Μπορεί το Κογκρέσο να σταματήσει τον αέναο πόλεμο; | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μπορεί το Κογκρέσο να σταματήσει τον αέναο πόλεμο;

Το Σύνταγμα απαιτεί εποπτεία, και ο αμερικανικός λαός την αξίζει
Περίληψη: 

Όταν το 116ο Κογκρέσο των ΗΠΑ ορκιστεί για την θητεία του σε λίγες εβδομάδες, θα υπάρχουν πολλά πιεστικά ζητήματα που θα απαιτούν την προσοχή των νομοθετών. Αυτά περιλαμβάνουν ίσως το πιο σοβαρό ερώτημα που αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κυβέρνηση: Πότε και πώς να αναπτύξει την τρομερή δύναμη των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο DENIS MCDONOUGH ήταν Προσωπάρχης του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα από το 2013 έως το 2017 και αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας από το 2010 έως το 2013. Είναι εκτελεστικός συνεργάτης της Σχολής Παγκόσμιων Υποθέσεων Keough στο Πανεπιστήμιο Notre Dame.

Όταν το 116ο Κογκρέσο -συμπεριλαμβανομένης μιας ελεγχόμενης από τους Δημοκρατικούς Βουλής των Αντιπροσώπων [1]- θα ορκιστεί για την θητεία του σε λίγες εβδομάδες, δεν θα υπάρξει έλλειψη πιεστικών ζητημάτων που να απαιτούν την προσοχή των νομοθετών. Αυτά περιλαμβάνουν ίσως το πιο σοβαρό ερώτημα που αντιμετωπίζει οποιαδήποτε κυβέρνηση: Πότε και πώς να αναπτύξει την τρομερή δύναμη των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Λίγα θέματα είναι τόσο περίπλοκα ή τόσο επακόλουθα. Και το Κογκρέσο δεν πρέπει να είναι συγκρατημένο. Το Σύνταγμα παρέχει ανταγωνιστικές εξουσίες στο Κογκρέσο και στον Πρόεδρο σχετικά με το πεδίο των εξωτερικών υποθέσεων, με την προσδοκία -ακόμη και την απαίτηση- για επιθετική εποπτεία [2]. Έχοντας υπηρετήσει και στα δύο άκρα της λεωφόρου της Πενσυλβάνια, καταλαβαίνω ότι πολλοί στον Λευκό Οίκο θα δουν τον [εποπτικό] ρόλο του Κογκρέσου ως μια ενόχληση. Ωστόσο, θα ήταν καλό να τον καλωσορίσουμε, επειδή μια πλήρης συνεργασία με το Κογκρέσο για θέματα εθνικής ασφάλειας θα βελτιώσει τόσο τις πολιτικές όσο και την εφαρμογή τους, ενώ ταυτόχρονα θα αρχίσει να αποκαθιστά την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στην Ουάσινγκτον.

18122018-1.jpg

Στρατιώτες των ΗΠΑ στην επαρχία Helmand, στο Αφγανιστάν, τον Ιούλιο του 2017. OMAR SOBHANI / REUTERS
-----------------------------------------------------------------------

Στην διοίκηση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, έλλειπε οδυνηρά η σοβαρή επίβλεψη τα δύο πρώτα χρόνια. Δύο πρόσφατες ιστορίες υπογραμμίζουν την ανάγκη για έρευνες του Κογκρέσου σε θέματα που αφορούν τους Αμερικανούς στο εξωτερικό. Η μια μας λέει ότι η λογοδοσία [3] για την θανατηφόρα ενέδρα το 2017 των στρατευμάτων των ΗΠΑ στο Νίγηρα εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο διαμάχης. Και η άλλη αναφέρει ότι η Εθνική Φρουρά του Στρατού -προφανώς προκληθείσα από ένα άρθρο στους The New York Times- διεξάγει την δική της έρευνα [4] σχετικά με το εάν μια μονάδα που αναπτύχθηκε στο Αφγανιστάν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη αφότου το αίτημά της για συγκεκριμένο εξοπλισμό δεν είχε ικανοποιηθεί.

Το Κογκρέσο έχει μείνει πίσω σχετικά με την εκπλήρωση ακόμη και της βασικότερης υποχρέωσής του για εποπτεία, η οποία είναι να αξιολογεί την καταλληλότητα των αξιωματούχων που θα αντιπροσωπεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες στο εξωτερικό σε διπλωματικές ή στρατιωτικές οντότητες. Σύμφωνα με την [εφημερίδα] The Washington Post και την Partnership for Public Service [5], από τις θέσεις που απαιτούσαν επιβεβαίωση της Γερουσίας, το 25% στο Υπουργείο Άμυνας και σχεδόν το ήμισυ στο Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Οικονομικών εξακολουθούν να μην έχουν συμπληρωθεί. Σε πολλές περιπτώσεις, η διοίκηση Trump δεν πρότεινε καν υποψήφιο στην Γερουσία, προτιμώντας να αφήσει την θέση στα χέρια ενός μη επικυρωμένου, αναπληρωτή αξιωματούχου. Για να αναγκάσει την διοίκηση να προχωρήσει στην ιστορικά αργή προσπάθειά της να καλύψει τις θέσεις, η Γερουσία θα μπορούσε να παρακρατήσει χρηματοδότηση μέχρι να συμπληρωθούν αυτές οι θέσεις. Αντ’ αυτού, αδικαιολόγητα συγκατατέθηκε στην αποτυχία της κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην βασικότερη των ευθυνών -και με τον τρόπο αυτό μείωσε την συνταγματική εξουσία της Γερουσίας και υπονόμευσε την εθνική μας ασφάλεια.

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Γερουσία άρχισε να δείχνει σημάδια προθυμίας να ασκήσει τις εξουσίες της εποπτείας, αν και προσεκτικά. Η τρομακτική συμφορά στην Υεμένη και η δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, που προφανώς διέταξε ο Σαουδάραβας πρίγκιπας-διάδοχος Mohammed bin Salman, εξανάγκασαν επιτέλους μια διακομματική ομάδα γερουσιαστών να ασκήσουν μια σπάνια χρησιμοποιούμενη εξουσία. Οι γερουσιαστές πίεσαν να πραγματοποιηθεί μια συζήτηση και ψήφισαν για να διακοπεί η χρηματοδότηση των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κακοσχεδιασμένο πόλεμο της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Αυτό είναι ένα καλό ξεκίνημα πάνω στο οποίο το 116ο Κογκρέσο πρέπει να οικοδομήσει.

Ο εκτελεστικός και ο νομοθετικός κλάδος πρέπει να εξισορροπήσουν την εξουσία σε συμφωνία με το Σύνταγμα και τα πρότυπα [που ίσχυαν] πριν από αυτή την διοίκηση. Ευτυχώς, μεγάλο μέρος αυτής της δουλειάς μπορεί να γίνει αρκετά απλά. Το Κογκρέσο μπορεί να επιβεβαιώσει τις υπάρχουσες εξουσίες του, συμπεριλαμβανομένης της εξουσίας του να κατευθύνει ή να παρακρατεί κεφάλαια προς όλες τις εσωτερικές και διεθνείς επιχειρήσεις. Θα πρέπει να θέσει σκληρά ερωτήματα στην διοίκηση Trump, δημοσίως και ιδιωτικά˙ και πρέπει να αρνηθεί να αφήσει την διοίκηση να υπαγορεύσει [6] το ποια μέλη του Κογκρέσου θα έχουν πρόσβαση σε σημαντικές πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των μυστικών πληροφοριών (intelligence), για την διεξαγωγή των εξωτερικών υποθέσεων.

Υπάρχει, ωστόσο, ένας κρίσιμος τομέας όπου το Κογκρέσο μπορεί να χρειαστεί να καταφύγει σε νομοθεσία για να εξασφαλίσει την αποτελεσματική διεξαγωγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Κατά την διάρκεια της διοίκησης Ομπάμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν στρατεύματα στην Συρία για να στηρίξουν τις συριακές προσπάθειες να απελευθερωθεί η Raqqa από το Ισλαμικό Κράτος (επίσης γνωστό ως ISIS). Αυτή η ανάπτυξη [στρατευμάτων] ήταν σύμφωνη με την Εξουσιοδότηση Χρήσης Στρατιωτικής Δύναμης (Authorization for the Use of Military Force, AUMF) που ενεργοποίησε το Κογκρέσο και υπέγραψε ο πρόεδρος George W. Bush στις 18 Σεπτεμβρίου 2001. Σήμερα, η διοίκηση Trump μιλά ανοιχτά [7] για την εκτροπή των στρατευμάτων αυτών προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ιρανική περιφερειακή επιθετικότητα. Καμία αξιόπιστη ανάγνωση της εξουσιοδότησης του 2001 δεν θα περιλάμβανε την αντιμετώπιση της επιθετικότητας του Ιράν υπό την αιγίδα της.