Η ΕΕ χρήζει εντατικής θεραπείας

Βέβαια, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν μπορούμε να μιλάμε για περισσότερη Ευρώπη, στην οποία οδηγεί η δημοσιονομική ένωση, σήμερα που στην ΕΕ υπάρχουν φαινόμενα εγωιστικών εθνικών πολιτικών και εθνικισμού, και που οι Ευρωπαίοι πολίτες χρεώνουν στην Ένωση τα χαμηλότερα επίπεδα ευημερίας τους σε σχέση με το παρελθόν. Η ανατροπή αυτού του αρνητικού κλίματος απαιτεί επίδειξη αλληλεγγύης με μια γενναία ανακύκλωση των πλεονασμάτων του βορρά υπέρ των ελλειμματικών χωρών του νότου – «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ» το ονόμασε η Πρόεδρος της Κομισιόν- μέσω του 7ετούς προϋπολογισμού της ΕΕ. Στην ίδια κατεύθυνση, το βλέμμα μας είναι στραμμένο στο «Ταμείο Ανάκαμψης», για το οποίο μάς προετοίμασε το Eurogroup, το οποίο θα μπορούσε στην κρίση αυτή να γεφυρώσει τις διαφορές μεταξύ βορρά και νότου. Δυστυχώς, ο λευκός καπνός που όλοι περιμέναμε από το Συμβούλιο Κορυφής της 23ης Απριλίου στο οποίο ήταν στραμμένη η προσοχή όλων των Ευρωπαίων δεν βγήκε ποτέ. Φαίνεται πως το ζήτημα του «ταμείου ανάπτυξης» θα έχει πολλά επεισόδια.

Πέραν, όμως, των παραπάνω, η Ένωση για άλλη μια φορά έδειξε αργά αντανακλαστικά στην συλλογική δράση αντιμετώπισης μιας κρίσης, όπως ακριβώς έγινε στην αντίστοιχη του 2008, αλλά και στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού που είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση εγωιστικών εθνικών πολιτικών και εθνικισμού για την εξάλειψη των οποίων θεμελιώθηκε το οικοδόμημα αυτό. Παρακολουθούμε σε κάθε κρίση ως πρώτη αντίδραση το κάθε κράτος-μέλος να τρέχει να σώσει τον εαυτό του και στην συνέχεια, καθυστερημένα, να ακολουθεί μια συλλογική δράση, κι αυτήν όχι αποτελεσματική στο βαθμό που θα έπρεπε. Αυτό αναδεικνύει για πολλοστή φορά την ανάγκη δομικών μεταρρυθμίσεων για να αντιμετωπιστεί η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και να γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι θεσμοί. Πριν προχωρήσουμε σε περισσότερη Ευρώπη είναι απαραίτητο να αποκαταστήσουμε το τρωθέν γόητρό της και να περιορίσουμε τον ευρωσκεπτικισμό σε κάθε γωνιά της. Ευρώπη δεν είναι η ελίτ των Βρυξελλών αλλά κάθε πολίτης σε κάθε πόλη και χωριό της γηραιάς Ηπείρου.

Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, όμως, είναι να αντιληφθούμε, να πειστούμε και να συμφωνήσουμε όλοι πως η ΕΕ αποτελεί ό,τι καλύτερο υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία ως τέτοιο εγχείρημα, και είναι λάθος εξαιτίας της όποιας απογοήτευσής μας να υποστέλλουμε την σημαία της και να ζητάμε την διάλυσή της. Τα προβλήματα, τα λάθη και οι παθογένειες πρέπει να εντοπίζονται, να καταγράφονται, να αναδεικνύονται και να επιμένουμε στην θεραπεία τους στο πλαίσιο δημιουργίας μιας Ευρώπης όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές πατέρες της και την οραματίζονται σήμερα οι Ευρωπαϊστές, κι όχι να χρησιμοποιούνται ως επιχειρήματα εναντίον της ενισχύοντας τον ευρωσκεπτικισμό και τις εγωιστικές εθνικές πολιτικές.

Η διάλυση της ΕΕ, που αποτελεί ένα υπαρκτό ενδεχόμενο, θα οδηγήσει σε περαιτέρω ενίσχυση του εθνικισμού και θα αποτελέσει μια μεγάλη ήττα της δημοκρατίας στην Γηραιά Ήπειρο, με σοβαρές δυσάρεστες συνέπειες ακόμη και στην ειρήνη. Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ρυθμούς που προκαλούν ζάλη, η Ευρώπη πρέπει να είναι το απάνεμο λιμάνι μας. Αυτό απαιτεί από τους επικεφαλής των κρατών-μελών να σηκώσουν επιτέλους τα κεφάλια τους από τα δημόσια λογιστικά βιβλία τους και να διαμορφώσουν, ως ηγέτες κι όχι ως λογιστές, ένα κοινό όραμα που θα εμπνεύσει και πάλι τους λαούς της Ευρώπης.

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition