Κλιματικές ακρότητες και παγκόσμια υγεία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Κλιματικές ακρότητες και παγκόσμια υγεία

Νέοι τρόποι για να σημειωθεί πρόοδος
Περίληψη: 

Οι ειδικοί έχουν αποδώσει στην κλιματική αλλαγή καταστροφές όπως τον καύσωνα του 2003 στην Γαλλία που σκότωσε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους και τον καύσωνα 2010 στην Ρωσία που σκότωσε περίπου 15.000, μαζί με άλλες μεγάλες καταιγίδες και ξηρασίες, όπως το καψάλισμα που καταστρέφει αγροτικές περιοχές στην Αυστραλία.

Ο VEERABHADRAN RAMANATHAN είναι καθηγητής Ατμοσφαιρικών και Κλιματικών Επιστημών στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο και μέλος του Συμβουλίου στην Pontifical Academy of Scienes.
Ο MARCELO SANCHEZ SORONDO καγκελάριος της Pontifical Academy of Sciences.
Ο PARTHA DASGUPTA είναι επίτιμος καθηγητής Οικονομικών στην έδρα Frank Ramsey στο Πανεπιστήμιο του Cambridge και μέλος του Συμβουλίου στην Pontifical Academy of Social Sciences.
Ο JOACHIM VON BRAUN είναι καθηγητής Οικονομικών και Τεχνολογικών Αλλαγών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και πρόεδρος της Pontifical Academy of Sciences.
Ο DAVID G. VICTOR είναι καθηγητής στην Σχολή Παγκόσμιας Πολιτικής και Στρατηγικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, αναπληρωτής καθηγητής Κλίματος, Ατμοσφαιρικής Επιστήμης και Φυσικής Ωκεανογραφίας στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps, και εξωτερικός ανώτερος συνεργάτης στο Brookings Institution.

Τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει μια σειρά από τρομερά νέα [1] σχετικά με το παγκόσμιο κλίμα. Από πολιτική άποψη, η συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή το 2015, παρακμάζει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι θα εγκαταλείψουν την συμφωνία [2] και καμία άλλη χώρα δεν έχει παρέμβει για να γεμίσει το κενό. Οι εκπομπές αυξήθηκαν κατά 1,4% πέρυσι και καμία σημαντική βιομηχανική χώρα δεν είναι σε τροχιά για να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις για τον έλεγχο των εκπομπών που πραγματοποίησε στο Παρίσι, πράγμα που σημαίνει ότι ο κόσμος είναι πολύ μακριά από την επίτευξη του στόχου του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας [3] στους δύο βαθμούς Κελσίου πάνω από τις θερμοκρασίες της προβιομηχανικής εποχής. Επιστημονικά, οι ειδήσεις είναι ακόμα πιο ζοφερές. Νέα έρευνα στην επιστήμη του κλίματος δείχνει ότι τα ακραία γεγονότα, όπως τα κύματα καύσωνα, η κατάρρευση των μεγάλων κομματιών πάγου και οι μαζικές εξαφανίσεις [ειδών], γίνονται δραματικά πιο πιθανά. Και οι αποδείξεις ότι η κλιματική αλλαγή θα έχει ακραίες επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία στο εγγύς μέλλον αυξάνονται.

03082018-2.jpg

Ένα ελικόπτερο ρίχνει νερό στην πυρκαγιά στο Carr στην Καλιφόρνια, τον Ιούλιο του 2018. FRED GREAVES / REUTERS
--------------------------------------------------------------------------------

Αυτά τα δύο σκέλη των κακών ειδήσεων προσφέρουν έναν οδικό χάρτη για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα: Η νέα επιστημονική έρευνα για την κλιματική αλλαγή, με τις τρομακτικές γνώσεις για το τι κάνουν οι άνθρωποι στο περιβάλλον θα μπορούσε να βοηθήσει τους ακτιβιστές και τους πολιτικούς ηγέτες να οικοδομήσουν την πολιτική δυναμική για βαθιές και δαπανηρές περικοπές στις εκπομπές. Μέχρι τώρα, το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας σχετικά με τον αντίκτυπο της κλιματικής αλλαγής επιβεβαίωσε ως επί το πλείστον αυτό που ο πολιτικός επιστήμονας Aaron Wildavsky περιέγραψε πριν από δεκαετίες: «Οι πλουσιότεροι είναι πιο ασφαλείς». Οι επιστήμονες πίστευαν ότι επειδή οι πλουσιότερες κοινωνίες είχαν τους πόρους να προσαρμοστούν σε έναν θερμότερο κόσμο, οι φτωχότερες χώρες θα υποφέρουν περισσότερο. Αυτό παρουσίασε ένα πολιτικό πρόβλημα επειδή οι περισσότερες εκπομπές προέρχονται από πλούσιες ή αναδυόμενες οικονομίες. Στην πραγματικότητα, το πιο πλούσιο ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων σε όλο τον κόσμο (που ζουν τόσο σε πλούσιες όσο και σε φτωχές χώρες) ευθύνονται για περισσότερο από το 50% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων θερμοκηπίου.

Αλλά νέες μελέτες δείχνουν ότι οι πλούσιοι είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι από ό, τι συνειδητοποιούσε κανείς -ειδικά στην θανατηφόρα ζέστη. Στο παρελθόν, οι προσπάθειες οικοδόμησης πολιτικής υποστήριξης για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής επικεντρώθηκαν σε αφηρημένα επιχειρήματα σχετικά με την αργή συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αυτές οι ανησυχίες σπάνια είχαν μεγάλο πολιτικό αντίκτυπο, επειδή οι περισσότερες κοινωνίες έδιναν περισσότερο βάρος στις απτές βραχυπρόθεσμες προτεραιότητες από όσο στις σωρευτικές επιπτώσεις, οι συνέπειες των οποίων θα γίνουν αισθητές κυρίως σε άλλες χώρες. Αλλά σήμερα υπάρχει η ευκαιρία να μετατοπιστεί η πολιτική γύρω από την κλιματική αλλαγή, επειδή οι επιστήμονες μπορούν τώρα να κάνουν μια βάσιμη υπόθεση ότι κανείς δεν εξαιρείται από τους ακραίους και άμεσες κινδύνους που δημιουργεί ένας θερμαινόμενος πλανήτης.

Η ΝΕΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Για δεκαετίες, το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής έρευνας γύρω από την παγκόσμια κλιματική αλλαγή έχει επικεντρωθεί στην απόδειξη ότι ευθύνονται οι άνθρωποι. Από επιστημονική άποψη, αυτή η αποστολή επιτεύχθηκε εδώ και πολύ καιρό, αλλά πολιτικά, τα γεγονότα αυτά δεν έχουν ακόμη μεγάλη επίπτωση.

Η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα αυξάνεται σχεδόν κατά τρία μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) σχεδόν κάθε χρόνο. Κατά την διάρκεια ενός μεγάλου μέρους των πρώιμων πολιτικών συζητήσεων γύρω από την αλλαγή του κλίματος την δεκαετία του 1990, πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι περίπου 350 ppm ή ίσως 400 ppm ήταν μια κόκκινη γραμμή που δεν έπρεπε να ξεπεραστεί. Σήμερα, η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα ανέρχεται σε 410 ppm και μόνο αυξάνεται. Με τις υψηλότερες συγκεντρώσεις έχουν έρθει και οι υψηλότερες θερμοκρασίες. Από το 1900 ο πλανήτης έχει θερμανθεί λίγο περισσότερο από έναν βαθμό Κελσίου˙ το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αύξησης της θερμοκρασίας έχει συμβεί από το 1980. Η τελευταία δεκαετία της μέτρησης -από το 2007 έως το 2017- ήταν η πιο θερμή. Οι ωκεανοί θερμαίνονται επίσης -ένα γεγονός που είναι τώρα καλά τεκμηριωμένο χάρη σε χιλιάδες αυτόνομα υποβρύχια ρομπότ που διατρέχουν τους ωκεανούς του πλανήτη λαμβάνοντας μετρήσεις. Το 2016, η επιστημονικά επιφυλακτική Αμερικανική Μετεωρολογική Εταιρεία (American Meteorological Association, AMS) δήλωσε ότι «αντιμετωπίζουμε καινούριο καιρό, επειδή έχουμε φτιάξει ένα νέο κλίμα».

Η παλιά επιστήμη της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής δημιούργησε καλά σημεία συζήτησης για τους πεπεισμένους. Αλλά μόνο ένα μικρό ποσοστό των παγκόσμιων εκπομπών προέρχεται από τόπους όπου ήδη κινητοποιείται το κοινό, όπως η Δυτική Ευρώπη και οι μπλε παράκτιες και αστικές κοινότητες [στμ: blue coastal and urban communities, δηλαδή “πράσινες” κοινότητες με σεβασμό στους υδάτινους πόρους] στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το να πεισθούν οι πεπεισμένοι δεν θα διορθώσει ένα παγκόσμιο πρόβλημα. Εκεί έρχεται η νέα επιστήμη.