Η κατεδάφιση της διπλωματίας των ΗΠΑ | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η κατεδάφιση της διπλωματίας των ΗΠΑ

Το State Department έχει να υποστεί ένα τέτοιο καταστροφικό πλήγμα από την εποχή του Joe McCarthy

Δεν είναι τυχαίο ότι οι αιτήσεις για ένταξη στην Υπηρεσία Εξωτερικών έχουν μειωθεί δραματικά, ενώ λιγότεροι άνθρωποι πήγαν στις εισαγωγικές εξετάσεις το 2019 από όσοι σε πάνω από δύο δεκαετίες [εισαγωγικών εξετάσεων]. Ο ρυθμός παραιτήσεων από επαγγελματίες σταδιοδρομίας είναι καταθλιπτικός, η ολέθρια πρακτική αντιποίνων εναντίον μεμονωμένων αξιωματούχων απλώς επειδή εργάστηκαν σε αμφιλεγόμενα ζητήματα στην τελευταία διοίκηση είναι καταδικαστική, και η σιωπή από την ηγεσία του Υπουργείου είναι εκκωφαντική.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Την περασμένη άνοιξη, έγραψα ένα δοκίμιο [1] στο Foreign Affairs με τίτλο «Η χαμένη τέχνη της αμερικανικής διπλωματίας». Το εννοούσα λιγότερο ως θρήνο από όσο μια υπενθύμιση της σημασίας της διπλωματίας. Αισθάνομαι πολύ πιο πένθιμος σήμερα.

Για να καθαριστούν τα θεσμικά συντρίμμια στο Υπουργείο Εξωτερικών θα χρειαστούν πολλά χρόνια. Η ζημιά στην επιρροή και την φήμη μας μπορεί να αποδειχθεί ακόμη μεγαλύτερη και πιο δύσκολο να επιδιορθωθεί.

Οι πρακτικές συνέπειες δεν είναι δύσκολο να διακριθούν. Εάν ένας πρεσβευτής των ΗΠΑ δεν μιλά εξ ονόματος του προέδρου και η πρεσβεία θεωρείται εχθρός του Λευκού Οίκου, τότε γιατί θα έπρεπε η τοπική κυβέρνηση να λάβει σοβαρά υπόψη της τα διπλωματικά μηνύματά της; Γιατί να χρησιμοποιεί τα επίσημα κανάλια, αντί να μιλά απευθείας στον προσωπικό δικηγόρο του προέδρου και τους ιδιοτελείς εμπίστους του; Εάν το κλειδί για το ξεκλείδωμα της βοήθειας είναι να χαϊδεύει την ματαιοδοξία του προέδρου, γιατί να αναλάβει την σκληρή δουλειά της οικονομικής ή πολιτικής μεταρρύθμισης, με όλους τους κινδύνους που συνεπάγεται;

Οι πράξεις του προέδρου στρεβλώνουν την διπλωματική πρακτική και αποκεφαλίζουν το αμερικανικό συμφέρον. Λόγω αυτών, μια νέα ουκρανική διοίκηση είναι ακόμα πιο εκτεθειμένη στην διαφθορά και στην δημοκρατική οπισθοδρόμηση, και ακόμη πιο ευάλωτη σε ρωσική χειραγώγηση και επιθετικότητα. Ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, εκπαιδευμένος επαγγελματικά για την κατασκευή βλαπτικού υλικού για όλα τα είδη αντιπάλων, δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ένα πιο ανατρεπτικό έγγραφο από ό, τι η σύνοψη του τηλεφωνήματος Trump-Zelensky τον περασμένο Ιούλιο, η οποία έχει σπείρει πολιτική δυσλειτουργία τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Κίεβο.

Χρησιμοποιώντας το δημόσιο αξίωμά του για προσωπικό όφελος, ο Trump επιβεβαίωσε τη μακρόχρονη πεποίθηση του Πούτιν –την οποία μοιράζονται οι αυταρχικοί σε ολόκληρο τον κόσμο- ότι οι Αμερικανοί είναι εξίσου παρανοϊκοί και εγωκεντρικοί όπως κι εκείνοι, απλώς πιο υποκριτές σχετικά με αυτό. Για τους δικτάτορες, ο Trump είναι το δώρο που συνεχίζει να προσφέρει, μια διαρκής διαφήμιση της Δυτικής ιδιοτέλειας. Ως εκεί για την πεφωτισμένη ιδιοτέλεια. Ως εκεί για την δύναμη του παραδείγματός μας. Τόσο το χειρότερο για την αξιοπιστία μας.

Σκάβουμε μια βαθιά τρύπα για τον εαυτό μας σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, γεμάτος με παίκτες που δεν θα μας περιμένουν να σταματήσουμε να σκάβουμε, και ένα τοπίο που δυσκολεύει γρήγορα ενάντια στα συμφέροντα των ΗΠΑ. Οι σύμμαχοί μας είναι σε σύγχυση. Οι αντίπαλοί μας είναι γρήγοροι στο να επωφεληθούν. Τα θεσμικά όργανα και οι συμμαχίες που διαμορφώσαμε επί δεκαετίες ταλαντεύονται. Η εμπιστοσύνη του αμερικανικού λαού στην εξουσία και τον σκοπό της πειθαρχημένης αμερικανικής ηγεσίας εξατμίζεται.

ΤΟ ΕΠΕΙΓΟΝ ΜΙΑΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ

Η παραμέληση καθήκοντος της διοίκησης Trump λαμβάνει χώρα σε μια εποχή κατά την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ανάγκη να στηριχθούν περισσότερο, κι όχι λιγότερο, στην διπλωματία, για να προωθήσουν τα συμφέροντα και τις αξίες τους σε έναν όλο και πιο ανταγωνιστικό κόσμο.

Έκλεισα το δοκίμιό μου πριν από έξι μήνες με μια σε λογικά πλαίσια αισιόδοξη σημείωση. Αναγνώρισα ότι ένα μακρύ και δύσκολο ταξίδι βρίσκεται μπροστά -ότι η αμερικανική διπλωματία θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο για να επιδιορθώσει, από όσος [χρόνος] χρειάστηκε για να χαλάσουν [τα πράγματα]. Υπογράμμισα όμως επίσης την ευκαιρία που έχουμε ενώπιόν μας, την οποία η κακή πρακτική της διοίκησης του Τραμπ έχει κάνει ιδιαιτέρως προφανή. Το ταξίδι προς την ανανέωση θα είναι ακόμη δυσκολότερο τώρα, και ακόμη πιο επείγον.

Ο Joseph Welch, ο θρυλικός δικηγόρος στις ακροάσεις Army-McCarthy, έσκασε το μπαλόνι του Μακαρθισμού το 1954 όταν έθεσε την αξέχαστη ερώτησή του: «Δεν έχετε αίσθηση της ευπρέπειας, κύριε; Τελικά, δεν σας έχει μείνει καμία αίσθηση ευπρέπειας;».

Το ερώτημα ήταν τότε ρητορικό, όπως συμβαίνει και σήμερα για τους μιμητές του McCarthy μέσα και γύρω από την διοίκηση του Trump. Η αίσθησή τους για την ευπρέπεια είναι καλά κρυμμένη, η ιδιοτέλεια και η εκδικητικότητά τους σε πλήρη θέαση.

Αλλά η ευπρέπεια που καίει λαμπερά, και που μου δίνει κάποια παρατεταμένη πίστη ακόμα και σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς για την αμερικανική διπλωματία, είναι αυτή που επέδειξαν οι αξιωματούχοι καριέρας όπως η Yovanovitch. Η τιμή τους και η δέσμευσή τους χαρακτηρίζουν την επαγγελματική διπλωματία και την δημόσια υπηρεσία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Για όσο αυτές οι ιδιότητες παραμένουν άθικτες, όσο κι αν είναι κακοποιημένες στην εποχή του Τραμπ, εξακολουθεί να υπάρχει ελπίδα για ανανέωση της διπλωματίας.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2019-10-14/demolition-us-diplomacy

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.gr/articles/72225/william-j-burns/i-xameni-te...