Πώς οι ακροδεξιές ιδέες διεθνοποιούνται

Η ENR ήταν από την αρχή μια ασυνήθιστη συγχώνευση ιδεών. Παρόλο που απέρριψε τον φασισμό και τον ναζισμό, η ENR άντλησε έμπνευση από πολλές από τις ίδιες πνευματικές πηγές. Ιδιαίτερα σημαντικοί για την ENR ήταν οι λεγόμενοι συντηρητικοί επαναστατικοί συγγραφείς της Γερμανίας της Βαϊμάρης, συμπεριλαμβανομένου του νομικού θεωρητικού Carl Schmitt και του ιστορικού Arthur Moeller van den Bruck. Όπως και αυτές οι προσωπικότητες, η ENR οραματίστηκε μια νέα πορεία για την Ευρώπη που απέρριπτε τόσο τον σοβιετικό κομμουνισμό όσο και τον αγγλο-αμερικανικό φιλελευθερισμό.

Η ENR φλέρταρε, αλλά τελικά απέρριψε μια πολιτική βασισμένη στον απροκάλυπτο ρατσισμό. Αντ’ αυτού, το κίνημα στήριξε τα επιχειρήματά του στον πολιτισμό. Οι στοχαστές του ENR απέρριψαν την ιδέα ότι όλοι οι άνθρωποι είναι λίγο-πολύ όμοιοι και αντ’ αυτού είχαν την θέση ότι κάθε άτομο βλέπει τον κόσμο μέσα από ένα συγκεκριμένο πολιτισμικό πρίσμα˙ η κληρονομημένη κουλτούρα, δηλαδή, είναι ζωτικό μέρος της ταυτότητας κάθε ατόμου. Υποστήριξαν περαιτέρω ότι όλοι οι πολιτισμοί έχουν ένα «δικαίωμα στην διαφορά» ή ένα δικαίωμα διατήρησης της κυριαρχίας τους και της πολιτιστικής τους ταυτότητας, απαλλαγμένοι από την ομογενοποιητική επίδραση του παγκόσμιου καπιταλισμού και της πολυπολιτισμικότητας. Το δικαίωμα των πολιτισμών να διατηρούν την ταυτότητά τους [6], με την σειρά του συνεπάγεται το δικαίωμά τους να αποκλείουν ή να αποβάλλουν ομάδες και ιδέες που απειλούν την συνοχή και την συνέχεια.

Παρόλο που ο de Benoist ισχυρίστηκε ότι το κίνημά του ήταν έξω από την παραδοσιακή διχοτόμηση αριστεράς-δεξιάς, η απόρριψη της ισότητας και οι ακροδεξιοί πνευματικοί πρόγονοι του [κινήματος] δείχνουν σαφώς τον δεξιό προσανατολισμό του. Ωστόσο, η ENR χρησιμοποίησε επίσης αριστερές θεωρίες και ρητορική. Υιοθέτησε την αντίθεση της Νέας Αριστεράς προς τον παγκόσμιο χρηματοοικονομικό καπιταλισμό και δανείστηκε επιχειρήματα σχετικά με την πολιτισμική ιδιαιτερότητα από τα αντι-αποικιακά κινήματα, καταλήγοντας, για παράδειγμα, στο συμπέρασμα ότι τα ευρωπαϊκά αποικιακά σχέδια ήταν ένα λάθος και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούσαν να αμερικανοποιήσουν κάθε γωνιά της γης, καταστρέφοντας ξεχωριστές κουλτούρες στην πορεία. Η ENR μέχρι που υποστήριξε αντι-αμερικανικές λαϊκιστικές εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική –ο de Benoist, για παράδειγμα, θεώρησε την Ιρανική Επανάσταση του 1979 ως ένα χτύπημα ενάντια στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά (ENR) επηρεάστηκε επίσης έντονα από τον ιταλικό μαρξιστή Antonio Gramsci, του οποίου οι απόψεις για την μετα-πολιτική και την πολιτισμική ηγεμονία ισχυρίζονταν ότι μια πολιτική φιλοσοφία θα επιτύχει μόνιμη εξουσία μόνο αφού κερδίσει την μάχη των ιδεών, τουλάχιστον μεταξύ των ελίτ. Η ENR ήταν επίσης υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος.

Παρά τα αριστερά στοιχεία της ENR, οι επικριτές του κινήματος ισχυρίζονται ότι οι πολιτικές της είναι κάτι παραπάνω από μια ανασύνταξη του φασισμού. Όποια και αν είναι τα φιλοσοφικά της θεμέλια, η εχθρότητα της ENR προς την μετανάστευση και την πολυπολιτισμικότητα είναι, στην ουσία, παρόμοια με εκείνη άλλων, πιο καθαρά ρατσιστικών ακροδεξιών κινημάτων. Αυτή η ομοιότητα έχει εκθέσει την ENR στην κριτική ότι η υποστήριξή της για ένα καθολικό δικαίωμα στην διαφορετικότητα είναι ρητορική κάλυψη για μια δεξιά πολιτική των αποκλεισμών.

Μερικές προσωπικότητες που κάποτε συνδέθηκαν με την ENR τής έχουν επιτεθεί για έναν παρόμοιο λόγο, αλλά από τα δεξιά αντί από τα αριστερά. Αυτοί οι επικριτές, ο πιο σημαντικός μεταξύ των οποίων είναι ο δημοσιογράφος Guillaume Faye, πιστεύουν ότι η υψηλόφρων, παγκοσμιοποιημένη ρητορική της ENR σχετικά την διαφορετικότητα είναι μια υποκρισία. Ο Faye απορρίπτει την ιδέα ότι το κίνημα θα πρέπει να καταπολεμήσει, όπως το έθεσε ο Benoist, υπέρ της «αιτίας των λαών», προτρέποντάς το αντ’ αυτού να είναι ειλικρινές ότι πραγματικά ενδιαφέρεται μόνο για την τύχη της Ευρώπης -ειδικά όσον αφορά τη μουσουλμανική μετανάστευση, την οποία ο Faye θεωρεί μια θανάσιμη απειλή. Κατά την άποψη του Faye, ο χορός γύρω από αυτή την δυσάρεστη αλήθεια, με ομιλίες περί ενός αφηρημένου δικαιώματος στην διαφορετικότητα, χρησιμεύει μόνο για να αποδυναμωθεί το μήνυμα της ENR και να εξασθενήσει ο αντίκτυπός της.

Ο Faye έχει επίσης απορρίψει την προτίμηση του de Benoist για την αφηρημένη μετα-πολιτική που έχει σχεδιαστεί για να πείσει τις ελίτ και να αλλάξει την κουλτούρα. Έχει επιχειρηματολογήσει ότι λόγω της δημογραφικής τροχιάς της Ευρώπης, η οποία δείχνει μια σταθερή μείωση του λευκού μεριδίου του πληθυσμού κατά τον 21ο αιώνα, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν χρόνο να περιμένουν να αλλάξει το πολιτιστικό τοπίο˙ αντίθετα, η πρακτική πολιτική πρέπει να ξεκινήσει σήμερα. Το μανιφέστο του Faye, Why We Fight (Γιατί Πολεμάμε), κάνει έκκληση για μια «πάλη με μια αίσθηση επείγοντος, για να σταματήσει η εισβολή και να αντιστραφεί η βιοπολιτιστική καταστροφή της Ευρώπης». Το βιβλίο είναι τώρα στυλοβάτης του alt-right στις Ηνωμένες Πολιτείες και προωθείται από ομάδες του alt-right όπως η Identity Evropa.

Ένας διαδηλωτής του alt-right στο Μνημείο του Lincoln στην Ουάσινγκτον, τον Ιούνιο του 2017. JIM BOURG / REUTERS
--------------------------------------------------

Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ