Οι επιπτώσεις την οικονομικής κρίσης στον αμυντικό σχεδιασμό

- Αντιπυραυλική Άμυνα του ΝΑΤΟ. Στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο του 2010, οι Αρχηγοί Κρατών και Κυβερνήσεων αποφάσισαν να αναπτύξουν τη δυνατότητα αντιβαλλιστικής προστασίας στην Ευρώπη. Μέσω της πολυεθνικής συνεργασίας, οι Σύμμαχοι δύνανται να επιτύχουν μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη προστασία έναντι βαλλιστικών πυραύλων από ό, τι οποιοσδήποτε Σύμμαχος θα μπορούσε να επιτύχει μόνος του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος των μέσων σε αυτό το στάδιο. Αρκετοί Ευρωπαίοι Σύμμαχοι συμφώνησαν να φιλοξενήσουν τμήματα του συστήματος των ΗΠΑ στο έδαφός τους. Ευρωπαϊκές χώρες -μεταξύ αυτών και η Ελλάδα- θα παρέχουν επίσης συμπληρωματικά στοιχεία του συστήματος, όπως συστοιχίες πυραύλων Patriot και ραντάρ επί πλοίων φορέων. Το ΝΑΤΟ, στο σύνολό του, παρέχει το δίκτυο επικοινωνιών και την πυραυλική διοίκηση άμυνας με έδρα στο Ramstein (Γερμανία).

- Πρόγραμμα Επιτήρησης Εδάφους. 13 Σύμμαχοι συνεργάζονται για να αναπτύξουν μια δυνατότητα προς όφελος του συνόλου της Συμμαχίας. Πρόκειται για ένα σύστημα που θα χρησιμοποιεί μη επανδρωμένα αεροσκάφη με εξελιγμένα συστήματα ραντάρ για την παροχή εικόνας των τεκταινομένων επί του εδάφους από μεγάλο υψόμετρο. Κανένα κράτος της Ευρώπης δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την ανάπτυξη μιας τέτοιας δυνατότητας σε εθνικό πλαίσιο. Το σύστημα αναμένεται να τεθεί στη διάθεση της Συμμαχίας στο χρονικό διάστημα 2015-2017.

- Επιτήρηση Εναέριου Χώρου ΝΑΤΟ. Με βάση την εμπειρία του ΝΑΤΟ και των χωρών της Βαλτικής, οι Σύμμαχοι θα προωθήσουν την αεροπορική επιτήρηση σε περιφερειακή βάση. Η συνεργασία στον τομέα αυτό προσφέρει ένα απτό παράδειγμα αλληλεγγύης της Συμμαχίας μέσω της αποφυγής επιπλέον αμυντικής δαπάνης για την απόκτηση δυνατοτήτων που είναι ήδη σε επάρκεια στη Συμμαχία. Επιτρέπει την επίτευξη οικονομιών κλίμακας μέσω της συγκέντρωσης και κοινής χρήσης των υφιστάμενων ή μελλοντικών αεροπορικών μέσων. Η προσέγγιση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Συμμάχους που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αντικατάσταση των γερασμένων αεροσκαφών κατά την επόμενη δεκαετία. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία μαζί με την ιταλική έχουν αναλάβει από κοινού την επιτήρηση του αλβανικού εναέριου χώρου.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επισημάνω ότι η πρωτοβουλία της «Έξυπνης Άμυνας» έρχεται να εκμεταλλευθεί τις ήδη υπάρχουσες συνεργασίες και να κτίσει πάνω σε ήδη αποκτηθείσες εμπειρίες. Τα ακόλουθα παραδείγματα μακροχρόνιων πολυεθνικών συνεργασιών αποτελούν τη βάση και το έναυσμα της ανάπτυξης παρομοίων πρωτοβουλιών σε διευρυμένο, πλέον, πλαίσιο:

• Αεροπορική επιτήρηση στις χώρες της Βαλτικής. Συμμαχικές χώρες αναλαμβάνουν εκ περιτροπής την επιτήρηση του εναερίου χώρου των κρατών της Βαλτικής σε καιρό ειρήνης. Με αυτόν τον τρόπο, οι Σύμμαχοι στη Βαλτική δεν χρειάζεται να δαπανήσουν χρήματα για απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών και μπορούν να διοχετεύσουν τους σχετικούς πόρους στην ανάπτυξη άλλων δυνατοτήτων, για την υποστήριξη των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ.

• Δυνατότητα στρατηγικών αερομεταφορών. Η πρωτοβουλία αυτή έχει συγκεντρώσει 10 χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και 2 κράτη-εταίρους σε μια κοινοπραξία για την προμήθεια και διαχείριση αεροσκαφών στρατηγικών μεταφορών C-17. Με τον τρόπο αυτό, τα συμμετέχοντα κράτη έχουν αποκτήσει μια σημαντική δυνατότητα που δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν μεμονωμένα.

• Ενδιάμεση Λύση Στρατηγικών Αερομεταφορών (SALIS). Πρόκειται για μια πολυεθνική κοινοπραξία αποτελούμενη από 14 χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ και 2 κράτη-εταίρους η οποία συγκεντρώνει πόρους για τη ναύλωση ειδικών αεροσκαφών που προσφέρουν στη Συμμαχία τη δυνατότητα να μεταφέρει βαρύ εξοπλισμό από αέρος σε όλο τον κόσμο. Η κοινοπραξία ναυλώνει αεροσκάφη Antonov An-124-100 τα οποία είναι σε θέση να μεταφέρουν «υπερμεγέθη» (ασυνήθιστα μεγάλα) φορτία.
• AWACS. Το ΝΑΤΟ λειτουργεί ένα στόλο από δεκαεπτά αεροσκάφη Boeing E-3A, με Αερομεταφερόμενο Σύστημα Προειδοποίησης και Ελέγχου (AWACS), τα οποία παρέχουν στη Συμμαχία ένα άμεσα διαθέσιμο αερομεταφερόμενο σύστημα διοίκησης και ελέγχου, εναέριας και θαλάσσιας επιτήρησης καθώς και διαχείρισης της εναέριας μάχης.

Ποιό είναι λοιπόν το πρόβλημα; (αν υπάρχει...)

Καταρχήν η «Έξυπνη Άμυνα» αφορά το ΝΑΤΟ σαν σύνολο.

Λαμβανομένων υπόψη των προαναφερθέντων, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το ΝΑΤΟ έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως συντονιστής μεταξύ των κρατών, βοηθώντας τα να κτίσουν ένα πλήρες φάσμα δυνατοτήτων όχι για τον εαυτό τους ή για την εθνική τους ισχύ αλλά για τη Συμμαχία.

Είναι βέβαιο ότι η ιδέα της ανάπτυξης μιας συγκεκριμένης και μόνον δυνατότητας, πιθανόν να στερήσει από κάποια χώρα την αυτονομία της ως προς τη δυνατότητα ανάληψης στρατιωτικών επιχειρήσεων μεμονωμένα. Και τι σημαίνει αυτό; Ότι αν κινδυνέψουν τα συμφέροντα της χώρας και απαιτηθεί η προβολή ισχύος θα τη ζητήσουμε από το γείτονα; Και αν την ζητήσουμε, αυτός θα μας την δώσει; Και αν είναι αυτός ο αντίπαλος; Ποια κυβέρνηση θα αναθέσει την εθνική της ακεραιότητα στα χέρια των γειτόνων της; Πιθανόν πολλές αλλά σίγουρα όχι όλες. Τα κράτη δεν είναι πλέον πρόθυμα να εμπλακούν σε παρατεταμένες επιχειρήσεις σε απομακρυσμένες περιοχές για την προώθηση των συμφερόντων άλλων κρατών. Η ευρωπαϊκή ή δυτική ολοκλήρωση και συνείδηση δεν έχει φτάσει στο σημείο αυτό. Τελικά, ποια στρατιωτική ηγεσία θα αναφέρει στην κυβέρνησή της ότι για να υπερασπισθεί τα εθνικά συμφέροντα πρέπει να ζητηθεί η αεροπορία του γείτονα;