Ο σωστός τρόπος διαχείρισης της πυρηνικής Βόρειας Κορέας

Για τον Κιμ, αυτό θα σημαίνει ότι τα πυρηνικά του όπλα παραμένουν αρκετά ετοιμοπόλεμα για να αποτρέψουν τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά κι ότι η διαδικασία εκτόξευσης δεν είναι τόσο κατ’ εξουσιοδότηση ή χαλαρή ώστε να διακινδυνεύσει μια μη εξουσιοδοτημένη ή τυχαία εκτόξευση -ένα γεγονός που θα προκαλέσει μια αντίδραση η οποία σίγουρα θα καταστρέψει το καθεστώς του. Παρόλο που λίγα είναι δημοσίως γνωστά για την πυρηνική υποδομή διοίκησης και ελέγχου της Βόρειας Κορέας, η χώρα έχει κάνει σαφείς τουλάχιστον κάποιες βασικές συνιστώσες του πυρηνικού δόγματος. Για παράδειγμα, το Εργατικό Κόμμα της Κορέας ενέκρινε το 2013 τον Νόμο για την Εδραίωση της Θέσης της Κατάστασης των Πυρηνικών Όπλων (Law on Consolidating Position of Nuclear Weapons State) [7]. Αυτός ο νόμος, μεταξύ άλλων, κατέστησε σαφές ότι «τα πυρηνικά όπλα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο με τελική εντολή του Ανώτατου Διοικητή του Κορεατικού Λαϊκού Στρατού για να αποκρούσουν εισβολή ή επίθεση από εχθρικό πυρηνικό κράτος και να κάνουν χτυπήματα αντιποίνων».

Η δήλωση αυτή ξεκαθάρισε ότι μόνο ο Κιμ -ο οποίος σήμερα κατέχει τον τίτλο του Ανώτατου Διοικητή του Λαϊκού Στρατού της Κορέας- θα μπορούσε να διατάξει μια εκτόξευση. Περιέγραψε επίσης τις συνθήκες υπό τις οποίες η Βόρεια Κορέα θα χρησιμοποιούσε το πυρηνικό της οπλοστάσιο, αλλά το έκανε με μια αόριστη γλώσσα σχεδιασμένη να φανερώνει πολύ λίγα και να μεγιστοποιεί την χρήσιμη ασάφεια. Δεδομένων των δυνατοτήτων του καθεστώτος, των κινήτρων και της ασύμμετρης ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ της Βόρειας Κορέας και των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, η πυρηνική πρώτη χρήση παραμένει μια πιθανή ορθολογική επιλογή για τον Kim [8]. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απόκτηση ενός βαλλιστικού πυραύλου διηπειρωτικής εμβέλειας πέρυσι ήταν μια εξαιρετικά μεγάλη υπόθεση [9]: Ολοκλήρωσε την βάση για την ορθολογική πυρηνική στρατηγική του. Στο παρελθόν, η χρήση από τον Kim πυρηνικών όπλων θεάτρου [επιχειρήσεων] στην περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας θα σήμαινε την οριστική καταστροφή του. Τώρα, ωστόσο, μπορεί να κρατήσει σε εφεδρεία ένα οπλοστάσιο ICBM για να έχει κάποια ελπίδα να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα ώστε να αποτρέψει μια εισβολή στην επικράτειά του και να έχει μια μαχητική πιθανότητα να αποτρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες από το να πιέσουν, δεδομένης της ικανότητάς του να κρατά το έδαφος των ΗΠΑ σε κίνδυνο.

Η πρόσφατη διπλωματία μεταξύ Ουάσινγκτον και Πιονγκγιάνγκ, όσο αργά κι αν κινείται, έχει ως στόχο να μειώσει τις πιθανότητες του πολέμου, έτσι ώστε το 2018 το ζήτημα της βορειοκορεατικής διοίκησης και ελέγχου να μην φαίνεται άμεσα σημαντικό. Αλλά το πυρηνικό οπλοστάσιο της Βόρειας Κορέας βρίσκεται εδώ για να μείνει [10] και δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι εντάσεις που χαρακτήρισαν τα τέλη του 2017 δεν θα επιστρέψουν σε κάποια στιγμή. Το ζήτημα του τι θα συμβεί σε μια νέα περίοδο κρίσης θα πρέπει να είναι ανησυχητικό.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ LEFT-OF-LAUNCH

Το πρωτόγνωρο ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών για την προληπτική απενεργοποίηση των βορειοκορεατικών οχημάτων πυρηνικής παράδοσης ενισχύει τέτοιες ανησυχίες. Υπό την διοίκηση του Ομπάμα, το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας -σε συντονισμό με τμήματα της κοινότητας πληροφοριών- άρχισε να μελετά τις τεχνικές left-of-launch [3] για το σαμποτάζ των εκτοξεύσεων της Βόρειας Κορέας.

Δεν γνωρίζουμε πολλά για το κατά πόσο αυτές οι προσπάθειες έχουν πραγματοποιηθεί στην πράξη, αλλά θεωρητικά οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιδιώξουν να χρησιμοποιήσουν εξ αποστάσεως σαμποτάζ -προφανώς μέσω μη αποκαλυφθεισών κυβερνητικών δυνατοτήτων- για να απενεργοποιήσουν ή να αλλοιώσουν συγκεκριμένα προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών της βορειοκορεατικής εκτόξευσης πυραύλων και [τους σχετικούς] υπολογιστές. Μια άλλη προσέγγιση μπορεί να είναι η διακοπή των αλυσίδων εφοδιασμού της κατασκευής πυραύλων. Ένα μη διαβαθμισμένο έγγραφο του Υπουργείου Άμυνας του Μαΐου του 2017, το οποίο διέρρευσε, [11] περιγράφει τεχνικές που θα ήταν τόσο «μη κινητικές» όσο και μη εμπίπτουσες στον ορισμό του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ως «χρήση βίας». Αλλά για την Βόρειο Κορέα, η επίδραση της αποστολής left-of-launch δεν θα ήταν πολύ διαφορετική από εκείνη ενός παλαιού τύπου χτυπήματος αντιστάθμισης: Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έθεταν εκτός ενεργείας τα βλήματα της Βόρειας Κορέας πριν καν χρησιμοποιηθούν ποτέ.

Οι ελπίδες για την βιωσιμότητα ορισμένων τεχνικών left-of-launch -ιδιαίτερα το απομακρυσμένο σαμποτάζ- θα πρέπει να μετριάζονται. Ούτε οι αντίστροφης μηχανικής ρωσικοί πύραυλοι Scud της εποχής του Ψυχρού Πολέμου της Βόρειας Κορέας, ούτε οι νεώτεροί τους, κατασκευασμένοι στην Βόρεια Κορέα, είναι πιθανό να είναι ψηφιακά δικτυωμένοι. Είναι πολύ απίθανο ότι μια μονάδα στοιχείων της Cyber Command (Κυβερνο-Διοίκησης) των ΗΠΑ θα είναι σε θέση να γυρίσει έναν διακόπτη στο Fort Meade του Μέριλαντ και έτσι να απενεργοποιήσει έναν οδικά μετακινούμενο εκτοξευτή πυραύλων στην επαρχία Chagang της Βόρειας Κορέας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδέχεται να παραβιάσουν πιο μετριοπαθώς -και αποτελεσματικότερα- τον δικτυωμένο εξοπλισμό που συνδέεται με την κατασκευή πυραύλων της Βόρειας Κορέας, προκειμένου να φυτέψουν ατέλειες σε σειριακά παραγόμενους πυραύλους. Αλλά η τελική ικανότητα left-of-launch για την Ουάσινγκτον -και αυτό που θα ήταν δελεαστικό σε μια σοβαρή κρίση- θα ήταν να παραβιάσει την ικανότητα του Κιμ να πιέσει το περίφημο πυρηνικό κουμπί του. Ανάλογα με την υποδομή διοίκησης και ελέγχου της Βόρειας Κορέας -είτε βασίζεται σε ραδιοφωνικές, κυψελοειδείς, οπτικών ιών, είτε ίσως σύντομα και δορυφορικές επικοινωνίες- αυτό μπορεί να είναι το πιο ελπιδοφόρο μέσο για την αποτροπή μιας εκτόξευσης από την Βόρεια Κορέα.