Υπερασπιζόμενοι την δημοκρατία

Η Κίνα υιοθετεί μια πιο λεπτή, μακροπρόθεσμη προσέγγιση. Σε χώρες όπως η Αυστραλία και η Ελλάδα, το Πεκίνο χρησιμοποίησε το οικονομικό βάρος του για να στηριχτεί σε εταιρείες και ομάδες της κοινωνίας των πολιτών για να περιορίσουν την ρητορική που η Κίνα θεωρεί απαράδεκτη. Η Πρωτοβουλία Belt and Road του Πεκίνου απειλεί να συλλάβει χώρες σε ένα δίχτυ εξάρτησης χρέους και αυξημένης διαφθοράς. Ομοίως, η ανάπτυξη ενός νέου «ψηφιακού Δρόμου του Μεταξιού» από την Κίνα, ενός σχεδίου για την προώθηση της συνδεσιμότητας των πληροφορικών τεχνολογιών σε όλη την Ευρασία, μπορεί πολύ καλά να εξαγάγει το οργουελιανό καθεστώς εγχώριας παρακολούθησης του Πεκίνου. Μέσα από τέτοιες κινήσεις, η Κίνα αναπτύσσει αυτό που το National Endowment for Democracy ορίζει ως «αιχμηρή ισχύς» [8], η οποία αποσκοπεί στο να «διαπεράσει, να διεισδύσει ή να διατρήσει το πολιτικό περιβάλλον και το περιβάλλον των πληροφοριών στις στοχευμένες χώρες». Με άλλα λόγια, το Πεκίνο οικοδομεί πολιτική επιρροή στις χώρες-στόχους και κατασκευάζει μια επεκτατική, αντιφιλελεύθερη σφαίρα επιρροής που είναι εχθρική απέναντι στην αμερικανική ηγεσία.

ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Οι εκστρατείες επιρροής της Κίνας και της Ρωσίας [9] απαιτούν μια απάντηση από τις ΗΠΑ -για λόγους όχι ουιλσονικού ιδεαλισμού, αλλά σκληρού ρεαλισμού. Τα δημοκρατικά έθνη πρέπει να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από μια μορφή ιδεολογικής επίθεσης στην οποία δεν έχουν γίνει μάρτυρες από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Συγκεκριμένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποτρέψουν την αυταρχική επιρροή με τρεις τρόπους: Με το να καταστήσουν τις υπάρχουσες δημοκρατίες πιο ανθεκτικές, με το να προστατέψουν και να στηρίξουν τις εύθραυστες δημοκρατίες, και με το να επεκτείνουν την δημοκρατική επιλογή σε χώρες όπου σήμερα είναι άγνωστη.

Η κορυφαία προτεραιότητα πρέπει να είναι να καταστούν οι ανοικτές κοινωνίες πιο ανθεκτικές και ικανές να υπερασπίζονται τους εαυτούς τους από εξωτερικές απειλές. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η υψηλή στρατηγική των ΗΠΑ περιστράφηκε γύρω από την προστασία των δημοκρατικών «οχυρών» στην Ασία και την Ευρώπη. Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει πρώτα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από την αυταρχική διείσδυση και υπονόμευση, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν να προστατεύσουν συμμάχους και εταίρους όπως η Αυστραλία, η Γαλλία, η Γερμανία, το Μεξικό και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ακριβώς όπως η Ουάσινγκτον θα θεωρούσε οποιαδήποτε στρατιωτική εισβολή σε αυτές τις χώρες ως απαράδεκτη παραβίαση της κυριαρχίας τους, θα πρέπει επίσης να θεωρήσει και την πολιτική παρέμβαση ως μια εχθρική πράξη άξια μιας συλλογικής αντίδρασης.

Η δεύτερη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η προστασία των εύθραυστων εκκολαπτόμενων δημοκρατιών -χώρες που πρόσφατα εκδημοκρατίστηκαν αλλά όπου η δημοκρατία εξακολουθεί να υφίσταται επίθεση από εσωτερικές ή εξωτερικές δυνάμεις. Η Ουκρανία είναι ένα σημαντικό παράδειγμα: Τόσο η κυβέρνησή της όσο και η πλειοψηφία [10] του πληθυσμού της υποστηρίζουν την δημοκρατική εδραίωση και την ένταξη στην Δύση, όμως η Μόσχα διεξάγει υβριδικό πόλεμο για να ανατρέψει τα κυριαρχικά θεσμικά όργανα της χώρας. Άλλες σημαντικές εύθραυστες δημοκρατίες είναι το Μπαγκλαντές, η Γεωργία, η Ινδονησία, η Μαλαισία, η Νιγηρία και η Τυνησία, οι οποίες αντιμετωπίζουν ποικίλες απειλές όπως η ρωσική επιθετικότητα, ο κινεζικός οικονομικός εξαναγκασμός και ο βίαιος μη κρατικός εξτρεμισμός.

Ο Xi Jinping και ο Vladimir Putin συναντώνται στο Κρεμλίνο, τον Ιούλιο του 2017. REUTERS
--------------------------------------------------------------------------

Η τρίτη προτεραιότητα θα πρέπει να είναι να ενθαρρυνθούν τα δημοκρατικά ανοίγματα σε αυταρχικά περιβάλλοντα. Η Ουάσινγκτον μπορεί να μην έχει την δύναμη να μετριάσει την καταστολή σε χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν, η Βόρεια Κορέα και η Ρωσία, αλλά υπάρχουν και άλλες περιοχές όπου η δημοκρατική πρακτική μπορεί να βρει πιο γόνιμο έδαφος, όπως η Αγκόλα, η Λευκορωσία, η Κεντρική Ασία, η Αιθιοπία και η Βενεζουέλα. Ο στόχος της Ουάσινγκτον στις χώρες αυτές δεν πρέπει να είναι η υποκίνηση της αλλαγής του καθεστώτος αλλά η υποστήριξη των τοπικών φορέων που εργάζονται για την προοδευτική επέκταση της δημοκρατίας.

ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Πολλοί στην Ουάσιγκτον πιστεύουν τώρα ότι η αυταρχική αναζωπύρωση είναι απλώς ένα γεγονός της ζωής. Υπογραμμίζοντας τους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κακό ιστορικό στην προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας, και λένε ότι πρέπει να είναι προσεκτικές στο τι επιθυμούν -κατά την διάρκεια της Αραβικής Άνοιξης, για παράδειγμα, η πτώση των απολυταρχιών προκάλεσε όχι την φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά την αστάθεια και τον βίαιο εξτρεμισμό. Ωστόσο, οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ ξεκίνησαν στο όνομα της εθνικής ασφάλειας, όχι της προώθησης της δημοκρατίας, και η Αραβική Άνοιξη ήταν περισσότερο προϊόν τοπικής δυναμικής από όσο [σχετική με το τι] είπαν ή έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, αυτά τα επιχειρήματα αγνοούν την πραγματικότητα ότι σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο η υγεία της δημοκρατίας των ΗΠΑ εξαρτάται εν μέρει από την ισχύ της δημοκρατίας σε άλλες χώρες. Μια πολιτική ατζέντα υποστήριξης της δημοκρατικής πρακτικής στο εξωτερικό δεν αποσπά την προσοχή από τις επιταγές του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων˙ αντίθετα, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εμπλοκής στον ανταγωνισμό.