Η επόμενη κίνηση της Αλ Κάιντα | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η επόμενη κίνηση της Αλ Κάιντα

Τι σημαίνει ο θάνατος του Zawahiri για τον παγκόσμιο τζιχαντισμό

Ο Ayman al-Zawahiri ήταν ο απόλυτος επιζών - ώσπου που δεν ήταν. Επί 20 χρόνια, μια σειρά άλλων τζιχαντιστών ηγετών -συμπεριλαμβανομένων των Abu Musab al-Zarqawi, Οσάμα μπιν Λάντεν, Abu Bakr al-Baghdadi και Anwar al-Awlaki- βρήκαν βίαιο τέλος στα χέρια των δυνάμεων των ΗΠΑ. Αλλά ο Zawahiri έμεινε ζωντανός, φαινομενικά άτρωτος στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και τα drones.

05082022-1.jpg

Οι πρώην ηγέτες της Αλ Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν και Ayman al-Zawahiri στο Αφγανιστάν, τον Νοέμβριο του 2001. Dawn via Reuters
------------------------------------------------------

Στην συνέχεια, την περασμένη Κυριακή, ο άνθρωπος που το 2011 διαδέχθηκε τον Μπιν Λάντεν [1] ως εμίρης της Αλ Κάιντα, συνάντησε τελικά τη μοίρα του, χτυπημένος από δύο πυραύλους Hellfire ενώ στεκόταν στο μπαλκόνι ενός κρησφύγετου στην πρωτεύουσα του Αφγανιστάν, Καμπούλ. Σύμφωνα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν [2], ο οποίος ανακοίνωσε το επιτυχημένο χτύπημα σε τηλεοπτική ομιλία το βράδυ της Δευτέρας, δεν υπήρξαν απώλειες αμάχων.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η δολοφονία του Zawahiri βάζει τέλος σε ένα κεφάλαιο στον, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που είχε στόχο να φέρει ενώπιον της Δικαιοσύνης εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [2001] [3], ακόμη κι αν ο ρόλος του Zawahiri στο σχεδιασμό εκείνων των επιθέσεων έχει μερικές φορές μεγαλοποιηθεί. Και το γεγονός ότι ο Zawahiri βρισκόταν στην Καμπούλ —και ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ μπόρεσαν να τον στοχοποιήσουν εκεί— αναζωογονεί τις επί μακρόν υποβόσκουσες συζητήσεις σχετικά με την απόφαση να αποσυρθούν οι αμερικανικές δυνάμεις από το Αφγανιστάν και τον τρόπο προσέγγισης του καθεστώτος των Ταλιμπάν. Για την Αλ Κάιντα, ο θάνατος του Zawahiri αποτελεί μια άμεση, βραχυπρόθεσμη πρόκληση σχετικά με την διαδοχή και μια πιο δύσκολη, πιο μακροπρόθεσμη πρόκληση για την επίλυση μιας σειράς εσωτερικών εντάσεων και αντιφάσεων που η οργάνωση έχει αποσιωπήσει επί χρόνια.

Ο ΔΡ. ΤΖΙΧΑΝΤ

Γεννημένος το 1951 έξω από το Κάιρο, ο Zawahiri [4] καταγόταν από μια εύπορη και υψηλού κύρους αιγυπτιακή οικογένεια. Ο πατέρας του, ο Μοχάμεντ, ήταν χειρουργός και ο νεαρός Zawahiri θα τον ακολουθούσε στο επάγγελμα, αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο του Καΐρου με πτυχίο ιατρικής το 1974. Ο αληθινός του προορισμός, ωστόσο, ήταν η υπόθεση της τζιχάντ [5], όπως αυτή ενσαρκώθηκε στον ένοπλο αγώνα εναντίον του αιγυπτιακού κράτους, οι ηγέτες του οποίου, όπως πίστευε ο ίδιος, είχαν διαπράξει αποστασία εξαιτίας της μη εφαρμογής της σαρία και της διατήρησης φιλικών σχέσεων με άπιστα κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ. Αυτή η ιδεολογία έδωσε την ώθηση για την δολοφονία του Αιγύπτιου προέδρου Anwar al-Sadat [6] το 1981, ένα γεγονός στο οποίο ο Zawahiri ενεπλάκη αλλά δεν έπαιξε πραγματικό ρόλο. Αφού πέρασε περίπου τέσσερα χρόνια στην φυλακή, κατά τη διάρκεια των οποίων υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και αναγκάστηκε να καταθέσει εναντίον τζιχαντιστών συντρόφων του, ο Zawahiri αναδύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ως ο ηγέτης της Αιγυπτιακής Ισλαμικής Τζιχάντ (Egyptian Islamic Jihad, EIJ), επίσης γνωστής ως Ομάδα Τζιχάντ (Jihad Group), μιας εξόριστης αιγυπτιακής οργάνωσης που επιδίωκε να ανατρέψει την αιγυπτιακή κυβέρνηση. Στην δεκαετία του 1990, ο Zawahiri κατέφυγε στο Αφγανιστάν και πλησίασε τον Μπιν Λάντεν, συγχωνεύοντας τελικά την οργάνωσή του με εκείνη του εύπορου Σαουδάραβα. Η επίσημη συγχώνευση έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2001, λίγο πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [2001], δίνοντας το όνομα Qaedat al-Jihad, το οποίο εξακολουθεί να είναι το επίσημο όνομα της Αλ Κάιντα.

Στο Αφγανιστάν, ο Zawahiri θα απέρριπτε την στρατηγική του για περιφερειακή τζιχάντ υπέρ του παγκόσμιου αγώνα που επιδίωκε ο Μπιν Λάντεν [7], ο οποίος όριζε ότι η επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Δύση ήταν η προϋπόθεση για την επανάσταση στον μουσουλμανικό κόσμο. Το σκεπτικό ήταν ότι μόνο χτυπώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες και απωθώντας την στρατιωτική και διπλωματική τους ισχύ από την περιοχή, θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί η επιθυμητή αλλαγή στην πατρίδα. Αυτή η ιδέα ήταν η βάση για τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [2001] [8] και έχει συνεχίσει να είναι το σύνθημα της Αλ Κάιντα, παρόλο που η ομάδα δεν έχει καταφέρει να εκτελέσει επιτυχώς την στρατηγική τα τελευταία 20 χρόνια, και υπό την ηγεσία του Zawahiri.

Ο Zawahiri θα μνημονεύεται για πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των πολυάριθμων ιδεολογικών κειμένων και αρκετών ογκωδών τόμων για την ιστορία και την θρησκεία. Αυτοί περιλαμβάνουν τα 500 σελίδων απομνημονεύματα με τίτλο Knights Under the Prophet's Banner και ένα πιο πρόσφατο βιβλίο 850 σελίδων για την ισλαμική πολιτική θεωρία και την ιστορία των δυτικών ιεραποστολικών προσπαθειών στη Μέση Ανατολή. Αφήνει επίσης πίσω του μια αρκετά μεγάλη συλλογή από ομιλίες και διαλέξεις που βιντεοσκοπήθηκαν ή ηχογραφήθηκαν, συνολικής διάρκειας εκατοντάδων ωρών, αν όχι περισσότερων. Δεν ήταν, ωστόσο, ιδιαίτερα εύγλωττος. Πράγματι, ο Zawahiri [9] είχε εντυπωσιακό έλλειμμα χαρίσματος, και η απόδοση του στα media - ατέρμονη, δυσκίνητη, επαναλαμβανόμενη – πιθανότατα περισσότερο έβλαψε παρά ενίσχυσε την φήμη του.

Τόσο παραγωγικός ήταν ο Zawahiri, που αναρωτιέται κάποιος πώς είχε χρόνο να διαχειριστεί τις υποθέσεις μιας παγκόσμιας τρομοκρατικής οργάνωσης — γεγονός που αποδεικνύει την πιο αμφιλεγόμενη πτυχή της κληρονομιάς του: την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους (Islamic State) (γνωστού και ως ISIS), το οποίο κατέληξε να επισκιάσει την Αλ Κάιντα ως η πιο επιδραστική τζιχαντιστική οργάνωση του κόσμου. Όταν ο Zawahiri ανέλαβε την ηγεσία της Αλ Κάιντα μετά τον θάνατο του Μπιν Λάντεν [10] το 2011, ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του παγκόσμιου τζιχαντιστικού κινήματος. Μέχρι τα τέλη του 2014, αυτό δεν ίσχυε πλέον, και ακόμη και σήμερα, το ISIS διατηρεί μια πολύ ισχυρότερη τζιχαντιστική επωνυμία - ένα αποτέλεσμα που ο Zawahiri συνέβαλε στο να πραγματοποιηθεί.

Στα μέσα του 2013, ο Zawahiri ξεκίνησε για να επιλύσει μια διαμάχη μεταξύ δύο αντίπαλων κατωτέρων του στο Ιράκ και στην Συρία. Ο Baghdadi είχε ανακοινώσει την επέκταση του παρακλαδιού της Αλ Κάιντα στο οποίο ηγείτο, του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ (Islamic State of Iraq), στην Συρία, ιδρύοντας αυτό που ονόμασε Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του αλ Σαμ (Islamic State of Iraq and al-Sham). Ο ηγέτης ενός συριακού κλάδου της Αλ Κάιντα [11] που ονομαζόταν Jabhat al-Nusra, ωστόσο, αντέδρασε στην αντιληπτή εισβολή, κάνοντας δημόσια έκκληση στον Zawahiri να επέμβει. Σε μια επιστολή που απέκτησε και δημοσίευσε το [τηλεοπτικό δίκτυο] Al Jazeera το 2013, ο Zawahiri διέταξε τον Baghdadi να ανακαλέσει τον ισχυρισμό του και να περιορίσει τις δραστηριότητές του στο Ιράκ. Αλλά ο Baghdadi αντιστάθηκε, ισχυριζόμενος ότι η εντολή ήταν αντίθετη με την σαρία. Λίγο αργότερα, το ISIS [12] θα δήλωνε ότι ο Zawahiri και η Αλ Κάιντα είχαν παρεκκλίνει από το αληθινό τζιχαντιστικό μονοπάτι, με το να είναι επιεικείς στους αποστάτες μουσουλμάνους κυβερνήτες και στους σιίτες, τους οποίους οι σουνίτες τζιχαντιστές θεωρούσαν ως αποκλίνοντες σχισματικούς. Ένα χρόνο αργότερα, το ISIS αυτοανακηρύχθηκε ανανεωμένο χαλιφάτο, καταλαμβάνοντας μεγάλες πόλεις και τεράστιες λωρίδες εδάφους στο Ιράκ [13] και στην Συρία [14], και αιχμαλωτίζοντας την προσοχή του κόσμου — και το μυαλό των υποστηρικτών των τζιχαντιστών σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, χιλιάδες από τους οποίους ταξίδεψαν στην περιοχή για να ενταχθούν στην ομάδα.

Δύο χρόνια αργότερα, το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα που ο Zawahiri είχε επέμβει για να σώσει, έφυγε επίσης από το μαντρί καθώς επιδίωκε μεγαλύτερο ρόλο στην συριακή εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ [15] στην Δαμασκό. Επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν ένα ευρύτερο κοινό και να καθησυχάσουν τους νέους συμμάχους, οι ηγέτες του αποκήρυξαν τον όρκο πίστης που είχαν τάξει στον Zawahiri, ο οποίος παραπονέθηκε έντονα και δημόσια για αυτήν την πράξη προδοσίας. Κάπως έτσι, η Αλ Κάιντα είχε χάσει την παρουσία της στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Η εξουσία του Zawahiri είχε αμφισβητηθεί δύο φορές και δύο φορές ο ίδιος είχε χάσει. Εν τω μεταξύ, την παρακμή της ομάδας επιδείνωσαν οι θάνατοι —από χτυπήματα drones— αρκετών ανώτερων στελεχών που είχαν αναζητήσει καταφύγιο στην Συρία.

Φυσικά, εκείνη την εποχή δεν πήγαιναν όλα καλά ούτε για το ISIS. Έως το 2019, το χαλιφάτο είχε χάσει τον έλεγχο των τελευταίων του οχυρών στο Ιράκ και στην Συρία, και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους οι δυνάμεις των ΗΠΑ σκότωσαν τον Baghdadi. Φέτος τον Φεβρουάριο εξουδετέρωσαν και τον διάδοχό του.

ΑΣΦΑΛΕΣ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ;

Η θητεία του Zawahiri δεν ήταν μια πλήρης καταστροφή. Υπό την ηγεσία του, τα παρακλάδια (franchises) της Αλ Κάιντα στην Βόρειο Αφρική, στην Σομαλία και στην Υεμένη αντιστάθηκαν στην έλξη του ISIS και παρέμειναν πιστά, και νέα παρακλάδια σχηματίστηκαν στη Νότιο Ασία και στο Μάλι, το τελευταίο από τα οποία ήταν ιδιαίτερα ενεργό. Όμως, ακόμη κι αν ο Zawahiri μπορούσε να διεκδικήσει κάποια επιτυχία στην συγκράτηση του δικτύου, δεν υπήρχε αμφιβολία ότι είχε επιβλέψει μια περίοδο, κατά την διάρκεια της οποίας η Αλ Κάιντα είχε ξεπεραστεί από έναν αντίπαλο, και είχε δει την ηγεσία της να αποδεκατίζεται. Ούτε ο Zawahiri είχε επιτύχει τον κύριο στόχο του: να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως έχει δείξει η μελετητίς Nelly Lahoud [16], η κεντρική ηγεσία της Αλ Κάιντα δεν έχει διευθύνει μια επιτυχημένη επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες από την 11η Σεπτεμβρίου [2001] και μετά, και η τελευταία επιτυχημένη ενέργεια διεθνούς τρομοκρατίας έλαβε χώρα το 2002 στην [πόλη] Μομπάσα της Κένυας—μια επιχείρηση που είχε οργανωθεί πριν από την 11η Σεπτεμβρίου [2001].

Ωστόσο, η επιστροφή των Ταλιμπάν [17] στην εξουσία στο Αφγανιστάν, τον Αύγουστο του 2021, φαινόταν ότι θα μπορούσε να αναστρέψει τις τύχες της Αλ Κάιντα. Η Αλ Κάιντα επαίνεσε την αποκατάσταση της εξουσίας των Ταλιμπάν ως μια δραματική νίκη για την υπόθεση της παγκόσμιας τζιχάντ, και πολλοί ανησυχούν ότι οι Ταλιμπάν θα παράσχουν στην ομάδα τον χώρο για να εδραιωθεί και να ανοικοδομηθεί. Ετούτες οι ανησυχίες είναι σίγουρα αιτιολογημένες, αν και οι δεσμοί της ομάδας με τους Ταλιμπάν είναι περίπλοκοι. Όπως ανέφερε πρόσφατα το Πεντάγωνο: «Ενώ οι ηγέτες της Αλ Κάιντα έχουν μακροχρόνιες σχέσεις με ανώτερους ηγέτες των Ταλιμπάν, η ομάδα διατηρεί περιορισμένες ικανότητες να ταξιδεύει και να εκπαιδεύεται εντός του Αφγανιστάν και βρίσκεται πιθανώς υπό περιορισμό λόγω των προσπαθειών των Ταλιμπάν να επιτύχουν την διεθνή νομιμοποίηση». Ετούτοι οι περιορισμοί μπορεί κάλλιστα να λήξουν «μέσα στους επόμενους 12 έως 24 μήνες», σύμφωνα με το Πεντάγωνο, αλλά αντικατοπτρίζουν το γεγονός ότι μολονότι τα συμφέροντα των ομάδων έχουν συχνά επικαλυφθεί δεν είναι πανομοιότυπα. Η Αλ Κάιντα επιδιώκει να καταστρέψει το διεθνές σύστημα· οι Ταλιμπάν επιδιώκουν να ενταχθούν σε αυτό (έστω και μόνο για να το υπονομεύσουν). Ένα από τα τελευταία βίντεο του Zawahiri ήταν μια συγκεκαλυμμένη κριτική στους Ταλιμπάν διότι επιδιώκουν να εκπροσωπήσουν το Αφγανιστάν στα Ηνωμένα Έθνη, έναν οργανισμό που ο ίδιος θεωρούσε ότι αντιπροσωπεύει ένα παγκόσμιο σύστημα απιστίας που θα έπρεπε να καταστραφεί και όχι να ενταχθεί [κάποιος σε αυτό].

Ένα ρεύμα δυσπιστίας έχει διαπεράσει από καιρό την σχέση της Αλ Κάιντα με τους Ταλιμπάν [18]. Έγγραφα που ανακτήθηκαν από το κτηριακό συγκρότημα στο Πακιστάν όπου οι δυνάμεις των ΗΠΑ σκότωσαν τον Μπιν Λάντεν το 2011, δείχνουν ότι ο ίδιος ανησυχούσε για την κατεύθυνση της ηγεσίας των Ταλιμπάν, την οποία θεωρούσε διαιρεμένη μεταξύ ενός στρατοπέδου ευσεβών πιστών και μιας υποκριτικής φατρίας που υπάκουγε στο πρόσταγμα των πακιστανικών υπηρεσιών πληροφοριών - και ίσως ήταν πρόθυμη να πουλήσει την Αλ Κάιντα. Αυτό απηχούσε τις ανησυχίες άλλων Αράβων τζιχαντιστών: στα τέλη της δεκαετίας του 1990, για παράδειγμα, ο Σύρος τζιχαντιστής στρατηγιστής Abu Musab al-Suri παραπονέθηκε ότι μια φατρία της ηγεσίας των Ταλιμπάν δεν ήθελε καμία σχέση με την παγκόσμια τζιχάντ και επιδίωκε μόνο να δημιουργήσει στο Αφγανιστάν ένα συντηρητικό κράτος, παρόμοιο με εκείνο της Σαουδικής Αραβίας. Η ηγεσία του ISIS έχει λάβει μια πιο επιθετική στάση, υποστηρίζοντας ότι το αντιτζιχαντιστικό τμήμα των Ταλιμπάν έχει πλέον σταθερά τον έλεγχο. Από τότε που ανακοινώθηκε ο θάνατος του Zawahiri, οι υποστηρικτές του ISIS στο διαδίκτυο τον έχουν χλευάσει διότι πίστευε ότι οι Ταλιμπάν θα τον προστάτευαν, υποδηλώνοντας ότι η ομάδα είχε, αντίθετα, δώσει το κεφάλι του επί πίνακι στους Αμερικανούς.

Τέτοιοι ισχυρισμοί είναι υπερβολικοί. Οι Ταλιμπάν δεν είναι φιλοαμερικανικό κίνημα και η ηγεσία τους δεν ήθελε να σκοτωθεί ο Zawahiri. Το σπίτι όπου στοχοποιήθηκε ο Zawahiri φημολογείται ότι άνηκε σε έναν κορυφαίο βοηθό του Sirajuddin Haqqani, υπουργού Εσωτερικών της κυβέρνησης των Ταλιμπάν· ο Zawahiri βρισκόταν πιθανώς εκεί μετά από πρόσκλησή του. Αλλά κάποιος άλλος από τους Ταλιμπάν, ίσως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την επικήρυξη των 25 εκατομμυρίων δολαρίων που πρόσφερε η Ουάσιγκτον παρά για την προστασία του γηράσκοντος ηγέτη των τζιχαντιστών. Το γεγονός ότι ο Zawahiri βρισκόταν στο ελεγχόμενο από τους Ταλιμπάν Αφγανιστάν [19] εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις δεσμεύσεις των Ταλιμπάν να αποτρέψουν την χρήση του εδάφους τους για να εξαπολυθούν τρομοκρατικές επιθέσεις. Αλλά το γεγονός ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ κατάφεραν να τον σκοτώσουν θέτει εν αμφιβόλω την ιδέα ότι το Αφγανιστάν μπορεί να χρησιμεύσει ως πλατφόρμα για μια αναβίωση της Αλ Κάιντα —ακόμη κι αν οι Ταλιμπάν επρόκειτο να το επιτρέψουν. Προφανώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες [20] εξακολουθούν να έχουν μάτια και αυτιά επί του πεδίου στο Αφγανιστάν και πολλούς πρόθυμους συνεργάτες — ίσως ακόμη και εντός των Ταλιμπάν.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ;

Η μεγαλύτερη πρόκληση που θα αντιμετωπίσει βραχυπρόθεσμα η Αλ Κάιντα θα είναι η διαδοχή. Ο επόμενος στην σειρά, πιστεύουν οι περισσότεροι αναλυτές, είναι ο νεότερος Αιγύπτιος μαχητής Saif al-Adel, ο οποίος ζει στο Ιράν από τις επιθέσεις [21] της 11ης Σεπτεμβρίου [2001] και λίγο μετά. Μετά από αυτόν ακολουθεί ο Abd al-Rahman al-Maghrebi, ο Μαροκινός γαμπρός του Zawahiri και επικεφαλής της λειτουργίας των media της Αλ Κάιντα, ο οποίος έχει επίσης ως βάση το Ιράν. Το γεγονός ότι αμφότεροι κατοικούν στο Ιράν δεν είναι ασήμαντο. Μολονότι ίσως δεν βρίσκονται εκεί οικειοθελώς, η παρουσία τους εκεί περιπλέκει την δυνητική τους άνοδο. Το Ιράν είναι φαινομενικά εχθρός της Αλ Κάιντα, οι ακόλουθοι της οποίας διασύρουν τους Ιρανούς σιίτες και τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας ως αποστάτες «αντιδραστικούς» που έχουν αδιαφορήσει για τη Μέση Ανατολή [22], σφαγιάζοντας τους σουνίτες στο Ιράκ, στην Συρία και στην Υεμένη. Θα ήταν δύσκολο για την Αλ Κάιντα να παρουσιάσει τον επόμενο ηγέτη της ως ότι διευθύνει από οιονεί κατ' οίκον περιορισμό στο Ιράν, κάτι που θα ενθάρρυνε τις υποψίες ότι η ομάδα ήταν υποχείριο της Τεχεράνης.

Ίσως, λοιπόν, ο επόμενος ηγέτης να προέρχεται από μια από τις θυγατρικές ομάδες της Αλ Κάιντα. Η γραμμή διαδοχής, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΗΕ, ονομάζει τον Yazid Mebrak στην Βόρειο Αφρική και τον Ahmed Diriye στην Σομαλία ως επόμενους στην σειρά, μετά τους δύο ηγέτες που έχουν την βάση τους στο Ιράν. Αλλά στο Ιράν [23], ο Adel και ο Maghrebi, που λειτουργούν επί μακρόν στην σκιά, ίσως να μην επιθυμούν να εγκαταλείψουν την εξουσία στις περιφερειακές θυγατρικές. Ούτε είναι σαφές ότι οι ηγέτες των θυγατρικών θα ενδιαφέρονταν να αναλάβουν την ευθύνη, καθώς δεν έχουν επιδείξει δέσμευση στην στρατηγική του «μακρινού εχθρού» του Zawahiri.

Το τι θα ακολουθήσει για την Αλ Κάιντα [24], λοιπόν, είναι ασαφές. Η ομάδα είναι απίθανο να καταρρεύσει, καθώς η επωνυμία εξακολουθεί να προσφέρει μεγάλη τζιχαντιστική νομιμοποίηση για τις περιφερειακές θυγατρικές της, παρέχοντας μια ταυτότητα και μια σημαία γύρω από την οποία θα συσπειρωθούν. Αλλά η ομάδα δεν θα μπορεί πλέον να αγνοεί τα προβλήματα που έχουν φουντώσει από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου [2001] και μετά: την άβολη σχέση με το Ιράν, την δυσπιστία και την έλλειψη ευθυγράμμισης με μέρος των Ταλιμπάν και την απουσία κοινής στρατηγικής μεταξύ της κεντρικής ηγεσίας και των θυγατρικών. Η διοίκηση μιας παγκόσμιας οργάνωσης ιδεολογικά αφοσιωμένων μαχητών δεν είναι ποτέ εύκολη – και για την Αλ Κάιντα, έγινε πολύ δυσκολότερη.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/middle-east/al-qaeda-without-bin-laden
[2] https://www.foreignaffairs.com/topics/biden-administration
[3] https://www.foreignaffairs.com/lists/911-transforms-us-foreign-policy
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/israel/2014-02-03/zawahiri-aims-...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2019-07-01/how-win-f...
[6] https://www.foreignaffairs.com/authors/anwar-el-sadat
[7] https://www.foreignaffairs.com/articles/asia/2012-09-19/forgetting-bin-l...
[8] https://www.foreignaffairs.com/tags/911
[9] https://www.foreignaffairs.com/articles/somalia/2013-11-19/how-zawahiri-...
[10] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2011-05-07/jihadis-r...
[11] https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2017-10-24/moderate-face-a...
[12] https://www.foreignaffairs.com/tags/isis
[13] https://www.foreignaffairs.com/regions/iraq
[14] https://www.foreignaffairs.com/regions/syria
[15] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2022-01-25/assad-her...
[16] https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-08-13/osama-bin...
[17] https://www.foreignaffairs.com/united-states/why-taliban-won
[18] https://www.foreignaffairs.com/tags/taliban
[19] https://www.foreignaffairs.com/regions/afghanistan
[20] https://www.foreignaffairs.com/regions/united-states
[21] https://www.foreignaffairs.com/anthologies/2021-09-07/legacy-911
[22] https://www.foreignaffairs.com/regions/middle-east
[23] https://www.foreignaffairs.com/regions/iran
[24] https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2020-09-09/al-qaedas...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/world/al-qaedas-next-move

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition