Η γεωπολιτική υπεραξία της Κύπρου

Η γεωπολιτική εν προκειμένω συνίσταται στο γεγονός της ικανότητας της Κύπρου να αναδείξει την γεωπολιτική της υπεραξία υπέρ του κράτους και του λαού της και εξαρτάται από το πόσο σύγχρονη και αποτελεσματική θα είναι η δομή του κράτους, που οικοδομείται στο πλαίσιο της διαδικασίας επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος. Αυτό, διότι ακριβώς σήμερα η Κύπρος είναι κατεχόμενη ως προς το βόρειο τμήμα της και ενώ η Κυπριακή Δημοκρατία υφίσταται ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου, τελεί υπό οιονεί ομηρία από τον τουρκικό παράγοντα. Δεν έχει τα εχέγγυα της ασφάλειας του μέλλοντος παρά την συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, γιατί ακριβώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διασφαλίζει για κανένα κράτος-μέλος της κυριαρχία και ανεξαρτησία και δεν είναι σε θέση να προσδώσει δομές και πολιτικές ασφάλειας.

Διαδηλωτές κρατούν την Κυριακή σημαία ζητώντας την ειρηνική επίλυση του Κυπριακού, στις 11 Μαΐου 2015 στην Λευκωσία. REUTERS/Yiannis Kourtoglou
--------------------------------------

Επομένως, η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου υφίσταται μεν, αλλά αξιοποιείται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτες χώρες, όπως είναι ο βρετανικός παράγων, η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία που χρησιμοποιούν τα αεροδρόμιά της για αποστολές και άσκηση εποπτικού ρόλου στην Μέση Ανατολή, αλλά και η Τουρκία που χρησιμοποιεί την κατεχόμενη Κύπρο για να αναδείξει την γεωστρατηγική της σημασία και ρόλο κυρίως στην Μέση Ανατολή και την Νοτιοανατολική Λεκάνη της Μεσογείου. Όλοι, πλην Κύπρου και Ελλάδος, επωφελούνται της γεωπολιτικής υπεραξίας της Κύπρου.

Οι διαδικασίες που ακολουθούνται σήμερα ως προς την αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό Πρόβλημα ακολουθούν λανθασμένο δρόμο εάν δεν βασίζονται πάνω στην αναζήτηση των δομών, των αρχών και των προσανατολισμών της οικοδόμησης ενός σύγχρονου, μοντέρνου κράτους, Δυτικού, όπως συνηθίζουμε να λέμε, τύπου. Αυτό το κράτος μπορεί να είναι ενιαίο ή και ομοσπονδιακό. Πρέπει όμως να βασίζεται στην αρχή της κυριαρχίας του λαού ως συνόλου, της δημοκρατικής αρχής που την ασκεί ο λαός ως σύνολο, την δημιουργία κρατικών θεσμών λαϊκής κυριαρχίας σε διάφορα επίπεδα εκπροσώπησης και νομοθετικής εξουσίας, την οικοδόμηση του κράτους δικαίου, που σημαίνει δικαστική εξουσία που να σέβεται τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα όλων των πολιτών, την πολιτική εξουσία η οποία να εκπροσωπεί το σύνολο του λαού.

Εάν το κράτος, όπως συμβαίνει στην Κύπρο, έχει εθνότητες και κοινότητες οι οποίες επιθυμούν την ομοσπονδοποίηση του κυπριακού κράτους, αυτό σημαίνει πως το ένα επίπεδο ασκείται, δηλαδή η αρχή της δημοκρατίας επί του ομοσπονδιακού λαού ως πολιτικού λαού στο σύνολό του και εκφράζεται διά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης που εκπροσωπεί τον ομοσπονδιακό λαό και στα κράτη-μέλη, που εκπροσωπούν τις εθνότητες και εκλέγουν τις κυβερνήσεις τους ως κυβερνήσεων των κρατών μελών της ομοσπονδίας.
Η χώρα εκπροσωπείται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση προς τα έξω, η οποία ασκεί κυριαρχία εντός της χώρας, έχουσα αρμοδιότητα σε ζητήματα άμυνας, ασφάλειας, εξωτερικής πολιτικής και εθνικής οικονομίας της χώρας. Ταυτόχρονα, στο ομοσπονδιακό επίπεδο εκπροσωπούνται οι εθνότητες ισότιμα στο ομοσπονδιακό συμβούλιο, δηλαδή το κοινοβούλιο των εθνοτήτων και οι πολίτες στην Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου εκπροσωπείται ο πολιτικός λαός. Το ίδιο συμβαίνει και με την δικαστική εξουσία, όπου η δικαστική εξουσία ασκείται στο ανώτατο ομοσπονδιακό επίπεδο από τους κορυφαίους και πλέον καταξιωμένους δικαστικούς λειτουργούς της χώρας, τους οποίους επιλέγουν τα όργανα της ομοσπονδίας, κρίνοντας ή χρησιμοποιώντας αξιοκρατικά κριτήρια καταξίωσης των σημαντικότερων νομικών προσωπικοτήτων της χώρας.

Το σύστημα των εθνοτήτων αποσκοπεί στην κατοχύρωση και εμπέδωση της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και παράδοσης, των εθνικών ομάδων ή κοινοτήτων που συμμετέχουν σε ένα κοινό κράτος, στο πλαίσιο της επιμέρους κρατικής τους οργάνωσης, ενώ η ανάπτυξη του πολιτικού λαού, δηλαδή του ομοσπονδιακού λαού αποσκοπεί στην ενσωμάτωση των πολιτών σε κοινωνικούς θεσμούς και πολιτικές ομάδες που τους επιτρέπουν να αναπτύξουν κοινές διεκδικήσεις, κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα, που υπερβαίνουν τις εθνικές τους διαφορές και ενσωματώνουν τους πολίτες σε ένα κοινό πολιτικό σύνολο. Θα πρέπει δηλαδή να επιδιωχθεί η αναίρεση και η διόρθωση ενός λάθους που έγινε στην Ζυρίχη και το οποίο αποτύπωνε την σκοπιμότητα του διεθνούς παράγοντα να διαιωνίσει την διαίρεση και τον εθνικό διχασμό στην Κύπρο προκειμένου να βασιλεύει (divide et impera).

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ: Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο κόσμος που έκλεισε το 1990 και το πλαίσιο του οποίου κατέρρευσε εντός μιας διετίας, από τις επαναστατικές μεταβολές του 1989 στην Ανατολική Ευρώπη, ήταν ο κόσμος του Ψυχρού Πολέμου και της διπολικής παγκόσμιας ισορροπίας της αμοιβαίας πυρηνικής αποτροπής ή αλλιώς ισορροπίας του τρόμου, ένας κόσμος σαφώς ασφαλέστερος του σημερινού και πολύ πιο προβλέψιμος, διότι οι δύο υπερδυνάμεις είχαν υπό τον έλεγχο τους περίπου τα δύο ημισφαίρια, την Δύση και την Ανατολή, τον Βορρά και τον Νότο ως συστήματα παγκόσμιας επιρροής με την προβολή της στρατιωτικής ισχύος, αλλά και της κοσμοθεωρητικής και ιδεολογικής προσέγγισης των κρατικών πολιτικών, οι οποίες ετίθεντο στην υπηρεσία του ενός ή του άλλου κόσμου, της μιας ή της άλλης υπερδύναμης.