Πώς η Κίνα εξάγει αυταρχισμό | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Πώς η Κίνα εξάγει αυταρχισμό

Τα χρήματα και η τεχνολογία του Πεκίνου τροφοδοτούν την καταστολή παγκοσμίως

Σε ομιλία του σε ανώτερα στελέχη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) τον Ιούλιο, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ δήλωσε ότι η Κίνα πρέπει να κάνει περισσότερα για να μοιραστεί την «ιστορία» της επιτυχίας του κόμματος με τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Σι υποστήριξε ουσιαστικά ότι προκειμένου να ενισχυθεί η διεθνής επιρροή τόσο της χώρας όσο και του κόμματος οι Κινέζοι αξιωματούχοι θα πρέπει να εξυμνούν τις αρετές του κινεζικού προτύπου αυταρχικής διακυβέρνησης στο εξωτερικό.

17092021-1.jpg

Ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, στο Μακάο, τον Δεκέμβριο του 2019. Jason Lee / Reuters
--------------------------------------------------------

Αν και ορισμένοι αναλυτές συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η Κίνα δεν αποτελεί ιδεολογική απειλή για τα δημοκρατικά πρότυπα που επικρατούν και ότι το ΚΚΚ δεν εξάγει την ιδεολογία του, είναι σαφές ότι το ΚΚΚ έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια να προωθήσει το δικό του στυλ αυταρχισμού σε αντιφιλελεύθερους δρώντες παγκοσμίως. Ο στόχος του δεν είναι να διαδώσει τον μαρξισμό ή να υπονομεύσει μεμονωμένες δημοκρατίες, αλλά μάλλον να επιτύχει πολιτική και οικονομική υπεροχή, και οι προσπάθειές του προς αυτή την κατεύθυνση -η διάδοση της προπαγάνδας, η επέκταση των επιχειρήσεων πληροφόρησης, η εμπέδωση της οικονομικής επιρροής, και η ανάμειξη σε ξένα πολιτικά συστήματα- απογυμνώνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και κανόνες εντός και μεταξύ των χωρών.

Για να ανταποκριθούν στην ιδεολογική πρόκληση του Πεκίνου, οι υποστηρικτές της δημοκρατίας πρέπει να έχουν καλύτερη κατανόηση του τι επιδιώκει να επιτύχει η Κίνα εξάγοντας το πολιτικό της μοντέλο και πώς οι ενέργειές της αποδυναμώνουν την δημοκρατία παγκοσμίως. Μόνο τότε θα μπορούν να σχεδιάσουν αποτελεσματικά πολιτικές που θα αναζωογονήσουν την δημοκρατία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, ενώ επιλεκτικά θα επιδιώκουν να αντιμετωπίσουν την προώθηση της αυταρχικής διακυβέρνησης από το Πεκίνο.

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΑΙ

Το Πεκίνο προσπαθεί λιγότερο να επιβάλει μια μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία στις ξένες κοινωνίες από όσο να νομιμοποιήσει και να προωθήσει το δικό του αυταρχικό σύστημα. Το ΚΚΚ δεν επιδιώκει την ιδεολογική συμμόρφωση, αλλά την ισχύ, την ασφάλεια, και την παγκόσμια επιρροή για την Κίνα και για τον εαυτό του. Για τον σκοπό αυτό, το κόμμα έχει εκδώσει άκαμπτες δηλώσεις εμπιστοσύνης στην δική του ιδεολογία και στην αντιδημοκρατική πολιτική πορεία της χώρας. Ο Σι κατέστησε σαφές ότι θεωρεί το μη φιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης της Κίνας ανώτερο από τα λεγόμενα Δυτικά πολιτικά συστήματα και ότι επιδιώκει να εκλαϊκεύσει αυτή την «κινεζική σοφία» σε όλο τον κόσμο ως «συμβολή στην ανθρωπότητα».

Ο Σι και άλλοι Κινέζοι ηγέτες παρουσιάζουν συχνά την οικονομική επιτυχία της Κίνας ως απόδειξη ότι ο δρόμος προς την ευημερία δεν περνάει πλέον από την φιλελεύθερη δημοκρατία. Όπως είπε ο Σι στο 19ο Συνέδριο του Κόμματος το 2017, το μοντέλο της Κίνας προσφέρει «μια νέα επιλογή για άλλες χώρες και έθνη που θέλουν να επιταχύνουν την ανάπτυξή τους διατηρώντας παράλληλα την ανεξαρτησία τους» -αγνοώντας ταυτόχρονα την εξωτερική πίεση για εκδημοκρατισμό. Αυτό το μήνυμα είναι ιδιαίτερα ελκυστικό για τους ηγέτες που ελπίζουν να επιτύχουν οικονομική επιτυχία χωρίς να απαντήσουν στις απαιτήσεις του λαού τους. Οι Κινέζοι αξιωματούχοι μιλούν τώρα συνήθως για το «δικαίωμα» των εθνών να επιλέγουν τα πολιτικά τους συστήματα, είτε είναι δημοκρατικά είτε αυταρχικά -και για την αλαζονεία χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες που θεωρούν ότι η δημοκρατία είναι η προτιμότερη επιλογή.

Η υπεράσπιση του δικαιώματος των χωρών να κυβερνώνται από μη δημοκρατικά καθεστώτα είναι σαφώς διαφορετική από την βίαιη εγκατάσταση αυταρχικών ηγετών σε όλο τον κόσμο, όπως έκανε η Σοβιετική Ένωση κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Όμως, η ολοένα αυξανόμενη προώθηση του αυταρχισμού από το ΚΚΚ [2] ως ανώτερο μοντέλο διακυβέρνησης δεν αποτελεί μικρότερη πρόκληση για την δημοκρατία από όσο η σοβιετική παρέμβαση, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με τα οικονομικά και πολιτικά μέτρα της Κίνας που ενισχύουν τα αυταρχικά καθεστώτα και αποδυναμώνουν τα δημοκρατικά σε όλο τον κόσμο.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ

Οι διεθνείς προσπάθειες της Κίνας για την υπονόμευση της δημοκρατίας εμπίπτουν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει τις προσπάθειές της να διαμορφώσει το αφήγημα για την Κίνα στις ανεπτυγμένες χώρες. Σε χώρες που κυμαίνονται από τον Καναδά και την Γερμανία έως την Αυστραλία και την Ιαπωνία, το Πεκίνο στοχεύει να φιμώσει τους επικριτές της Κίνας και να ενισχύσει τις φωνές ατόμων και θεσμών που προωθούν στενότερους δεσμούς με το Πεκίνο ή μια πιο θετική απεικόνιση της Κίνας. Το Πεκίνο ασκεί τόσο απειλές όσο και προτροπές προς αυτόν τον σκοπό, επιβραβεύοντας τις θετικές απεικονίσεις και τιμωρώντας την κριτική. Όπως παραδέχτηκε ο Κινέζος πρέσβης στην Σουηδία το 2019, «αντιμετωπίζουμε τους φίλους μας με καλό κρασί, αλλά για τους εχθρούς μας έχουμε καραμπίνες».

Η Κίνα προσφέρει προνομιακή πρόσβαση στην αγορά [της] σε φιλικές κυβερνήσεις, ακαδημαϊκά ιδρύματα, και επιχειρήσεις, αλλά προβαίνει σε οικονομικά αντίποινα εναντίον εκείνων που θεωρεί εχθρικές προς τα συμφέροντα της Κίνας. Απειλεί επίσης Κινέζους αντιφρονούντες και τις οικογένειές τους, παρακολουθεί Κινέζους φοιτητές στο εξωτερικό, προσπαθεί να αποσιωπήσει τον ακαδημαϊκό λόγο που θεωρεί προσβλητικό για το Πεκίνο, και προσπαθεί να ελέγξει τον τρόπο με τον οποίο οι ξένοι εκπαιδεύονται σχετικά με την Κίνα. Το Πεκίνο έχει επίσης επιδιώξει να επεκτείνει το αποτύπωμά του στα ξένα μέσα ενημέρωσης, να ελέγξει τα κινεζικά μέσα ενημέρωσης στο εξωτερικό, και να στρέψει τους Κινέζους πολίτες της διασποράς εναντίον κομμάτων ή υποψηφίων που θεωρεί ότι απειλούν τα συμφέροντά του. Συνολικά, αυτές οι ενέργειες αποτελούν μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ενημέρωση, την διαμόρφωση, και τον τελικό έλεγχο των αντιλήψεων της Κίνας σε όλο τον κόσμο.

Η δεύτερη κατηγορία αντιδημοκρατικών δράσεων είναι αυτές που λαμβάνουν χώρα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σε αντίθεση με τον ανεπτυγμένο κόσμο, όπου ο πολιτικός και οικονομικός εξαναγκασμός της Κίνας και η διπλωματία του «Πολεμιστή Λύκου» (“Wolf Warrior”) προκάλεσαν μια αυξανόμενη αντίδραση [3], το Πεκίνο έτυχε θερμότερης υποδοχής σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι ελίτ ελπίζουν να διδαχθούν από ένα πολιτικό σύστημα που επέτρεψε τη μεταμόρφωση της Κίνας στην δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Σε έναν αυξανόμενο αριθμό εύθραυστων δημοκρατιών, το Πεκίνο έχει αιχμαλωτίσει μικρές ομάδες διεφθαρμένων ελίτ και τις βοήθησε να συγκεντρώσουν την εξουσία με το να τις μονώσει από τις απαιτήσεις της κοινωνίας των πολιτών και εφαρμόζοντας κινεζική τεχνολογία [4] για να καταστείλουν τους πολίτες τους και να τις βοηθήσει να διατηρήσουν την εξουσία επ' αόριστον. Έτσι εξάγει το ΚΚΚ τον αυταρχισμό σε όλο τον κόσμο: όχι μέσω σεμιναρίων για τη μαρξιστική ιδεολογία, όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι αναλυτές, αλλά μέσω ενός ευρέος φάσματος αντιδημοκρατικών δραστηριοτήτων.

Η Κίνα το κάνει αυτό λιγότερο από επιθυμία να διαδώσει την ιδεολογία της από όσο για να επεκτείνει την επιρροή και το οικονομικό της πλεονέκτημα. Οι ευνοούμενοι εταίροι της δεν είναι ένθερμοι οπαδοί του μαρξισμού-λενινισμού, αλλά μάλλον αξιωματούχοι, επιχειρηματικοί ηγέτες, μεγιστάνες των μέσων ενημέρωσης, και άλλοι οι οποίοι βλέπουν την υιοθέτηση ενός μη δημοκρατικού μοντέλου διακυβέρνησης που συγκεντρώνει την εξουσία στα χέρια των λίγων -και κλείνει απ’ έξω τους πολλούς- ως μια οδό για μακροπρόθεσμη επιρροή. Αυτή η προτίμηση για αντιδημοκρατικούς συνεργάτες, σε συνδυασμό με τις αδιαφανείς και διεφθαρμένες επενδυτικές πρακτικές της Κίνας, διαβρώνουν ακόμη περισσότερο τους δημοκρατικούς θεσμούς, καθώς οι σκοτεινές συμφωνίες που συνάπτονται από κινεζικές τράπεζες και κρατικές επιχειρήσεις ενθαρρύνουν μια πιο διεφθαρμένη και εκτός λογοδοσίας κατηγορία πολιτικών ελίτ που είναι πολύ πρόθυμες να υπονομεύσουν την μακροπρόθεσμη ευημερία της χώρας τους με αντάλλαγμα το προσωπικό όφελος.

Η Κίνα προσφέρει κάτι παραπάνω από απλή έμπνευση για ένα μη δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης: παρέχει τα εργαλεία, την κατάρτιση, και τους πόρους που επιτρέπουν στους ηγέτες να αγνοήσουν τις απαιτήσεις των δημοκρατικών χωρών για καλή διακυβέρνηση και σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων ως προϋπόθεση βοήθειας και επενδύσεων. Το ΚΚΚ πραγματοποιεί τακτικά μεγάλης κλίμακας προγράμματα κατάρτισης για ξένους αξιωματούχους σχετικά με τον τρόπο καθοδήγησης της κοινής γνώμης, τον έλεγχο της κοινωνίας των πολιτών, και την εφαρμογή πολιτικών κυβερνοασφάλειας κινεζικού τύπου στις χώρες καταγωγής τους. Ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών έχει αντλήσει έμπνευση από την Κίνα για να επιδιώξει νόμους που ελέγχουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή για να δημιουργήσει τείχη προστασίας στο Διαδίκτυο με βάση το δικό της κινεζικό «Μεγάλο Τείχος Προστασίας» (“Great Firewall”) . Η Κίνα παρέχει επίσης όλο και πιο εξελιγμένη τεχνολογία παρακολουθήσεων και εκπαίδευση εσωτερικής ασφάλειας σε καθιερωμένες αυταρχικές και εύθραυστες δημοκρατικές κυβερνήσεις, επιτρέποντάς τους να καταστείλουν καλύτερα τις διαφωνίες και να ελέγχουν τους πολίτες τους. Σε χώρες όπως η Ουγκάντα και η Ζάμπια, οργανώσεις που συνδέονται με το ΚΚΚ μοιράστηκαν τεχνολογία και εκπαίδευση με κυβερνήσεις αυταρχικές και τείνουσες προς τον αυταρχισμό, επιτρέποντάς τους να παρακολουθούν τους πολίτες τους, τα μέσα ενημέρωσης, και την κοινωνία των πολιτών, και να επιβάλλουν κατασταλτικούς κανόνες στο Διαδίκτυο.

Το ΚΚΚ έχει επίσης κάνει πιο ξεκάθαρη πολιτική παρέμβαση με το να εμπλακεί άμεσα στις πολιτικές διαδικασίες άλλων κυρίαρχων χωρών για την υποστήριξη πολιτικών [υποκειμένων] και πολιτικών [δράσεων] φιλικών προς την Κίνα και με το να αναθέσει σε τοπικές ομάδες πολιτών και δημοσιογράφων για να παρεμποδίσει τις αρνητικές απεικονίσεις της διεθνούς εμπλοκής της Κίνας και να προστατεύσει τους δεσμούς της με διεφθαρμένες τοπικές ελίτ. Αυτές οι προσπάθειες δεν αποσκοπούν στην ανατροπή των δημοκρατιών ή άλλων ιδεολογικά ανόμοιων καθεστώτων, αλλά στην διασφάλιση ότι θα επικρατήσουν οι φιλικές προς την Κίνα πολιτικές και το επενδυτικό κλίμα ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία. Παρ' όλα αυτά, τέτοιες προσπάθειες διαβρώνουν την υπευθυνότητα των ηγετών απέναντι στους πολίτες τους, αποδυναμώνουν την ανεξαρτησία των μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών, και τελικά επηρεάζουν το περιβάλλον για να ευνοήσουν τους μη φιλελεύθερους ηγέτες που θέλουν να εισάγουν στοιχεία του κινεζικού μοντέλου διακυβέρνησης στα πολιτικά συστήματα των χωρών τους. Αυτού του είδους η πολιτική εισβολή διατηρεί την μορφή ενός δημοκρατικού συστήματος, ενώ παράλληλα αφαιρεί την πραγματική ουσία μιας λειτουργικής δημοκρατίας από μέσα, καθιστώντας την διολίσθηση προς τον αυταρχισμό πιο δύσκολο να εντοπιστεί.

Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το όραμα του ΚΚΚ για επιτυχημένη διακυβέρνηση δεν έχει χώρο για ανεξάρτητους ελέγχους της κρατικής εξουσίας, όπως μια ουσιαστική κοινωνία των πολιτών ή μια υγιής αντιπολίτευση. Στο μοντέλο που πουλάει το Πεκίνο και που αγοράζουν όλο και περισσότερες χώρες, η διαφωνία δεν είναι μια νόμιμη έκφραση των ατομικών συμφερόντων αλλά μια προσπάθεια σαμποτάζ στις συλλογικές προσπάθειες οικοδόμησης έθνους. Η αντίθεση, με άλλα λόγια, δεν είναι πολιτική συμμετοχή αλλά υπονόμευση του κράτους. Η διάδοση αυτών των ιδεών σε έναν αυξανόμενο αριθμό αναπτυσσόμενων χωρών βοηθά το ΚΚΚ να πραγματοποιήσει το όραμά του για μια αναθεωρημένη παγκόσμια τάξη, όπου μια πληθώρα μοντέλων διακυβέρνησης -δημοκρατικών και αυταρχικών- μπορούν να υπάρχουν ως εξίσου θεμιτές πολιτικές επιλογές.

Η τελευταία κατηγορία διεθνών αντιδημοκρατικών δράσεων περιλαμβάνει εκείνες οι οποίες αποσκοπούν στην αποδυνάμωση των διεθνών θεσμών που ενσταλάζουν δημοκρατικούς κανόνες και στην δημιουργία νέων που δεν το κάνουν, εξουδετερώνοντας έτσι τα φιλελεύθερα τεκμήρια που επικρατούν στην τρέχουσα παγκόσμια τάξη. Η Κίνα χρησιμοποιεί την ισχύ που έχει αποκτήσει με την παγίωση της επιρροής της σε υπηρεσίες του ΟΗΕ για να εξασφαλίσει την θεσμική ευθυγράμμιση με τις κινεζικές προτεραιότητες: για παράδειγμα, έχει ασκήσει το κύρος της στην Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών, για την προώθηση πολιτικών που διευκολύνουν την αυταρχική χρήση της τεχνολογίας για την καταστολή των πολιτών. Οι προσπάθειες του Πεκίνου να ανατρέψει την τρέχουσα φιλελεύθερη τάξη -την οποία η Κίνα θεωρεί εμπόδιο στην ανάδειξή της ως μεγάλη δύναμη- είναι άνευ προηγουμένου. Η Κίνα ενσωματώνει τις δικές της ιδεολογικές έννοιες και στρατηγικές εξωτερικής πολιτικής σε διεθνείς δηλώσεις συναίνεσης, αντικαθιστώντας ευρύτερες αξίες με κινεζικές έννοιες, όπως το «δικαίωμα στην ανάπτυξη» και η «[εθνική] κυριαρχία στο Διαδίκτυο». Προωθεί επίσης την δική της άποψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οποία οι κυβερνήσεις μπορούν να αναφέρουν δήθεν μοναδικές τοπικές συνθήκες για να δικαιολογήσουν την αδιαφορία για ατομικά ή μειονοτικά δικαιώματα και στις οποίες τα αστικά ή πολιτικά δικαιώματα είναι δευτερεύοντα σε σχέση με τα λεγόμενα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Συνολικά, οι αντιφιλελεύθερες προσπάθειες του Πεκίνου που υπονομεύουν την δημοκρατία στον ανεπτυγμένο κόσμο, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και στους διεθνείς θεσμούς ισοδυναμούν με επίθεση στα πρότυπα, τους κανόνες, και την ηθική βάσει των οποίων κυβερνάται ο κόσμος. Απειλούν να εγκαινιάσουν έναν ολοένα και πιο αντιδημοκρατικό κόσμο που κατοικείται από καθεστώτα που είναι υπόχρεα στο Πεκίνο και δεν συμπαθούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Τέτοια καθεστώτα θα λογοδοτούσαν λιγότερο στον πληθυσμό τους, θα ήταν λιγότερο αφοσιωμένα στα ατομικά δικαιώματα, λιγότερο υπεύθυνα έναντι των διεθνών θεσμών που υποστηρίζουν δημοκρατικούς κανόνες και καθολικές αξίες, και πιο αφοσιωμένα στον έλεγχο και την καταστολή πληροφοριών. Εν ολίγοις, εάν το Πεκίνο δεν προσπαθεί να αναδιαμορφώσει τον κόσμο σύμφωνα με την εικόνα του, προσπαθεί να κάνει τον κόσμο πιο φιλικό προς τα συμφέροντά του- και πιο δεκτικό στην άνοδο του αυταρχισμού γενικά.

ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΣ

Η πρόκληση του ΚΚΚ στην δημοκρατία απαιτεί μια συντονισμένη και καλά εξοπλισμένη προσπάθεια [5] για την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών σε ευάλωτες χώρες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην υποστήριξη των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών, επιθετικών μέτρων κατά της διαφθοράς και του ξεπλύματος χρήματος, και επενδύσεων σε τεχνολογίες που μπορούν να διεισδύσουν σε κλειστούς ψηφιακούς χώρους και να προσφέρουν διαφάνεια στις πολιτικές διαδικασίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει επίσης να εργαστούν για να προσφέρουν δημοκρατικές εναλλακτικές λύσεις στις αυταρχικές τεχνολογίες και στους όρους πίστωσης που πωλεί η Κίνα. Η πρωτοβουλία Build Back Better World της κυβέρνησης Μπάιντεν, ένα σχέδιο του G-7 που στοχεύει στην ανάπτυξη υποδομών σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κινεζικής Πρωτοβουλίας Ζώνη και Οδός (Belt and Road Initiative), είναι ένα σημαντικό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αλλά τα δημοκρατικά έθνη μπορούν -και πρέπει– να κάνουν περισσότερα για να ενισχύσουν συλλογικά τις ευάλωτες δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο.

Τέτοιες προσπάθειες μπορούν να λειτουργήσουν μόνο εάν οι ανεπτυγμένες δημοκρατίες επαναφιερώσουν τον εαυτό τους στο να διασφαλίσουν ότι τα δικά τους πολιτικά συστήματα αποδίδουν: για να διατηρήσει την παγκόσμια ελκυστικότητά της, η με επίκεντρο τον πολίτη διακυβέρνηση που καλωσορίζει την κοινωνία των πολιτών πρέπει να θεωρείται λειτουργική. Οι αναπτυγμένες δημοκρατίες πρέπει επίσης να ενισχύσουν τις δικές τους πολιτικές άμυνες και να προσδιορίσουν και να εκθέσουν προληπτικά τις προσπάθειες του ΚΚΚ να υπονομεύει τις αρχές της ελευθερίας του λόγου, να παρεμβαίνει στις πολιτικές διαδικασίες, και να αναθέτει σε πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ. Μπορούν να το κάνουν αυτό συνεργαζόμενες για την αυστηροποίηση των νόμων σχετικά με την ξένη επιρροή και τις επενδύσεις και με την ενθάρρυνση των ελίτ να δώσουν προτεραιότητα στην ανεξαρτησία των δημοκρατιών τους έναντι των προσωπικών τους οικονομικών συμφερόντων στην Κίνα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει επίσης να διατηρήσουν την ηγεσία και τη μόχλευση στους διεθνείς θεσμούς που θα διαμορφώσουν το παγκόσμιο οικονομικό και τεχνολογικό μέλλον. Η παραχώρηση της αμερικανικής ηγεσίας σε αυτούς τους θεσμούς παρέχει στο Πεκίνο εύκολες νίκες. Για παράδειγμα, η Κίνα χρησιμοποιεί την θέση της ως οικοδεσπότης της Παγκόσμιας Διάσκεψης Διαδικτύου (World Internet Conference), για να νομιμοποιήσει τον (πολύ περιορισμένο) ορισμό της ελευθερίας στο Διαδίκτυο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να κάνουν περισσότερα από το να εμφανίζονται απλώς. Πρέπει να αναλάβουν μια επιθετική και ενιαία προσπάθεια για να εξασφαλίσουν ηγεσία σε αυτούς τους κρίσιμους οργανισμούς.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΚΟΛΗ ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΗ

Η σημερινή Κίνα δεν είναι η χθεσινή Σοβιετική Ένωση. Αλλά παρ' όλα αυτά το Πεκίνο εργάζεται για να ενισχύσει τον αυταρχισμό σε όλο τον κόσμο. Αφαιρεί την ουσία από τους δημοκρατικούς θεσμούς και ενισχύει τα εργαλεία καταστολής στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και οι Κινέζοι ηγέτες εργάζονται για να αμβλύνουν τα φιλελεύθερα πρότυπα και να διαβρώσουν την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται σε πολλά διεθνή θεσμικά όργανα για να κάνουν τους εαυτούς τους -και τους ομοϊδεάτες αυταρχικούς σε όλο τον κόσμο- πιο ισχυρούς και λιγότερο υπόλογους.

Υπάρχει μια δικαιολογημένη συζήτηση [6] σχετικά με το αν η Κίνα ενεργεί επιθετικά για να σφυρηλατήσει έναν πιο μη φιλελεύθερο κόσμο ή αμυντικά για να κάνει τον κόσμο ασφαλή για το είδος του αυταρχισμού της Κίνας. Αυτή η διάκριση, ωστόσο, μπορεί να αποδειχθεί άσχετη εάν το Πεκίνο αισθάνεται ότι έχει κίνητρο να μπαίνει μέσα στις δημοκρατικές κοινωνίες, να υπονομεύει τους θεσμούς τους, να καταστέλλει και να λογοκρίνει τον λόγο που θεωρεί προσβλητικό, και να διαβρώνει τα θεμέλια της φιλελεύθερης κοινωνίας σε όλο τον κόσμο.

Σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις αναζητούν γρήγορες λύσεις για τις τεράστιες προκλήσεις που σχετίζονται με την πανδημία, η παροχή κινεζικών αντιφιλελεύθερων απαντήσεων και των μέσων για την επίτευξή τους χωρίς [εκούσια] εναλλαγή στην εξουσία τροφοδοτεί την παγκόσμια αναζωπύρωση του αυταρχισμού. Η Κίνα δεν πυροδοτεί τις φλόγες της βίαιης επανάστασης ούτε καν υποστηρίζει την μονοκομματική διακυβέρνηση. Αλλά αυτό δεν είναι το σωστό μέτρο για να κρίνουμε τις ενέργειές της. Ένα καλύτερο μέτρο είναι να εξετάσουμε το σύνολο των τρόπων με τους οποίους το Πεκίνο διαφθείρει δημοκρατικές κυβερνήσεις, κοινωνίες, και άτομα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να ενισχύσουν την άμυνά τους [7] και να αντιδράσουν εναντίον της Κίνας καλλιεργώντας την δημοκρατία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η αποτυχία να το κάνουν αυτό μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την τρέχουσα διεθνή τάξη -και να καταστήσει το μέλλον μη ασφαλές για την δημοκρατία.

Σύνδεσμοι:
[1] https://yalebooks.yale.edu/book/9780300238242/lessons-tragedy
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2020-07-15/china-done-bidi...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-02-13/china-reckoning
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2020-07-29/can-chi...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-03-17/how-cra...
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-06-14/did-america-get...
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/competition-with-china-wit...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-09-16/how-china-expor...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition