Ασύμμετρη συμμαχία

Υπάρχουν, βέβαια, σημαντικές διαφορές μεταξύ της Κίνας του Μάο και της Βόρειας Κορέας του Κιμ. Αλλά αν η Ουάσιγκτον είναι σοβαρή σχετικά με την «στροφή» της προς την Ασία, και αν ο στόχος αυτής της «στροφής» είναι η επανεξισορρόπηση έναντι της Κίνας, η προσέγγιση με την Πιονγιάνγκ είναι μια επιλογή που αξίζει να μελετηθεί. Το να επιτραπεί στην Πιονγιάνγκ να παραμείνει πυρηνική δύναμη βελτιώνοντας παράλληλα την σχέση της με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να παρέχει στην Ουάσινγκτον προστιθέμενη δύναμη. Η Βόρεια Κορέα είναι στρατηγικά λιγότερο σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες από όσο ήταν η Κίνα για την Σοβιετική Ένωση, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου αμελητέο. Αν η Πιονγιάνγκ δεν είναι πλέον απομονωμένη από την Ουάσιγκτον, το Πεκίνο επίσης ίσως πρέπει να επανεξετάσει τους ισχυρισμούς της ισχύος του στην περιοχή˙ η γνώση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο φιλικές με την Βόρεια Κορέα, θα μπορούσε να προκαλέσει την Κίνα να διστάσει πριν να στείλει πλοία στις νήσους Senkaku, για παράδειγμα. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να μειώσουν τους φόβους της Κίνας κάνοντας παραχωρήσεις από θέση ισχύος. Η διευθέτηση των συμφερόντων της Κίνας στην Κεντρική Ασία, την Αρκτική και ακόμη και στην Θάλασσα της Νότιας Κίνας θα είναι πιο εύκολο να τις χωνέψει η Ουάσιγκτον αν προκύψουν από επιλογή, όχι από φόβο. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ θα ήταν πιθανόν σοκαρισμένοι από μια προσέγγιση με την Βόρεια Κορέα, αλλά η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να αγκιστρώνεται στους συμμάχους.

ΕΚΜΑΙΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Το πώς η Πιονγκγιάνγκ θα ανταποκριθεί σε ανοίγματα από την Ουάσιγκτον είναι ασαφές. Ο Kim μπορεί να είναι πειθήνιος αν αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να συνεχίσει να κάνει ό, τι θέλει, εφ’ όσον ο ίδιος δεν βλάπτει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Τα οφέλη από μια κανονική σχέση -εμπόριο, επενδύσεις, και ίσως ακόμη και ταξίδια στο Χόλιγουντ για τον Kim- μπορεί να είναι δελεαστικά. Και κατά την διάρκεια των δεκαετιών, η βελτίωση των δεσμών θα μπορούσε ακόμα και να βελτιώσει τις συνθήκες για τους Βορειοκορεάτες πολίτες. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να δούμε πώς μια επαναπροσέγγιση είναι ουσιαστικά χειρότερη από το στάτους κβο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ήδη να ζήσουν με μια πυρηνική Βόρεια Κορέα˙ θα μπορούσαν κάλλιστα να προσπαθήσουν να τα πάνε καλά με το καθεστώς.

Η Βόρεια Κορέα μπορεί να μην αξίζει αυτές τις ριζικές στρατηγικές αλλαγές -στην οποία περίπτωση, το στάτους κβο παραμένει η λιγότερο κακή επιλογή. Αλλά αν η Ουάσιγκτον έχει αποφασίσει να κρατηθεί σταθερή, το να περιμένει κάποιος την Κίνα να αλλάξει τον δικό της τόνο στην Βόρεια Κορέα είναι αστείο. Η Κίνα έχει συμφέροντα και περιορισμούς όταν πρόκειται για τις υποθέσεις της Βόρειας Κορέας. Η Ουάσιγκτον μπορεί να επανεξισορροπήσει κατά της Κίνας ή να έχει την συνεργασία της Κίνας για μια αποπυρηνικοποιημένη Βόρεια Κορέα. Αλλά δεν μπορεί να έχει και τα δύο. Η απόφαση ανάμεσα σε δυσάρεστες επιλογές δεν έρχεται εύκολα, αλλά αυτή είναι η δουλειά της πολιτικής τέχνης. Η αποτυχία να ληφθεί αυτή η απόφαση είναι ο λόγος που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κολλήσει, όπως ένας χαρακτήρας του Μπέκετ, περιμένοντας την Κίνα και λέγοντας, «Δεν υπάρχει τίποτε για να γίνει».

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2016-02-18/unbalanced-alli...