Το αναδυόμενο Δόγμα Biden

ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΟΜΜΑΤΙ

Ωστόσο, καθώς τα περιγράμματα μιας στρατηγικής αρχίζουν να φαίνονται, το ίδιο ισχύει και για τις προκλήσεις και τις ελλείψεις. Προφανώς, το πλαίσιο του Μπάιντεν πηγαίνει καλύτερα σε ορισμένα είδη κοινού από όσο σε άλλα. Η στρατηγική βασίζεται στην ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να ελέγξουν καλύτερα την αυταρχική πρόοδο μέσω της βαθύτερης αλληλεγγύης προς τις καθιερωμένες δημοκρατίες. Όμως, ο περιορισμός της ρωσικής και της κινεζικής ισχύος, είτε στρατιωτικά είτε διπλωματικά, θα απαιτήσει επίσης συνεργασία με ατελείς ή εντελώς αυταρχικές κυβερνήσεις σε χώρες από την Πολωνία και την Τουρκία έως το Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες. Αυτό δεν χρειάζεται να είναι θανατηφόρο πρόβλημα: η Ουάσιγκτον έκανε τις συμμαχίες με ομοϊδεάτες δημοκρατίες τον πυρήνα της στρατηγικής της για τον Ψυχρό Πόλεμο, ενώ παράλληλα δημιουργούσε παραγωγικές, αν και συναλλακτικές, σχέσεις με οιονεί δημοκρατίες και με ξεκάθαρες τυραννίες. Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει μια προσέγγιση που να ταιριάζει σε όλα σχετικά με την οικοδόμηση συνασπισμού -και ότι οι βάσει αρχών στρατηγικές εξακολουθούν να απαιτούν ρεαλιστικούς συμβιβασμούς.

Ακόμη και με βασικούς δημοκρατικούς συμμάχους, η σύσφιξη των συμμαχιών θα μπορούσε να αποδειχθεί δυσκολότερη από όσο περιμένει η κυβέρνηση. Ο Μπάιντεν μπορεί να αποκομίσει γρήγορα τα οφέλη που προέρχονται από τον τερματισμό των αδελφοκτόνων εμπορικών πολέμων ή την απουσία επαίνων από έναν Ρώσο δικτάτορα. Και ειδικά με την Ευρώπη, υπάρχει σαφές περιθώριο συνεργασίας σε θέματα όπως ο έλεγχος των επενδύσεων. Ωστόσο, η κινητοποίηση ακόμη και στενών δημοκρατικών συμμάχων θα εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση. Οι Ευρωπαίοι εξαγωγείς προσβλέπουν σε μια ανάκαμψη μετά την πανδημία που θα τροφοδοτείται από αγορές από την Κίνα˙ υπάρχουν επίμονα διατλαντικά ρήγματα σε θέματα απορρήτου, δεδομένων (data), και άλλων τεχνολογικών ζητημάτων. Το να βγαίνουν κοινές δηλώσεις ανησυχίας σχετικά με την πιθανή κινεζική επιθετικότητα εναντίον της Ταϊβάν ή με τον οικονομικό εξαναγκασμό της Αυστραλίας είναι συγκριτικά εύκολο˙ η δημιουργία συγκεκριμένων πολυμερών απαντήσεων θα είναι πιο δύσκολη. Και οι κινήσεις για την στήριξη του ελεύθερου κόσμου ενάντια σε μια απειλή μπορούν να τον αποδυναμώσουν έναντι μιας άλλης: η κυβέρνηση του Μπάιντεν ήρε την αντίθεσή της στον αγωγό Nord Stream 2 με την ελπίδα να φέρει το Βερολίνο ενάντια στο Πεκίνο, αλλά με αυτόν τον τρόπο, επέτρεψε στη Μόσχα να αυξήσει την μόχλευσή της έναντι των ευάλωτων δημοκρατιών στην Ανατολική Ευρώπη.

Η εστίαση στον ιδεολογικό και τεχνολογικό αγώνα θα μπορούσε επίσης να αποσπάσει την κυβέρνηση από εξίσου πιεστικούς στρατιωτικούς κινδύνους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν, τελικά, να χάσουν τον ανταγωνισμό των συστημάτων με το να αποτύχουν να συγκρατήσουν αυταρχικούς επιτιθέμενους και να υπερασπιστούν τα δημοκρατικά φυλάκια στην Ανατολική Ευρώπη και τον Δυτικό Ειρηνικό. Μια δικομματική επιτροπή για την αμυντική στρατηγική των ΗΠΑ προειδοποίησε το 2018 ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απλώς δεν έχουν την απαραίτητη στρατιωτική ισχύ για να εκπληρώσουν τις δεσμεύσεις τους γύρω από την ευρασιατική περιφέρεια. Το Πεντάγωνο αντιμετωπίζει ένα κενό ευπάθειας στα στενά της Ταϊβάν. Ωστόσο, η διοίκηση έχει δείξει σχετικά μικρή ανησυχία στο στρατιωτικό μέτωπο: το πρώτο αίτημα για προϋπολογισμό του Πενταγώνου είναι αμετάβλητο (σε πραγματικούς όρους) και βραχυκυκλώνει τα μέτρα για την σκλήρυνση της στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών στον Ειρηνικό. Οι σημερινές αντιπαλότητες είναι κάτι περισσότερο από την στρατιωτική ισχύ -αλλά οι δημοκρατικές αξίες δεν θα σώσουν τον ελεύθερο κόσμο σε μια ένοπλη μάχη.

Τέλος, η σύνδεση μεταξύ ξένων και εγχώριων συνιστωσών της στρατηγικής δεν είναι τόσο απρόσκοπτη όσο ισχυρίζεται η διοίκηση. Κατά την άποψη του Μπάιντεν, η βελτίωση της οικονομικής τύχης της μεσαίας τάξης είναι η ασφαλιστική δικλείδα έναντι μιας αναβίωσης των Τραμπιστών και ένας τρόπος ενίσχυσης των εγχώριων θεμελίων της αμερικανικής διπλωματίας. Ωστόσο, μεταξύ των πρακτικών αποτελεσμάτων υπήρξε ένα διάταγμα «Αγοράστε Αμερικανικά» που μοιάζει με το «Πρώτα η Αμερική» [αλλά αυτή την φορά] με χαρακτηριστικά Δημοκρατικών και μια απογοητευτική εμπορική πολιτική που, μέχρι στιγμής, έχει αφήσει πολλές χώρες –ιδίως στην Ασία– να αναρωτιούνται αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεψαν πραγματικά. Εάν η στρατηγική του Μπάιντεν δεν υποστηρίζει μια εκτεταμένη, φιλόδοξη έννοια της ευημερίας, δεν θα κάνει πολλά για την συνοχή και την ισχύ του ελεύθερου κόσμου.

Αναγνωρίστε στον Μπάιντεν αυτό: έχει εντοπίσει σωστά την πρωταρχική πρόκληση της εποχής. Τώρα έρχεται το δύσκολο μέρος. Πρέπει να κάνει την στρατηγική του πραγματική, και να την κάνει να λειτουργεί.