Eυέλικτη Ουκρανία, δυσκίνητη Ρωσία

Κατά την διάρκεια περισσότερων από 13 μηνών πολέμου εναντίον ενός από τους μεγαλύτερους στρατούς του κόσμου, ο στρατός της Ουκρανίας ξεχώριζε συνεχώς για ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: την ικανότητά του να προσαρμόζεται. Ξανά και ξανά, η Ουκρανία ανταποκρίθηκε με ευελιξία στις μεταβαλλόμενες δυναμικές του πεδίου της μάχης και αξιοποίησε τις αναδυόμενες τεχνολογίες για να εκμεταλλευτεί τα λάθη της Ρωσίας. Παρά την περιορισμένη εμπειρία τους με την προηγμένη τεχνολογία όπλων, οι Ουκρανοί στρατιώτες πέρασαν γρήγορα από τα συστήματα πυραύλων τύπου στόχευσε-και-πυροβόλησε (point-and-shoot) Javelin και Stinger στο πιο εξελιγμένο σύστημα πυραύλων πυροβολικού υψηλής κινητικότητας (High Mobility Artillery Rocket System, HIMARS), το οποίο χρησιμοποίησαν για να πλήξουν τα ρωσικά κέντρα διοίκησης, τα υλικοτεχνικά μέσα, και τις αποθήκες πυρομαχικών. Έχουν αναπτύξει στρατιωτικά και εμπορικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) με όλο και πιο δημιουργικούς τρόπους. Και παρόλο που αυτός δεν είναι ο πρώτος πόλεμος που διεξάγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι Ουκρανοί έχουν δώσει στον κόσμο ένα εξαιρετικό μάθημα αποτελεσματικών επιχειρήσεων πληροφόρησης στην ψηφιακή εποχή. Το ιστορικό της τεχνικής και τακτικής ευελιξίας τους είναι τέτοιο που οι ουκρανικές δυνάμεις συνεχίζουν να απολαμβάνουν μια αίσθηση ορμής, παρά το γεγονός ότι οι γραμμές του μετώπου είναι σε μεγάλο βαθμό παγωμένες εδώ και μήνες.

Ουκρανός στρατιώτης μεταφέρει αντιαρματικό πύραυλο κοντά στην Κρεμίνα, στην Ουκρανία, τον Μάρτιο του 2023. Violeta Santos Moura / Reuters
-------------------------------------------------------

Αντίθετα, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν δείξει περιορισμένη ανοικτότητα σε νέες τακτικές ή νέες τεχνολογίες. Περιορισμένος από κακή ηγεσία και άθλιο ηθικό [1], ο ρωσικός στρατός άργησε να ανακάμψει από την καταστροφική του προσπάθεια να καταλάβει το Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2022 και δυσκολεύτηκε να προσαρμόσει την στρατηγική του ή να μάθει από τα λάθη του. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι επέδειξε σημαντική επιδεξιότητα στις αναπτύξεις του στην ανατολική Ουκρανία το 2014 και στην Συρία από το 2015. Στον τρέχοντα πόλεμο, αν και οι Ρώσοι στρατιωτικοί ηγέτες έχουν κάνει κάποιες προσαρμογές για να αμβλύνουν τα προβλήματα της επιμελητείας (logistics) και να βελτιώσουν τον συντονισμό στο έδαφος, η βασική στρατηγική του Κρεμλίνου εξακολουθεί να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο να ρίχνει περισσότερο ανθρώπινο δυναμικό και δύναμη πυρός στον εχθρό -μια αργόσυρτη, υψηλού κόστους προσέγγιση που δύσκολα εμπνέει εμπιστοσύνη. Παρατηρώντας αυτές τις επιδόσεις, ορισμένοι Δυτικοί εμπειρογνώμονες έχουν εγείρει την πιθανότητα εξαιρετικά δυσάρεστων σεναρίων, συμπεριλαμβανομένης μιας καταδικασμένης ρωσικής εαρινής επίθεσης, μιας μεγάλης κλίμακας ανταρσίας των στρατευμάτων, ή ακόμη και της κατάρρευσης του καθεστώτος του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Εν ολίγοις, ο βαθμός στον οποίο η κάθε πλευρά μπόρεσε να προσαρμοστεί έχει γίνει βασικός παράγοντας που διαμορφώνει την πορεία του πολέμου. Για τους Δυτικούς αναλυτές, οι ευέλικτες τακτικές της Ουκρανίας προσφέρουν κρίσιμες πληροφορίες για την σύγκρουση, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου με τον οποίο μπορεί να δώσουν ώθηση σε μελλοντικές αλλαγές στον πόλεμο. Καθώς όμως οι γραμμές του μετώπου έχουν σκληρύνει όλο και περισσότερο, είναι επίσης σημαντικό να ληφθούν υπόψη τα όρια της προσαρμογής. Για τους συμμάχους της Ουκρανίας, θα είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουν τους ιδιαίτερους τρόπους με τους οποίους αυτή η διαδικασία συνέβαλε στην αξιοσημείωτη επιτυχία της Ουκρανίας, αλλά και να μετρήσουν τις προσδοκίες για το τι μπορεί να επιτύχει τους επόμενους μήνες.

ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΗΣ ΤΑΧΕΙΑΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΟ ΚΙΕΒΟ

Η ικανότητα προσαρμογής της Ουκρανίας ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή υπό το πρίσμα της πρόσφατης ιστορίας της. Υποχρηματοδοτούμενος, ανεπαρκώς εκπαιδευμένος, και παραλυμένος από την διαφθορά, ο ουκρανικός στρατός απέτυχε να απωθήσει τους υποστηριζόμενους από την Ρωσία αυτονομιστές [2] στη Ντονμπάς το 2014 και δεν μπόρεσε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος. Έκτοτε, ωστόσο, ο ουκρανικός στρατός έχει υποβληθεί σε σημαντικές, αν και ατελείς, μεταρρυθμίσεις για να επαγγελματικοποιήσει τις δυνάμεις του και να εκσυγχρονίσει τον στρατιωτικό του εξοπλισμό. Οι προσπάθειες αυτές απέδωσαν καρπούς το 2022. Παρόλο που η ηγεσία της Ουκρανίας αντιμετώπισε αρχικά με σκεπτικισμό τις πληροφορίες των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων διεθνών εταίρων που έδειχναν ότι η Ρωσία σχεδίαζε επίθεση στο Κίεβο, ο ουκρανικός στρατός έθεσε σε εφαρμογή σχέδια έκτακτης ανάγκης κατά τους μήνες που προηγήθηκαν της εισβολής, και παρά το γεγονός ότι αιφνιδιάστηκε από την κλίμακα της επίθεσης, οι ουκρανικές δυνάμεις ανέκαμψαν γρήγορα από την απόπειρα εκστρατείας «σοκ και δέους» της Ρωσίας. Στην συνέχεια, τον Απρίλιο του 2022, όταν η Ρωσία μετατόπισε τον πόλεμο στη Ντονμπάς, όπου το ανοιχτό έδαφος και οι συντομότερες γραμμές ανεφοδιασμού φάνηκαν πιο ευνοϊκές για τη Μόσχα, οι ουκρανικές δυνάμεις μπόρεσαν να εξελιχθούν, μετατοπίζοντας τις τακτικές τους από τις ασύμμετρες, ανταρτικού τύπου τακτικές που τις βοήθησαν να υπερασπιστούν το Κίεβο προς εκείνες που είναι κατάλληλες για την διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου μεγάλης κλίμακας. Στα τέλη του καλοκαιριού, η Ουκρανία ανακτούσε γρήγορα τα χαμένα εδάφη.

Η ταχεία ικανότητα της Ουκρανίας να ενσωματώνει τη νέα τεχνολογία στις επιχειρήσεις της ήταν επίσης εντυπωσιακή. Καθώς δεκάδες χώρες άρχισαν να στέλνουν [3] Δυτικά όπλα και εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας στην Ουκρανία, ορισμένες αναφορές από τις γραμμές του μετώπου υπέδειξαν ότι οι Ουκρανοί μαχητές δεν είχαν την εκπαίδευση και την εμπειρία για να τα χρησιμοποιήσουν και ότι ο ουκρανικός στρατός γενικότερα πάλευε με τις απαιτήσεις της υλικοτεχνικής υποστήριξης και συντήρησης τόσων πολλών διαφορετικών συστημάτων. Ωστόσο, παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Ουκρανοί στρατιώτες προσαρμόστηκαν γρήγορα σε εξελιγμένα ξένα όπλα, πυρομαχικά, και υλικά. Στα τέλη Αυγούστου και καθ' όλη την διάρκεια του Σεπτεμβρίου, η αποτελεσματική χρήση από την Ουκρανία των HIMARS -των προηγμένων κινητών εκτοξευτών πυραύλων που η Ουάσινγκτον άρχισε να παραδίδει τον Ιούνιο του 2022- βοήθησε στην εκδίωξη των Ρώσων από το Χάρκοβο και από τμήματα της Χερσώνας. Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν επίσης καταστεί ικανές στην χρήση παραπλάνησης για την προστασία των HIMARS από τις επιθέσεις του ρωσικού πυροβολικού και της πολεμικής αεροπορίας -για παράδειγμα, κατασκευάζοντας ξύλινα αντίγραφα του συστήματος ως δόλωμα και κρατώντας τους ρόλους και τις τοποθεσίες των χειριστών των HIMARS άκρως μυστικές. Οι στρατιωτικοί εκπαιδευτές των ΗΠΑ έχουν αναγνωρίσει το πόσο γρήγορα οι Ουκρανοί στρατιώτες [4] έμαθαν να χειρίζονται προηγμένα Δυτικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των πυραυλικών συστημάτων Patriot που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ανακοινώσει ότι θα αναπτύξουν στην Ουκρανία.

Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν επίσης επιδείξει την καινοτόμο και πειραματική τους σκέψη στην χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών [5]. Καθώς ο πόλεμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από ανταλλαγές πυροβολικού και πυραύλων τους τελευταίους μήνες, οι ουκρανικές μονάδες έχουν ενσωματώσει ομάδες χειρισμού drone στο πυροβολικό τους για να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των χτυπημάτων μη ακριβείας, καθώς και για να βοηθήσουν στην στόχευση σε πραγματικό χρόνο και στην συλλογή στόχων για μελλοντικές επιθέσεις. Οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν εξοπλίσει μεγάλα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2 με κατευθυνόμενους με λέιζερ πυραύλους για να συμπληρώσουν τις αναγνωριστικές τους ικανότητες. Έχουν επίσης αναπτύξει μικρά αναγνωριστικά drones, όπως τα κινεζικής κατασκευής Mavics, και μάλιστα έχουν τροποποιήσει κάποια από αυτά ώστε να μπορούν να ρίχνουν μικρές χειροβομβίδες κατά προσωπικού.

Αν και ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έχει απευθύνει αδιάκοπα έκκληση στις Δυτικές κυβερνήσεις να παράσχουν στρατιωτική βοήθεια, η ουκρανική ηγεσία έχει επίσης αναγνωρίσει την αξία της άμεσης βοήθειας από διεθνείς κατασκευαστές προηγμένης τεχνολογίας [6]. Αμέσως μετά την ρωσική εισβολή, μέσω μιας άμεσης έκκλησης προς τον Elon Musk στο Twitter, η ουκρανική κυβέρνηση κατάφερε να εξασφαλίσει πρόσβαση στο δορυφορικό σύστημα διαδικτύου Starlink της SpaceX και στα τερματικά της, τα οποία διατήρησαν ανέπαφα τα δίκτυα επικοινωνιών του στρατού, ακόμη και όταν η Ρωσία έχει επανειλημμένα στοχοποιήσει τις επικοινωνιακές υποδομές της χώρας. Πολλές άλλες εταιρείες, όπως η Microsoft, η Palantir, η Planet, η Capella Space, και η Maxar Technologies, συνεργάστηκαν επίσης μέσω Δυτικών μεσαζόντων ή απευθείας με το Κίεβο για να παράσχουν δεδομένα, εξοπλισμό, και διάφορους τεχνολογικούς πόρους για την πολεμική προσπάθεια. Τον Απρίλιο του 2022, το [περιοδικό] Wired ανέφερε ότι η Primer, μια αμερικανική εταιρεία που ειδικεύεται στην παροχή τεχνητής νοημοσύνης (AI) σε αναλυτές πληροφοριών, είχε μοιραστεί τεχνολογία μηχανικής μάθησης με την Ουκρανία. Σύμφωνα με την εταιρεία, οι αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης της χρησιμοποιούνταν από τις ουκρανικές δυνάμεις για την αυτόματη σύλληψη, μεταγραφή, μετάφραση, και ανάλυση των ρωσικών στρατιωτικών επικοινωνιών που μεταδίδονταν σε μη ασφαλή κανάλια και υποκλέπτονταν.

Φυσικά, οι επίσημες ουκρανικές εκθέσεις που περιγράφουν την χρήση των νέων τεχνολογιών από την χώρα πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά. Το Κίεβο έχει σαφές κίνητρο να τονίσει την επίδραση των προηγμένων Δυτικών συστημάτων στην πολεμική του προσπάθεια, προκειμένου να ενθαρρύνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους εταίρους του να συνεχίσουν την υποστήριξη αυτή. Από τις ανοικτών πηγών αναφορές, μπορεί επίσης να είναι δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσον η Ουκρανία έχει αναπτύξει αυτές τις καινοτόμες τεχνολογίες ευρέως ή μόνο σε λίγες περιπτώσεις. Παρ' όλα αυτά, είναι σαφές ότι, σε αντίθεση με τον εχθρό της, η Ουκρανία ήταν σε θέση να μαθαίνει και να ανταποκρίνεται σε απροσδόκητες και μεταβαλλόμενες συνθήκες στο πεδίο της μάχης.

ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πέρυσι δεν ήταν η πρώτη φορά που η Μόσχα υποτίμησε κατά πολύ τις δυνατότητες και την αποφασιστικότητα ενός αντιπάλου. Τόσο στον πρώτο της πόλεμο στην Τσετσενία την δεκαετία του 1990 όσο και στον πόλεμο με την Γεωργία [7] το 2008, η Ρωσία μαστιζόταν από σημαντικές δομικές και οργανωτικές αποτυχίες, μεταξύ άλλων όσον αφορά την προετοιμασία, τον σχεδιασμό, και την ανταλλαγή πληροφοριών. Κατά την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, η ρωσική κυβέρνηση συνέχισε μια εκτεταμένη και δαπανηρή προσπάθεια στρατιωτικού εκσυγχρονισμού. Και κατά τις πιο πρόσφατες αναπτύξεις στην Συρία και την ανατολική Ουκρανία, ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε πολύ πιο ικανός στην ενσωμάτωση αναδυόμενων τεχνολογιών και νέων αντιλήψεων στις επιχειρήσεις του.

Πράγματι, η βάναυση επέμβαση της Ρωσίας [8] για την υποστήριξη του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία έχει περιγραφεί ως «πεδίο δοκιμών» για τις στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις της Ρωσίας. Σύμφωνα με ρωσικές κυβερνητικές πηγές, η Ρωσία δοκίμασε περίπου 600 νέα όπλα και άλλα είδη στρατιωτικού εξοπλισμού κατά την διάρκεια της επέμβασής της στην Συρία, συμπεριλαμβανομένων 200 που αξιωματούχοι έχουν περιγράψει ως «νέας γενιάς». Για παράδειγμα, αν και η Ρωσία διέθετε έναν σχετικά περιορισμένο στόλο αναγνωριστικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην αρχή της συριακής εκστρατείας της, αύξησε την παραγωγή και την ανάπτυξή τους μετά το 2015 και μέχρι το 2018 ήταν σε θέση να αναπτύσσει περίπου 60-70 μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) την ημέρα σε διάφορες καταστάσεις στο πεδίο της μάχης. Ορισμένα από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη χρησιμοποιήθηκαν για την δημιουργία ενός δικτύου πληροφοριών, επιτήρησης, και αναγνώρισης σε όλο το θέατρο [των πολεμικών επιχειρήσεων], το οποίο μπορούσε να μεταδίδει πληροφορίες στόχευσης και να κατευθύνει αεροπορικές επιδρομές.

Η επέμβαση της Ρωσίας στην Συρία επέτρεψε επίσης στον στρατό της να πειραματιστεί με τον συνδυασμό ανθρώπων και μηχανών στις εχθροπραξίες, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ρομπότ και μη επανδρωμένων οχημάτων εδάφους (unmanned ground vehicles, UGV) παράλληλα με τις τακτικές δυνάμεις. Η Ρωσία δοκίμασε μια ποικιλία τέτοιων τεχνολογιών, όπως το μικρό UGV Scarab, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εκκαθάριση ναρκών και την πρόσβαση σε υπόγειες εγκαταστάσεις, και το Uran-6, ένα μεγαλύτερο τηλεκατευθυνόμενο όχημα που έχει επίσης δυνατότητες εκκαθάρισης ναρκών. Αυτά τα πειράματα δεν πήγαιναν πάντα ομαλά: στην πρώτη του δοκιμή σε μια αστική αποστολή μάχης, ένα μεγαλύτερο UGV, το Uran-9, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα με τις επικοινωνίες, την πλοήγηση, και τις βολές σε κινούμενους στόχους. Ωστόσο, αυτές οι επιδρομές παρείχαν πολύτιμες γνώσεις από τον πραγματικό κόσμο σχετικά με το πώς τα αυτόνομα συστήματα και τα συστήματα με τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους στρατιώτες στο πεδίο της μάχης, και έχουν συχνά αναφερθεί από Ρώσους στρατιωτικούς αναλυτές ως δείγματα των προοπτικών της τεχνητής νοημοσύνης.

Τόσο στην Συρία όσο και στην ανατολική Ουκρανία, ο ρωσικός στρατός μπόρεσε επίσης να χρησιμοποιήσει τις εκσυγχρονισμένες δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου για να διαταράξει τις εχθρικές επικοινωνίες. Οι ρωσικές παρεμβάσεις στην κινητή τηλεφωνία, στις ραδιοεπικοινωνίες, στα σήματα των drones, και στα σήματα GPS στην Συρία ήταν τόσο συχνές, ώστε ο επικεφαλής της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ περιέγραψε τον πόλεμο ως «το πιο επιθετικό περιβάλλον ηλεκτρονικού πολέμου στον πλανήτη». Και κατά την διάρκεια του πολέμου στη Ντονμπάς το 2015, ο στρατηγός Ben Hodges, τότε διοικητής του αμερικανικού στρατού στην Ευρώπη, περιέγραψε το πώς ο ρωσικός ηλεκτρονικός πόλεμος «έκλεισε τελείως» τις ουκρανικές επικοινωνίες και ουσιαστικά καθήλωσε τα drones τους. Αμερικανοί στρατιωτικοί αναλυτές έχουν επίσης σημειώσει ότι σε τουλάχιστον ένα περιστατικό κατά την διάρκεια των μαχών στη Ντονμπάς, οι ρωσικές δυνάμεις ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν τα υποκλαπέντα σήματα κινητών τηλεφώνων για να στοχεύσουν Ουκρανούς στρατιώτες με πλήγματα πυροβολικού.

Ωστόσο, πολύ λίγη από αυτή την καινοτομία ήταν εμφανής στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Τον τελευταίο χρόνο, η Μόσχα έχει εγκαταλείψει σε μεγάλο βαθμό τον πειραματισμό και τη μάθηση στο πεδίο της μάχης που καθόρισαν τις εκστρατείες της στην Συρία και την ανατολική Ουκρανία. Παρά το γεγονός ότι διαθέτει ένα ευρύ φάσμα ρομποτικών και αυτόνομων τεχνολογιών σε διάφορα στάδια ανάπτυξης, ο ρωσικός στρατός φάνηκε απρόθυμος ή ανίκανος να θέσει σε εφαρμογή τέτοια συστήματα στον τρέχοντα πόλεμο. Κατά καιρούς, αναλυτές ανοικτών πηγών έχουν εντοπίσει νέα όπλα υψηλής τεχνολογίας που αναπτύσσονται από την Ρωσία, συμπεριλαμβανομένου του εν αναμονή πυρομαχικού (loitering munition) KUB-BLA, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη στον εντοπισμό στόχων. Αλλά υπάρχουν ελάχιστες αποδείξεις για την χρήση τους και ορισμένοι παρατηρητές έχουν εκφράσει αμφιβολίες σχετικά με τέτοιες αναφορές. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν επίσης επιδείξει μικρή επιτυχία στον ηλεκτρονικό πόλεμο και τις επιχειρήσεις στον κυβερνοχώρο, τομείς στους οποίους πιστευόταν ότι είχαν πλεονέκτημα.

Καθώς εκτυλισσόταν ο πόλεμος, η Ρωσία έκανε κάποιες προσαρμογές. Από νωρίς, μετατόπισε τους πόρους της στην ανατολική Ουκρανία μετά την απόκρουσή της [9] στο Κίεβο και επικεντρώθηκε στον πιο περιορισμένο στόχο της «απελευθέρωσης» της Ντονμπάς. Έχοντας δεχθεί επί μήνες χτυπήματα από τα HIMARS της Ουκρανίας, οι ρωσικές δυνάμεις άρχισαν τελικά να διασκορπίζουν τους κόμβους διοίκησης και ελέγχου τους και να μετακινούν την υλικοτεχνική υποδομή και τις αποθήκες όπλων εκτός της εμβέλειας των 80 μιλίων των όπλων. Αντιμέτωπη με σοβαρές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και πυρομαχικά, η Ρωσία αναζήτησε επίσης βοήθεια από ξένους εταίρους, αγοράζοντας ιρανικά και κινεζικά drones και, σύμφωνα με εκθέσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ετοιμάζεται ακόμη και να αγοράσει ρουκέτες και βλήματα πυροβολικού από την Βόρεια Κορέα. Συνολικά, ωστόσο, οι ρωσικές δυνάμεις φαίνεται να έχουν χάσει εντελώς τις γνώσεις που απέκτησαν στην Συρία σχετικά με την αξία της ευελιξίας.

ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΚΕΡΔΟΥΣ

Για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, η εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής του Κιέβου κράτησε τον στρατό του στη μάχη. Εξίσου σημαντικό, η χώρα έχει εμπνεύσει εμπιστοσύνη στους Δυτικούς συμμάχους της πως οι δυνάμεις της μπορούν να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν νέα όπλα και τεχνολογίες για να εκμεταλλευτούν τα λάθη της Ρωσίας, να ανακτήσουν εδάφη, και να διατηρήσουν υψηλά επίπεδα κινήτρων και ικανοτήτων. Οι στρατιωτικές επιδόσεις της Μόσχας, εν τω μεταξύ, δεν ενέπνευσαν κανέναν. Αντιμέτωπος με μεγάλες απώλειες τόσο σε εξοπλισμό όσο και σε στρατιώτες, ο ρωσικός στρατός βρίσκεται υπό τεράστια πίεση για να διατηρήσει την όποια μαχητική αποτελεσματικότητα μπορεί, και διαθέτει ελάχιστα περιθώρια να πειραματιστεί με νέες τεχνολογίες. Πόσο σημαντικές είναι όμως αυτές οι αντίθετες επιδόσεις για την τελική κατεύθυνση της ίδιας της σύγκρουσης;

Η δυναμική του πολέμου τους επόμενους μήνες θα εξαρτηθεί πιθανότατα από την εκτυλισσόμενη εαρινή επίθεση της Ρωσίας. Οι ειδικοί θα συζητήσουν αν η ρωσική ηγεσία στοχεύει σε μια μεγάλης κλίμακας επίθεση για την κατάληψη νέων εδαφών ή σε μια πιο μετριοπαθή προσπάθεια εδραίωσης των κεκτημένων, και αναμφίβολα θα συνεχιστεί ο ενδελεχής έλεγχος του χαμηλού ηθικού και της κακής ποιότητας των ρωσικών δυνάμεων. Σε αυτό το σημείο, ωστόσο, με τις δύο πλευρές να έχουν οχυρωθεί όλο και περισσότερο κατά μήκος αρκετά σταθερών γραμμών του μετώπου, οι μεγαλύτερες αλλαγές στον πόλεμο είναι απίθανο να διαδραματιστούν σε έναν 24ωρο κύκλο ειδήσεων. Επιπλέον, ο ρωσικός στρατός μπορεί να συνεχίσει να πολεμάει αναποτελεσματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα [10] -στην πραγματικότητα, έχει μακρά ιστορία στο να κάνει ακριβώς αυτό. Ακόμη περισσότερο, το Κρεμλίνο, εδώ και μερικούς μήνες, έχει επικεντρωθεί στον αναπροσανατολισμό της ρωσικής οικονομίας και κοινωνίας προς έναν μακροχρόνιο πόλεμο και στην προετοιμασία για να ξεπεράσει σε χρονική διάρκεια την οικονομική και υλική υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία. Και παρόλο που οι Δυτικοί αναλυτές και παρατηρητές μπορεί να μπουν στον πειρασμό να συμπεράνουν ότι η ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων στην προσαρμογή θα τους δώσει πλεονέκτημα μακροπρόθεσμα, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι αντιμετωπίζουν έναν πολύ μεγαλύτερο στρατό υπό την ηγεσία ενός καθεστώτος που έχει επιδείξει συνεχή ετοιμότητα να υποστεί τεράστιες απώλειες.

Η ικανότητα του ουκρανικού στρατού να ενσωματώνει προηγμένα όπλα και νέες τεχνολογίες εκπλήσσει συνεχώς όχι μόνο τον αντίπαλό του, αλλά και τους εταίρους και συμμάχους της Ουκρανίας στην Δύση. Ωστόσο, η νέα τεχνολογία και τα νέα όπλα, όσο εξελιγμένα και αν είναι, είναι απίθανο να αποδειχθούν αποφασιστικά. Στην πραγματικότητα, είναι δύσκολο να πει κανείς αν μπορεί να υπάρξει αποφασιστικό τέλος σε έναν πόλεμο σαν αυτόν -μια προοπτική που φαίνεται απίθανη για το εγγύς μέλλον.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-05-18/ru...
[2] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/ukraines-divided-house-still-stands
[3] https://www.foreignaffairs.com/united-states/friends-over-factories
[4] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/war-security-assistance-lessons
[5] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/dawn-drone-diplomacy
[6] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/big-tech-goes-war
[7] https://www.foreignaffairs.com/georgia/make-russia-pay
[8] https://www.foreignaffairs.com/articles/syria/2016-03-20/russias-pyrrhic...
[9] https://www.foreignaffairs.com/podcasts/how-putin-flawed-assumptions-doo...
[10] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/hard-truth-about-long-wars

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/ukraine/russia-ukraine-war-lumbering-agile

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition