Αιγυπτιακή επανάσταση πάλι από την αρχή

Για να καλύψει αυτά τα κενά και τις αντιθέσεις, ο στρατός υπόσχεται και πάλι ότι όλα θα γίνουν με συναίνεση. Σε μια κοινωνία που είναι βαθύτατα διχασμένη, όμως, αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτή την φορά, δεν υπάρχει η γλυκιά ικανοποίηση που μένει από μια λαϊκή εξέγερση. Αντ' αυτού, υπάρχει μια νικηφόρα αλλά διασκορπισμένη πλειοψηφία και μια πικραμένη ισλαμική μειονότητα. Υπάρχει μια σειρά πολιτικών παραγόντων οποίοι, κατά το τελευταίο έτος, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλο για το ποιος θα αποδειχτεί πιο κακόπιστος απέναντι στη δημοκρατία. Και υπάρχουν παραδόσεις στον αιγυπτιακό πολιτικό διάλογο που κάνουν τις φτηνές φιλονικίες να φαίνονται πολιτισμένες.

Κατά κάποιον τρόπο, η αιγυπτιακή πολιτική πρακτική μοιάζει με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών - και οι δύο κοινωνίες προτιμούν τα πράγματα να γίνονται με το δικό τους τρόπο. Ακριβώς όπως μόνο λίγοι Αμερικανοί πολιτικοί ηγέτες θα είχαν να πουν κάτι ενδιαφέρον για το μετρικό σύστημα ή το διεθνές δίκαιο, οι Αιγύπτιοι πολιτικοί ηγέτες αρέσκονται να μιλούν για τον ξένο παράγοντα και να αποφεύγουν τους διεθνείς εμπειρογνώμονες. Έτσι, η Αίγυπτος θα επιμείνει στην εξεύρεση ενός δικού της τρόπου για να βγει από τη δύσκολη θέση. Δεν αποκλείεται να το κάνει με παραγωγικό τρόπο, αλλά μόνο εάν το κάνει σταδιακά και μόνο αν τα πολιτικά κόμματα μάθουν να συζητούν παρά τις διαφορές τους. Τότε, η συναίνεση θα γίνει λιγότερο ένα όπλο και περισσότερο ένα εργαλείο για μια σταδιακή και προσεκτική δημιουργία πραγματικών συνταγματικών κανόνων. Αν συμβεί αυτό - και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα γίνει άμεσα -, θα είναι ερήμην των στρατηγών, όχι χάρη σε αυτούς.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139555/nathan-j-brown/redoing-the...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr