Ψήφοι κατά φύλο

Όταν ο Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει [2]: «Όταν κάποιος σας προκαλεί άδικα, αντεπιτεθείτε -να είστε βίαιοι, να είστε σκληροί» και η Δημοκρατική υποψήφια Χίλαρι Κλίντον μιλά για την προσπάθεια να «συμπάσχουμε» με τους εχθρούς της χώρας μας [3], απευθύνονται σε μια από τις πιο βασικές πτυχές της ταυτότητας των ψηφοφόρων: Την προσωπικότητά τους όπως προκύπτει από το φύλο τους. Ο Τραμπ απευθύνει έκκληση προς την αρσενική πλευρά της ανθρώπινης φύσης [4], με έμφαση στην καταπολέμηση και τη νίκη. Η Κλίντον παίζει πιο συχνά με την θηλυκή πλευρά με έμφαση στην συμπόνια και την κοινότητα. Μόνο ένας από αυτούς τους υποψηφίους, η Κλίντον, απευθύνεται τόσο στην αρσενική όσο και στην θηλυκή πλευρά, και οι ψηφοφόροι ανταποκρίνονται ανάλογα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΦΥΛΟ

Ένας αιώνας έρευνας στην ψυχολογία ανέλυσε την ύπαρξη της κατά φύλο προσωπικότητας, ή την σχετική παρουσία αρσενικών και θηλυκών χαρακτηριστικών προσωπικότητας σε οποιοδήποτε δεδομένο άτομο. Τα λεγόμενα αρρενωπά γνωρίσματα περιλαμβάνουν την επιθετικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την βούληση υπεράσπισης των πιστεύω. Τα τυπικά γυναικεία γνωρίσματα είναι η συμπόνια, η τρυφερότητα, η ζεστασιά, η ευαισθησία στις ανάγκες των άλλων, και η προθυμία να απαλυνθούν τα πληγωμένα συναισθήματα. Με την μέτρηση αυτών των χαρακτηριστικών, οι μελετητές μπορούν να προσδιορίσουν ποσοτικά τα επίπεδα της θηλυκότητας και της αρρενωπότητας σε μια δεδομένη προσωπικότητα. Το πιο δημοφιλές μέτρο, η λίστα Bem Sex Role [5] (Bem Sex Role Inventory, BSRI), αξιολογεί τα αυτο-αναφερόμενα επίπεδα διαφορετικών χαρακτηριστικών των ατόμων, προκειμένου να κατηγοριοποιήσει την κατά φύλο προσωπικότητά τους.

Προηγούμενη έρευνα έχει διαπιστώσει ότι προσωπικότητες των περισσότερων ανθρώπων είναι και αρσενικές και θηλυκές [6] και ότι η κατά φύλο [στμ: ή αλλιώς έμφυλη] προσωπικότητα δεν αντιστοιχεί πάντα στο ίδιο το φύλο. Ένα άτομο, ανεξαρτήτως φύλου, [7] μπορεί να κρατήσει υψηλά επίπεδα ενός συνόλου χαρακτηριστικών αλλά όχι του άλλου, ή υψηλά επίπεδα και των δύο συνόλων, ή χαμηλά επίπεδα και των δύο. Για λόγους ευκολίας, τα άτομα γενικά κατατάσσονται σε μια από τις τέσσερις κατηγορίες της κατά φύλο προσωπικότητας με βάση τα επίπεδα των κατά φύλο χαρακτηριστικών τους σε σχέση με τον μέσο όρο. Οι θηλυκές προσωπικότητες έχουν υψηλά επίπεδα γυναικείων γνωρισμάτων και χαμηλά επίπεδα ανδρικών χαρακτηριστικών. Οι αρρενωπές προσωπικότητες είναι το αντίθετο. Τα άτομα που έχουν υψηλά επίπεδα τόσο αρσενικών όσο και θηλυκών χαρακτηριστικών ονομάστηκαν ανδρόγυνα, και τα άτομα με χαμηλά επίπεδα και των δύο καλούνται αδιαφοροποίητα.

Οι ψυχολόγοι που μελετούν τις κατά φύλο προσωπικότητες έχουν διαπιστώσει ότι επηρεάζουν τα πάντα, από την υγεία της καρδιάς μέχρι τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Για παράδειγμα, τα έντονα αρρενωπά άτομα είναι πιο πιθανό να είναι ηγέτες, αλλά οι διευθυντές με γυναικεία χαρακτηριστικά είναι πιο πιθανό να δημιουργήσουν κοινοτικά περιβάλλοντα εργασίας που οδηγούν σε πιο ικανοποιημένους εργαζόμενους. Ωστόσο, η ιδέα ότι οι κατά φύλο προσωπικότητες θα μπορούσαν να επηρεάσουν την πολιτική ήταν μέχρι πρόσφατα ανεξερεύνητη.

Ωστόσο, η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι οι κατά φύλο προσωπικότητες έχουν ισχυρές και διαισθητικές επιπτώσεις στην πολιτική συμπεριφορά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα αρρενωπά άτομα είναι πιο πιθανό να υποστηρίξουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το οποίο δίνει προτεραιότητα στις αρσενικές αξίες όπως ο ατομικισμός και κατά συνέπεια επιθυμούν να μειώσουν την χρηματοδότηση για τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Τα θηλυκά άτομα, από την άλλη πλευρά, έχουν συνταχθεί με τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι εκτιμούν χαρακτηριστικά όπως η συμπόνια, ειδικά για τους μειονεκτούντες σε μια κοινωνία, και την κατανόηση, ακόμα και για τους εχθρούς κάποιου.

Στην πραγματικότητα, η κατά φύλο προσωπικότητα μπορεί να είναι πιο σημαντική από το βιολογικό φύλο για να καθοριστεί αν ένα άτομο θα ψηφίσει Δημοκρατικούς ή Ρεπουμπλικάνους. Παρά το γεγονός ότι το φύλο πιστεύεται από καιρό ότι επηρεάζει τις κομματικές προτιμήσεις -το περίφημο «χάσμα των φύλων» [8] σύμφωνα με το οποίο οι Δημοκρατικοί έχουν σταθερά καλύτερες επιδόσεις μεταξύ των γυναικών σε σύγκριση με τους ανδρικούς πληθυσμούς- μόλις υπολογιστούν οι κατά φύλο προσωπικότητες, το [βιολογικό] φύλο χάνει την επεξηγηματική του δύναμη. Για παράδειγμα, σε μια εθνική έρευνα που διεξήχθη το 2011, βρήκα ότι το 51% των ατόμων (από τα δύο φύλα) που ταξινομούνται ως θηλυκά, αυτοπροσδιορίζονται ως Δημοκρατικοί, σε σύγκριση με μόνο το 24% των αρρενωπών ατόμων, μια 27 ποσοστιαίων μονάδων «κατά φύλο διαφορά» που υπερκεράζει το χάσμα των δέκα ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ των βιολογικών φύλων. Αυτό είναι ένα έξυπνο εύρημα. Ένα μεγάλο μέρος της ιστορικής εξήγηση της διαφοράς μεταξύ των φύλων επικεντρώνεται στην συμπόνια ως τον λόγο που οι γυναίκες προτιμούν τους Δημοκρατικούς. Αλλά όπως δείχνουν τα τεστ της κατά φύλο προσωπικότητας, οι άνδρες μπορούν να είναι συμπονετικοί επίσης, με 37% [από αυτούς] να διαθέτουν θηλυκότητα πάνω από τον μέσο όρο. Καθώς η κοινωνία έχει προχωρήσει πέρα από τους τυπικούς ρόλους του φύλου, επίσης έτσι έχει προχωρήσει πέρα από τις παραδοσιακές διακρίσεις φύλου.

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι κομματικές προτιμήσεις μεταφράζονται σε εκλογική συμπεριφορά. Οι θηλυκές προσωπικότητες προτιμούν Δημοκρατικούς υποψηφίους, και τα αρρενωπά άτομα προτιμούν τους Ρεπουμπλικάνους. Σύμφωνα με τα στοιχεία μου, στις εκλογές για το Κογκρέσο το 2010, το 61% των θηλυκών ατόμων ψήφισαν τους Δημοκρατικούς υποψηφίους και το 65% των αρρενωπών ατόμων ψήφισαν Ρεπουμπλικάνους. Ομοίως, στις προεδρικές εκλογές του 2008, το 62% των θηλυκών ψηφοφόρων υποστήριξε τον Μπαράκ Ομπάμα, σε σύγκριση με μόνο το 40% των αρρενωπών ψηφοφόρων, ένα κενό 22 ποσοστιαίων μονάδων. Αντίθετα, το χάσμα μεταξύ των δύο φύλων [9] το 2008 ήταν μόλις επτά ποσοστιαίες μονάδες.

ΚΑΘ' ΟΔΟΝ