα ήταν ηχηρή στην αντίθεσή της για συνέχιση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας για την Ουκρανία [8]. Το ίδιο και η κυβέρνηση της Κύπρου, και μερικές κυπριακές Ορθόδοξες ομάδες έχουν ζητήσει να γίνουν διαθέσιμες για τις ρώσικες δυνάμεις ορισμένες εγκαταστάσεις στο νησί. Η προστασία των Ορθόδοξων κοινοτήτων μέχρι που αναφέρθηκε ως δικαιολογία για την ρωσική στρατιωτική επέμβαση στην Συρία.

Ωστόσο, οι διαφορές που περιβάλλουν την Σύνοδο έχουν επίσης καταδείξει την επιρροή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον ευρύτερο κόσμο της Ορθοδοξίας. Οι Εκκλησίες της Αντιόχειας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας αρνήθηκαν να παρακολουθήσουν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Η Αντιόχεια, η οποία εδρεύει στην ελεγχόμενη από τον Άσαντ Δαμασκό, παρουσίασε ως λόγο την διαφωνία της με την εκκλησία της Ιερουσαλήμ σχετικά με την δικαιοδοσία στο Κατάρ. Η Γεωργιανή Εκκλησία απέρριψε, με την υποστήριξη της Ρωσικής Εκκλησίας, την συνήθη σειρά (με βάση την ηλικία τους) με την οποία τοποθετούνται οι 14 Ορθόδοξες Εκκλησίες, διεκδικώντας για τον εαυτό της μια πολύ μεγαλύτερη ιστορία από όση της αναγνωρίζεται από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Η Βουλγαρική Εκκλησία, εν τω μεταξύ, εξήγησε την αποχή της εν μέρει ως μια διαμαρτυρία ενάντια σε έγγραφα της Συνόδου που περιλάμβαναν ρητορική σχετικά με την βελτίωση των σχέσεων με τις άλλες εκκλησίες. Οι υπερ-συντηρητικοί Βούλγαροι ιεράρχες εξέλαβαν αυτό το σημείο ως μια αναφορά για την Καθολική Εκκλησία, την οποία, μαζί με άλλους Ορθόδοξους συντηρητικούς, θεωρούν ως μη εκκλησία γενικώς, αλλά μόνο μια κοινότητα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Η σχολαστικότητα της Βουλγαρικής Εκκλησίας σχετικά με την γλώσσα που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον καθολικισμό αναδεικνύει μια άλλη μεγάλη διαίρεση στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας, εκείνη μεταξύ των συντηρητικών και των φιλελεύθερων ηγετών. Αυτή η διαφορά διχάζει όλες τις εκκλησίες. Για παράδειγμα, αρκετοί επίσκοποι από την Κύπρο, οι οποίοι παρέστησαν στην Σύνοδο, απήχησαν τους Βούλγαρους με την καταψήφιση του εγγράφου για την βελτίωση των σχέσεων με τις άλλες εκκλησίες. Ωστόσο, η διαίρεση δεν περιορίζεται στα θρησκευτικά θέματα˙ εκτείνεται επίσης στην πολιτική. Σε αμφότερες την Κύπρο και την Ελλάδα, ορισμένοι θρησκευτικοί αξιωματούχοι χαιρέτισαν την εκλογή πολιτικών από τα νεο-φασιστικά κόμματα ΕΛΑΜ και Χρυσή Αυγή. Στην Κρήτη, ωστόσο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης προώθησε μια αποστολική ανακοίνωση για την Ορθοδοξία που καταδίκασε όλες τις μορφές του ρατσισμού και των διακρίσεων.

Η διάσπαση συντηρητικών - φιλελεύθερων έχει την δυνατότητα να εκτροχιάσει την ρωσική συμφωνία. Κανονικά, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ένας ισχυρός υποστηρικτής του θεολογικού συντηρητισμού. Ωστόσο, ο συντηρητισμός δεν ευθυγραμμίζεται πάντα με τα ρωσικά συμφέροντα. Για παράδειγμα, τον Φεβρουάριο του 2016 ο Κύριλλος συναντήθηκε με τον Πάπα Φραγκίσκο στην Αβάνα, σε μια κίνηση που πιθανόν οργανώθηκε από τον Πούτιν για την ενίσχυση του παγκόσμιου προφίλ της ρωσικής εκκλησίας. Ωστόσο, κατά την επιστροφή του στην Μόσχα, ο Κύριλλος επικρίθηκε έντονα από τους συντηρητικούς Ορθοδόξους επισκόπους, οι οποίοι αισθάνονταν ότι δεν θα έπρεπε να συναντηθεί με τον Καθολικό ηγέτη. Ομοίως, η προσπάθεια της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για κυριαρχία στο εσωτερικό της Ορθοδοξίας έρχεται σε αντίθεση με τον σεβασμό των συντηρητικών για το παραδοσιακό καθεστώς του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως «πρώτο μεταξύ ίσων».

Το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης διαθέτει επίσης κάποια δυνητικά επιζήμια μόχλευση επί της Μόσχας, όταν πρόκειται για την Ουκρανία. Η Ουκρανία είναι σήμερα υπό την δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ωστόσο, την ημέρα που άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσκοποι στην Κρήτη για το Συμβούλιο, το ουκρανικό κοινοβούλιο απηύθυνε μια έκκληση προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην Κωνσταντινούπολη για να αναγνωρίσει μια ανεξάρτητη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, χωριστά από την Μόσχα. Ο ίδιος αρνήθηκε να το πράξει, και το Συμβούλιο προχώρησε χωρίς καμία επίσημη συζήτηση του θέματος. Αλλά η πίεση παραμένει. Μια τέτοια κίνηση, η οποία θα αφαιρέσει περίπου 30 εκατομμύρια πιστούς από την δικαιοδοσία της Ρωσικής Εκκλησίας, πιθανότατα θα εκληφθεί από την Μόσχα ως δήλωση σχίσματος. Τονίζει επίσης το γεγονός ότι η ρωσική εκκλησία και το ρωσικό κράτος δεν κοιτάζονται πάντα κατάματα. Παρά την απεικόνιση της Ουκρανίας από το Κρεμλίνο ως πεδίο μάχης μεταξύ του Ορθοδόξου πολιτισμού και της Δύσης, η σύγκρουση δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες στο Πατριαρχείο της Μόσχας.