Η καμένη γέφυρα του Μόντι στη Μέση Ανατολή

Αφότου έγινε πρωθυπουργός το 2014 [6], ο Μόντι προσπάθησε να ενισχύσει τους δεσμούς της Ινδίας με τον Κόλπο και τη Μέση Ανατολή σε πολλαπλές σφαίρες, μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει υπό τον προκάτοχό του, Manmohan Singh. Αυτή η προσέγγιση στις [χώρες] του Κόλπου και σε άλλες αραβικές χώρες πήγαζε από μια σειρά παραγόντων: τη μακροχρόνια παρουσία σχεδόν εννέα εκατομμυρίων Ινδών εργαζομένων σε κράτη του Κόλπου, οι οποίοι το 2019 συνεισέφεραν περίπου 40 δισεκατομμύρια δολάρια σε εμβάσματα στην ινδική οικονομία —που αντιστοιχούν στο περίπου 65% των ετήσιων εμβασμάτων της Ινδίας, ή περίπου στο 3% του ΑΕΠ της Ινδίας — και την ανάγκη να διασφαλιστεί μια ασφαλής ροή εμπορευμάτων, εισαγωγών αργού πετρελαίου και επενδύσεων από τον Κόλπο. Το ένα τρίτο των εισαγωγών πετρελαίου της Ινδίας προέρχεται από το GCC, και το Κατάρ είναι επίσης ο κορυφαίος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ινδίας. Πέρα από τις ενεργειακές απαιτήσεις της Ινδίας, το διμερές εμπόριο με το GCC εκτιμάτο σε 154 δισεκατομμύρια δολάρια το 2021-2022, αντιπροσωπεύοντας το 10,4% των συνολικών εξαγωγών της Ινδίας και το 18% των συνολικών εισαγωγών της Ινδίας. Ο Μόντι έχει επιδιώξει επίσης να συνεργαστεί με χώρες του Κόλπου για την καταστολή των ινδικών ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος, καθώς και των ινδικών και πακιστανικών τρομοκρατικών οργανώσεων που βρήκαν ασφαλή καταφύγια στον Κόλπο. Οι διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν κατά την διάρκεια των πολυάριθμων επισκέψεων του Μόντι στο Άμπου Ντάμπι και στο Ριάντ έχουν οδηγήσει κυρίως σε βασικές συμφωνίες για την διασφάλιση της έκδοσης Πακιστανών και Ινδών τρομοκρατών, καθώς και για τον περιορισμό των δραστηριοτήτων ξεπλύματος βρώμικου χρήματος από αυτές τις ίδιες ομάδες στην Σαουδική Αραβία και στα ΗΑΕ.

Οι επίμονες διπλωματικές [7] προσπάθειες του Μόντι να εμπλακεί με τα κράτη του Κόλπου αποτελούσαν επίσης μέρος μιας προσπάθειας να επιδιορθώσει την κουρελιασμένη φήμη του μετά το πογκρόμ του Gujarat το 2002. Μεταξύ του 2015 και του 2019, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει την εικόνα του, ξεκίνησε μια σειρά διπλωματικών επισκέψεων υψηλού επιπέδου στο Μπαχρέιν, στο Ιράν, στην Ιορδανία, στο Ομάν, στα παλαιστινιακά εδάφη, στο Κατάρ και στην Σαουδική Αραβία. Κατέφυγε επίσης σε ορισμένες συμβολικές χειρονομίες, όπως μια επίσκεψη στο τζαμί του Σεΐχη Ζαγιέντ (Sheikh Zayed Mosque), κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στο Άμπου Ντάμπι το 2015, μια επίσκεψη που εκλήφθηκε τόσο ως φόρος τιμής στον Σεΐχη Ζαγιέντ, τον ιδρυτή των ΗΑΕ, όσο και ως χειρονομία συμφιλίωσης προς τη μουσουλμανική μειονότητα στην πατρίδα. Κατά ειρωνικό τρόπο, στις αρχές Ιουνίου, όταν ξέσπασε η τρέχουσα αντιπαράθεση, ο Ινδός αντιπρόεδρος M. Venkaiah Naidu βρισκόταν σε παρόμοια επίσκεψη στο Κατάρ, με σκοπό να λειάνει την εικόνα της Ινδίας στον Κόλπο.

Από την πλευρά τους, οι ηγέτες του Κόλπου ήταν πρόθυμοι να αγκαλιάσουν τον Μόντι, ανεξάρτητα από τον ρόλο του στην βία του 2002 στο Gujarat. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Σαουδική Αραβία [8] και τα ΗΑΕ [9] είχαν αρχίσει να ενδυναμώνουν τις σχέσεις τους με την Ινδία, φοβούμενες τις κάπως αποδεσμευμένες Ηνωμένες Πολιτείες και το αναξιόπιστο Πακιστάν. Η επίσκεψη του Σαουδάραβα βασιλιά Abdullah bin Abdulaziz al-Saud το 2006 στο Νέο Δελχί, ήταν μια στιγμή - ορόσημο και τοποθέτησε αθόρυβα ένα ισχυρό θεμέλιο για την ενίσχυση των δεσμών. Την τελευταία δεκαετία, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ έχουν επενδύσει σε εθνικά έργα υποδομών της Ινδίας, αυξάνοντας το μη πετρελαϊκό εμπόριο με την Ινδία και επεκτείνοντας τις κρίσιμες εισαγωγές από την Ινδία, οι οποίες εκτείνονται από τα εμβόλια έως το σιτάρι.

Οι περιφερειακοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του πρίγκιπα - διαδόχου της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν και του προέδρου των ΗΑΕ, Mohammed bin Zayed al-Nahyan, είδαν τις σχέσεις τους με την Ινδία ως ουσιαστικά συναλλακτικές· ελάχιστα ενδιαφέρονταν για τις στροφές της εσωτερικής ινδικής πολιτικής. Επιπλέον, η προσέγγιση μεταξύ του Ισραήλ και των κρατών του Κόλπου υπό την αιγίδα των Συμφωνιών του Αβραάμ (Abraham Accords) [10] διευκόλυνε περαιτέρω την εμπλοκή της κυβέρνησης Μόντι με διάφορους περιφερειακούς δρώντες. Επί δεκαετίες, η Ινδία είχε ισορροπήσει προσεκτικά τους δεσμούς της με το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη της περιοχής. Οι Συμφωνίες του Αβραάμ επέτρεψαν στην κυβέρνηση Μόντι να προωθήσει ανοιχτά την ισχυρότερη πολύπλευρη οικονομική [δέσμευση] και την δέσμευση ασφαλείας με το Ισραήλ και τις χώρες του Κόλπου ταυτόχρονα. Τον επόμενο μήνα, η Ινδία θα συμμετάσχει επίσης σε μια εικονική σύνοδο κορυφής, γνωστή ως I2U2, η οποία θα περιλαμβάνει το Ισραήλ, τα ΗΑΕ και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ