Οι ΗΠΑ θα πρέπει να φοβούνται μια παραπαίουσα Κίνα

Η δομή της εγχώριας οικονομίας μιας χώρας θα διαμορφώσει περαιτέρω την ανταπόκρισή της σε μια επιβράδυνση. Η κινεζική κυβέρνηση κατέχει πολλές από τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας και οι επιχειρήσεις αυτές επηρεάζουν σημαντικά το κράτος. Για τον λόγο αυτό, η κυβέρνηση θα καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να προστατέψει τις εταιρείες από τον ξένο ανταγωνισμό και θα τις βοηθήσει να κατακτήσουν υπερπόντιες αγορές όταν τα εγχώρια κέρδη στερεύουν. Μια υπό κρατική ηγεσία οικονομία [14], όπως της Κίνας, είναι απίθανο να φιλελευθεροποιηθεί κατά την διάρκεια μιας επιβράδυνσης. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε την εξάλειψη των επιδοτήσεων και των προστατευτικών μέτρων για τις κρατικές επιχειρήσεις, μεταρρυθμίσεις που κινδυνεύουν να προκαλέσουν την αύξηση των πτωχεύσεων, της ανεργίας και της λαϊκής δυσαρέσκειας. Η φιλελευθεροποίηση θα μπορούσε επίσης να διαταράξει τα δίκτυα παρεοκρατικού καπιταλισμού από τα οποία εξαρτάται το καθεστώς για να επιβιώσει. Αντ’ αυτού, τα καθεστώτα όπως της Κίνας συνήθως καταφεύγουν σε μερκαντιλιστική επέκταση, χρησιμοποιώντας χρήματα και φυσική δύναμη για να χαράξουν Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στο εξωτερικό και να εκτρέψουν την λαϊκή οργή προς ξένους εχθρούς. Οι πιο επιθετικοί επεκτατιστές από όλους τείνουν να είναι τα αυταρχικά καπιταλιστικά [15] κράτη, εκ των οποίων η Κίνα [16] είναι σαφώς εξέχον παράδειγμα.

ΦΑΣΑΡΙΕΣ ΕΝΟΨΕΙ

Η πρόσφατη συμπεριφορά της Κίνας είναι μια τυπική απάντηση στην οικονομική ανασφάλεια. Την δεκαετία του 1990 και τα πρώτα χρόνια αυτού του αιώνα, όταν η οικονομία της χώρας άνθιζε, η Κίνα χαλάρωσε τους πολιτικούς ελέγχους και ανακοίνωσε στον κόσμο την «ειρηνική άνοδό της» [17], η οποία θα επιδιώκετο μέσω της οικονομικής ολοκλήρωσης και των φιλικών διπλωματικών σχέσεων. Συγκρίνετε την κατάσταση σήμερα: Οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων αυξάνονται, οι ελίτ μετακινούν τα χρήματά τους και τα παιδιά τους έξω από την χώρα μαζικά, και η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την αναφορά αρνητικών οικονομικών ειδήσεων. Ο πρόεδρος Xi Jinping έχει κάνει πολλές [18] εσωτερικές ομιλίες [19] προειδοποιώντας τα μέλη του κόμματος για το ενδεχόμενο μιας κατάρρευσης σοβιετικού τύπου. Η κυβέρνηση διπλασίασε τις δαπάνες εσωτερικής ασφάλειας κατά την τελευταία δεκαετία, δημιουργώντας τα πιο προηγμένα συστήματα προπαγάνδας, λογοκρισίας και επιτήρησης στην ιστορία. Έχει κρατήσει ένα εκατομμύριο Ουιγούρους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και συγκέντρωσε την εξουσία στα χέρια ενός δικτάτορα [20] δια βίου. Η κρατική προπαγάνδα αποδίδει την ευθύνη για αναποδιές όπως η κατάρρευση της χρηματιστηριακής αγοράς του 2015 [21] και οι διαμαρτυρίες του Χονγκ Κονγκ του 2019 [22], σε Δυτική εμπλοκή. Αυτές δεν είναι πράξεις μιας υπερδύναμης με αυτοπεποίθηση.

Η Κίνα έχει προβάλει την ισχύ της στο εξωτερικό καθ' όλη αυτή την ταραγμένη περίοδο τριπλασιάζοντας τις ξένες άμεσες επενδύσεις της [23] και πενταπλασιάζοντας τον δανεισμό στο εξωτερικό [24] σε μια φιλόδοξη προσπάθεια να εξασφαλίσει αγορές και πόρους για τις κινεζικές επιχειρήσεις. Το Πεκίνο έχει επίσης προχωρήσει στρατιωτικά, χτίζοντας περισσότερα πολεμικά πλοία την τελευταία δεκαετία από όσα διαθέτει ολόκληρο το βρετανικό ναυτικό και πλημμυρίζοντας τους μεγάλους θαλάσσιους διαύλους στην Ασία με εκατοντάδες κυβερνητικά πλοία [25] και αεροσκάφη. Έχει κατασκευάσει στρατιωτικά προκεχωρημένα φυλάκια σε όλη την Θάλασσα της Νότιας Κίνας και συχνά καταφεύγει σε κυρώσεις, εμβολισμούς πλοίων και εναέριες αναχαιτίσεις σε εδαφικές διαμάχες [26] με τους γείτονές της.

Αν η ανάπτυξη της Κίνας επιβραδυνθεί περαιτέρω τα επόμενα χρόνια, όπως είναι πιθανό, η κινεζική κυβέρνηση πιθανώς θα εντείνει την καταστολή και την επιθετικότητα της περασμένης δεκαετίας. Όταν οι ηγέτες της χώρας δεν μπορούν να στηριχτούν στην ταχεία ανάπτυξη για να ενισχύσουν την εσωτερική τους νομιμοποίηση και την διεθνή επιρροή τους, θα είναι όλο και περισσότερο πρόθυμοι να καταπνίξουν την διαφωνία, να λαμπρύνουν τα εθνικιστικά τους διαπιστευτήρια και να ενισχύσουν την οικονομία με κάθε αναγκαίο μέσο. Επιπλέον, ισχυρές ομάδες συμφερόντων [27] -κυρίως οι κρατικές επιχειρήσεις και οι υπηρεσίες του στρατού και της ασφάλειας- έχουν αναπτύξει ένα ίδιον συμφέρον να διατηρήσουν την τρέχουσα στρατηγική της Κίνας, η οποία διοχετεύει χρήματα στα ταμεία τους. Ως αποτέλεσμα, η κυβέρνηση θα πάλευε να απαλλαγεί από τις ξένες περιπλοκές, ακόμα κι αν το ήθελε.

Η ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ

Ο κίνδυνος για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους είναι ξεκάθαρος. Η αχαλίνωτη κατασκοπεία, ο προστατευτισμός, το κατακερματισμένο Internet, οι ναυτικές συγκρούσεις στις θάλασσες της Ανατολικής και της Νότιας Κίνας, και ένας πόλεμος για την Ταϊβάν είναι μόνο οι πιο προφανείς κίνδυνοι που θα προκαλέσει μια απελπισμένη και κλονισμένη Κίνα. Τα πολιτική τέχνη των ΗΠΑ θα πρέπει να περιορίσει αυτούς τους κινδύνους χωρίς να γίνει η αιτία η Κίνα να επιτεθεί [κάπου] στην πορεία. Για τον σκοπό αυτό, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αποτρέψει την κινεζική επιθετικότητα, να καθησυχάσει τις ανασφάλειες της Κίνας και να προστατέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες από αρνητικές επιπτώσεις, στην περίπτωση που αποτύχει η αποτροπή και ο καθησυχασμός. Η εγγενής ένταση μεταξύ αυτών των στόχων θα καταστήσει το έργο πολύ δύσκολο.