Ώρα να απομονωθεί η Αίγυπτος

Από τις πρώτες μέρες του στην προεδρική εκστρατεία του 2020, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, υποσχέθηκε να επανεξετάσει τις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τις αυταρχικές κυβερνήσεις. Σε ένα ασυνήθιστα ωμό tweet τον περασμένο Ιούλιο, ο τότε υποψήφιος Μπάιντεν ξεχώρισε έναν από τους πιο καταχρηστικούς αυταρχικούς του κόσμου, τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, υποσχόμενος «να μην υπάρχουν πλέον λευκές επιταγές για τον αγαπημένο δικτάτορα του Τραμπ». Μέχρι στιγμής, ωστόσο, οι σχέσεις ΗΠΑ-Αιγύπτου λειτουργούν ως συνήθως.

Αιγυπτιο-αμερικανοί διαμαρτύρονται για τον πρόεδρο της Αιγύπτου, Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, έξω από τα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, τον Σεπτέμβριο του 2018. Amr Alfiky / Reuters
-------------------------------------------------------

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διακυβέρνηση Sisi, μια στρατιωτική δικτατορία σε όλα εκτός από το όνομα, είναι η πιο καταπιεστική στην σύγχρονη ιστορία της Αιγύπτου. Από τότε που ο Sisi ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2014, η θέση της Αιγύπτου στους παγκόσμιους δείκτες που μετρούν τον εκδημοκρατισμό έχει βουλιάξει. Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν τεκμηριώσει τις συστηματικές παραβιάσεις της κυβέρνησής του, συμπεριλαμβανομένων φρικτών σφαγών, εξωδικαστικών εκτελέσεων, και εκτεταμένων βασανιστηρίων. Οι βασικές πολιτικές ελευθερίες εξαφανίστηκαν με νέους νόμους που επιτρέπουν την δίωξη των επικριτών του για τρομοκρατία. Με πάνω από 60.000 Αιγύπτιους να κρατούνται για «πολιτικά εγκλήματα», οι φυλακές της Αιγύπτου ξεχειλίζουν. Στις 14 Ιουνίου, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αιγύπτου καταδίκασε σε θάνατο 12 άντρες, κυρίως ανώτερους ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, με στημένες κατηγορίες και καταδίκασε εκατοντάδες άλλους σε μακρές ποινές φυλάκισης σε μια μαζική δίκη περίπου 800 ατόμων.

Καθώς ο Μπάιντεν πλησιάζει το μέσο του πρώτου έτους στο αξίωμά του, θα πρέπει να εκπληρώσει την υπόσχεσή του να επανυπολογίσει την προσέγγιση της Ουάσινγκτον στο Κάιρο. Τα ημίμετρα δεν αρκούν: ήρθε η ώρα να διακόψουμε πλήρως τη μαζική βοήθεια που οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν κάθε χρόνο στο αιγυπτιακό καθεστώς, το οποίο επιτυγχάνει μόνο στο να κάνει τους Αμερικανούς να εμπλέκονται στις καταχρήσεις του Sisi.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΩΝ ΟΠΛΩΝ

Υπάρχει ένα αυξανόμενο διακομματικό κίνημα για την αντικατάσταση της στρατιωτικοποιημένης προσέγγισης των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο με μια πολιτική αυτοσυγκράτησης και ταπεινότητας. Όμως η δημόσια συζήτηση ήταν περιορισμένου εύρους, με εκείνους που ενθαρρύνουν [2] ή θρηνούν [3] μια λεγόμενη απόσυρση από τη Μέση Ανατολή να επικεντρώνονται στις αναπτύξεις στρατευμάτων και σε άλλες μορφές άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής. Λίγοι έχουν εξετάσει πλήρως τον ρόλο των μεταβιβάσεων όπλων των ΗΠΑ στην υποστήριξη των καταχρηστικών κυβερνήσεων ως μια πολύ πιο διαδεδομένη, επίμονη, και ολέθρια πτυχή της κυριαρχίας των ΗΠΑ, ή εξέτασαν εάν τέτοιες μεταβιβάσεις επιτυγχάνουν τους δηλωμένους στόχους τους.

Επί δεκαετίες, μια σταθερή ροή κεφαλαίων από την Ουάσινγκτον προς το Κάιρο -στρατιωτική βοήθεια άνω των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων συν 30 δισεκατομμύρια επιπλέον οικονομική βοήθεια από το 1978- έχει διαβεβαιώσει τους Αιγύπτιους ηγέτες ότι κατέχουν κάτι που οι δικτάτορες του κόσμου αξιολογούν πολύ περισσότερο από το πιο προηγμένο στρατιωτικό υλικό: πολιτική υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η σταθερή ροή δολαρίων στα ταμεία τους στέλνει επίσης ένα σημαντικό μήνυμα στους απλούς Αιγύπτιους. Ανεξάρτητα από το πόσα βασανιστήρια ή τρόμο υποφέρουν από το κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την κυβέρνησή τους και, εκτός από κάποια περιστασιακή αυστηρή δήλωση ανησυχίας, η Ουάσινγκτον δεν θα κάνει τίποτα για να σταματήσει την υποστήριξή της σε αυτούς που τους κακοποιούν.

Η οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Αίγυπτο δεν είναι λιγότερο επιβλαβής από την στρατιωτική βοήθεια. Αν και μπορεί να υπήρχε μια στιγμή που η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να κατευθύνει την οικονομική βοήθεια σε ανεξάρτητες ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, αυτές οι ομάδες σχεδόν έπαψαν να υπάρχουν στην Αίγυπτο του Σίσι. Η αιγυπτιακή κυβέρνηση ελέγχει κάθε δολάριο ενίσχυσης που λαμβάνει, είτε απευθείας είτε μέσω των λεγόμενων μη κυβερνητικών οργανώσεων τις οποίες πραγματικά ελέγχει.