Τι πραγματικά φοβούνται οι Ταλιμπάν

Έχει περάσει ένας χρόνος από την πτώση της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Αφγανιστάν και την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία, στην Καμπούλ. Παρά τα προβλήματά του, το Αφγανιστάν πριν από τον Αύγουστο του 2021 ήταν μια ελεύθερη, δημοκρατική χώρα˙ τώρα βρίσκεται σε κατάσταση αναταραχής και αναρχίας. Βρίσκεται στο χείλος της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης στην σύγχρονη εποχή, με την οικονομία του να έχει καταρρεύσει, και τον λαό του να αντιμετωπίζει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια. Η εμπορία ανθρώπων και η διακίνηση ναρκωτικών αυξάνονται. Η δολοφονία του ηγέτη της Αλ Κάιντα, Ayman al-Zawahiri στην Καμπούλ καταδεικνύει τους συνεχιζόμενους δεσμούς μεταξύ των Ταλιμπάν και των διεθνικών τρομοκρατικών ομάδων. Η αταξία στην χώρα θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την τρομοκρατία και την βία, αλλά η διεθνής κοινότητα μόλις που κοιτάζει την κατάρρευση του Αφγανιστάν. Οι περιφερειακές και παγκόσμιες δυνάμεις φαίνονται πρόθυμες να αποδεχτούν την de facto κυριαρχία των Ταλιμπάν, παρόλο που δεν έχουν νομιμοποίηση και την υποστήριξη του πληθυσμού.

Στρατιώτες του Εθνικού Αντιστασιακού Μετώπου στην Panjshir, στο Αφγανιστάν, τον Αύγουστο του 2021. Handout / Reuters
-------------------------------------------

Ο κόσμος δεν πρέπει να παραδώσει τους Αφγανούς σε αυτό το ζοφερό μέλλον. Τουλάχιστον μια δύναμη παραμένει στην χώρα, η οποία επιδιώκει να αποκρούσει τους Ταλιμπάν, να πολεμήσει τρομοκρατικές ομάδες όπως η Αλ Κάιντα [1] και το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (γνωστό και ως ISIS), και να αποκαταστήσει την δημοκρατία. Το Εθνικό Αντιστασιακό Μέτωπο του Αφγανιστάν (National Resistance Front, NRF) είναι η πιο ικανή οργανωμένη και ένοπλη αντιπολίτευση στην χώρα. Επικεφαλής του είναι ο Ahmad Massoud, ο γιος του τεθνεώτα Ahmad Shah Massoud, του βετεράνου ηγέτη από τον αγώνα κατά των Σοβιετικών και σκληρού αντιπάλου των Ταλιμπάν που δολοφονήθηκε από την Αλ Κάιντα το 2001, δύο ημέρες πριν από τις επιθέσεις της 11η Σεπτεμβρίου [2]. Όπως ο πατέρας του αντιστάθηκε στους Ταλιμπάν και στους ξένους τρομοκράτες πριν από δεκαετίες, το ίδιο έκανε και ο Μασούντ τον περασμένο χρόνο. Όταν ο Ashraf Ghani, ο πρόεδρος της ανατραπείσας αφγανικής δημοκρατίας, και πολλοί άλλοι αξιωματούχοι έφυγαν από το Αφγανιστάν τον περασμένο Αύγουστο, ο Massoud αποφάσισε να μείνει και να πολεμήσει. Στην πατρίδα του, την επαρχία Panjshir, μπόρεσε να συγκεντρώσει χιλιάδες στρατιώτες από τις Αφγανικές Δυνάμεις Εθνικής Ασφάλειας (Afghan National Security Forces, ANSF) που επέλεξαν να ενταχθούν στο NRF. Βασικοί αξιωματούχοι της δημοκρατικής κυβέρνησης ήρθαν επίσης στο Panjshir για να ενωθούν μαζί με τον Massoud στην αντίσταση προς τους Ταλιμπάν.

Το NRF έδωσε μάχες εναντίον των Ταλιμπάν μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου του περασμένου έτους, όταν ο Μασούντ διέταξε τις δυνάμεις του να αποσυρθούν στις παράπλευρες κοιλάδες της Παντζσίρ και της Ανταράμπ και να υιοθετήσουν μια στρατηγική ανταρτοπόλεμου. Έκτοτε, η στρατιωτική πτέρυγα της οργάνωσης δρα στο βόρειο Αφγανιστάν ενώ η πολιτική πτέρυγα εδρεύει εκτός Αφγανιστάν.

Οι δυνάμεις του NRF παραμένουν ενεργές σε όλο το βόρειο τμήμα της χώρας. Τις τελευταίες εβδομάδες, το NRF επιτέθηκε σε θέσεις των Ταλιμπάν, απελευθέρωσε χωριά από τον έλεγχο των Ταλιμπάν, και εξαπέλυσε επιδρομές σε διεθνείς τρομοκρατικές ομάδες στο βόρειο Αφγανιστάν που οι Ταλιμπάν επέτρεψαν για άλλη μια φορά να εισέλθουν στην χώρα. Η αντίσταση του NRF προσφέρει ένα κομμάτι ελπίδας, αλλά μέχρι στιγμής η διεθνής κοινότητα δεν έχει παράσχει καμία υποστήριξη στην ομάδα. Για να σωθεί το Αφγανιστάν από την βάναυση, καταπιεστική λαβή των Ταλιμπάν [3] και των τρομοκρατών συμμάχων τους, εξωτερικές δυνάμεις πρέπει να βοηθήσουν ώστε να δοθεί στο NRF μια ευκαιρία να πολεμήσει.

Η ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η δημοκρατία που ανέτρεψαν οι Ταλιμπάν [4] το 2021 δεν ήταν χωρίς ελαττώματα. Οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν το Αφγανιστάν τα τελευταία 20 χρόνια ήταν εξαιρετικά συγκεντρωτικές και οικοδομήθηκαν γύρω από την φιγούρα ενός προέδρου σαν βασιλιά, μια διαμόρφωση που δημιούργησε τις συνθήκες για διάχυτη διαφθορά, την ενδυνάμωση της παρεοκρατίας και των πολιτικών συμμάχων, και την περιθωριοποίηση των συμφερόντων της πλειοψηφίας των Αφγανών. Η δυσαρέσκεια με την απόμακρη και υπεροπτική κυβέρνηση της Καμπούλ οδήγησε πολλούς ανθρώπους από όλη την χώρα να ενταχθούν στους Ταλιμπάν.

Το NRF πιστεύει ότι το Αφγανιστάν πρέπει να κυβερνάται ως μια αποκεντρωμένη δημοκρατία, ένα πολιτικό σύστημα που θα εκπροσωπεί καλύτερα όλες τις εθνοτικές ομάδες και θα διασφαλίζει ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από την φυλή, την θρησκεία, και το φύλο τους. Σε μια χώρα όπως το Αφγανιστάν, όπου καμία εθνική ομάδα δεν αποτελεί την πλειοψηφία του πληθυσμού, μόνο ένα αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα μπορεί να κατανείμει δίκαια την εξουσία, να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα, και να εγγυηθεί την δικαιοσύνη και την ενότητα. Η ισχύς και η εξουσία πρέπει να μεταβιβαστούν από την πρωτεύουσα στις επαρχίες και τις περιφέρειες, και οι τοπικοί και επαρχιακοί αξιωματούχοι πρέπει να εκλέγονται από τον λαό αντί να διορίζονται από την κεντρική κυβέρνηση. Ένα αποκεντρωμένο Αφγανιστάν θα επιτρέψει στους ανθρώπους να είναι πιο κοντά στις αποφάσεις που διαμορφώνουν την ζωή τους και να θέτουν υπό λογοδοσία τους εκπροσώπους και τους αξιωματούχους τους. Ωστόσο, πριν καθιερωθεί οποιαδήποτε τέτοια διαδικασία, η δημοκρατία και ο θεσμός των εκλογών πρέπει να αναβιώσουν για να ανοίξει ο δρόμος για μια πιο δίκαιη και αξιόπιστη κυβέρνηση. Το NRF είναι ανένδοτο ότι οι ελεύθερες και δίκαιες εκλογές είναι η μόνη πηγή πολιτικής νομιμοποίησης στην χώρα και χωρίς αυτές καμία ομάδα δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί τον λαό του Αφγανιστάν.