Ο Soleimani ήταν πιο πολύτιμος στην πολιτική απ' όσο στον πόλεμο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ο Soleimani ήταν πιο πολύτιμος στην πολιτική απ' όσο στον πόλεμο

Η Ισλαμική Δημοκρατία αξιολογεί την απώλειά της
Περίληψη: 

Αυτό που διακυβεύεται στο Ιράν είναι όλο και λιγότερο η υπερηφάνεια και το κύρος της επαναστατικής αιτίας που το κυβερνών κατεστημένο έχει επιφορτιστεί να στηρίξει Διακυβεύεται όλο και περισσότερο ακριβώς η επιβίωση αυτού του κατεστημένου που βρίσκεται στην εξουσία.

Ο MAYSAM BEHRAVESH είναι αναλυτής στο Gulf State Analytics και εργάστηκε ως αναλυτής πληροφοριών και σύμβουλος πολιτικής στο Ιράν από το 2008 έως το 2010. Ακολουθήστε τον στο Twitter @MaysamBehravesh.

Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν υπέστη μια απώλεια με τον φόνο του Qasem Soleimani, του πιο σημαντικού στρατηγού. Η φύση και οι διαστάσεις αυτού του πλήγματος, ωστόσο, δεν αποτελούν ένα απλό θέμα του υψηλού προφίλ περιφερειακού ρόλου του Soleimani. Η Δύναμη Quds, το εξωτερικό σκέλος του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς, θα ζήσει και μετά τον πρώην διοικητή της, όπως θα κάνει και η περιφερειακή πολιτική ασφαλείας του Ιράν. Αλλά, παρά ταύτα, ο φόνος του Σολεϊμανί πρέπει να προξενήσει μια ψυχική αναζήτηση εντός ενός κατεστημένου που δεν κατάφερε να προβλέψει τον κίνδυνο για το άτομό του, και που έχει χάσει τώρα ένα περίλαμπρο αστέρι από το στερέωμα του.

09012020-1.jpg

Ένα μνημόσυνο για τον Soleimani στη Mashhad, στο Ιράν, τον Ιανουάριο του 2020. Sadegh Zabbah / Middle East Images
----------------------------------------------------------------

Από την άποψη της Τεχεράνης, η επιτυχία του αμερικανικού χτυπήματος στον Soleimani [1] και του επί μακρόν συναδέλφου του, Abu Mahdi al-Muhandis, αναπληρωτή επικεφαλής των Λαϊκών Δυνάμεων Κινητοποίησης του Ιράκ, μοιάζουν με μια αποτυχία της αντικατασκοπείας και [των υπηρεσιών] ασφαλείας της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ένας αυξανόμενος αριθμός αναφορών από ανεπίσημους λογαριασμούς [2] και ειδησεογραφικά μέσα υποδηλώνουν ότι οι διαρροές πληροφοριών και οι παραβιάσεις στα πρωτόκολλα ασφαλείας του Soleimani κατέστησαν δυνατή την αποτελεσματική εξάλειψη του στρατηγού.

«Γνωρίζουμε ότι οι Αμερικανοί κυνηγούσαν τους δύο άνδρες για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά χωρίς επιτυχία», δήλωσε [2] ένας Ιρακινός παραστρατιωτικός ηγέτης στις 4 Ιανουαρίου. «Είναι σαφές ότι αυτοί [οι Αμερικανοί] έχουν στρατολογήσει μερικούς ανθρώπους κοντά στους δυο [άνδρες], για να ακολουθήσουν τις κινήσεις τους και να καθορίσουν τον τόπο και τον χρόνο για να τους φονεύσουν». Δύο άνθρωποι που ήταν στο αεροπλάνο που μετέφερε τον Soleimani φέρονται [3] να έχουν τεθεί υπό κράτηση από τις Λαϊκές Δυνάμεις Κινητοποίησης του Ιράκ για περαιτέρω έρευνες.

Τέτοια περιστατικά υποδηλώνουν ότι, όπως υποστήριξα [4] σε αυτές τις σελίδες τον Νοέμβριο, διακυβεύεται ο επαναστατικός πυρήνας του Ιράν, συμπεριλαμβανομένου του Σώματος της Ισλαμικής Επαναστατικής Φρουράς (Islamic Revolutionary Guards Corps, IRGC) και της γενικότερης δομής ασφαλείας της χώρας. Αλλά η απώλεια του Σολεϊμανί παραπέμπει σε ακόμα πιο βαθιά και πιο σημαντικά προβλήματα.

Μια θεμελιώδης αποτυχία φαντασίας και μια θανατηφόρα λανθασμένη εκτίμηση τύφλωσαν την ηγεσία του Ιράν για την επικείμενη επίθεση. Περισπασμένοι από την διαμάχη γύρω από την καταστολή των πανεθνικών διαμαρτυριών [5] εγχωρίως, και ενθαρρυμένοι επειδή υιοθέτησαν μια πιο επιθετική στάση στην περιοχή, οι ηγέτες του Ιράν δεν κατάφεραν να φανταστούν ότι οι εντάσεις θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε ένα νέο επίπεδο. Ήταν γενικά πολύ αισιόδοξοι δεδομένου ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump, εκκεντρικός [6] στις καλύτερες εποχές και τώρα μπλεγμένος σε μια ατιμαστική υπόθεση μομφής και περιβαλλόμενος από γεράκια [κατά] του Ιράν, είχε μόλις παραγγείλει την θανατηφόρα στόχευση [7] των υποστηριζόμενων από το Ιράν παραστρατιωτικών μαχητών στο Ιράκ και απείλησε ρητά την Τεχεράνη για την επακόλουθη παραβίαση της αμερικανικής πρεσβείας στην Βαγδάτη.

Η υπερβολική αυτοπεποίθηση οδήγησε την Τεχεράνη, αντί να αναλάβει ειδικές προφυλάξεις, να οργανώσει ένα πρωτόκολλο ασφαλείας καθημερινού τύπου (business-as-usual) για τον διοικητή μιας δύναμης την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ορίσει [8] ως Εξωτερική Τρομοκρατική Οργάνωση (Foreign Terrorist Organization) τον περασμένο Απρίλιο.

«Σε αυτό το ταξίδι, ταξίδεψε στην Βαγδάτη κατόπιν πρόσκλησης Ιρακινών κυβερνητικών αξιωματούχων. Αυτή την φορά συγκεκριμένα, ταξίδεψε από την Συρία στο Ιράκ με ένα επιβατικό αεροπλάνο, το οποίο θα μπορούσε να παρακολουθηθεί ακόμη και σε δικτυακούς τόπους αεροπορικών μεταφορών», είπε ο αναπληρωτής διοικητής του IRGC, στρατηγός Ali Fadavi, στην κρατική τηλεόραση στις 3 Ιανουαρίου, αφότου διαδόθηκε η είδηση του φόνου.

Ένα τέτοιο χαλαρό πρωτόκολλο θα έπρεπε να προξενεί έκπληξη. Όχι μόνο η οργάνωση που ο ίδιος κατηύθυνε είχε χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική, αλλά ο Soleimani απολάμβανε μια κατάσταση διασημότητας που τον έκανε προσωπικά έναν προφανή στόχο. Είχε αποκτήσει την δύναμη του σταρ με την βοήθεια της ογκώδους κρατικής προπαγάνδας, αφότου ηγήθηκε στην επιτυχή μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος, γνωστό ως ISIS. Στα διαρρεύσαντα έγγραφα πληροφοριών σχετικά με το «σύμπλεγμα κατασκόπων» [9] του Ιράν στο Ιράκ, που αποκαλύφθηκαν από το Intercept [theintercept.com] και τους New York Times τον Νοέμβριο, πράκτορες από το ιρανικό Υπουργείο Πληροφοριών προειδοποίησαν ξεκάθαρα [10] για τις πιθανές συνέπειες του δημόσιου θεάματος και της λατρείας προσωπικότητας που σχηματιζόταν γύρω του.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΠΑΡΑ ΑΛΛΑΓΗ

Η απώλεια του Soleimani είναι ένα σήμα αφύπνισης για το IRGC, που θα ήταν καλό να μελετήσει τα μαθήματά του. Αλλά η απουσία του στρατηγού δεν θα υπονομεύσει την ελίτ Δύναμη ούτε θα εκτροχιάσει την εσωτερική και περιφερειακή πολιτική που εκτελεί για λογαριασμό της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο του Ιράν μόλις υπογράμμισε [11] αυτό το γεγονός, με το να ορίσει ολόκληρο τον αμερικανικό στρατό ως τρομοκρατική οργάνωση και αφιερώνοντας επιπλέον 223 εκατομμύρια δολάρια στην Δύναμη Quds. Και ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, δεν έχασε χρόνο για να διορίσει τον στρατηγό Esmail Qaani, ως νέο επικεφαλής της Δύναμης Quds, υποδεικνύοντας ότι το σύστημα υπό την εποπτεία του δεν έχει έλλειψη ανθρώπων για ηγετικούς ρόλους και ότι, όπως δήλωσε, «η πορεία του Soleimani θα συνεχιστεί».