Οι Γάλλοι δεν ξέρουν την θέση τους (στην παγκόσμια οικονομία)

Τελικώς, η παγκόσμια οικονομική κρίση εδραίωσε την αντίληψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κράτησε τη θέση που έπρεπε στις διαπραγματεύσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θεωρείται πλέον ασπίδα κατά των αρνητικών συνεπειών της παγκοσμιοποίησης, όπως είχε παρουσιαστεί στο γαλλικό κοινό στη δεκαετία του 1990, αλλά μάλλον δούρειος ίππος, επιβάλλοντας τις προσταγές των αγορών και τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας σε χώρες της Ευρώπης. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να διαχειριστεί την παγκοσμιοποίηση, ποιός θα μπορέσει να το κάνει;

Έτσι, για άλλη μια φορά, η αντι-παγκοσμιοποίηση είναι ένα πολιτικό σύνθημα - δεν αποτελεί αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης, αλλά μάλλον ένα δεδομένο προς την κατεύθυνση την οποία οι υποψήφιοι πρέπει να συγκατανεύσουν. Από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, όλοι είναι υπέρμαχοι του προστατευτισμού, αν και γενικώς πρόκειται για μια ειδική έκδοση που ονοματίζεται «ευρωπαϊκός προστατευτισμός» ή προστατευτισμός στα σύνορα της Ευρώπης κατά τον Ζαν Λυκ Μελενσόν, τον προεδρικό υποψήφιο του «Μετώπου της Αριστεράς» ή «κοινωνικός και οικονομικός προστατευτισμός», ένα γενικόλογο συνώνυμο του εθνικισμού από την Μαρίν Λεπέν, υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Ακόμη και ο Σαρκοζί, που κάποτε εθεωρείτο από τους αμερικανούς σχολιαστές ως ένας νεοφιλελεύθερος μεταρρυθμιστής, δήλωσε σε μια σημαντική ομιλία για την παγκοσμιοποίηση το 2006 ότι το πρώτο καθήκον του θα είναι η «προστασία» και επανέλαβε το στόχο αυτό στη μεγαλύτερη προεκλογική ομιλία του το 2012. Η αντι-παγκοσμιοποίηση ήταν εντός της ημερήσιας διάταξης μεταξύ του τότε και του τώρα. Τα κεντρικά θέματά τους έχουν ενσωματωθεί στην βασική πολιτική.

Ως αποτέλεσμα, η εκλογική αναμέτρηση δεν μπορεί να εξαντληθεί στην πολιτική της παγκόσμιας οικονομικής σφαίρας. Δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των διεθνών οικονομικών οραμάτων του Σαρκοζί και του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος ήταν ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος και είναι ο κύριος ανταγωνιστής του Σαρκοζί, ακόμη και αν υπάρχει απόσταση μεταξύ τους στα εσωτερικά ζητήματα, όπως η φορολογική πολιτική. Και οι δύο καταλαβαίνουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι απαραίτητη για την οικονομική ανάπτυξη της Γαλλίας. Φυσικά, δεν μπορούν να το πουν ξεκάθαρα. Αμφότεροι θα συνεχίσουν να υπερασπίζονται σθεναρά το ελεύθερο εμπόριο και τις επενδύσεις, αλλά στα κρυφά, κρύβοντας τις ενέργειές τους πίσω από την ρητορική τους ώστε να κατευνάσουν τη δημόσια απαισιοδοξία. Αντί για πολιτικές παγκοσμιοποίησης, οι οποίες θα εξακολουθούν να βρίσκονται στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης, οι προεδρικές εκλογές θα εξαρτηθούν από ζητήματα στυλ και προσωπικότητας, ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και λιτότητας και του λογαριασμού της θητείας του Σαρκοζί για τη μετανάστευση και την ενσωμάτωση των μεταναστών. Ο Σαρκοζί επέλεξε το σύνθημα «Μια ισχυρή Γαλλία» για την εκστρατεία της επανεκλογής του. Μέσω της ακτιβιστικής εξωτερικής πολιτικής του και της συνεχούς παρουσίας του στην ευρωπαϊκή σκηνή κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, προσπάθησε να χτίσει την εικόνα ότι η χώρα του εξακολουθεί να έχει μια δυνατή φωνή στον κόσμο. Θα είναι λοιπόν πολύ δύσκολο γι' αυτόν να συμβιβαστεί με τη συμβατική αντίληψη ότι η χώρα του έχει πέσει θύμα της παγκοσμιοποίησης.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/137372/sophie-meunier-aitsahalia/...

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Συνδέσεις:
[1] http://fam.ag/ziuyu7
[2] http://fam.ag/yzqQ6i
[3] http://bit.ly/H2Yo1q

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση https://twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση http://www.facebook.com/pages/Foreign-Affairs-Hellenic-Edition/191397164...