Michael McFaul
Όσο Ρώσοι στρατιώτες καταλαμβάνουν την χώρα τους, οι Ουκρανοί θα πολεμούν. Θα πολεμήσουν με ή χωρίς νέα προηγμένα όπλα, με ή χωρίς σκληρότερες κυρώσεις, με ή χωρίς χρήματα για να τους βοηθήσουν να διαχειριστούν την χώρα τους. Η κατανόηση αυτής της βασικής γνώσης σχετικά με την ουκρανική νοοτροπία σήμερα οδηγεί σε μια προφανή πολιτική σύσταση προς την Δύση: βοηθήστε την Ουκρανία να κερδίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Ελλείψει μιας νέας συμφωνίας ασφάλειας, ο Πούτιν θα συνεχίσει να τροφοδοτεί διαιρέσεις, εντάσεις και συγκρούσεις τόσο μεταξύ όσο και εντός χωρών στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική —ακόμα κι αν δεν εξαπολύσει μια πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία.
Ο Μπάιντεν έχει δίκιο να δοκιμάζει εάν ο Πούτιν μπορεί να αγκαλιάσει μια πιο σταθερή, προβλέψιμη σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν ο Ρώσος πρόεδρος επιλέξει αντ' αυτού να συνεχίσει να εισβάλλει σε χώρες, να κάνει εκστρατείες πειρατείας και παραπληροφόρησης και να συλλαμβάνει αθώους Ρώσους και Αμερικανούς, θα είναι σαφές ότι αυτός, κι όχι ο Μπάιντεν, είναι υπεύθυνος για την αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μετά από μια αργή εκκίνηση, ο Trump έχει επηρεάσει σχεδόν κάθε πτυχή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Και η μέχρι στιγμής ιστορία δεν εμπνέει. Ο Trump εξατομίκευσε, ιδιωτικοποίησε και αποθεσμοποίησε την εξωτερική πολιτική εις βάρος του εθνικού συμφέροντος. Αυτή η τάση έχει επιταχυνθεί τους τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα δύο καταστροφικά σφάλματα σε σχέση με την Ουκρανία και την Συρία.
Ήδη η ρωσική κυβέρνηση επιβεβαιώνει τις δεσμεύσεις της για την εφαρμογή των συμφωνιών ασφάλειας που διαπραγματεύθηκαν στο Ελσίνκι, ωστόσο οι Αμερικανοί δεν έχουν ακόμη μάθει ποιες συμφωνίες ασφαλείας συζητήθηκαν.