Τι περιέχει το τεύχος 76 | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Τι περιέχει το τεύχος 76

Η επίθεση του Πούτιν στην ιστορία, η γεωπολιτική της πράσινης ενέργειας, ο τουρκικός αναθεωρητισμός, γιατί οι αυταρχικοί φοβούνται τα γυναίκες κ.ά.
Περίληψη: 

Κυκλοφορεί ήδη στα κεντρικά περίπτερα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το τεύχος Ιουνίου - Ιουλίου 2022 του Foreign Affairs The Hellenic Edition, με κεντρικό θέμα τις στρατηγικές του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, εναντίον της Ουκρανίας αλλά και γενικότερα.

Ο ΛΟΥΚΑΣ Γ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ είναι εκδότης-διευθυντής του Foreign Affairs The Hellenic Edition και πρόεδρος του Ινστιτούτου Εξωτερικών Υποθέσεων.

Κυκλοφορεί ήδη στα κεντρικά περίπτερα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης το τεύχος Ιουνίου - Ιουλίου 2022 του Foreign Affairs The Hellenic Edition, με κεντρικό θέμα τις στρατηγικές του προέδρου της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, εναντίον της Ουκρανίας αλλά και γενικότερα.

Ειδικότερα, η πρώην ανταποκρίτρια του Economist στο Κίεβο, Anna Reid, περιγράφει τις πολυετείς προσπάθειες της Μόσχας να καταπιέσει την εθνική ταυτότητα των Ουκρανών, μια τακτική που βρίσκει την κορύφωσή της με τον πόλεμο του Πούτιν τόσο στα ουκρανικά εδάφη με θύματα τους Ουκρανούς, όσο και στην ίδια την ιστορία της Ουκρανίας, με την προώθηση του ρωσικού αφηγήματος για την ουκρανική συνείδηση.

24062022-2.jpg

Επίσης, οι Frederick W. Kagan και Mason Clark, από το American Enterprise Institute και το Institute for the Study of War αντίστοιχα, μελετούν επί χάρτου όλα τα λάθη της στρατηγικής του ρωσικού στρατού στο ουκρανικό θέατρο επιχειρήσεων. Στο ίδιο θέμα, ο Ταξίαρχος ε.α. Αντώνιος Πλατιάς εξετάζει τις πολιτικές παράλληλα με τις στρατηγικές διαστάσεις της ρωσικής εισβολής. Όλοι συντείνουν στο συμπέρασμα ότι το σκεπτικό του Πούτιν και των επιτελών του ήταν λανθασμένο, κάτι που δίνει μια πραγματική ευκαιρία στους Ουκρανούς για ανεξαρτησία και ελευθερία, και στην Δύση να εμποδίσει την επέκταση του βίαιου αυταρχισμού.

Για το άλλο μέτωπο του επιθετικού αυταρχικού αναθεωρητισμού, εκείνο της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν, ο δημοσιογράφος Νίκος Κ. Γεωργιάδης υπογραμμίζει πως ο Τούρκος πρόεδρος εκμεταλλεύεται την ρευστή και αποσυντονισμένη κατάσταση του σύγχρονου κόσμου για να ολοκληρώσει τις ενέργειες που θα ικανοποιήσουν την θεοκρατική αντίληψη που έχει για τον εαυτό του, σε μια σειρά κινήσεων παράλληλη με το αναθεωρητικό σκηνικό που ήδη έχει στήσει η Μόσχα.

24062022-3.jpg

Ουκρανοί στρατιώτες πάνω σε ένα τανκ καθώς μετακινούνται εν μέσω της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, κοντά στην πόλη Pokrovsk, στην περιοχή της Ντόνετσκ, στις 25 Μαΐου 2022. REUTERS/Carlos Barria
--------------------------------------------------

Τα ανοικτά ζητήματα του κόσμου δεν έχουν τέλος. Μπορεί η γη να εισέρχεται σε μια εποχή όλο και πιο απελευθερωμένη από τα ορυκτά καύσιμα αλλά, όπως πραγματεύονται ο Jason Bordoff του Πανεπιστημίου Columbia και η Meghan L. O’Sullivan του Πανεπιστημίου Harvard, η γεωπολιτική θα πρέπει να αναζητήσει νέες ισορροπίες με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας καθώς η κάθε χώρα θα έχει διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στο νέο ενεργειακό σκηνικό. Οι ανταγωνισμοί δεν θα κοπάσουν, απλώς θα αλλάξουν οι συσχετισμοί. Τι μπορεί να κάνει η κάθε χώρα;

Στην συνολική αβεβαιότητα συμβάλλει και η τεχνολογία της πληροφορικής που αναπτύχθηκε με μετεωρική ταχύτητα, μην επιτρέποντας στους θεσμούς να εξελιχθούν παράλληλα για να την ελέγξουν κατάλληλα. ΟΙ κυβερνοεπιθέσεις, για παράδειγμα, δημιουργούν τελικά πολλαπλάσιο κόστος από το αρχικό τους πλήγμα και τα κράτη και οι κοινωνίες καλούνται να σηκώσουν το βάρος. Όπως υποστηρίζει ο διακεκριμένος καθηγητής του Harvard, Joseph S. Nye Jr., οι αρχικές προσπάθειες θέσπισης κανόνων στον κυβερνοχώρο πρέπει να ενταθούν, και μάλιστα από την πλευρά της φιλελεύθερης και δημοκρατικής Δύσης. Αλλιώς θα είναι οι αυταρχικές χώρες που θα πάρουν την πρωτοβουλία.

Με το ζήτημα του φιλελευθερισμού ασχολείται και ο επίσης διακεκριμένος καθηγητής του Πανεπιστημίου Stanford, Francis Fukuyama, ο οποίος επιχειρηματολογεί υπέρ ενός φιλελεύθερου εθνικισμού σημειώνοντας ότι το κράτος είναι απαραίτητο. Εάν χάσει ο Πούτιν, καταλήγει ο καθηγητής Φουκουγιάμα, θα παραμείνει η ευκαιρία να διδαχθούμε ξανά το φιλελεύθερο μάθημα ότι η εξουσία χωρίς νομικούς περιορισμούς οδηγεί στην εθνική καταστροφή.

Διδακτική είναι και η μελέτη της περίπτωσης της πορείας της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Η Amaney A. Jamal, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Princeton, και ο Michael Robbins από το Arab Barometer, διαπιστώνουν ότι η δημοκρατία έχει βαλτώσει στην περιοχή αυτή, αντίθετα με το κινεζικό μοντέλο διαχείρισης που θριαμβεύει. Κομβική αιτία για την εξέλιξη αυτή είναι η οικονομική επιτυχία των αυταρχικών κυβερνήσεων σε σύγκριση με εκείνες που προσπαθούν δημοκρατικά. Ωστόσο, δεν είναι η δημοκρατία που φταίει. Ευθύνη έχει ο διεθνής παράγων που δεν ενέσκηψε για να βοηθήσει τις χώρες της Μέσης Ανατολής που ήθελαν να γευτούν την ελευθερία της δημοκρατίας.

Μια χαρακτηριστική πτυχή της κοινωνικής δυσανεξίας που προκαλεί ο αυταρχισμός παντού, όπως και στη Μέση Ανατολή, είναι η καταπίεση των γυναικών. Όπως αποκαλύπτουν οι Erica Chenoweth και Zoe Marks, αμφότερες καθηγήτριες στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών και η δημοκρατία συμβαδίζουν, καθώς τα γυναικεία κινήματα έχουν αυξημένες πιθανότητες να οδηγήσουν σε μια περισσότερο ισόνομη δημοκρατία. Είναι γι’ αυτό που οι αυταρχικοί ηγέτες φοβούνται τις γυναίκες και τείνουν προς τον σεξισμό.

Τέλος, ο καθηγητής Stephen Kotkin, από το Πανεπιστήμιο Princeton, με αφορμή το βιβλίο του Richard Overy, «Blood and Ruins, The Last Imperial War, 1931-1945», υποστηρίζει ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, απλώς οι παίκτες άλλαξαν μορφή και συμπεριφορές. Όμως, παρά ταύτα, ο ανταγωνισμός εξακολουθεί να εξελίσσεται με την μορφή των μπλοκ χωρών, και η εξέλιξη του πολέμου στην Ουκρανία θα δείξει αν η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μια νέα καμπή ή όχι.

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.