Το τέλος του G20 | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Το τέλος του G20

Το γκρουπ έχει χάσει τον σκοπό του;
Περίληψη: 

Παρά το ότι συνεκλήθη και πάλι στην σκιά της κρίσης, το G-20 κατά πάσα πιθανότητα διαπίστωσε ότι λίγα από τα μέτρα ανάπτυξης που τέθηκαν στο 2014 είχαν υλοποιηθεί φέτος, και σίγουρα όχι με έναν συντονισμένο τρόπο μεταξύ των χωρών μελών.

Η REBECCA LIAO είναι διευθύντρια Επιχειρηματικής Ανάπτυξης στην Globality, Inc. Επίσης είναι συγγραφέας και αναλυτής για την Κίνα.

Κατά την διάρκεια του Σαββατοκύριακου της Ημέρας της Εργασίας, οι ηγέτες των χωρών του G-20 συγκεντρώθηκαν στην Hangzhou, στην Κίνα, για την ετήσια σύνοδο κορυφής τους. Στόχος τους το τρέχον έτος: Σώστε το καλό όνομα της παγκοσμιοποίησης, η οποία πρόσφατα δέχεται πλήγματα. Στον απόηχο του Brexit, της υποψηφιότητας για την προεδρία των ΗΠΑ του Ρεπουμπλικανού υποψήφιου Donald Trump, της ανόδου της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, και του αντι-Δυτικισμού της ίδιας της Κίνας, οι ηγέτες του G-20 έπρεπε να ανανεώσουν την δέσμευσή τους για την συλλογική οικονομική ανάπτυξη και το ανοικτό διασυνοριακό εμπόριο και τις επενδύσεις.

Το πρόβλημα είναι ότι, μερικές από τις χώρες-μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, ενδιαφέρονται για την προώθηση των στόχων αυτών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με το εμπόριο ρέπει ολοένα και περισσότερο προς τον προστατευτισμό. Και οι δύο προεδρικοί υποψήφιοι αντιτίθενται στην εμπορική συμφωνία Trans-Pacific Partnership με την αιτιολογία ότι οι εργαζόμενοι και η βιομηχανία των ΗΠΑ θα βγουν στο τέλος χαμένοι. Οι προορισμοί των κινεζικών επενδύσεων, όπως η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Αφρική αρνούνται όλο και πιο υψηλού προφίλ διασυνοριακές συμφωνίες με κινεζικές εταιρείες, λόγω υποτιθέμενων ανησυχιών εθνικής ασφάλειας. Από την πλευρά της, η Κίνα δεδομένης της επιβράδυνση της δικής της οικονομίας θεωρεί ότι δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί μια εξωστρεφή πολιτική.

Είναι ειρωνικό, δεδομένου ότι στην σχεδόν χωρίς καμία γκάφα, λαμπερή σειρά της Κίνας ως οικοδεσπότης του G-20, ολοκληρωθείσα από ένα ανακοινωθέν που υπόσχεται όλες τις σωστές λύσεις για τα παγκόσμια προβλήματα, το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της συνόδου κορυφής είναι ότι γίνεται σαφές πως ο κόσμος χρειάζεται να αξιολογήσει εκ νέου τον ρόλο του ίδιου του οργανισμού. Το είδος του συντονισμού της εγχώριας πολιτικής που θεωρεί ως άγιο δισκοπότηρο έχει αυστηρά όρια όταν δοκιμάζεται από τις πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες επί του εδάφους. Μετά από δύο ημέρες συνεδριάσεων, και ενός έτους παράπλευρες συναντήσεις μεταξύ των υπουργών Οικονομικών και άλλων αξιωματούχων, η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα ήταν η μόνη πρωτοβουλία με συγκεκριμένες απαιτήσεις στις οποίες μπόρεσε να συμφωνήσει το G-20. Αυτό είναι ένα ισχυρό μήνυμα ότι άλλα ζητήματα που στο παρελθόν είχαν φανταστεί ως παγκόσμιου χαρακτήρα, στην πραγματικότητα δεν είναι.

16092016-1.jpg

Οι ηγέτες ποζάρουν για μια οικογενειακή φωτογραφία κατά την διάρκεια της συνόδου κορυφής του G20 στην Hangzhou, στην επαρχία Zhejiang, στην Κίνα, στις 4 Σεπτεμβρίου του 2016. DAMIR SAGOLJ / REUTERS
--------------------------------------

ΣΦΥΡΗΛΑΤΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Η παράδοση της συνόδου κορυφής του G-20 καθιερώθηκε στα τέλη του 2008 ως απάντηση στην οικονομική κρίση και στην αναγνώριση ότι οι αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις έξω από το G-7 θα είναι καθοριστικές για την επανεξισορρόπηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στην σύνοδο κορυφής του Νοεμβρίου του 2008, οι ηγέτες του G-20 συμφώνησαν να συνεισφέρουν 1.100 τρισεκατομμύρια δολάρια στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα, μεταξύ άλλων διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Αυτά τα χρήματα στην συνέχεια θα χρησιμοποιούνταν για εγχύσεις κεφαλαίων προς χώρες σε περιόδους οικονομικής δυσχέρειας, εμποδίζοντας μια πιο ευρείας κλίμακας «μόλυνση». Οι χώρες συμφώνησαν επίσης να κάνουν αυστηρότερη την ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των hedge funds. Πιο εκπληκτικό, και ίσως ως ένδειξη της πίεσης που αισθάνθηκαν οι ηγέτες να ενεργήσουν για την αντιμετώπιση της κρίσης του 2008 είναι ότι δεσμεύθηκαν να συνεργαστούν για διεθνή μέτρα κατά της φοροδιαφυγής, μια πρωτοβουλία που θα σήμαινε παραχώρηση κάποιας κυριαρχίας επί των εγχώριων πολιτικών παραγωγής [κρατικών] εσόδων.

Από την πλευρά του, επί της συνεισφοράς του 1,1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων, το νέο τμήμα του G-20 από την αναδυόμενη αγορά δεν έφυγε με άδεια χέρια. Από το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε, 43 δισεκατομμύρια δολάρια προέρχονταν από την Κίνα. Επιπλέον, το Πεκίνο συμφώνησε να περάσει μια δέσμη δημοσιονομικών κινήτρων ύψους 586 δισ. δολαρίων. Η Βραζιλία, η Ρωσία, η Ινδία και η Νότια Αφρική κατέλαβαν επίσης περίοπτη θέση στην εκστρατεία για κεφάλαια του ΔΝΤ. Στην σύνοδο κορυφής του Πίτσμπουργκ το 2009, οι ηγέτες του G-20 συμφώνησαν να αυξήσουν την ισχύ της ψήφου των αναπτυσσόμενων χωρών στο ΔΝΤ κατά 5% και στην Παγκόσμια Τράπεζα κατά 3%. Η Κίνα τότε ξεπέρασε την Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γαλλία διατηρώντας το τρίτο μεγαλύτερο κομμάτι των μετοχών και των ψήφων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Αυτή η αναγνώριση της ανάδυσης της Κίνας ως παγκόσμιου ηγέτη έχει οδηγήσει σε άλλα σημαντικά επιτεύγματα για το Πεκίνο, επίσης: Το γιουάν είναι τώρα μέρος του καλαθιού νομισμάτων του ΔΝΤ, και μια μεγάλη εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη για να βεβαιώσει ότι η Κίνα θα κερδίσει την αναγνώριση του καθεστώτος «οικονομίας της αγοράς» στο πλαίσιο του ΠΟΕ στις αρχές του επόμενου έτους. Η φιλοξενία της συνόδου κορυφής του G-20 για πρώτη φορά στην Κίνα, δεν ήταν παρά η τελευταία εκδήλωση του πρωτόγνωρου κύρους της χώρας.