
- previous-disabled
- Page 1of 55
- next
Η σύγκρουση στην Ουκρανία τοποθετεί στην ατζέντα του ΝΑΤΟ μια σειρά από πρόσθετες προκλήσεις: την διαχείριση του μέλλοντος της διεύρυνσης, την διοχέτευση των ολοένα και μεγαλύτερων γεωπολιτικών φιλοδοξιών της Ευρώπης, και την οικοδόμηση μιας διατλαντικής αρχιτεκτονικής που θα μπορέσει να προσαρμοστεί στα όλο και πιο περίπλοκα και ποικιλόμορφα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Δύση.
Η παγκόσμια τάση έχει σιγά-σιγά μετακινηθεί προς τη μεγαλύτερη πρόσβαση στην άμβλωση. Όποια και αν είναι η μοίρα της Roe στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι άλλες χώρες θα αποφασίσουν τις δικές τους πολιτικές για την άμβλωση όπως αυτές κρίνουν σκόπιμο.
Ο Μπάιντεν θα πρέπει να εξετάσει μια πιο θεμελιώδη επανασύλληψη της διμερούς σχέσης. Αυτό που χρειάζονται αμφότερες οι χώρες είναι ένα νέο σύμφωνο που θα εστιάζει στην αντιμετώπιση μιας μεγάλης στρατηγικής απειλής που αντιμετωπίζουν και οι δύο: το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Με τη μοίρα της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν να κρέμεται σε μια κλωστή, η Τεχεράνη δεν έχει κίνητρα να σταματήσει τις πυρηνικές προόδους τις, οι οποίες πιστεύει ότι ασκούν πίεση στην Δύση. Αυτό γίνεται διπλά αληθινό εάν οι συνομιλίες για την αναβίωση της συμφωνίας καταρρεύσουν.
Ο ρεαλισμός είναι τόσο μια αναλυτική σχολή σκέψης όσο και μια θέση πολιτικής. Τα σφάλματα της δεύτερης δεν ακυρώνουν την χρησιμότητα της πρώτης. Στην εξήγηση του πολέμου στην Ουκρανία, ο ρεαλισμός, όπως κάθε θεωρητικό πλαίσιο, δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός. Ακόμη και όταν οι συνταγές του μπορεί να φαίνονται αβάσιμες, ο ρεαλισμός διατηρεί την αξία του ως πρίσμα μέσω του οποίου οι αναλυτές μπορούν να κατανοήσουν τα κίνητρα και τις ενέργειες των κρατών σε έναν αναπόφευκτα περίπλοκο κόσμο.
Η Ουάσιγκτον έχει ακόμη την ευκαιρία να ανταποκριθεί στις συγκεκριμένες δεσμεύσεις της για τη χρηματοδότηση του κλίματος, της βιώσιμης ανάπτυξης, της στήριξη των τιμών των τροφίμων και της μεταρρύθμισης της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Καθώς η σχετική σημασία των αμυντικών συνεισφορών των ΗΠΑ μειώνεται και το κόστος της ευθυγράμμισης αυξάνεται, φαίνεται απίθανο ότι η Ουάσιγκτον θα μπορεί να υπολογίζει στην αυτόματη υποστήριξη. Αντίθετα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνηθίσουν σε πιο συνεργατικές και ισότιμες σχέσεις, στις οποίες η ευθυγράμμιση θα κερδίζεται.
Οι Κινέζοι πολιτικοί επιχειρούν να δημιουργήσουν μια σφαίρα επιρροής που θα αποτελείται όχι μόνο από την αμέσως όμορη περιοχή της χώρας τους, αλλά και από ολόκληρο τον αναδυόμενο, μη δυτικό και σε μεγάλο βαθμό μη δημοκρατικό κόσμο - τον «Παγκόσμιο Νότο». Η εξασφάλιση της κυριαρχίας σε αυτή την τεράστια ζώνη εθνών θα παρείχε μια ισχυρή βάση για την ισχύ της Κίνας.
Αυτό που συμβαίνει στις Νήσους του Σολομώντος έχει ευρύτερες επιπτώσεις ασφαλείας στην περιοχή και θα πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος μιας συστηματικής προσπάθειας του Πεκίνου να επεκτείνει την παρουσία του στον Ειρηνικό, να προωθήσει τα εργαλεία του αυταρχικού ελέγχου, να υποσκάψει την πρόσβαση των ΗΠΑ στην περιοχή, και να περιορίσει την ελευθερία κινήσεων των συμμάχων των ΗΠΑ.
Η υπομονή της Ουάσιγκτον δεν είναι ατέρμονη, και όσο περισσότερο η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμό της χωρίς η Ινδία να αλλάζει την θέση της, τόσο πιο πιθανό είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες να θεωρήσουν την Ινδία αναξιόπιστη εταίρο. Μπορεί να μην το θέλει, αλλά τελικά το Νέο Δελχί θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης.
- previous-disabled
- Page 1of 55
- next