Πώς η Ουκρανία αναμορφώνει τον πόλεμο

Η Ουκρανία θα συνεχίσει να αποτελεί πεδίο δοκιμών. Όπως υποστήριξε ο ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού, Brennan Deveraux, η συνεχής εισροή εν αναμονή πυρομαχικών στην Ουκρανία θα τα βάλει «στην υπέρτατη δοκιμή», καθώς τα όπλα εισάγονται για πρώτη φορά σε ευρύτερη κλίμακα. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι μια πολύ πιο ανώριμη τεχνολογία. Η χρήση της στην τρέχουσα σύγκρουση εξακολουθεί να είναι αρκετά περιορισμένη, με τις πιο δελεαστικές εφαρμογές της –τον συντονισμό σμηνών drone ή την βοήθεια σε ανθρώπους πιλότους στην εκτέλεση αεροπορικών επιχειρήσεων- ακόμα να βρίσκονται στο σχεδιαστήριο. Αλλά το 2017, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν [11], δήλωσε ότι το κράτος που θα ηγείται στην τεχνητή νοημοσύνη θα γίνει ο «κυβερνήτης του κόσμου» και από τότε, η Ρωσία εργάζεται για να προωθήσει την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνατοτήτων με δυνατότητα τεχνητής νοημοσύνης. Δεν είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι η Μόσχα [12] θα μπορούσε να δοκιμάσει περισσότερα από αυτά στο ουκρανικό πεδίο μάχης τους επόμενους μήνες ή χρόνια.

Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν αναπτυχθούν άλλα όπλα τεχνητής νοημοσύνης στην Ουκρανία, ο πόλεμος [13] έδειξε πώς τα σύγχρονα εργαλεία μπορούν να διασκορπίσουν την στρατιωτική ισχύ μεταξύ εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο εκδημοκρατισμός αυτής της σύγκρουσης δεν είναι χωρίς προηγούμενο. Στο On War, ο διάσημος στρατιωτικός θεωρητικός Carl von Clausewitz είπε μια παρόμοια ιστορία από τον 19ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Clausewitz, όταν η Αυστρία και η Πρωσία ετοιμάστηκαν να πολεμήσουν εναντίον της Γαλλίας στους Πολέμους της Γαλλικής Επανάστασης, υπέθεσαν ότι θα ήταν απλώς θέμα των στρατών τους εναντίον της Γαλλίας. Δεν πίστευαν ότι θα πολεμούσαν εναντίον ολόκληρου του πληθυσμού της Γαλλίας. Όμως ο γαλλικός λαός συμμετείχε με ενθουσιασμό στους πολέμους και έτσι η Αυστρία και η Πρωσία αντιμετώπισαν τον «ύψιστο κίνδυνο», έγραψε ο Κλαούζεβιτς, καθώς «όλο το βάρος του έθνους έπεσε στην ζυγαριά».

Η παγίδα στην οποία έπεσαν η Πρωσία και η Αυστρία -απλά μετρώντας την ισορροπία των παραδοσιακών δυνάμεων- είναι η ίδια που συνέβαλε στην γενική πεποίθηση ότι η Ρωσία [14] θα καταλάμβανε την Ουκρανία σε λίγες μέρες. Αλλά η Ρωσία δεν το έκανε, σε μεγάλο βαθμό επειδή η Ουκρανία χρησιμοποίησε τεχνολογίες γενικής χρήσης που αναπτύχθηκαν από εταιρείες του ιδιωτικού τομέα ώστε να επεκτείνει τόσο το τι μπορεί να κάνει στον πόλεμο όσο και το ποιος μπορεί να το κάνει. Έχει αποδείξει ότι ένας αυξανόμενος αριθμός δρώντων μπορεί να αποκτήσει χρήσιμη στρατιωτική τεχνολογία. Έχει δείξει ότι τα κράτη μπορούν να πολεμήσουν σε νέους στίβους, με την βοήθεια πολιτικών θεσμών και απλών ατόμων. Έδωσε στον εαυτό της περισσότερες ευκαιρίες να πετύχει σε αυτό που διαφορετικά θα ήταν ένα μονόπλευρο πεδίο μάχης. Και στον αγώνα της Ουκρανίας για την δική της δημοκρατία κατάφερε να εκδημοκρατίσει τον πόλεμο, θέτοντας ένα νέο προηγούμενο για τον πόλεμο του 21ου αιώνα.