Το έτος του ζην επικινδύνως με πυρηνικά όπλα

Για την Πιονγκγιάνγκ δεν υπάρχει κανένας λόγος να συναντάται με τους αντιπροσώπους των ΗΠΑ σε επίπεδο εργασίας κάτω από τον Trump, οι οποίοι μπορούν να παρουσιάσουν μόνο εμπόδια για τον Κιμ. Το να περιμένει μια δεύτερη προεδρική διάσκεψη κορυφής είναι πιο ελκυστικό, δεδομένου ότι ο Kim πιθανώς πιστεύει ότι μπορεί να εξαγάγει σημαντικές παραχωρήσεις απευθείας από τον Trump. Αυτό έθεσε τον Trump για μια πορεία σύγκρουσης το 2019, είτε με την ομάδα εθνικής ασφαλείας του είτε με τον Kim εάν και όταν θα πραγματοποιηθεί η επόμενη σύνοδος κορυφής [12]. Προκειμένου να διατηρηθεί το μυθιστόρημα του αφοπλισμού της Βόρειας Κορέας και να συγκρατηθεί ο Κιμ από την επανάληψη των [πυρηνικών] δοκιμών, ο Trump μπορεί να συγκατανεύσει σε κάποια άρση κυρώσεων ή έναν αναπροσανατολισμό της αμερικανικής περιφερειακής παρουσίας ως προοίμιο μιας ειρηνευτικής συμφωνίας -στην ουσία, επιλέγοντας την ερμηνεία της Διακήρυξης της Σιγκαπούρης του Kim έναντι εκείνης του Μπόλτον. Αυτό μπορεί να διατηρήσει την παρωδία για έναν ακόμη γύρο, αλλά θα χρησίμευε μόνο για να υπάρξει μια κάποια καθυστέρηση καθώς η Βόρεια Κορέα θα γίνεται ισχυρότερη και θα συνεχίζει να αποσπά τη Νότια Κορέα μακριά από τον σύμμαχό της, τις ΗΠΑ. Και ο Trump που θα επιλέξει τον Kim έναντι της δικής του διοίκησης μπορεί να βλάψει μόνιμα τις προσπάθειες σε επίπεδο εργασίας τουλάχιστον στο να επιβραδύνουν το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, καθώς ο Kim στοιχηματίζει ότι μπορεί να συνεχίσει να βασίζεται σε μελλοντικές συνόδους κορυφής χωρίς να χρειαστεί να κάνει πραγματικές παραχωρήσεις.

Εναλλακτικά, ο Trump θα μπορούσε τελικά να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ότι ο Kim δεν αφοπλίζεται, και να μείνει σταθερά στην πολιτική να μην κάνει παραχωρήσεις παρά μετά την αποπυρηνικοποίηση. Αυτή η στάση θα μπορούσε να οδηγήσει σε σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Κορέας εάν ο Kim αποφασίσει να ακολουθήσει την ανανεωμένη απειλή «ανταλλαγής πυρών». Με την διπλωματία να έχει αποτύχει και με τον υπουργό Άμυνας, James Mattis, να έχει παραιτηθεί, η πτέρυγα Bolton μπορεί να δοκιμάσει την εναπομένουσα εναλλακτική λύση το 2019: Να αποπυρηνικοποιήσει την Βόρεια Κορέα δια της βίας [13], κάτι που θα ήταν καταστροφικό για την περιοχή και τον κόσμο.

Στο περασμένο έτος, η Ουάσιγκτον συνέχισε να επιμένει στον μονομερή αφοπλισμό της Βόρειας Κορέας, ενώ ο Τραμπ προσποιείτο εσκεμμένα ότι συνέβη [ο αφοπλισμός] πραγματικά. Οι ευκαιρίες για ρεαλιστική διαχείριση και επιβράδυνση του προγράμματος της Βόρειας Κορέας είχαν προκαθοριστεί για να διατηρήσουν αυτήν την παρωδία -εάν το πρόβλημα έχει ήδη λυθεί, τι μένει να συζητήσουμε; Το αποτέλεσμα ήταν σίγουρα ένα έτος πιο ήρεμο από το προηγούμενο. Ωστόσο, οποιαδήποτε στρατηγική που εξαρτάται από την άρνηση της πραγματικότητας κινδυνεύει από κατάρρευση ή έκρηξη, και θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια νέα πυρηνική κρίση με την Βόρεια Κορέα.

ΜΙΑ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΟΣΧΑ;

Ενώ η διοίκηση Trump ασχολείται με - ή αγνοεί - τα πυρηνικά όπλα της Βόρειας Κορέας, μια πυρηνική αναμέτρηση αναδύεται με τη Μόσχα. Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Pompeo ανακοίνωσε [14] ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εγκαταλείψουν την Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces, INF) εντός 60 ημερών, εκτός εάν η Ρωσία εξαλείψει τους πυραύλους που διαθέτει κατά παράβαση της συμφωνίας [15] ήδη για κάποιο χρονικό διάστημα. Παρόλο που η προοπτική αμερικανικών επίγειων αναπτύξεων στην Ανατολική Ασία σε απάντηση της Κίνας έχει επίσης αναφερθεί [16] ως μια λογική για την απόσυρση από την συνθήκη, η αντίστροφη μέτρηση για την απόσυρση φαίνεται να εξαρτάται μόνο, και να παρακινείται, από τις παραβιάσεις της Ρωσίας. Συγκεκριμένα, η Ρωσία επέμεινε στην ανάπτυξη και παράταξη του πυραύλου κρουζ Novator 9M729 και απλώς αρνήθηκε τον ισχυρισμό των Ηνωμένων Πολιτειών ότι το σύστημα παραβιάζει τους περιορισμούς εμβέλειας της σύμβασης για τα επίγεια συστήματα. Αν και είναι πιθανόν ότι η αμερικανική απειλή να αποσυρθεί [από την συμφωνία] θα κάνει την Ρωσία να συμμορφωθεί ξανά, είναι πιθανότερο ότι η Μόσχα θα συνεχίσει να αρνείται τη μη συμμόρφωσή της ή να επωφεληθεί της ευκαιρίας να επεκτείνει περαιτέρω τις δυνάμεις της INF, αφήνοντας την διοίκηση Trump να μην έχει άλλη επιλογή παρά να προχωρήσει στην απόσυρση.

Η αποχώρηση από την συνθήκη θα τροφοδοτήσει μια νέα κούρσα εξοπλισμών με την Ρωσία, καθώς κάθε χώρα ακολουθεί το δικό της πυρηνικό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού. Νωρίτερα το 2018, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε σχέδια [17] για νέα πυρηνικά όπλα που αποσκοπούν στην παράκαμψη της πυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, η διοίκηση Trump αποφάσισε να αναπτύξει ένα πυρηνικό όπλο χαμηλής απόδοσης για παράδοση από υποβρύχια, ένα όπλο του οποίου η χρήση θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφικό εσφαλμένο υπολογισμό, διότι θα ήταν δυσδιάκριτο σε σύγκριση με μια πολεμική κεφαλή υψηλότερης απόδοσης ενώ θα βρίσκεται στον δρόμο προς τον στόχο του σε ρωσική επικράτεια –και ο ίδιος ο Πούτιν δήλωσε [18] ότι η Ρωσία δεν θα περιμένει να δει την απόδοση [του όπλου] πριν προχωρήσει σε αντίποινα με στρατηγικά πυρηνικά όπλα. Επιπλέον, υπάρχει υποψία ότι η Ρωσία έχει πυρηνικό δόγμα πρώτης χρήσης [19], πράγμα που σημαίνει ότι μια συμβατική σύγκρουση με το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να μετατραπεί σε πυρηνική εάν αρχίσει να πηγαίνει άσχημα για την Ρωσία.