Το πραγματικό κλειδί της νίκης στην Ουκρανία

Από την πλευρά τους και οι Ουκρανοί δείχνουν σημάδια ζορίσματος. Πριν από την εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο, η Ουκρανία είχε σημειώσει σημαντική πρόοδο στη μεταρρύθμιση [6] του στρατού της, στην αύξηση του πολιτικού ελέγχου, στον περιορισμό της διαφθοράς, στον εξορθολογισμό της διοίκησης και του ελέγχου, και στον εκσυγχρονισμό της δομής των δυνάμεών της για να ευθυγραμμιστεί καλύτερα με το μοντέλο του ΝΑΤΟ. Αυτές και άλλες αλλαγές βοήθησαν την Ουκρανία να αποκρούσει την αρχική επίθεση της Ρωσίας, εμποδίζοντας το κακοφτιαγμένο σχέδιο του Κρεμλίνου να καταλάβει το Κίεβο και άλλες μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας. Αλλά η διαδικασία των μεταρρυθμίσεων δεν ήταν σε καμία περίπτωση ολοκληρωμένη όταν εισέβαλε η Ρωσία, και είναι κατανοητό ότι επιβραδύνθηκε εν μέσω ενός μεγάλου πολέμου.

Ένα κρίσιμο στοιχείο της διατήρησης [των μαχών] περιλαμβάνει τη μετακίνηση δυνάμεων στις τοποθεσίες όπου χρειάζονται περισσότερο και την ενίσχυση ή την αντικατάσταση των εξαντλημένων μονάδων. Αυτές οι λειτουργίες γίνονται πιο δύσκολες καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται και οι απώλειες στρατιωτικών και πολιτών [7] αυξάνονται. Οι δυνάμεις που σταθμεύουν στα ανατολικά της Ουκρανίας αποτελούνται από μερικούς από τους καλύτερους και πιο έμπειρους μαχητές της χώρας, αλλά έχουν αναλάβει το κύριο βάρος των απωλειών από τότε που η Ρωσία άρχισε να επικεντρώνει την επίθεσή της στο Ντονμπάς. Οι Ουκρανοί ηγέτες ήταν σχετικά σιωπηλοί σχετικά με το μέγεθος των ουκρανικών απωλειών μέχρι τον περασμένο μήνα, όταν ένας ανώτερος προεδρικός βοηθός [8] αποκάλυψε ότι μεταξύ 100 και 200 στρατιώτες σκοτώνονταν κάθε μέρα.

Με αυτόν τον ρυθμό, η διατήρηση του ανθρώπινου δυναμικού που απαιτείται για την αποτροπή περαιτέρω εδαφικών απωλειών, πόσω μάλλον για την ανάκτηση εδαφών, θα απαιτήσει σημαντικές ενισχύσεις. Και τα αποθέματα στρατευμάτων της Ουκρανίας δεν είναι άπειρα. Πράγματι, οι συνεντεύξεις με εθελοντές [9] που εντάχθηκαν στις αμυντικές δυνάμεις ξηράς στην δυτική Ουκρανία παρουσιάζουν μια τρομερή εικόνα στρατευμάτων που σπεύδουν προς τα ανατολικά προς το μέτωπο χωρίς επαρκή εκπαίδευση, όπλα, ή υποστήριξη. Η απόκτηση ενισχύσεων και προμηθειών στην πρώτη γραμμή έχει γίνει επίσης πιο δύσκολη καθώς οι δρόμοι και τα σιδηροδρομικά δίκτυα έχουν καταστραφεί στις μάχες και καθώς η Ρωσία έχει απειλήσει τις ουκρανικές γραμμές ανεφοδιασμού σε μέρη της ανατολής, ειδικά τώρα που οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν κάνει μια τακτική υποχώρηση από την πολιορκημένη πόλη Σιεβιεροντόνετσκ.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Είναι σαφές ότι η Ουκρανία χρειάζεται πρόσθετη Δυτική στρατιωτική υποστήριξη. Η χώρα είχε περιορισμένη αμυντική παραγωγική ικανότητα [10] ακόμη και πριν από τον πόλεμο, και τους τελευταίους τέσσερις μήνες η Ρωσία κατέστρεψε ή κατέλαβε μεγάλο μέρος αυτής της ικανότητας. Η Ρωσία έχει επίσης βάλει στο στόχαστρο πολλές ουκρανικές αποθήκες πυρομαχικών [11]. Ως αποτέλεσμα, η προσπάθεια αντοχής της Ουκρανίας θα εξαρτηθεί εν μέρει από τον ανεφοδιασμό με Δυτικά πυρομαχικά, ρουκέτες, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, και άλλον βαρύ εξοπλισμό.

Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ έχει προσπαθήσει να το κάνει αυτό δυνατό. Η Lockheed Martin, η οποία κατασκευάζει τους πολυδιαφημισμένους αντιαρματικούς πυραύλους Javelin τους οποίους η Ουάσιγκτον έχει προμηθεύσει στην Ουκρανία, υποσχέθηκε τον Μάιο σχεδόν να διπλασιάσει την ετήσια παραγωγή της για να καλύψει την ζήτηση, αν και [αυτό μπορεί να γίνει] στα επόμενα χρόνια. Η Raytheon, εν τω μεταξύ, προμήθευε την Ουκρανία με αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger. Αλλά ακόμη και οι αμυντικοί γίγαντες των ΗΠΑ έχουν όρια. Η Raytheon έχει ήδη πει ότι δεν θα είναι σε θέση να αυξήσει την παραγωγή [12] των Stingers μέχρι το 2023 επειδή δεν διαθέτει εξαρτήματα, και ορισμένοι νομοθέτες των ΗΠΑ [13] έχουν εκφράσει την ανησυχία τους ότι οι αποστολές όπλων στην Ουκρανία εξαντλούν τα αποθέματα αυτών των όπλων των ΗΠΑ. Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ αντιμετωπίζει ξεκάθαρα τους δικούς του δαίμονες ανθεκτικότητας, παλεύοντας να αυξήσει την παραγωγή αυτών και άλλων προμηθειών λόγω των ελλείψεων που σχετίζονται με την πανδημία και γενικά της ασθενικής ικανότητας της αμυντικής βιομηχανίας.

Εξίσου σημαντική με τον ανεφοδιασμό όπλων και πυρομαχικών είναι η εκπαίδευση των Ουκρανών στρατιωτών και εθελοντών πολιτών που χρησιμοποιούν αυτόν τον εξοπλισμό. Τα προηγμένα οπλικά συστήματα που παραδίδονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ είναι χρήσιμα μόνο εάν οι Ουκρανοί στρατιώτες γνωρίζουν πώς να τα χρησιμοποιούν και να τα συντηρούν —δεξιότητες που είναι δύσκολες και χρειάζονται χρόνο για να διδαχθούν. Για παράδειγμα, το εκπαιδευτικό μάθημα για το Javelin του Στρατού των ΗΠΑ είναι 80 ώρες, ενώ η εκπαίδευση σε ένα κινητό σύστημα πυραύλων πυροβολικού κατασκευασμένο από την Lockheed Martin μπορεί να διαρκέσει έως και δύο μήνες [14]. (Το πρώτο από αυτά τα συστήματα της Lockheed Martin επιβεβαιώθηκε [15] ότι θα χρησιμοποιηθεί στην Ουκρανία την περασμένη εβδομάδα, υποδηλώνοντας ότι η εκπαίδευση προχωρά ταχύτερα από το αναμενόμενο).