Ο ανταγωνισμός με την Κίνα θα μπορούσε να είναι σύντομος και οξύς | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ο ανταγωνισμός με την Κίνα θα μπορούσε να είναι σύντομος και οξύς

Ο κίνδυνος ενός πολέμου είναι μεγαλύτερος την επόμενη δεκαετία

Στους κύκλους της εξωτερικής πολιτικής, αποτελεί συμβατική σοφία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα διεξάγουν έναν «μαραθώνιο υπερδυνάμεων» που μπορεί να διαρκέσει έναν αιώνα. Όμως, η πιο έντονη φάση αυτού του ανταγωνισμού θα είναι ένα σπριντ. Ο σινο-αμερικανικός ανταγωνισμός για την υπεροχή δεν θα διευθετηθεί σύντομα. Ωστόσο, η ιστορία και η πρόσφατη πορεία της Κίνας δείχνουν ότι η στιγμή του μέγιστου κινδύνου είναι μόλις λίγα χρόνια μακριά.

Η Κίνα έχει εισέλθει σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη περίοδο ως ανερχόμενη δύναμη: έχει αποκτήσει την δυνατότητα να διαταράξει την υπάρχουσα τάξη, αλλά το παράθυρο δράσης της μπορεί να είναι πιο περιορισμένο. Η ισορροπία ισχύος μετατοπίζεται υπέρ του Πεκίνου σε σημαντικούς τομείς του ανταγωνισμού ΗΠΑ-Κίνας, όπως το Στενό της Ταϊβάν και ο αγώνας για τα παγκόσμια δίκτυα τηλεπικοινωνιών. Ωστόσο, η Κίνα αντιμετωπίζει επίσης έντονη οικονομική επιβράδυνση και αυξανόμενη διεθνή αντίδραση.

18122020-1.jpg

Η Μεγάλη Αίθουσα του Λαού στο Πεκίνο, τον Μάρτιο του 2007. Jason Lee / Reuters
------------------------------------------------------------

Τα καλά νέα για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι μακροπρόθεσμα, ο ανταγωνισμός με την Κίνα μπορεί να αποδειχθεί πιο διαχειρίσιμος [1] από όσο πιστεύουν πολλοί απαισιόδοξοι. Οι Αμερικανοί μπορεί μια μέρα να κοιτάξουν την Κίνα με τον τρόπο που βλέπουν τώρα την Σοβιετική Ένωση -ως έναν επικίνδυνο αντίπαλο του οποίου τα εμφανή δυνατά σημεία κρύβουν στασιμότητα και ευπάθεια. Τα άσχημα νέα είναι ότι τα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια, ο βηματισμός της σινο-αμερικανικής αντιπαλότητας θα είναι καυτός και η προοπτική του πολέμου τρομακτικά αληθινή, καθώς το Πεκίνο μπαίνει στον πειρασμό να ορμήσει για γεωπολιτικό κέρδος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη χρειάζονται μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για παρατεταμένο ανταγωνισμό. Αλλά πρώτα χρειάζονται μια βραχυπρόθεσμη στρατηγική για να πλοηγηθούν στην ζώνη κινδύνου.

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ

Πολλή από την συζήτηση σχετικά με την πολιτική της Ουάσινγκτον για την Κίνα εστιάζεται [2] στους κινδύνους που θα θέσει η Κίνα ως ένας ομότιμος ανταγωνιστής αργότερα αυτόν τον αιώνα. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζουν πραγματικά μια πιο πιεστική και ασταθή απειλή: μια ήδη ισχυρή αλλά ανασφαλή Κίνα που αντιμετωπίζει επιβράδυνση ανάπτυξης και ένταση εχθρότητας στο εξωτερικό.

Η Κίνα έχει τα χρήματα και την ισχύ να προκαλέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε βασικούς τομείς. Χάρη στις δεκαετίες ταχείας ανάπτυξης, η Κίνα υπερηφανεύεται για τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου (μετρούμενη με ισοτιμία αγοραστικής δύναμης), εμπορικό πλεόνασμα, χρηματοοικονομικά αποθέματα, ναυτικό με [μεγάλο] αριθμό πλοίων, και συμβατική πυραυλική ισχύ. Οι κινεζικές επενδύσεις [3] απλώνονται σε όλο τον κόσμο και το Πεκίνο πιέζει για υπεροχή σε στρατηγικές τεχνολογίες όπως οι τηλεπικοινωνίες 5G και η τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence, AI). Προσθέστε τέσσερα χρόνια σύγχυσης στην υπό την ηγεσία των ΗΠΑ παγκόσμια τάξη με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το Πεκίνο δοκιμάζει το status quo από την Θάλασσα της Νότιας Κίνας έως τα σύνορα με την Ινδία.

Ωστόσο, το παράθυρο ευκαιριών της Κίνας ίσως να κλείνει γρήγορα. Από το 2007, ο ετήσιος ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας [4] μειώθηκε περισσότερο από το μισό και η παραγωγικότητα [5] μειώθηκε κατά 10%. Εν τω μεταξύ, το χρέος [6] έχει διογκωθεί κατά οκτώ φορές και βρίσκεται σε πορεία να φτάσει συνολικά το 335% [7] του ΑΕΠ έως το τέλος του 2020. Η Κίνα έχει λίγη ελπίδα να αντιστρέψει αυτές τις τάσεις, επειδή θα χάσει 200 εκατομμύρια ενήλικες σε ηλικία εργασίας [8] και θα κερδίσει 300 εκατομμύρια ηλικιωμένους πολίτες τα επόμενα 30 χρόνια. Και καθώς μειώνεται η οικονομική ανάπτυξη, αυξάνονται οι κίνδυνοι κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής. Οι Κινέζοι ηγέτες το γνωρίζουν αυτό: Ο πρόεδρος Xi Jinping έχει δώσει πολλές [9] ομιλίες [10] προειδοποιώντας για την πιθανότητα μιας κατάρρευσης σοβιετικού τύπου και οι κινεζικές ελίτ μεταφέρουν τα χρήματά τους [11] και τα παιδιά [12] στο εξωτερικό.

Εν τω μεταξύ, το παγκόσμιο αντι-κινεζικό κλίμα [13] έχει αυξηθεί σε επίπεδα που δεν έχουν εμφανιστεί από την σφαγή της πλατείας Τιενανμέν το 1989. Σχεδόν δώδεκα χώρες έχουν αναστείλει ή ακυρώσει την συμμετοχή τους σε έργα της Belt and Road Initiative (BRI) [14]. Άλλες 16 χώρες, συμπεριλαμβανομένων οκτώ από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, έχουν απαγορεύσει ή περιορίσει αυστηρά την χρήση προϊόντων της Huawei [15] στα 5G δίκτυά τους. Η Ινδία στράφηκε σκληρά ενάντια στην Κίνα από τότε που μια σύγκρουση στα κοινά σύνορά τους σκότωσε 20 στρατιώτες τον Ιούνιο. Η Ιαπωνία έχει αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες, μετέτρεψε αμφίβια πλοία σε αεροπλανοφόρα, και παρέταξε εκτοξευτές πυραύλων κατά μήκος των Νήσων Ryukyu κοντά στην Ταϊβάν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτήρισε την Κίνα ως «συστημικό αντίπαλο» [16]˙ και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία στέλνουν ναυτικές περιπολίες [17] για να αντιμετωπίσουν [18] την επέκταση του Πεκίνου στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον Ινδικό Ωκεανό. Σε πολλά μέτωπα, η Κίνα αντιμετωπίζει την ανάκρουση που δημιουργήθηκε από την δική της συμπεριφορά.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι οι ανερχόμενοι αναθεωρητές αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την διεθνή ασφάλεια. Αλλά ιστορικά [19], οι πιο απελπισμένες έφοδοι προήλθαν από δυνάμεις που είχαν ανέλθει, αλλά έγιναν αυξανόμενα ανήσυχες ότι ο χρόνος τους λιγόστευε.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ένα κλασικό παράδειγμα. Η αυξανόμενη ισχύς της Γερμανίας διαμόρφωσε το στρατηγικό σκηνικό εκείνης της σύγκρουσης, αλλά οι φόβοι της Γερμανίας για παρακμή πυροδότησαν την τελική απόφαση για πόλεμο. Η αυξανόμενη στρατιωτική ισχύς και κινητικότητα της Ρωσίας απειλούσε την ανατολική πλευρά της Γερμανίας˙ νέοι γαλλικοί στρατολογικοί νόμοι άλλαζαν την ισορροπία στα δυτικά˙ και μια αυστηρότερη γαλλο-ρωσο-βρετανική συνεννόηση (entente) άφηνε την Γερμανία περικυκλωμένη. Οι Γερμανοί ηγέτες διέτρεξαν τόσο καταστροφικά ρίσκα στην κρίση του Ιουλίου, επειδή φοβήθηκαν ότι το γεωπολιτικό μεγαλείο θα τους ξέφευγε αν δεν ενεργούσαν γρήγορα.

Η ίδια λογική εξηγεί το θανατηφόρο στοίχημα της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας το 1941, αφότου [20] το αμερικανικό εμπάργκο πετρελαίου και ο ναυτικός επανεξοπλισμός [των ΗΠΑ] παρουσίασε στο Τόκιο το κλείσιμο ενός παραθύρου ευκαιρίας για να κυριαρχήσει στην Ασία-Ειρηνικό. Στην δεκαετία του 1970, η Σοβιετική παγκόσμια επέκταση κορυφώθηκε καθώς ωρίμασε η στρατιωτική συσσώρευση της Μόσχας και η επιβράδυνση της σοβιετικής οικονομίας δημιούργησε την ώθηση να κλειδώσει τα γεωπολιτικά κέρδη της.

Δεδομένου ότι η Κίνα [21] αντιμετωπίζει επί του παρόντος τόσο μια ζοφερή οικονομική πρόβλεψη όσο και μια στενότερη στρατηγική περικύκλωση, τα επόμενα χρόνια μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα ταραχώδη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται προφανώς μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για να ανταγωνιστούν την Κίνα. Αλλά πρέπει επίσης να αμβλύνουν ένα πιθανό κύμα κινεζικής επιθετικότητας και επέκτασης αυτή την δεκαετία.

Ο πρώιμος Ψυχρός Πόλεμος προσφέρει έναν χρήσιμο παραλληλισμό. Εκείνη την εποχή, οι Αμερικανοί ηγέτες κατάλαβαν ότι για να νικήσουν τον μακροπρόθεσμο αγώνα ενάντια στην Σοβιετική Ένωση απαιτείτο να μην χάσουν κρίσιμες μάχες βραχυπρόθεσμα. Το Σχέδιο Μάρσαλ, που παρουσιάστηκε το 1947, είχε σκοπό να αποτρέψει την οικονομική κατάρρευση της Δυτικής Ευρώπης, διότι μια τέτοια κατάρρευση θα επέτρεπε στην Μόσχα να επεκτείνει την πολιτική ηγεμονία της σε ολόκληρη την ήπειρο. Η δημιουργία του ΝΑΤΟ και ο επανεξοπλισμός κατά την διάρκεια του Κορεατικού Πολέμου σφυρηλάτησαν μια στρατιωτική ασπίδα που επέτρεψε στην Δύση να αναπτυχθεί. Το στρατηγικό επείγον ήταν το προοίμιο της στρατηγικής υπομονής: οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τα μόνιμα οικονομικά και πολιτικά πλεονεκτήματά τους μόνο εάν έκλειναν τα πιο άμεσα τρωτά σημεία.

Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται και πάλι μια στρατηγική ζώνης κινδύνου, η οποία πρέπει να βασίζεται σε τρεις αρχές. Πρώτον, εστίαση στην άρνηση στην Κίνα των βραχυπρόθεσμων επιτυχιών που θα άλλαζαν ριζικά τη μακροπρόθεσμη ισορροπία ισχύος. Οι πιο πιεστικοί κίνδυνοι είναι η κατάκτηση της Ταϊβάν από την Κίνα και η κινεζική υπεροχή σε δίκτυα τηλεπικοινωνιών 5G. Δεύτερον, η εξάρτηση σε εργαλεία και συνεργασίες που είναι διαθέσιμες τώρα ή στο εγγύς μέλλον και όχι σε στοιχεία που απαιτούν χρόνια για να αναπτυχθούν. Τρίτον, εστίαση στην επιλεκτική υποβάθμιση της κινεζικής δύναμης παρά στην αλλαγή της κινεζικής συμπεριφοράς. Η γοητεία και ο εξαναγκασμός είναι εκτός˙ η στοχευμένη φθορά είναι μέσα. Μια τέτοια προσέγγιση συνεπάγεται μεγαλύτερο ρίσκο. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να ενεργήσουν επιθετικά τώρα για να αποτρέψουν πιο αποσταθεροποιητικές αυξήσεις της εχθρότητας αργότερα.

Η TAIWAN ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Η πρώτη προτεραιότητα της Ουάσιγκτον πρέπει να είναι η υποστήριξη της Ταϊβάν [22]. Εάν η Κίνα απορροφήσει την Ταϊβάν, θα αποκτήσει πρόσβαση στην παγκόσμιας κλάσης τεχνολογία του νησιού, θα έχει ένα «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» για να προβάλει στρατιωτική ισχύ στον δυτικό Ειρηνικό και την δυνατότητα αποκλεισμού της Ιαπωνίας και των Φιλιππίνων. Η Κίνα επίσης θα κατακερμάτιζε τις συμμαχίες των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία και θα εξάλειφε τη μόνη εθνοτικά κινεζική δημοκρατία στον κόσμο. Η Ταϊβάν είναι το υπομόχλιο της ισχύος στην Ανατολική Ασία: ελεγχόμενο από την Ταϊπέι, το νησί αποτελεί οχύρωση ενάντια στην κινεζική επιθετικότητα˙ ελεγχόμενη από το Πεκίνο, η Ταϊβάν θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση για συνεχή εδαφική επέκταση της Κίνας.

Η Κίνα έχει περάσει δεκαετίες προσπαθώντας να εξαγοράσει την επανένωση σφυρηλατώντας οικονομικούς δεσμούς με την Ταϊβάν. Ωστόσο, ο λαός της Ταϊβάν έχει γίνει πιο αποφασισμένος [23] από ποτέ να διατηρήσει [24] την de facto ανεξαρτησία του. Κατά συνέπεια, η Κίνα επισείει την στρατιωτική της επιλογή. Τους τελευταίους τρεις μήνες, οι αεροπορικές και ναυτικές περιπολίες της παρουσίασαν μια επίδειξη ισχύος [25] στα στενά της Ταϊβάν πιο προκλητικά από οποιαδήποτε [άλλη φορά] τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Μια εισβολή ή μια εκστρατεία καταναγκασμού μπορεί να μην είναι επικείμενη, αλλά η πιθανότητά της αυξάνεται.

Η Ταϊβάν είναι ένα φυσικό φρούριο [26], αλλά οι δυνάμεις της Ταϊβάν και των ΗΠΑ είναι επί του παρόντος ανεπαρκείς να την υπερασπιστούν, επειδή βασίζονται σε περιορισμένους αριθμούς προηγμένων αεροσκαφών και πλοίων που είναι δεμένα σε μεγάλες βάσεις -δυνάμεις που η Κίνα μπορεί να εξουδετερώσει με μια αιφνιδιαστική αεροπορική και πυραυλική επίθεση. Ορισμένοι Αμερικανοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής [27] και ειδικοί [28] καλούν την Ουάσινγκτον να εγγυηθεί επισήμως την ασφάλεια της Ταϊβάν, αλλά μια τέτοια δέσμευση θα ισοδυναμούσε με φτηνά λόγια αν δεν υποστηρίζονταν από μια ισχυρότερη άμυνα.

Αντίθετα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να αναπτύξει ορδές εκτοξευτών πυραύλων και ένοπλων αεροσκαφών κοντά και πιθανώς [πάνω] στην Ταϊβάν. Αυτές οι δυνάμεις θα λειτουργούσαν ως υψηλής τεχνολογίας ναρκοπέδια, ικανά να προκαλέσουν σοβαρή φθορά σε μια κινεζική εισβολή ή δύναμη αποκλεισμού. Η Κίνα πρέπει να ελέγξει τις θάλασσες και τους ουρανούς γύρω από την Ταϊβάν για να επιτύχει τον στόχο της, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει απλώς να αρνηθούν στην Κίνα αυτόν τον έλεγχο. Εάν είναι απαραίτητο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να μειώσουν την χρηματοδότηση για δαπανηρές πλατφόρμες προβολής ισχύος, όπως τα αεροπλανοφόρα, για να χρηματοδοτήσουν την ταχεία ανάπτυξη πυραύλων κρουζ και έξυπνων ναρκών κοντά στην Ταϊβάν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να βοηθήσουν την Ταϊβάν να επανεξοπλίσει τον στρατό της για να πολεμά ασύμμετρα. Η Ταϊβάν σχεδιάζει να αποκτήσει τεράστια οπλοστάσια εκτοξευτών πυραύλων και αεροσκαφών˙ προετοιμάζει τον στρατό της για να αναπτύξει δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες σε οποιαδήποτε παραλία αμέσως˙ και ανασυστήνει μια εφεδρεία ενός εκατομμυρίου ατόμων που εκπαιδεύτηκαν για αντάρτικους πολέμους. Το Πεντάγωνο μπορεί να επιταχύνει αυτήν τη μετάβαση επιδοτώντας τις ταϊβανέζικες επενδύσεις με ασύμμετρες ικανότητες, δωρίζοντας πυρομαχικά, και επεκτείνοντας την κοινή εκπαίδευση στον τομέα της αεροπορικής και παράκτιας άμυνας και στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο και στον πόλεμο ναρκών.

Τέλος, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να στρατολογήσουν άλλες χώρες στην άμυνα της Ταϊβάν. Η Ιαπωνία ίσως να είναι πρόθυμη να εμποδίσει τις προσεγγίσεις της Κίνας στην Ταϊβάν από βορρά σε έναν πόλεμο˙ η Ινδία ίσως να επιτρέψει στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ να χρησιμοποιήσει τα Νησιά Andaman και Nicobar για να αποκόψουν τις ενεργειακές εισαγωγές του Πεκίνου˙ οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι θα μπορούσαν να επιβάλουν σοβαρές οικονομικές και χρηματοοικονομικές κυρώσεις στην Κίνα σε περίπτωση επίθεσης στην Ταϊβάν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να προσπαθήσουν να πείσουν τους εταίρους να δεσμευτούν δημόσια για την λήψη αυτών των τύπων ενεργειών. Ακόμα κι αν αυτά τα μέτρα δεν είναι αποφασιστικά από στρατιωτική άποψη, θα μπορούσαν να αποτρέψουν την Κίνα αυξάνοντας την πιθανότητα ότι η Κίνα ενδέχεται να χρειαστεί να πολεμήσει έναν πολέμου σε πολλά μέτωπα για να κατακτήσει την Ταϊβάν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει ταυτόχρονα να εργαστούν για να εμποδίσουν την Κίνα να δημιουργήσει μια εκτεταμένη τεχνολογική σφαίρα επιρροής. Η Κίνα έχει την δυνατότητα να αποκομίζει τεράστια οφέλη πληροφοριών, οικονομικά κέρδη και στρατηγική μόχλευση εάν οι κινεζικές εταιρείες εγκαταστήσουν δίκτυα τηλεπικοινωνιών 5G σε όλο τον κόσμο. Παρομοίως, η διάδοση της κινεζικής τεχνολογίας παρακολούθησης θα μπορούσε να οχυρώσει τους [29] αυταρχικούς και να προκαλέσει μόνιμη βλάβη στις παγκόσμιες προοπτικές της δημοκρατίας. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, μια σειρά από προηγμένες δημοκρατίες έχουν απορρίψει την Huawei, τον κύριο εθνικό πρωταθλητή της Κίνας. Ωστόσο, ο «Ψηφιακός Δρόμος του Μεταξιού» του Πεκίνου παραμένει δημοφιλής όπου η δημοκρατία είναι λιγότερο καθιερωμένη και τα χαμηλού κόστους προϊόντα της Κίνας είναι ιδιαίτερα ελκυστικά. Για να ελέγξει την τεχνολογική επέκταση της Κίνας, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να περιορίσει την εξαγωγή τεχνολογιών που κατασκευάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δημοκρατίες από τις οποίες εξακολουθεί να εξαρτάται η κινεζική τεχνολογία. Σε αυτά περιλαμβάνονται μηχανές ημιαγωγών, τσιπ της τεχνητής νοημοσύνης (AI), και μηχανές καθοδηγούμενες από υπολογιστές (computer numerical control, CNC). Με την παρακράτηση τέτοιων προϊόντων, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δημοκρατικοί σύμμαχοί τους [30] μπορούν να επιβραδύνουν την τεχνολογική πρόοδο του Πεκίνου και να αγοράσουν χρόνο για να προσφέρουν στις αναπτυσσόμενες χώρες εναλλακτικές λύσεις έναντι των κινεζικών δικτύων.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να περιορίσουν την ευπάθειά τους αποσυνδεόμενες επιλεκτικά [31] από την οικονομία της Κίνας. Όταν τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης απείλησαν [32], τον Μάρτιο του 2020, να βυθίσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια «πανίσχυρη θάλασσα κορωνοϊού» με το να τους αρνηθούν φαρμακευτικά προϊόντα, υπογράμμισαν την μόχλευση καταναγκασμού που επιφέρει η επιρροή του Πεκίνου στις αλυσίδες εφοδιασμού. Για να διατηρηθεί η ελευθερία δράσης σε μελλοντικές κρίσεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εξαλείψουν κινεζικά εξαρτήματα από στρατιωτικές πλατφόρμες και πυρομαχικά των ΗΠΑ, και να εξασφαλίσουν εναλλακτικές πηγές κρίσιμων ιατρικών προμηθειών και σπάνιων γαιών. Με την πάροδο του χρόνου, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να συνεργαστούν με φιλικές δημοκρατίες για να αναπτύξουν αξιόπιστες αλυσίδες εφοδιασμού, μια κίνηση που θα προστατεύει τους συμμάχους και τους εταίρους των ΗΠΑ από τον κινεζικό εξαναγκασμό.

ΕΠΕΙΓΟΝ, ΟΧΙ ΑΝΟΗΤΟ

Οι εισερχόμενες διοικήσεις των ΗΠΑ χρειάζονται συνήθως μήνες για να αναθεωρήσουν πολιτικές και να σχεδιάσουν πρωτοβουλίες που ενδέχεται να μην έχουν αποτελέσματα για χρόνια. Λαμβάνοντας υπόψη τις βαθιές πληγές της χώρας, η νέα ομάδα πολιτικής ίσως να μπει στον πειρασμό να μειώσει την θερμότητα με την Κίνα προς το παρόν, έτσι ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να μπορέσουν να ενισχύσουν την δημοκρατία, την οικονομία και την δημόσια υγεία τους για έναν μακρύ ανταγωνισμό στο επόμενο διάστημα. Όμως, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά τα καθήκοντα, η Ουάσιγκτον δεν έχει την πολυτέλεια της γεωπολιτικής καθυστέρησης. Καθώς οι σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας εισέρχονται στην ζώνη κινδύνου, η Ουάσιγκτον πρέπει να υποστηρίξει τις άμυνές της ενάντια σε πιεστικούς κινδύνους.

Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνδυάσουν την ισχύ με την προσοχή, για να μην προκαλέσουν την σύγκρουση που επιδιώκουν να αποφύγουν. Η Ουάσιγκτον δεν πρέπει να λάβει πολύ πιο δραστικά μέτρα, όπως ένα πλήρες τεχνολογικό εμπάργκο, συνολικές εμπορικές κυρώσεις, ή ένα σημαντικό πρόγραμμα μυστικής δράσης για την υπόθαλψη της βίας μέσα στην Κίνα. Ούτε πρέπει να αυξήσει δραματικά την πίεση στην Κίνα παντού ταυτόχρονα. Εάν το Πεκίνο θέλει να ξοδέψει πλούσια σε φαραωνικά έργα στο Πακιστάν ή σε άλλες παρακάμψεις κατά μήκος της BRI, ή να επενδύσει σε δυνατότητες προβολής ισχύος που δεν θα έχουν στρατηγικό αντίκτυπο για δεκαετίες, τόσο το καλύτερο. Και ενώ θα ήταν λάθος να επιτραπεί στην Κίνα να συνδέσει την κοινή δράση για την COVID-19 ή την κλιματική αλλαγή με τον συγκράτηση των ΗΠΑ στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό, η διοίκηση του εκλεγμένου προέδρου Joe Biden θα μπορούσε να διερευνήσει την συνεργασία σε αυτούς τους τομείς, έστω και ως αντιστάθμισμα στην όξυνση της αντιπαλότητας σε άλλους.

Η επιτυχής πλοήγηση στην ζώνη κινδύνου δεν θα τερματίσει τον αμερικανο-κινεζικό ανταγωνισμό, περισσότερο από όσο η επιβίωση στις αρχές του Ψυχρού Πολέμου έθεσε τέλος σε εκείνον τον ανταγωνισμό. Σήμερα, η ανταμοιβή για την επιδέξια κρατική πολιτική θα είναι απλώς μια κάπως λιγότερο ασταθής σινο-αμερικανική αντιπαλότητα. Αυτή η αντιπαλότητα μπορεί να εξακολουθεί να είναι παγκόσμιας εμβέλειας και να παρατείνεται σε διάρκεια. Αλλά η πιθανότητα πολέμου μπορεί να εξασθενίσει καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δείχνουν ότι το Πεκίνο δεν μπορεί να ανατρέψει την υπάρχουσα τάξη με την βία και η Ουάσιγκτον σταδιακά θα γίνεται όλο και πιο σίγουρη για την ικανότητά της να ξεπεράσει μια επιβραδυνόμενη Κίνα. Τώρα, όπως και πριν, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να κερδίσουν μια μακρά αντιπαλότητα, αρκεί να ξεπεράσουν την επερχόμενη κρίση.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Unrivaled-America-Superpower-Cornell-Security/dp/...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-07-15/china-done-bidi...
[3] https://www.aei.org/china-global-investment-tracker/
[4] https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.MKTP.KD.ZG?end=2019&location...
[5] https://www.conference-board.org/data/economydatabase/
[6] https://www.bis.org/statistics/totcredit.htm
[7] https://www.iif.com/Portals/0/Files/content/Research/Global%20Debt%20Mon...
[8] https://population.un.org/wpp/
[9] https://www.nytimes.com/2019/02/25/world/asia/china-xi-warnings.html
[10] https://www.nytimes.com/2013/02/15/world/asia/vowing-reform-chinas-leade...
[11] https://www.cnn.com/2019/12/19/business/china-capital-flight-trade-war-u...
[12] https://www.voanews.com/east-asia-pacific/voting-their-feet-children-hig...
[13] https://www.reuters.com/article/us-health-coronavirus-china-sentiment-ex...
[14] https://www.wsj.com/articles/the-imperial-overreach-of-chinas-belt-and-r...
[15] https://www.channele2e.com/business/enterprise/huawei-banned-in-which-co...
[16] https://ecfr.eu/publication/the_meaning_of_systemic_rivalry_europe_and_c...
[17] https://www.express.co.uk/news/world/1345147/south-china-sea-uk-france-G...
[18] https://www.un.org/Depts/los/clcs_new/submissions_files/mys_12_12_2019/2...
[19] https://www.the-american-interest.com/2018/10/24/danger-falling-powers/
[20] https://ssi.armywarcollege.edu/japans-decision-for-war-in-1941-some-endu...
[21] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2019-10-28/united-states-s...
[22] https://foreignpolicy.com/2020/10/19/china-keeps-inching-closer-to-taiwan/
[23] https://foreignpolicy.com/2020/05/18/beijing-pushing-taiwan-toward-indep...
[24] https://asia.nikkei.com/Politics/Taiwan-to-boost-defense-budget-10-in-fa...
[25] https://foreignpolicy.com/2020/10/19/china-keeps-inching-closer-to-taiwan/
[26] https://www.amazon.com/Chinese-Invasion-Threat-American-Strategy-ebook/d...
[27] https://www.congress.gov/bill/116th-congress/house-bill/7855?s=1&r=7
[28] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/american-support-t...
[29] https://foreignpolicy.com/2018/05/16/on-chinas-new-silk-road-democracy-p...
[30] https://www.foreignaffairs.com/articles/asia/2020-08-03/council-democrac...
[31] https://www.aei.org/wp-content/uploads/2020/07/Partial-decoupling-from-C...
[32] https://www.washingtonpost.com/opinions/2020/03/16/how-china-is-planning...

Copyright © 2020 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-12-17/competi...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition