Μετά τον Μπασίρ

Όταν ο Nimeiri ανατράπηκε, εξορίστηκε στην Αίγυπτο. Ο Μπασίρ, επίσης, θα μπορούσε να εξοριστεί σε μια ξένη χώρα μαζί με τους κορυφαίους αξιωματούχους του. Αυτός και οι στενοί άνθρωποι του καθεστώτος του πιθανότατα ήλπιζαν για ένα τέτοιο αποτέλεσμα στις πρώτες ημέρες της μετάβασης. Η Ουγκάντα ήταν η πρώτη χώρα που σκόπευε να ανοίξει τις πόρτες της, αλλά έχει υπογράψει [την χάρτα] για το ΔΠΔ˙ ο Μπασίρ πιθανότατα θα βρει άσυλο στην Σαουδική Αραβία ή σε μια άλλη χώρα του Κόλπου που δεν θα ήταν υποχρεωμένη να τον παραδώσει στο δικαστήριο. Οι σημερινοί στρατιωτικοί ηγέτες, οι οποίοι επιμένουν να κρατήσουν την εξουσία ακόμη και μέσα από μια πολιτική κυβέρνηση, μπορεί να είναι ευτυχείς να τον απομακρύνουν από την χώρα. Αλλά οι διαδηλωτές είναι απίθανο να δεχτούν οποιαδήποτε προσέγγιση στην οποία ο Bashir και άλλοι δεν θα καταστούν ποτέ υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.

Εάν ο Μπασίρ παραμείνει στο Σουδάν χωρίς να δικαστεί, θα μπορούσε να προσφερθεί σε αυτόν και σε άλλες προσωπικότητες που συνδέονται με το καθεστώς ένας βαθμός ασυλίας ως μέρος μιας διαδικασίας [αποκάλυψης της] αλήθειας και συμφιλίωσης, νοτιοαφρικανικού στυλ. Αυτή η προσέγγιση είναι και η πιο δύσκολη δυνητικά, αλλά και η πιο πιθανή να αποδώσει πραγματικές οφέλη. Μια διαδικασία αλήθειας και συμφιλίωσης θα μπορούσε να αναγκάσει να ανοίξει μια από μακρού χρόνου καταπιεσμένη συζήτηση για τις ζημίες που έχει προκαλέσει το καθεστώς Μπασίρ σε συγκεκριμένους ανθρώπους και στην σουδανική κοινωνία συνολικά, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Μέσω μιας τέτοιας διαδικασίας, οι Σουδανοί μπορεί τελικά να μπορέσουν να αρθρώσουν μια εθνική ταυτότητα η οποία να ξεπερνά την ισλαμική και αραβική υπεροχή που εδώ και πολύ καιρό αποτελεί την πηγή των πολλών προβλημάτων της χώρας. Παρόλο που οι Σουδανοί συχνά αναφέρονται στην ποικιλομορφία της χώρας, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν επίσης ότι οι διαφορετικές κοινότητες που μοιράζονται αυτό το τεράστιο έθνος γνωρίζουν ελάχιστα η μια για την άλλη. Μια εθνική συζήτηση που επιτρέπει στα θύματα να μοιραστούν τις ιστορίες τους θα μπορούσε να εμβαθύνει την κατανόηση μεταξύ των ποικίλων πληθυσμών του Σουδάν. Θα ενθάρρυνε επίσης την ενσυναίσθηση και θα βοηθούσε τους Σουδανούς να φιλοτεχνήσουν την συμμετοχική και δημοκρατική εθνική ταυτότητα που τους διέφευγε για πολύ καιρό.

Η αλήθεια και η συμφιλίωση έχει μικτά αποτελέσματα στις χώρες που τις επιχείρησαν. Και κάθε συζήτηση για αμνηστία ή μειωμένη τιμωρία για τους εμπλεκόμενους του καθεστώτος θα εξοργίσει πολλά θύματα καθώς και διαδηλωτές που αναζητούν περισσότερο τιμωρητικές μορφές δικαιοσύνης. Αλλά τα έθνη που επιδιώκουν να προχωρήσουν μετά το τραύμα, πρέπει να αντιμετωπίσουν τις οδυνηρές ιστορίες τους. Ήταν η αποτυχία του Σουδάν να βάλει σε λογαριασμό το παρελθόν του ή να κατασκευάσει ένα συμπεριληπτικό εθνικό σχέδιο μετά τις δύο προηγούμενες λαϊκές εξεγέρσεις, που επέτρεψε στους στρατιωτικούς να αναλάβουν την εξουσία εξ’ αρχής. Μια γνήσια διαδικασία αλήθειας και συμφιλίωσης είναι ο καλύτερος τρόπος για να εμποδιστεί η ιστορία από το να επαναληφθεί ξανά.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/sudan/2019-05-02/after-bashir

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/sudan/2019-04-23/whats-next-suda...
[2] https://bostonreview.net/archives/BR29.5/dewaal.php
[3] https://www.hrw.org/reports/2005/darfur1205/7.htm
[4] https://www.icc-cpi.int/CourtRecords/CR2009_01514.PDF
[5] https://wikileaks.org/plusd/cables/08KHARTOUM1657_a.html
[6] https://africanarguments.org/2009/01/27/debating-the-icc-critique/
[7] https://www.jstor.org/stable/24358196?seq=1#page_scan_tab_contents

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition