Η παγκόσμια μετανάστευση ωθεί την παγκόσμια δημοκρατία

Η επέκταση της ανάλυσής μας σε παγκόσμιο επίπεδο ενίσχυσε αυτά τα ευρήματα. Εξετάσαμε 130 αυταρχικά καθεστώτα σε 84 χώρες τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, συγκεντρώνοντας πληροφορίες [9] από σύνολα [10] στοιχείων [11] για διαμαρτυρίες [12] από όλο [13] τον κόσμο [14]. Η αυξημένη συχνότητα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων ως αποτέλεσμα των εμβασμάτων ήταν ισοδύναμη με την αύξηση που παρατηρήσαμε στα εκλογικά έτη σε σύγκριση με τα μη εκλογικά. Ταυτόχρονα, τα εμβάσματα μείωσαν την φιλοκυβερνητική κινητοποίηση που μπορεί να ενισχύσει τις απολυταρχίες. Στην πραγματικότητα, η παγκόσμια μετανάστευση χρηματοδότησε τους τύπους πολιτικής δράσης που ήταν πιθανότερο να οδηγήσουν σε ειρηνικό εκδημοκρατισμό τον τελευταίο τέταρτο αιώνα.

Η ενεργοποίηση των διαμαρτυριών δεν είναι ο μόνος τρόπος που τα εμβάσματα απομειώνουν τον αυταρχικό έλεγχο. Υπονομεύουν επίσης τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι μη δημοκρατικές κυβερνήσεις για να διατηρήσουν την εξουσία. Σε συστήματα που κατηγοριοποιούνται [15] ως εκλογικές ή ανταγωνιστικές απολυταρχίες, οι νυν κερδίζουν τις εκλογές -ακόμη και σε σχετικά ανόθευτους πολυκομματικούς διαγωνισμούς- ουσιαστικά αγοράζοντας ψήφους. Οι προσπάθειές τους στοχεύουν τους ψηφοφόρους σε ταλαντευόμενες περιφέρειες για να ενισχύσουν την προσέλευση υπέρ της κυβέρνησης. Αυτός ο τύπος πελατειακής σχέσης βρίσκεται σε χώρες τόσο διαφορετικές όσο η Μαλαισία, το Μεξικό, η Σενεγάλη, και η Ζιμπάμπουε.

Τα έσοδα από εμβάσματα μειώνουν την εξάρτηση των πολιτών από την κυβερνητική πατρωνία, διακόπτοντας τους δεσμούς μεταξύ των εκλογικών απολυταρχιών και των ψηφοφόρων χαμηλού εισοδήματος. Η μελέτη μας για τις αφρικανικές απολυταρχίες δείχνει ότι τα εμβάσματα έχουν μικρή επίδραση στην προσέλευση των ψηφοφόρων σε περιοχές της αντιπολίτευσης, αλλά μειώνουν την προσέλευση κατά 4% έως 6% στις ταλαντευόμενες περιοχές, κάτι που μπορεί να είναι αρκετό για να γυρίσει τα ποσοστά υπέρ ενός πολιτικού αμφισβητία. Στην παγκόσμια ανάλυσή μας, επίσης, διαπιστώσαμε ότι τα εμβάσματα μειώνουν την εκλογική υποστήριξη για έναν εγκατεστημένο [στην εξουσία] αυταρχικό. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι τα υψηλότερα εισοδήματα εμβασμάτων γύρω από τον χρόνο των εκλογών ενισχύουν την εθνική οικονομία -μια τάση που ευνοεί τους εγκατεστημένους, τους οποίους οι ψηφοφόροι τείνουν να ανταμείβουν για βελτιώσεις στο βιοτικό επίπεδο.

Αυτός ο συνδυασμός των καλύτερα τροφοδοτημένων αντιπάλων και της φθίνουσας εξάρτησης από την κυβέρνηση μεταξύ των υποστηρικτών αποσταθεροποιεί τις απολυταρχίες. Σε όλο τον κόσμο, ένας μεγαλύτερος όγκος εμβασμάτων συνδέεται με ισχυρότερη κοινωνία των πολιτών και πιο αυτόνομη αντιπολίτευση. Μαζί αυτές οι διαδικασίες χαρτογραφούν ένα παγκόσμιο μοτίβο που συνδέει το ξένο εισόδημα με τον εκδημοκρατισμό από την δεκαετία του 1970. Η πολιτική αυτονομία που ενεργοποιείται από τα εμβάσματα βοήθησε στην καθοδήγηση των δημοκρατικών μεταβάσεων, όπως το τέλος της μονοκομματικής κυριαρχίας στην Σενεγάλη το 2000 και η εκπληκτική εκλογική ήττα του επί 20ετία προέδρου της Γκάμπια το 2016

Η ΑΡΓΗ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΩΝ

Η μετανάστευση και τα εμβάσματα παρέχουν έναν νέο τρόπο σκέψης σχετικά με την γεφύρωση του χάσματος μεταξύ παγκοσμιοποίησης και εκδημοκρατισμού –ένα σκεπτικό που δεν βασίζεται στην αμφίβολη ικανότητα της οικονομικής ολοκλήρωσης ή στις πρωτοβουλίες της Δυτικής εξωτερικής πολιτικής για την αλλαγή της συμπεριφοράς μιας αυταρχικής κυβέρνησης. Σε αντίθεση με άλλες μορφές διασυνοριακής χρηματοδότησης, τα εμβάσματα είναι αποκεντρωμένα. Τα άτομα ελέγχουν τελικά τους πόρους. Πολίτες σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, που χρηματοδοτούνται εν μέρει από τους μετανάστες συγγενείς τους, είναι αυτοί που αντιστέκονται στην δικτατορία και επιφέρουν δημοκρατικές αλλαγές.

Η απολυταρχία είναι στην επίθεση σε όλο τον κόσμο. Αλλά η μετανάστευση μπορεί να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην επιβράδυνση της πορείας της. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε χώρες που και δέχονται μετανάστες και υποστηρίζουν την δημοκρατία στο εξωτερικό, πρέπει να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τα δύο ζητήματα ως συνδεδεμένα. Οι πιέσεις που οδηγούν τους ανθρώπους να μετακινηθούν μόνο θα επιταχυνθούν τις επόμενες δεκαετίες. Η άνιση κατανομή της προβλεπόμενης αύξησης του πληθυσμού -η συνεχιζόμενη άνοδος της Αφρικής και τμημάτων της Ασίας, ενώ οι πληθυσμοί στην Ευρώπη και την Αμερική μένουν στάσιμοι ή μειώνονται- είναι πιθανό να προκαλέσουν μαζική μετανάστευση. Η κλιματική αλλαγή και οι ένοπλες συγκρούσεις θα ωθήσουν ακόμη περισσότερους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να ξεκινήσουν εκ νέου σε μια νέα χώρα. Αλλά καθώς αυτοί οι νέοι μετανάστες στέλνουν χρήματα πίσω στις οικογένειες, τους φίλους και τις κοινότητές τους, καθιστούν επίσης δυνατό για τους πολίτες να υποστηρίζουν την δημοκρατία στα μέρη που έχουν αφήσει πίσω τους.