
Fiona Hill
Η Δύση πρέπει να καταστήσει σαφές ότι οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη θα είναι σύντομα ανεπανόρθωτες. Δεν θα υπάρξει επιστροφή στις προηγούμενες σχέσεις αν ο Πούτιν συνεχίσει να πιέζει. Ο κόσμος δεν μπορεί πάντα να συγκρατεί τον Πούτιν, αλλά οι σαφείς επικοινωνίες και τα ισχυρότερα διπλωματικά μέτρα ίσως να τον ωθήσουν να περιορίσει μέρος της επιθετικότητάς του και τελικά να συμφωνήσει σε διαπραγματεύσεις.
Γιατί μετά την 7η Μαΐου 2015, η πολιτική στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
Είτε επιτύχει το κίνημα ανεξαρτησίας τής Σκωτίας είτε όχι, η Σκωτία δεν θα είναι η τελευταία περιοχή τής Ευρώπης που επιδιώκει μια παρόμοια διευθέτηση. Η προστατευτική αγκαλιά τής ΕΕ έχει κάνει την απόσχιση μια ελκυστική επιλογή για οποιαδήποτε περιοχή με περιφερειακή ταυτότητα, φιλόδοξους πολιτικούς, και μια απέχθεια προς την πρωτεύουσά της.
Η Ρωσία και η Ιαπωνία ξαφνικά βρέθηκαν να συνδέονται από μια κοινή δυσάρεστη κατάσταση στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού: και οι δύο είναι δευτερεύοντες παίκτες σε μια περιοχή που επισκιάστηκε από μια όλο και πιο δυναμική Κίνα. Όμως, παρά τις πρόσφατες συναντήσεις υψηλού επιπέδου για την εξωτερική και αμυντική πολιτική, η σχέση παραμένει λεπτεπίλεπτη και κάθε εταίρος είναι επιφυλακτικός να αναλάβει νέα ρίσκα.
Παρά το ότι έδωσε στον Ομπάμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες μια διέξοδο στο εγχώριο μέτωπο, οι περισσότεροι παρατηρητές συμφωνούν ότι ο Πούτιν είναι ο πραγματικός νικητής τού συγκεκριμένου γύρου τής συριακής σύγκρουσης, «στα σημεία». Το ερώτημα τώρα είναι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους μπορούν να υπερκεράσουν τον ελιγμό τού Πούτιν και να ανακτήσουν το διπλωματικό πλεονέκτημα. Αν η ιστορία σύγκρουσης στην Συρία αποτελεί κάποιου είδους οδηγό, δεν θα τους είναι εύκολο...
Μετά από μήνες ακλόνητης στάσης (και σχεδόν μόνος) ενάντια στην επέμβαση στη Συρία, κατά τα τέλη του Αυγούστου, ο Πούτιν φάνηκε να υποχωρεί απέναντι σε ένα ενδεχόμενο χτύπημα των ΗΠΑ. Τώρα, ημέρες αργότερα, ο Πούτιν πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι και ότι είναι ο Ομπάμα ο οποίος είναι απομονωμένος.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφονται προς την Ασία. Το ίδιο κάνει τώρα και η Ρωσία. Αντί να αντισταθμίσει την Κίνα, όμως, η Ρωσία στοχεύει απλώς στο να καταθέσει μια πρόωρη αξίωση σε μια νέα παγκόσμια τάξη - μια τάξη στην οποία οι μεγάλες δυνάμεις, όπως υποθέτει, θα είναι πιο ασιατικές από όσο δυτικές.
Η αμέριστη υποστήριξη του Βλαντιμίρ Πούτιν προς το καθεστώς Άσαντ στην Συρία εξηγείται καλύτερα από τον φόβο απέναντι στα διασπασμένα κράτη και τον σουνιτικό ισλαμισμό – φόβοι με τους οποίους ήρθε αντιμέτωπος άμεσα, κατά την διάρκεια της άγριας καταστολής των αποσχιστικών τάσεων της Τσετσενίας από την Ρωσία.