Πώς να ασφαλιστεί η παγκοσμιοποίηση από την πανδημία

Καθώς τα αεροδρόμια, τα εργοστάσια και τα καταστήματα μειώνουν τους ρυθμούς τους ή κλείνουν, η νέα πανδημία του κορωνοϊού βάζει σε δοκιμασία τις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού που καθορίζουν την σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης. Και οι πολυ-εργοστασιακές και συχνά πολυ-εθνικές διεργασίες παραγωγής που χρησιμοποιούνται από εταιρείες σε όλο τον κόσμο αποδεικνύονται πιο εύθραυστες από ό, τι αναμενόταν. Αν ο ιός και τα οικονομικά συντρίμμια που προκαλεί δεν περιοριστούν σύντομα, τα μπλούμπερι και τα αβοκάντο δεν θα είναι τα μόνα πράγματα που θα λείψουν από τα ράφια της αγοράς σε όλες τις ακόμα παγωμένες μεσοδυτικές και βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Τα αυτοκίνητα, τα ρούχα, τα ηλεκτρονικά και τα βασικά φάρμακα θα παρουσιάσουν ελλείψεις καθώς τα απομακρυσμένα εργοστάσια αποσυνδέονται.

Εργαζόμενοι κατασκευάζουν υπέρυθρα θερμόμετρα σε ένα μεταποιημένο εργοστάσιο παιχνιδιών στην Xiangtan, στην Κίνα, τον Μάρτιο του 2020. Xue Yuge Xinhua / eyevine / Redux
-----------------------------------------------

Η κατάρρευση των παγκόσμιων αλυσίδων εφοδιασμού προκάλεσε εκκλήσεις για να έρθει η παραγωγή κρίσιμων ιατρικών και τεχνολογικών προμηθειών πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες -μια κίνηση που θα διασπάσει τους διεθνείς εμπορικούς δεσμούς και θα επιταχύνει την απο-παγκοσμιοποίηση. Αλλά ο «επαναπατρισμός» θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα διορθώσει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, ενώ μακροπρόθεσμα θα καταστήσει τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ λιγότερο ανταγωνιστικές. Αντί να εγκαταλείψουν τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, οι κυβερνήσεις και τα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών θα πρέπει να επικεντρωθούν στο να τις καταστήσουν πιο πλεονάζουσες. Περισσότεροι προμηθευτές και περισσότερα αποθέματα ενδέχεται να καταστήσουν ελαφρώς λιγότερο αποδοτικές τις παγκόσμιες διαδικασίες παραγωγής, αλλά αυτά τα πλεονάσματα θα αυξήσουν την αξιοπιστία και την ανθεκτικότητα, ωφελώντας τις χώρες, τις επιχειρήσεις και τους καταναλωτές.

ΛΙΤΟ ΑΛΛΑ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟ

Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, η φύση του εμπορίου έχει μεταβληθεί ριζικά. Επί αιώνες, οι χώρες έστελναν ως επί το πλείστον τελικά προϊόντα στο εξωτερικό: Ελιές από την Ιταλία˙ κρασί από την Ισπανία˙ γούνες από τον Καναδά˙ και αργότερα, αυτοκίνητα από την Γερμανία˙ και ραπτομηχανές, εκτυπωτικά πιεστήρια και ταμειακές μηχανές από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τώρα, οι χώρες αποστέλλουν συνήθως στο εξωτερικό κομμάτια ή εξαρτήματα που πρέπει να λυγίζονται, να συγκολλούνται, να εφαρμόζονται ή να ράβονται σε ξένα εργοστάσια και εργαστήρια.

Ο τεμαχισμός της παραγωγής σε διακριτά βήματα έγινε δυνατός χάρη στην πρόοδο των μεταφορών, της τεχνολογίας και των επικοινωνιών, καθώς και στο άνοιγμα των παγκόσμιων αγορών. Τα έξοδα αποστολής μειώθηκαν καθώς διαδόθηκαν τα τυποποιημένα εμπορευματοκιβώτια. Τα καλώδια οπτικών ινών, τα κινητά τηλέφωνα, το Διαδίκτυο, το cloud computing, οι υπηρεσίες ευρυζωνικών κλήσεων και οι σχεδόν δωρεάν τηλεδιασκέψεις επέτρεψαν στους χρήστες να συνεργάζονται για την ανταλλαγή αρχείων, εγγράφων και ιδεών -ακόμη και όταν ήταν γεωγραφικά απομακρυσμένοι. Η ευρεία συναίνεση του ελεύθερου εμπορίου που προέκυψε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου υποστήριξε την στροφή προς την παγκόσμια παραγωγή, επιτρέποντας την άνθηση των διεθνών εμπορικών δεσμών.

Παρά τον τεράστιο ρόλο τους στην καθιέρωση αυτής της ανοιχτής διεθνούς τάξης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υιοθέτησαν πλήρως την συναίνεση του ελεύθερου εμπορίου. Διατήρησαν ποσοστώσεις για την ζάχαρη και τον τόνο [στμ: το ψάρι]˙ δασμούς στον χάλυβα, το αλουμίνιο, τα υποδήματα και τον καπνό˙ και επιδοτήσεις για όλα τα είδη γεωργικών προϊόντων. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις παγκόσμιες εμπορικές σχέσεις. Περίπου το ένα τρίτο των αμερικανικών εξαγωγών αποτελούν συστατικά ενός άλλου προϊόντος που παράγεται κάπου αλλού: Βαμβάκι, χάλυβας, ημιαγωγοί, κινητήρες και μηχανές συναρμολόγησης. Οι καταναλωτές των ΗΠΑ εξαρτώνται επίσης από απομακρυσμένες αλυσίδες εφοδιασμού για τα προϊόντα που αγοράζουν καθημερινά, απολαμβάνοντας χαμηλότερες τιμές επειδή οι διεθνείς συναλλαγές έχουν κάνει την παραγωγή αυτών των αγαθών πιο αποτελεσματική. Σύμφωνα με το Peterson Institute for International Economics, το μέσο αμερικανικό νοικοκυριό εξοικονομεί 10.000 δολάρια το χρόνο λόγω του εμπορίου.

Αλλά η πανδημία του κορωνοϊού έχει ρίξει φως στους κινδύνους που θέτουν οι παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού για τους ανθρώπους, τις οικονομίες και την ασφάλεια των εθνών. Όταν ένα κατασκευαστικό στοιχείο παράγεται αποκλειστικά σε μια χώρα ή μια περιοχή ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και σε ένα εργοστάσιο, οι επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο μπορεί να βρεθούν ξαφνικά χωρίς ζωτικές εισροές. Επιπλέον, με τις παγκόσμιες προμήθειες έχει δοθεί έμφαση στις λιτές τεχνικές κατασκευής, οι οποίες επιδιώκουν να μειώσουν τα αποθέματα, τους εργαζόμενους, τον χρόνο αδράνειας και τα λάθη. Όλες οι Σχολές Επιχειρήσεων διδάσκουν τέτοιες μεθόδους και τα εταιρικά συμβούλια και οι μέτοχοι τις ανταμείβουν. Αλλά σε περιόδους κρίσης, αυτές οι πρακτικές αφήνουν τις εταιρείες με σπανίζοντα αποθέματα και λίγα βιώσιμα υποκατάστατα για [τις περιπτώσεις] που οι αλυσίδες εφοδιασμού έχουν διακοπεί. Σε πολλές εταιρίες, τα αποθέματα έχουν μειωθεί από αρκετά για να διαρκέσουν κάποιες εβδομάδες σε αρκετά για να διαρκέσουν κάποιες μέρες και, σε μερικές περιπτώσεις, αρκετά για να διαρκέσουν μόνο κάποιες ώρες, καθώς εξελιγμένα λογισμικά, αισθητήρες και τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπουν στα εξαρτήματα να φθάνουν αμέσως πριν εισαχθούν σε αυτοκίνητα, μαγνητικούς τομογράφους, υπολογιστές, ή περονοφόρα, που κινούνται με ταχύτητα κατά μήκος των γραμμών συναρμολόγησης. Το περιθώριο για σφάλματα, με άλλα λόγια, είναι εξαιρετικά μικρό.