Αμηχανία στο G-20

Όπως φαίνεται από τις αντίστοιχες δεσμεύσεις τους για την προώθηση της παγκόσμιας ανάπτυξης, οι περισσότερες από τις χώρες του G-20 δεν υιοθέτησαν απαραιτήτως μια ατζέντα σημαντικά πιο παγκόσμια από εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Όλοι ενδιαφέρονταν πρώτα για τις εγχώριες προτεραιότητές τους, αλλά η Γερμανία και η Κίνα ήταν πιο πρόθυμες να διατηρήσουν τουλάχιστον μια εικόνα υποστήριξης της παγκόσμιας ανάπτυξης. Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι η Κίνα και οι άλλες χώρες του G-20 σημείωσαν έντονα ότι αντιμετωπίζουν στα σοβαρά τα παγκόσμια προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και η φορολογική πολιτική. Κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα έχει αντιμετωπιστεί από διάφορες επίσημες διεθνείς συμφωνίες και διέπεται από φορείς όπως ο ΟΟΣΑ, η Ομάδα Χρηματοοικονομικής Δράσης (Financial Action Task Force), το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το ίδιο το G-20. Όσον αφορά ειδικότερα το κλίμα, το G-20 υπογράμμισε ότι το σχέδιο που παρουσιάστηκε στο τέλος αυτής της τελευταίας συνάντησης θα είναι οριστικό, ώστε να μην επιτρέπονται διπλές διαδικασίες που επιβραδύνουν την εφαρμογή [της συμφωνίας].

Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτή η υποταγή της επιρροής του G-20 στα εγχώρια ζητήματα υπέρ των διεθνών, ήταν ακριβώς αυτό που πολλοί παρατηρητές ήλπιζαν ότι θα απέφευγαν η Μέρκελ και ο Σι εν τη απουσία ηγεσίας των ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτές οι ελπίδες απέτυχαν να αναγνωρίσουν ότι καμία από τις δύο χώρες δεν επιδιώκει το προσκήνιο, και προστατεύουν άγρια τα εθνικά τους συμφέροντα. Μετά την εκλογή του Τραμπ, τόσο η Γερμανία όσο και η Κίνα είχαν την ευκαιρία να κάνουν περισσότερα ως παγκόσμιοι ηγέτες, αλλά και οι δύο αρνήθηκαν.

Ταυτόχρονα, οι ηγετικοί ρόλοι της Γερμανίας και της Κίνας έχουν προκύψει από την συμμετοχή τους σε περιφερειακούς ή διεθνείς οργανισμούς. Η Γερμανία οφείλει την σημερινή της υπεροχή στην κατανόηση και την μόχλευση της δομής της ΕΕ. Και παρ' όλο που το Πεκίνο ποτέ δεν θα το παραδεχτεί, η Κίνα οφείλει την οικονομική και γεωπολιτική της ανάδειξη στην οικονομική αρχιτεκτονική που παρέχουν τα όργανα του Bretton Woods, ο ΠΟΕ, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Παρείχαν ένα πλαίσιο που η Κίνα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να διαμορφώσει την ανάπτυξή της. Γι' αυτόν τον λόγο, τόσο η Γερμανία όσο και η Κίνα θα συνεχίσουν να προστατεύουν την θέση των διεθνών οργανισμών, ακόμη και αν δεν διαμορφώνουν τις εγχώριες ατζέντες τους με το βλέμμα προς την παγκόσμια εφαρμογή τους. Οι εθνικιστές στο φετινό G-20, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να το σημειώσουν.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2017-07-17/awkwardness-g-20

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition