Έτσι μοιάζει η δημοκρατία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Έτσι μοιάζει η δημοκρατία

Ένα νέο κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων αποτελεί μια νίκη της εξωτερικής πολιτικής
Περίληψη: 

Η χώρα ίσως βρίσκεται στην αρχή ενός δεύτερου κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα που θα προωθήσει θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στα συστήματα επιβολής του νόμου, της ποινικής δικαιοσύνης, της στέγασης και της σχολικής χρηματοδότησης.

Ο CHRIS MURPHY είναι Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών για την πολιτεία του Κονέκτικατ και μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ.

Ακριβώς όπως ο κόσμος σήμερα αναλίσκεται με εικόνες Αμερικανών αξιωματικών της επιβολής του νόμου να ψεκάζουν με σπρέι πιπεριού ειρηνικούς διαδηλωτές μπροστά από τον Λευκό Οίκο και να σπρώχνουν ηλικιωμένους στα πεζοδρόμια, έτσι ο κόσμος καθηλωνόταν από παρόμοιες σκηνές κατά την διάρκεια του κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων των δεκαετιών του 1950 και του 1960. Και όπως πολλοί Αμερικανοί σήμερα υποθέτουν ότι η έκρηξη αυτών των διαμαρτυριών για τα πολιτικά δικαιώματα και η περιφρονητική και συχνά βίαιη αντίδραση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σε αυτές έχουν επιταχύνει την πτώση της φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών σε όλο τον κόσμο, το ίδιο έκαναν και εκείνοι που έζησαν εν μέσω των γεγονότων του πρώτου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων της χώρας. Παρακολουθώντας την [στρατιωτική αερομεταφερόμενη μονάδα] 101 Airborne που εκλήθη να ανοίξει σε όλες τις φυλές το [γυμνάσιο] Little Rock Central High School το 1957, ο διάσημος αρθρογράφος Walter Lippmann έγραψε: «Το έργο του προπαγανδιστή της Αμερικής δεν είναι ευχάριστο σήμερα. [Ο φυλετικός διαχωρισμός] μάς χλευάζει και μας στοιχειώνει κάθε φορά που γινόμαστε ευφραδείς και αγανακτισμένοι στα Ηνωμένα Έθνη. … Το σύστημα των καστών σε αυτήν τη χώρα, ειδικά όταν συντηρείται όπως στο Little Rock από στρατεύματα, είναι ένα τεράστιο, πράγματι σχεδόν ανυπέρβλητο, εμπόδιο στην ηγεσία μας προς τον σκοπό της ελευθερίας και της ανθρώπινης ισότητας».

15062020-1.jpg

Διαδηλωτές στην πλατεία που πρόσφατα αποκλήθηκε «Black Lives Matter Plaza» κοντά στον Λευκό Οίκο, τον Ιούνιο του 2020. Jim Bourg / Reuters
---------------------------------------------------------------------

Αυτές τις μέρες, φυσικά, ο κόσμος πραγματικά δεν χρειαζόταν νέους λόγους για να αισθάνεται ανήσυχος για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι επιθέσεις του προέδρου Τραμπ εναντίον παραδοσιακών συμμάχων, η αδιαφορία του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προαγωγή της δημοκρατίας, και γενικά η άξεστη συμπεριφορά του έχουν ήδη θέσει την παγκόσμια φήμη της χώρας σε μια πορεία σταθερής παρακμής. Πέρυσι, το ερευνητικό κέντρο Pew ανέφερε ότι σε πολλά μέρη του πλανήτη η αποδοχή των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν σε χαμηλό όλων των εποχών. Η απροσδόκητη απάντηση της κυβέρνησης Trump στην πανδημία της [ασθένειας] COVID-19, η οποία έχει αφήσει περισσότερους από 110.000 Αμερικανούς νεκρούς, σίγουρα δεν ανέστρεψε αυτή την τάση.

Ωστόσο, οι φόβοι ότι η νέα καταιγίδα σχετικά την φυλετική δικαιοσύνη κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες να φαίνονται αδύναμες στα μάτια του κόσμου είναι εντελώς και τελείως ανάποδοι. Αυτή η στιγμή του λογαριασμού θα μπορούσε να καταλήξει να γίνει μια καθοριστική διαφήμιση για το αμερικανικό μοντέλο, ένα πλήγμα για τα αυταρχικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο, και ένας τρόπος με τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ανακτήσουν μεγάλο μέρος του ηθικού αναστήματος που έχουν χάσει τα τελευταία τρία χρόνια.

Γιατί το πιστεύω αυτό; Αρχικά, ξέρω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστήριξαν ποτέ ότι είναι τέλειες. Πώς θα μπορούσε ένα έθνος να σφυρηλατηθεί βασισμένο στην ανθρώπινη εκμετάλλευση [της δουλείας]; Αυτό που όντως ισχυρίζονται είναι ότι έχουν θεσπίσει ένα σύστημα διακυβέρνησης στο οποίο οι κανονικοί πολίτες διαθέτουν την εξουσία, τόσο για την δική τους μοίρα όσο και για την τύχη των συμπολιτών τους. Και όσο ελαττωματική και ευπαθής κι αν είναι η δημοκρατία των ΗΠΑ, εξακολουθεί να αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο, και το μέλλον της παγκόσμιας μάχης μεταξύ της αυτοδιάθεσης και του αυταρχισμού βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην επιτυχία ή την αποτυχία της.

Αυτό το γνωρίζουν οι αντίπαλοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Γι’ αυτό ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο προσπαθώντας να υπονομεύσουν το αμερικανικό σύστημα διακυβέρνησης μέσω εκλογικής νοθείας και πολέμου πληροφοριών. Γνωρίζουν ότι εάν η αμερικανική δημοκρατία πετύχει, περισσότεροι άνθρωποι στα έθνη τους θα θέλουν δημοκρατία για τον εαυτό τους. Και αν συμβεί αυτό, είναι καλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς περισσότερες δημοκρατίες σημαίνουν περισσότερη παγκόσμια σταθερότητα και λιγότερες απειλές για την πατρίδα.

Ο φόβος των αντιπάλων των ΗΠΑ για την δημοκρατία οδήγησε την Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία –για να καταστρέψει μια δημοκρατία που άρχισε να λειτουργεί κανονικά, με πολίτες που απαιτούν να αντικατασταθούν οι ηγέτες που δεν αποδίδουν. Ένα τέτοιο το παράδειγμα, που θα το βλέπουν όλοι οι Ρώσοι, δεν θα μπορούσε να επιτραπεί να υπάρχει ακριβώς δίπλα. Ο ίδιος φόβος οδήγησε την Κίνα να καταστέλλει πυρετωδώς την δημοκρατική πρόοδο στο Χονγκ Κονγκ, μήπως οι άνθρωποι στην ηπειρωτική Κίνα αρχίσουν να παίρνουν ιδέες σχετικά με τις προσωπικές και πολιτικές υπηρεσίες.