Η Αμερική χρειάζεται περισσότερη μετανάστευση για να νικήσει τον πληθωρισμό

Οι τιμές καταναλωτή στις Ηνωμένες Πολιτείες αυξήθηκαν [1] με ετήσιο ρυθμό 7,7% τον Οκτώβριο, για ένατο συνεχόμενο μήνα πάνω από το 7%, χάρη στην ακόμα αυξανόμενη ζήτηση και την παραπαίουσα προσφορά. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) για να μειώσει την ζήτηση με την αύξηση των επιτοκίων. Όμως η νομισματική πολιτική λειτουργούσε πάντα με μεγάλες και μεταβλητές υστερήσεις, γεγονός που καθιστά το έργο της προσπάθειας της Fed να διαμορφώσει τις αποφάσεις των 122,4 εκατομμυρίων νοικοκυριών, των 164,5 εκατομμυρίων εργαζομένων, και των 35,1 εκατομμυρίων επιχειρήσεων της χώρας ακόμη πιο αποθαρρυντικό.

Ζητείται υπάλληλος, στην Louisville, στο Kentucky, τον Ιούνιο του 2021. Amira Karaoud / Reuters
--------------------------------------

Ωστόσο, υπάρχει κάτι άλλο που οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα μπορούσαν να κάνουν για να καταπολεμήσουν τον πληθωρισμό. Θα μπορούσαν να επεκτείνουν τη μετανάστευση τόσο για ειδικευμένους όσο και για λιγότερο ειδικευμένους εργαζόμενους για να ενισχύσουν την ικανότητα προσφοράς της αμερικανικής οικονομίας. Η μεγαλύτερη μετανάστευση θα βοηθούσε στην κάλυψη της σημερινής υπερβάλλουσας ζήτησης εργασίας, η οποία με την πάροδο του χρόνου θα περιόριζε την αύξηση των μισθών και των τιμών. Τον Οκτώβριο, υπήρχε ένας εκπληκτικός αριθμός 10,3 εκατομμυρίων κενών θέσεων εργασίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, 4,3 εκατομμύρια περισσότερες από τον συνολικό αριθμό των άνεργων Αμερικανών. Βραχυπρόθεσμα, η επέκταση του αριθμού των βίζα H-1B για ειδικευμένους επαγγελματίες και των [θεωρήσεων εισόδου] βίζα H-2B για εποχικούς μη γεωργικούς εργάτες θα βοηθούσε τους εργοδότες να ξεπεράσουν αυτήν την οξεία έλλειψη εργατικού δυναμικού. Μακροπρόθεσμα, κάτι τέτοιο θα βοηθούσε επίσης στην αναχαίτιση του πληθωρισμού.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ

Παρά τα εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα [2] σχετικά με το χάος κατά μήκος των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού, η μετανάστευση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες παραμένει ουσιαστικά αμετάβλητη την τελευταία δεκαετία. Μεταξύ του 2011 και του 2021, το ποσοστό του πληθυσμού των ΗΠΑ που γεννήθηκε στο εξωτερικό αυξήθηκε μόνο ελαφρώς, από 13,0% σε 13,6%, αντανακλώντας μια δραματική πτώση στις εισροές ξένου εργατικού δυναμικού. Ενώ η καθαρή μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 890.000 αφίξεις ετησίως κατά την πρώτη δεκαετία της χιλιετίας, ο αριθμός αυτός μειώθηκε σχεδόν κατά το ήμισυ σε 480.000 ετησίως κατά την επόμενη δεκαετία.

Η επιβράδυνση της μετανάστευσης προκλήθηκε εν μέρει από τη Μεγάλη Ύφεση που ξεκίνησε το 2007 και την υποτονική ανάκαμψη που ακολούθησε, η οποία απέτρεψε ορισμένους ξένους εργάτες να έρθουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά και η μεταναστευτική πολιτική των ΗΠΑ δυσκόλεψε την είσοδο στην χώρα για τους επίδοξους μετανάστες. Πριν από την πανδημία COVID-19, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταπολεμούσαν την μετανάστευση χωρίς χαρτιά αλλά διατήρησαν σταθερή την προσφορά προσωρινών βίζα εργασίας. Επειδή κάθε νέα ομάδα κατόχων προσωρινών βίζα αντικαθιστά μια προηγούμενη ομάδα, και επειδή η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύσσεται κάθε χρόνο, η σταθερή προσφορά βίζα είναι μια συνταγή για ένα ολοένα και περισσότερο εγχώριο εργατικό δυναμικό.

Το 2019, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωσαν περίπου τον ίδιο αριθμό βίζες H-1B και H-2B όπως και μια δεκαετία νωρίτερα. Το ίδιο ισχύει και για τις βίζες J-1 για χορηγούμενους ξένους επισκέπτες, πολλοί από τους οποίους καταλήγουν να εργάζονται σε αμερικανικά πανεπιστήμια ή ερευνητικές εγκαταστάσεις. Η μόνη κατηγορία βίζας που έχει αυξηθεί σημαντικά από το 2010 είναι η H-2A, η οποία χορηγεί προσωρινή άδεια εισόδου σε γεωργικούς εργάτες. Μετά το ξέσπασμα της COVID-19, όλα αυτά τα προγράμματα σταμάτησαν προσωρινά, καθώς οι πρεσβείες των ΗΠΑ σε όλον τον κόσμο διέκοψαν τις περισσότερες προξενικές υπηρεσίες. Σήμερα, οι περισσότερες πρεσβείες των ΗΠΑ αποκαθιστούν σιγά-σιγά τις προσπάθειες διεκπεραίωσης για βίζες, αλλά το προξενικό προσωπικό δεν έχει ακόμη φθάσει στα προ της πανδημίας επίπεδα.

Η ραγδαία μείωση της μετανάστευσης έχει καταστήσει δυσκολότερη την σωστή λειτουργία των αμερικανικών αγορών εργασίας. Εκτός από την αντιστάθμιση της μακροχρόνιας μείωσης των γεννήσεων στις ΗΠΑ, οι εργαζόμενοι που γεννήθηκαν στο εξωτερικό έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι πολύ πιο κινητικοί [3] από τους εργαζόμενους που γεννήθηκαν στην χώρα τους. Όταν η αύξηση της απασχόλησης αυξάνεται σε μια περιοχή ή μειώνεται σε μια άλλη, οι εργαζόμενοι που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό είναι οι πρώτοι που ανταποκρίνονται, συμβάλλοντας στη μείωση των περιφερειακών λανθασμένων κατανομών [4] στην προσφορά εργασίας στις ΗΠΑ. Χωρίς αυτούς τους εργαζόμενους, η οικονομία των ΗΠΑ μπορεί να βρεθεί δεμένη κόμπο, όπως συνέβη κατά την διάρκεια της πανδημίας.

Η βιομηχανία φιλοξενίας των ΗΠΑ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το 2019, το 22,0% των κατόχων θέσεων εργασίας στον τομέα της ψυχαγωγίας, της διαμονής, και των υπηρεσιών εστίασης ήταν αλλοδαποί. Η πανδημία έπληξε ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις αυτών των τομέων, δυσκολεύοντάς τες να βρουν εργαζόμενους. Και επειδή η προσφορά αμερικανικών βίζα έχει παραμείνει στάσιμη, οι επιχειρήσεις αυτές δεν μπόρεσαν να βασιστούν σε μετανάστες για να καλύψουν τις κενές θέσεις εργασίας τους. Μέχρι το τέλος του 2021, το ποσοστό των εργαζομένων στον τομέα της ψυχαγωγίας, της διαμονής, και της εστίασης που ήταν γεννημένοι στο εξωτερικό είχε υποχωρήσει στο 18,4% -μια πτώση άνω των 3,5 ποσοστιαίων μονάδων. Εν τω μεταξύ, το ποσοστό των κενών θέσεων εργασίας στον κλάδο της φιλοξενίας έχει αυξηθεί αισθητά˙ τον Οκτώβριο του 2022, το 9,2% των θέσεων εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης ήταν κενές, πολύ πάνω από το ποσοστό 6,3% σε ολόκληρη την οικονομία.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ;