Το μακρύ χέρι των αυταρχικών

Η ψηφιακή αναστάτωση των παραδοσιακών ειδησεογραφικών μέσων ενημέρωσης έδωσε την ευκαιρία στα αυταρχικά καθεστώτα να ενισχύσουν τα αφηγήματα που εκείνα προτιμούν και να κερδίσουν ελκυστικότητα σε πολλά μέρη σε όλο τον κόσμο. Οι σημαντικές επενδύσεις τους στα ραδιοτηλεοπτικά κρατικά μέσα στο εξωτερικό δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από ανεξάρτητα μέσα στις δημοκρατίες, τα οποία τώρα έχουν λιγότερους πόρους για να καλύψουν τις ενέργειες των αυταρχικών και των πληρεξουσίων τους. Συνεργασίες με τοπικά μέσα ενημέρωσης σε δημοκρατικές χώρες, όπως μεταξύ του [ειδησεογραφικού πρακτορείου] ANSA της Ιταλίας και του αντίστοιχου Xinhua της Κίνας, και με διεθνείς πλατφόρμες συγκέντρωσης ειδήσεων όπως η σύνδεση μεταξύ του Reuters Connect και του ρωσικού πρακτορείου ειδήσεων TASS, του πρακτορείου Anadolu της Τουρκίας, και των CCTV και Xinhua της Κίνας, έχει ως αποτέλεσμα την κάλυψη [7] που γεμίζει τα κενά πληροφόρησης αλλά συχνά αντικατοπτρίζει τα στενά συμφέροντα των αυταρχικών καθεστώτων.

Αυταρχικοί δρώντες μπορούν να εκμεταλλευτούν εμπορικές και οικονομικές σχέσεις για να διαβρώσουν την ακεραιότητα των δημοκρατικών θεσμών. Μόλις τον περασμένο μήνα, ο γερμανικός Τύπος ανέφερε ότι λομπίστες και πράκτορες που συνδέονται με τα καθεστώτα στο Αζερμπαϊτζάν, την Ουγγαρία ,και την Ρωσία είχαν κάνει πληρωμές σε βουλευτές με αντάλλαγμα επιρροή στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Εάν ακόμη και οι ώριμες δημοκρατίες δυσκολεύονται να αποτρέψουν τέτοια διαφθορά, οι αναδυόμενες δημοκρατίες διατρέχουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο.

Τα αυταρχικά καθεστώτα έχουν πιέσει τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα με τρόπους που ισοδυναμούν με απόπειρες λογοκρισίας σε παγκόσμια κλίμακα. Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) και τα κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης υπέβαλαν πολλές διεθνείς εταιρείες ένδυσης, συμπεριλαμβανομένης της H&M [8], σε έντονη διαδικτυακή κακοποίηση ως απάντηση στην δημόσια επιμονή αυτών των εταιρειών ότι οι σειρές ένδυσής τους δεν προέρχονταν από βαμβάκι από προμηθευτές που εκμεταλλεύονται καταναγκαστική εργασία στην αυτόνομη περιοχή Uyghur της επαρχίας Xinjiang της Κίνας. Αυτή η πίεση επεκτείνεται στον πολιτισμό και την ψυχαγωγία. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, σύμφωνα με πληροφορίες, προσπάθησε να δημιουργήσει μεγάλα εμπόδια [9] για την παγκόσμια διανομή της ταινίας The Dissident, σχετικά με τον εδρεύοντα στις ΗΠΑ δημοσιογράφο, Jamal Khashoggi, τον οποίο δολοφόνησαν Σαουδάραβες πράκτορες το 2018.

Προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους, τα αυταρχικά καθεστώτα ελπίζουν να δημιουργήσουν κανόνες και πρότυπα που διέπουν τις αναδυόμενες τεχνολογίες [10]. Το Πεκίνο επιδιώκει να επηρεάσει την ανάπτυξη του hardware, του λογισμικού και των τεχνικών προτύπων των τεχνολογιών που εξάγει στο εξωτερικό και επιδιώκει να διαμορφώσει την εννοιολογική διαμόρφωση κρίσιμων τεχνολογικών συζητήσεων, όπως αυτή για την ανάπτυξη τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης. Για παράδειγμα, η Κίνα έχει αυξήσει την συμμετοχή της σε διεθνείς οργανισμούς καθορισμού προτύπων [11], όπως η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών(International Telecommunication Union) και ο Διεθνής Οργανισμός Τυποποίησης (International Organization for Standardization), οι οποίοι έχουν ιδιαίτερη επιρροή στις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν διαθέτουν τους πόρους για να δημιουργήσουν τεχνολογικά πρότυπα οι ίδιες. Εάν τα αυταρχικά κράτη αποκτήσουν περαιτέρω επιρροή στα συστήματα μέσω των οποίων οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μοιράζονται και λαμβάνουν πληροφορίες, θα είναι ακόμη πιο ενισχυμένα να επιδιώκουν ψηφιακή «αυταρχική εποπτεία», να διαδίδουν μηνύματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, και να μπλοκάρουν εκείνα που αμφισβητούν τα αφηγήματα που προτιμούν.

ΑΜΒΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΞΕΙΑ ΙΣΧΥ

Πολλές από τις αναλύσεις επί των αυταρχικών καθεστώτων τα τελευταία χρόνια έχουν υποθέσει ότι τέτοιες κυβερνήσεις θα προσπαθούσαν να οικοδομήσουν διεθνή επιρροή μέσω της πειθούς. Όμως, οι αυταρχικοί έχουν μάλλον καταναγκαστικές προτιμήσεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος πρέπει να διατάσσεται και να κυβερνάται. Τα καθεστώτα τους οργανώνονται γύρω από τον έλεγχο του λόγου και των ιδεών, την κατάργηση της κοινωνίας των πολιτών, και την εξάλειψη των ανεξάρτητων κέντρων εξουσίας. Οι παρεμβάσεις τους στο εξωτερικό αντικατοπτρίζουν αυτές τις προτιμήσεις.

Η αντιμετώπιση αυτής της ατζέντας θα απαιτήσει τις προσπάθειες ενός πλήρους φάσματος θεσμών εντός των ανοιχτών κοινωνιών. Οι κυβερνήσεις μπορεί να ταιριάζουν καλύτερα να αντιδράσουν σε ορισμένες πτυχές της αυταρχικής παρέμβασης˙ μυστικές ή καταναγκαστικές επιθέσεις ενδέχεται να απαιτούν την δράση της επιβολής του νόμου ή την χρήση κανονιστικών μέσων. Αλλά οι κυβερνήσεις από μόνες τους δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια αποτελεσματική απάντηση σε όλα τα μέσα με τα οποία τα αυταρχικά καθεστώτα επιδιώκουν να διαδώσουν την επιρροή τους.

Η ανεξάρτητη κοινωνία των πολιτών είναι ένα κρίσιμο κομμάτι του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος που κατέχουν οι δημοκρατίες έναντι των αυταρχικών κρατών. Οι μη κυβερνητικοί δρώντες -συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των πανεπιστημίων, και των εταιρειών τεχνολογίας και ψυχαγωγίας- πρέπει να αναπτύξουν στρατηγικές που να ενισχύουν τα πρότυπα διαφάνειας, υπευθυνότητας, και θεσμικής ακεραιότητας. Διαφορετικά, θα γίνουν όλο και πιο ευάλωτοι στην οξεία ισχύ των αυταρχικών καθεστώτων. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι ο μη κυβερνητικός τομέας, τον οποίο οι αυταρχικοί θεωρούν ως ένα αδύναμο σημείο, είναι στην πραγματικότητα ένα από τα μεγάλα δυνατά σημεία της δημοκρατίας και πρέπει να του αποδοθεί η σημασία που του αξίζει.

Ένας φρουρός ασφαλείας έξω από κατάστημα ρούχων H&M στο Πεκίνο, τον Απρίλιο του 2021 Thomas Peter / Reuters
-------------------------------------------------------------